PROGRAM NAUCZANIA DLA ZAWODU TECHNIK MECHANIK OKRĘTOWY O STRUKTURZE MODUŁOWEJ

Transkrypt

1 ROGRAM NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY O STRUKTURZE MODUŁOWEJ Wersja po recenzjach Warszawa 2012 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 1

2 SISTREŚI 1. TY ROGRAMU: MODUŁOWY RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO RZEDMIOTY ROZSZERZONE W TEHNIKUM KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO INFORMAJA O ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY UZASADNIENIE OTRZEY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY OWIĄZANIA ZAWODU TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY Z INNYMI ZAWODAMI ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY LAN NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH MODUŁÓW M1 Uczestniczenia w akcjach ratowniczych i ratunkowych prowadzonych przez załogę okrętu oraz wykonywanie technik warsztatowych M2 Obsługiwanie maszyn, urządzeń i instalacji okrętowych M3 rzygotowanie do wejścia na rynek pracy M4 Ocenianie Stanu technicznego oraz wykonywanie napraw i remontów maszyn i urządzeń instalacji okrętowych raktyka morska ZAŁĄZNIKI rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 2

3 TYSZKOŁY: TEHNIKUM 1. TYROGRAMU: MODUŁOWY 2. RODZAJROGRAMU: LINIOWY 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: Autorzy: mgr inż. Jacek Zawierowski, mgr inż. Roman etryk, mgr inż. Jacek Rygiel Recenzenci: mgr inż. Jacek łażejczak Konsultanci: mgr inż. Robert Wanic 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO rogram nauczania dla zawodu technik mechanik okrętowy opracowany został zgodnie z: - Ustawa z dnia 7 września 1991 o systemie oświaty (Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz z późn. zm.) - Rozporządzeniem MEN z dnia 23 grudnia 2011 r. w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. z 2012 r.poz.7) - Rozporządzeniem MEN z dnia 7 lutego 2012 r.w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach (Dz. U. poz. 184) - Rozporządzeniem MEN z dnia 7 lutego 2012 r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. poz. 204) - Rozporządzeniem MEN z dnia 30 kwietnia 2007 r. w sprawie warunków i sposobów oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 83, poz. 562 z późn. zm.) - Rozporządzeniem MEN z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. Nr 228, poz. 1487) - Rozporządzeniem MEN z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz. U. z 2003 r. Nr 6, poz. 69 z późn. zm.) - Rozporządzeniem MEN w sprawie dopuszczenia do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczania do użytku szkolnego podręczników (projekt) - Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 4 lutego 2005 r. z późn. zm. W sprawie wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych marynarzy. - Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 21 czerwca 2005 r z późn. zm. W sprawie uznania, potwierdzania uznania oraz nadzorowania szkół morskich i ośrodków szkoleniowych - Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 13 lipca 2005 r w sprawie programów szkoleń i wymagań egzaminacyjnych w zakresie kwalifikacji rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 3

4 zawodowych marynarzy. 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO elem kształcenia zawodowego jest przygotowanie uczących się do życia w warunkach współczesnego świata, wykonywania pracy zawodowej i aktywnego funkcjonowania na zmieniającym się rynku pracy. Zadania szkoły i innych podmiotów prowadzących kształcenie zawodowe oraz sposób ich realizacji są uwarunkowane zmianami zachodzącymi w otoczeniu gospodarczo-społecznym, na które wpływają w szczególności: idea gospodarki opartej na wiedzy, globalizacja procesów gospodarczych i społecznych, rosnący udział handlu międzynarodowego, mobilność geograficzna i zawodowa, nowe techniki i technologie, a także wzrost oczekiwań pracodawców w zakresie poziomu wiedzy i umiejętności pracowników. W procesie kształcenia zawodowego ważne jest integrowanie i korelowanie kształcenia ogólnego i zawodowego, w tym doskonalenie kompetencji kluczowych nabytych w procesie kształcenia ogólnego, z uwzględnieniem niższych etapów edukacyjnych. Odpowiedni poziom wiedzy ogólnej powiązanej z wiedzą zawodową przyczyni się do podniesienia poziomu umiejętności zawodowych absolwentów szkół kształcących w zawodach, a tym samym zapewni im możliwość sprostania wyzwaniom zmieniającego się rynku pracy. W procesie kształcenia zawodowego są podejmowane działania wspomagające rozwój każdego uczącego się,stosownie do jego potrzeb i możliwości,ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych ścieżek edukacji i kariery,możliwości podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. Elastycznemu reagowaniu systemu kształcenia zawodowego na potrzeby rynku pracy, jego otwartości na uczenie się przez całe życie oraz mobilności edukacyjnej i zawodowej absolwentów ma służyć wyodrębnienie kwalifikacji wramach poszczególnych zawodów wpisanych do klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. 6. RZEDMIOTY ROZSZERZONE W TEHNIKUM W programie nauczania dla zawodu technik mechanik okrętowy uwzględniono przedmioty ogólnokształcące: matematyka i fizyka, których nauka odbywać się będzie na poziomie rozszerzonym oraz uwzględniono przedmiot historia i społeczeństwo, jako przedmiot u zupełniający. 7. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO rogram nauczania dla zawodu technik mechanik okrętowy uwzględnia aktualny stan wiedzy o zawodzie ze szczególnym zwróceniem uwagi na nowe technologie stosowane w zawodzie oraz współczesne koncepcje nauczania i uczenia się. rogram uwzględnia także zapisy zadań ogólnych szkoły i umiejętności zdobywanych w trakcie kształcenia w szkole ponadgimnazjalnej umieszczonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego, w tym: rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 4

5 1. umiejętność zrozumienia, wykorzystania i refleksyjnego przetworzenia tekstów, prowadząca do osiągnięcia własnych celów, rozwoju osobowego oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społeczeństwa; 2. umiejętność wykorzystania narzędzi matematyki w życiu codziennym oraz formułowania sądów opartych na rozumowaniu matematycznym; umiejętność wykorzystania wiedzy z zakresu fizyki do zastosowania w zagadnieniach związanych z elektrotechnikż, automatyką okrętową, termodynamiką techniczną i mechaniką płynów. umiejętność wykorzystania wiedzy z zakresu bezpieczeństwa życia na morzu umiejętność wykorzystania wiedzy o charakterze naukowym do identyfikowania i rozwiązywania problemów, a także formułowania wniosków opartych na obserwacjach empirycznych dotyczących przyrody lub społeczeństwa; 5. umiejętność komunikowania się w języku ojczystym i w językach obcych; 6. umiejętność sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi; 7. umiejętność wyszukiwania, selekcjonowania i krytycznej analizy informacji; 8. umiejętność rozpoznawania własnych potrzeb edukacyjnych oraz uczenia się; 9. umiejętność pracy zespołowej. W programie nauczania dla zawodu technik mechanik okrętowy uwzględniono korelację treści z kształceniem ogólnym polegającą na wcześniejszym osiąganiu efektów kształcenia w zakresie przedmiotów ogólnokształcących stanowiących podbudowę dla kształcenia w zawodzie. Dotyczy to przede wszystkim takich przedmiotów jak: matematyka i fizykę, a także podstawy przedsiębiorczości i edukację dla bezpieczeństwa. Zastosowanie rozszerzeń z matematyki i fizyki pozwoli na przybliżenie uczniom zagadnień związanych z elektroniką i automatyką okrętową. termodynamiką techniczną i mechaniką płynów (działy fizyki). 8. INFORMAJA O ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY Technik mechanik okrętowy jest przygotowany do pełnienia wachty na statku morskim (zgodnie z Konwencją STW 78/95 na poziomie operacyjnym dla działu maszynowego w specjalności mechanicznej). W trakcie czteroletniej nauki w technikum morskim kształcenie realizowane jest zgodnie z Konwencją STW w oparciu o rogram szkolenia i wymagania egzaminacyjne na poziomie operacyjnym w dziale maszynowym w specjalności mechanicznej oraz rogram szkolenia i wymagania egzaminacyjne na poziomie pomocniczym w dziale maszynowym na świadectwo motorzysty wachtowego. rzed odbyciem praktyk morskich uczeń otrzymuje świadectwo przeszkolenia w zakresie bezpieczeństwa, której jest niezbędne do zamustrowania na statku. Świadectwo to potwierdza przeszkolenia w zakresie: indywidualnych technik ratunkowych; ochrony przeciwpożarowej; elementarnych zasad udzielania pierwszej pomocy medycznej; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 5

6 Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej. a) o ukończeniu I-ej klasy i 2-miesięcznej praktyce morskiej uczeń może otrzymać świadectwo motorzysty wachtowego uprawniające do zajmowania stanowiska: - motorzysty wachtowego na każdym statku, - kierownika maszyn na statku o mocy maszyn głównych poniżej 400kW. b) o ukończeniu szkoły i dodatkowej 4-miesięcznej praktyce morskiej absolwent może przystąpić do egzaminu na stanowisko oficera mechanika uprawniające do zajmowania stanowiska: - motorzysty wachtowego na każdym statku, - oficera mechanika wachtowego na statkach o mocy maszyn głównych poniżej 1100kW, - starszego oficera mechanika na statkach o mocy maszyn głównych poniżej 750 kw. 9. UZASADNIENIE OTRZEY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY. Zawód technik mechanik okrętowy jest ściśle związany z gospodarką morską, a w szczególności z sektorem transportu morskiego, obejmującego zarówno żeglugę morską jak i przybrzeżną. W chwili obecnej transport morski jest jednym z najtańszych i najbardziej ekonomicznych rodzajów transportu i występuje w nim niedobór kadr. Niedobór ten dotyczy motorzystów oraz oficerów mechaników. W związku z tym, technik mechanik okrętowy, po ukończeniu szkołyi otrzymaniu wydanych przez Administrację morską, odpowiednich świadectw, znajdzie zatrudnienie zarówno u armatorów polskich jak i zagranicznych którzy oczekują pracowników wyszkolonych zgodnie z wymogami Konwencji STW 10. OWIĄZANIA ZAWODUTEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY Z INNYMI ZAWODAMI odział zawodów na kwalifikacje czyni system kształcenia elastycznym, umożliwiającym uczącemu się uzupełnianie kwalifikacji stosownie do potrzeb rynku pracy, własnych potrzeb i ambicji. Wspólne kwalifikacje mają zawody kształcone na poziomie zasadniczej szkoły zawodowej i technikum. Zawód technik mechanik okrętowy nie ma wspólnych kwalifikacji z innymi zawodami. osiada wspólne efekty kształcenia stanowiące podbudowę dla zawodów KZ(M.a).:mechanik-operator pojazdów i maszyn rolniczych, zegarmistrz, optyk-mechanik, mechanik precyzyjny, mechanik automatyki przemysłowej i urządzeń precyzyjnych, mechanik-monter maszyn i urządzeń, mechanik pojazdów samochodowych, operator obrabiarek skrawających, ślusarz, kowal, monter kadłubów okrętowych, blacharz samochodowy, blacharz, lakiernik, technik optyk, technik mechanik lotniczy, technik mechanik okrętowy, technik budownictwa okrętowego, technik pojazdów samochodowych, technik mechanizacji rolnictwa, technik mechanik, monter mechatronik, elektromechanik pojazdów samochodowych, technik rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 6

7 mechatronik, technik transportu drogowego, technik energetyk, modelarz odlewniczy, technik wiertnik, technik górnictwa podziemnego, technik górnictwa otworowego, technik górnictwa odkrywkowego, technik przeróbki kopalin stałych, technik odlewnik, technik hutnik, operator maszyn i urządzeń odlewniczych, operator maszyn i urządzeń metalurgicznych, operator maszyn i urządzeń do obróbki plastycznej, operator maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych, złotnik-jubiler. 11. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik mechanik okrętowy powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: 1) obsługiwania maszyn, urządzeń i instalacji okrętowych; 2) oceniania stanu technicznego oraz wykonywania napraw i remontów maszyn, urządzeń i instalacji okrętowych; 3) pełnienia wachty maszynowej: portowej i morskiej; 4) uczestniczenia w akcjach ratowniczych i ratunkowych prowadzonych przez załogę okrętu. Do wykonywania wyżej wymienionych zadań zawodowych, niezbędne jest osiągnięcie zakładanych efektów kształcenia, na które składają się: 1) efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów; 2) efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru mechanicznego i górniczo-hutniczego, stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie lub grupie zawodów KZ(M.a) i KZ(M.k); 3) efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie technik mechanik okrętowy: M.32 Organizacja i prowadzenie prac związanych z eksploatacją maszyn, urządzeń i instalacji okrętowych 12. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY Ramowyplannauczaniaokreślaminimalneliczbygodzin,któreszkołapowinnaprzeznaczyćnarealizacjezajęćzawodowych: Kształceniezawodoweteoretyczne 735godz. Kształceniezawodowepraktyczne 735godz. Łącznie 1470godz. Wpodstawieprogramowejkształceniawzawodzietechnikmechanikokrętowyminimalnaliczbagodzinnakształceniezawodowezostałaokreślonadlaefektówkształceni aiwynosi: nakształceniewramachkwalifikacjim.32przeznaczono minimum750godzin nakształceniewramachefektówwspólnychdlawszystkichzawodówiwspólnychdlazawodówwramachobszarukształceniaprzeznaczono minimum450godzin. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 7

8 Tabela3.lan nauczania dla programu o strukturze modułowej Lp Kod i nazwa modułu I Klasa I II III IV II I II I II I II Liczba godzin w cyklu kształcenia tygodnio wo łącznie M1 Uczestniczenie w akcjach ratowniczych i ratunkowych prowadzonych przez załogę okrętu oraz wykonywanie technik warsztatowych M2 Obsługiwanie maszyn, urządzeń i instalacji okrętowych M3 rzygotowanie do wejścia na rynek pracy M4 Ocenianie stanu technicznego oraz wykonywanie napraw i remontów maszyn, urządzeń i instalacji okrętowych raktyka morska Łączna liczba godzin kształcenia zawodowego raktyka morska w wymiarze 8 tygodni (320 godzin), po jednym miesiącu w klasie drugiej i trzeciej. Zajęcia odbywają się w pracowniach szkolnych, warsztatach szkolnych oraz na statku w warunkach morskich i portowych Zajęcia praktyczne muszą odbywać się w grupach określonych w Rozporządzeniu Ministra w sprawie uznania, potwierdzania uznania oraz nadzorowania Szkół Morskich i Ośrodków Szkoleniowych. Egzamin potwierdzający kwalifikację M.32 odbywa się pod koniec I semestru klasy IV rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 8

9 Wykaz jednostek modułowych dla zawodu technik mechanik okrętowy Nazwa modułu M1 Uczestniczenie w akcjach ratowniczych i ratunkowych prowadzonych przez załogę okrętu oraz wykonywanie technik warsztatowych M2 Obsługiwanie maszyn, urządzeń i instalacji okrętowych Nazwa jednostki Liczba godzin przewidziana na jednostkę M1.J1 rowadzenie akcji ratowniczych M1.J2 Wykonywanie czynności warsztatowych i ratowniczych M1.J3 Stosowanie wiedzy okrętowej M2.J1 Stosowanie procedur ochrony środowiska M2.J2 Kontrolowanie stanu i jakości czynników eksploatacyjnych M2.J3 Eksploatowanie maszyn i urządzeń okrętowych M2.J4 Obsługiwanie siłowni okrętowych M2.J5 Wykonywanie rysunków technicznych maszynowych M3 rzygotowanie do wejścia na rynek pracy M3.J1 rowadzenie działalności gospodarczej w branży mechanicznej M3.J2 osługiwanie się językiem angielskim w branży okrętowej M.4 Ocenianie stanu technicznego oraz wykonywanie napraw i remontów maszyn i urządzeń instalacji okrętowych M.4J1 Kontrolowanie pracy okrętowych silników spalinowych M4.J2 Wykonywanie napraw elementów maszyn i urządzeń M4.J3 Eksploatowanie siłowni okrętowych M4.J4 Obsługiwanieurządzeń elektrycznych i automatyki okrętowej raktyka morska 5.1Wykonywanie czynności motorzysty wachtowego Wykonywanie czynności ratowniczych 24 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 9

10 Mapa dydaktyczna Technik mechanik okrętowy M M1.J M1.J M1.J M M2.J M2.J M M M2.J M3.J M4.J M2.J M3.J M4.J M4.J4 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 10

11 13. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH MODUŁÓW M1 Uczestniczenie w akcjach ratowniczych i ratunkowych prowadzonych przez załogę okrętu oraz wykonywanie technik warsztatowych 360godzin M2 Obsługiwanie maszyn, urządzeń i instalacji okrętowych - 420godzin M3 rzygotowanie do wejścia na rynek pracy - 120godzin M.4 Ocenianie stanu technicznego oraz wykonywanie napraw i remontów maszyn i urządzeń instalacji okrętowych - 450godzin 5 raktyka morska-160godzin Zajęcia laboratoryjne oraz ćwiczenia muszą odbywać się w grupach określonych w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 21 czerwca 2005r. w sprawie uznania, potwierdzania uznania oraz nadzorowania wyższych szkół morskich i ośrodków szkoleniowych. Zgodnie z tym rozporządzeniem grupa ćwiczeniowa nie powinna liczyć więcej niż 6 osób, chyba że szczegółowe wymagania niezbędne do realizacji szkoleń bezpieczeństwa i dodatkowych szkoleń specjalistycznych określone w załączniku 1 do rozporządzenia przewidują inaczej. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 11

12 M1 Uczestniczeniew akcjach ratowniczych i ratunkowych prowadzonych przez załogę okrętu oraz wykonywanie technik warsztatowych M1.J1 rowadzenie akcji ratowniczych - 45 godzin M1.J2 Wykonywanie czynności warsztatowych i ratowniczych godzin M1.J3 Stosowanie wiedzy okrętowej - 75 godzin Moduł Uczestniczenie w akcjach ratowniczych i ratunkowych prowadzonych przez załogę okrętu oraz wykonywanie technik warsztatowych realizuje materiał kształcenia zawarty w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 13 lipca 2005 r. w sprawie programów szkoleń i wymagań egzaminacyjnych w zakresie kwalifikacji zawodowych marynarzy. Obejmuje on przedmioty: Kursy modułowe bezpieczeństwa żeglugi raktyka warsztatowa okrętowa dla mechaników na poziomie operacyjnym w dziale maszynowym. Elektryka i elektronika okrętowa dla mechaników na poziomie operacyjnym w dziale maszynowym. udowa okrętu dla mechaników na poziomie pomocniczym w dziale maszynowym. Wiedza okrętowa dla mechaników na poziomie pomocniczym w dziale maszynowym. udowa i teoria okrętu dla mechaników na poziomie operacyjnym w dziale maszynowym M1.J1 rowadzenie akcji ratowniczych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi oziom wymagań programowych Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia H(1)1 określić pojęcia związane z bezpieczeństwem i higieną pracy, ochroną przeciwpożarową, ochroną środowiska i ergonomią; Rodzaje zagrożeń życia na morzu, rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 12

13 H(1)2 zastosować pojęcia związane z bezpieczeństwem i higieną pracy, ochroną przeciwpożarową, ochroną środowiska i ergonomią; H(1)3 wyjaśnić zasady ochrony przeciwpożarowej na stanowisku pracy; H(1)4 dobrać środki gaśnicze; H(1)5 zastosować zasady bezpiecznej eksploatacji statku; H(2)1 określić instytucje oraz służby działające w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce; H(2)2 określić zadania instytucji oraz służb działających w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce; H(2)3 określić uprawnienia instytucji oraz służb działających w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce; H(2)4 scharakteryzować zakres kompetencji instytucji oraz służb działających w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce; H(2)5 różnicować instytucje działające w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce; H(5)1 określić substancje niebezpieczne w środowisku pracy; H(5)2 przewidzieć sytuacje i okoliczności mogące stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia człowieka oraz mienia i środowiska związane z wykonywaniem zadań zawodowych; H(5)3 zapobiegać ewentualnym zagrożeniom wynikającym z wykonywania zadań zawodowych; H(5)4 określić środki ostrożności podjęte przed wejściem do przestrzeni zamkniętych; H(8)4 dobrać środki ochrony indywidualnej podczas wykonywania zadań zawodowych; H(8)5 dobrać środki ochrony zbiorowej podczas wykonywania zadań zawodowych; H(9)1 dokonać analizy zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów prawa dotyczących ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska; H(9)2 zastosować zasady bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisy prawa Sygnały wzywania pomocy na morzu (wg. MDM), Organizacja ratownictwa życia na morzu w olsce i na świecie. Indywidualne i zbiorowe środki ratunkowe Radiowe środki wzywania pomocy Techniki ewakuacji ludzi ze statku Techniki ratowania rozbitków z powierzchni morza (w tym ze zbiorowych środków ratunkowych Ewakuacja załogi statku przez śmigłowiec Ćwiczenia na basenie lub wodach otwartych irotechniczne środki sygnałowe Demonstracja przez instruktora (ewentualne użycie przez uczestników kursu) pirotechnicznych środków sygnałowych Wymagania konwencji STW 78/95 Ogólne obowiązki w zakresie ochrony przeciwpożarowej rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 13

14 dotyczące ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska; H(10)1 organizować pierwszą pomoc poszkodowanym w wypadkach przy pracy oraz w stanach zagrożenia zdrowia i życia; H(10)2 zastosować pierwszą pomoc poszkodowanym w wypadkach przy pracy oraz w stanach zagrożenia zdrowia i życia; H(10)3 udzielić pierwszej pomocy porażonemu prądem elektrycznym; H(10)4 określić zasady przeżycia, zachowania się w oczekiwaniu na pomoc; KZ(M.k)(2)1 sklasyfikować liny pod względem konstrukcji i rodzaju materiału z jakiego zostały wykonane; KZ(M.k)(2)2 rozróżnić poszczególne elementy składowe łańcuchów, klamer, ściągaczy, haków; M.32.4(1)1 analizować błędy popełnione w trakcie ewakuacji i ratowania życia na morzu; M.32.4(1)2 ogłosić alarm; M.32.4(2) 1 wyjaśnić sygnały wzywania pomocy na morzu (wg. MDM); M.32.4(2) 2 nadawać sygnały wzywania pomocy przez radiostację (w tym radiotelefon UKF); M.32.4(3)1 wyjaśnić zasady ewakuacji załogi statku przez śmigłowiec; M.32.4(3)2 scharakteryzować przygotowanie statku do ewakuacji; M.32.4(3)3 określić zasady bezpieczeństwa w trakcie akcji ewakuacyjnej; M.32.4(3)4 określić funkcję urządzeń ratowniczych stosowanych w akcjach ewakuacyjnych; M.32.4(4)1 objaśnić wymagania konwencji STW 78/95; Teoria pożaru, Warunki powstania pożaru (trójkąt pożarowy) Źródła zapłonu: chemiczne, fizyczne, biologiczne, Właściwości materiałów palnych, Zagrożenie pożarowe i rozprzestrzenianie pożaru, Klasyfikacja pożarów i odpowiadające im środki gaśnicze. rzyczyny pożarów na statkach, Zapobieganie pożarom na statkach, Zasady zapobiegania pożarom, Konstrukcyjne zabezpieczenie przeciwpożarowe, Wykrywanie pożarów, udowa, użytkowanie i rozmieszczenie sprzętu pożarniczego, udowa i użytkowanie stałych instalacji rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 14

15 M.32.4(4)2 określić ogólne obowiązki w zakresie ochrony przeciwpożarowej; M.32.4(4)3 scharakteryzować źródła zapłonu; M.32.4(4)4 objaśnić warunki powstawania pożaru; M.32.4(4)5 objaśnić właściwości materiałów palnych; M.32.4(4)6 objaśnić rodzaje sprzętu przeciwpożarowego; M.32.4(5)1 wyjaśnić konstrukcję, wyposażenie, zasady użycia pasów ratunkowych; M.32.4(5)2 ocenić rozmieszczenie na statku oraz zasady użycia kół ratunkowych; M.32.4(5)3 określić rodzaje i przeznaczenie łodzi ratunkowych; M.32.4(6)1 scharakteryzować procedury pobierania paliwa; gaśniczych, Organizacja walki z pożarem na statku, Techniki walki z pożarem, Środki gaśnicze, Ćwiczenia poligonowe, Anatomia i fizjologia organizmu ozycja (ułożenie) poszkodowanego ostępowanie w przypadkach utraty przytomności Reanimacja ostępowanie w przypadkach krwawienia M.32.4(6)2 określić wiadomości na temat ochrony środowiska Konwencji MAROL Opanowanie szoków ostępowanie w przypadku zwęglenia, oparzenia i porażenia prądem Ratowanie i transportowanie poszkodowanego Materiały źródłowe, omówienie dokumentów rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 15

16 Rodzaje zagrożeń na statku: Statkowe plany alarmowe Sygnały alarmowe i obowiązki przyporządkowanych rozkładem alarmowym Osobisty sprzęt ratunkowy rewencja zagrożeń Wiadomości na temat ochrony środowiska: ezpieczeństwo i środki bezpieczeństwa: Środki ostrożności podjęte przed wejściem do przestrzeni zamkniętych Znajomość międzynarodowych norm, zgodnie z ILO ode Zrozumienie poleceń w różnych relacjach na statku: Wzajemne zależności pomiędzy członkami załogi: Odpowiedzialność socjalna: rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 16

17 lanowane zadania Na podstawie wskazówek i materiałów dostarczonych przez nauczyciela zadaniem uczniów jest scharakteryzowanie indywidualnych technik ratowniczych Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Ośrodek szkoleniowy ratownictwa morskiego posiadający certyfikat wydany przez właściwy terytorialnie organ administracji morskiej do prowadzenia szkoleń w zakresie: indywidualnych technik ratunkowych. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów. Zalecane metody dydaktyczne Dominującą metodą będzie instruktaż stanowiskowy oraz ćwiczenia praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form nauczania. Zajęcia prowadzone w formie wykładów powinny odbywać się w pracowni z całością klasy. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów na tych zajęciach: indywidualna zróżnicowana ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru z uwzględnieniem akcji ratowniczych. Zaliczenie tego działu programowego jest niezbędne do uzyskania pozytywnej oceny z przedmiotu. Do testu wielokrotnego wyboru zaleca się stosowanie poniższych kryteriów oceny: poniżej 50% ocena: niedostateczny; od 50% ocena: dopuszczający; od 60% ocena: dostateczny; od 75% ocena: dobry; od 90% ocena: bardzo dobry; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 17

18 Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia M1.J2 Wykonywanie czynności warsztatowych i ratowniczych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi H(1)10 scharakteryzować wymagania bezpieczeństwa dotyczące procesów wytwarzania części maszyn i urządzeń; H(1)11 określić pojęcie ergonomia; H(1)12 określić pojęcie ochrona środowiska; oziom wymagań programowych Kategoria taksonomiczna H(1)13 zastosować zasady bezpiecznej pracy na podstawowych typach obrabiarek, przy pracy elektronarzędziami oraz przy spawaniu i cięciu gazowym i elektrycznym; H(1)14 użytkować i magazynować butle z gazami technicznymi; H(3)1 zinterpretować prawa i obowiązki pracownika związane z bezpieczeństwem i higieną pracy w zakładach produkcyjnych branży mechanicznej; H(3)2 zinterpretować prawa i obowiązki pracodawcy związane z bezpieczeństwem i higieną pracy w zakładach produkcyjnych branży mechanicznej; Materiał kształcenia zasady bezpieczeństwa przy pracach montażowych i demontażowych odstawy prawne instytucji ratownika Żeglarstwo. ływanie na łodzi żaglowej. Motorowe łodzie ratunkowe. Tratwy ratunkowe. Alarmy okrętowe i zachowanie się załogi rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 18

19 H(5)1 określić substancje niebezpieczne w środowisku pracy; podczas alarmu. H(5)2 przewidzieć sytuacje i okoliczności mogące stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia człowieka oraz mienia i środowiska związane z wykonywaniem zadań zawodowych; H(5)3 zapobiegać ewentualnym zagrożeniom wynikającym z wykonywania zadań zawodowych; H(5)4 określić środki ostrożności podjęte przed wejściem do przestrzeni zamkniętych; H(6)6 scharakteryzować sposób likwidacji lub ograniczenia zagrożeń urazami mechanicznymi; H(6)7 wskazać sposoby likwidacji lub ograniczenia zagrożeń związanych z prądem elektrycznym; H(6)8 wskazać sposoby likwidacji lub ograniczenia zagrożeń związanych z substancjami chemicznymi; H(8)6 zastosować środki ochrony indywidualnej podczas obróbki ręcznej i maszynowej części maszyn i urządzeń; H(8)7 zastosować środki ochrony indywidualnej podczas montażu, naprawy i obsługi maszyn i urządzeń; H(8)8 zastosować środki ochrony indywidualnej i zbiorowej podczas transportu i składowania materiałów; H(9)10 przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zastosować przepisy prawa dotyczące ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas obróbki ręcznej i maszynowej części maszyn i urządzeń; H(9)11 przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zastosować przepisy prawa dotyczące ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas montażu, naprawy i obsługi maszyn i urządzeń; H(9)12 przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zastosować przepisy prawa dotyczące ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas transportu i składowania materiałów; H(9)13 scharakteryzować sposoby eliminowania zagrożeń urazami mechanicznymi, zagrożeń związanych z prądem elektrycznym i substancjami niebezpiecznymi; Udzielanie pierwszej pomocy w nagłych wypadkach. Ochrona przeciwpożarowa na statku. Ćwiczenia szalupowe. odstawowe operacje obróbki ślusarskiej. Miernictwo Elektronarzędzia: obsługa wiertarek, pił, gwintownic, szlifierek. Wiertarki Rozróżnianie narzędzi, ich oznaczeń, stale narzędziowe, ostrzenie i regeneracja narzędzi( wiertła, noże tokarskie) Rodzaje i oznaczenia ściernic, dobieranie ściernic do rodzaju szlifowanego materiału. Operacje obróbki mechanicznej arametry obróbki mechanicznej. Dobieranie prędkości i głębokości skrawania rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 19

20 H(9)14 zorganizować bezpieczne i ergonomiczne stanowisko pracy do wykonania zadań zawodowych branży mechanicznej; H(10)5 udzielać pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia i zdrowia podczas wykonywania zadań zawodowych związanych z wytwarzaniem części maszyn; H(10)6 powiadamiać system pomocy medycznej w przypadku wystąpienia sytuacji stanowiącej zagrożenie zdrowia i życia przy wykonywaniu zadań zawodowych związanych z wytwarzaniem części maszyn; H(10)7 powiadamiać przełożonych w przypadku wystąpienia sytuacji stanowiącej zagrożenie zdrowia i życia przy wykonywaniu zadań zawodowych związanych z wytwarzaniem części maszyn; H(10)8 udzielać pierwszej pomocy porażonemu prądem elektrycznym; H(10)9 określić zasady przeżycia, zachowania się w oczekiwaniu na pomoc; KZ(M.a)(4)18 rozróżnić narzędzia i ich oznaczenia; KZ(M.a)(4)19 rozróżnić rodzaje oznaczenia ściernic; KZ(M.a)(4)20 dobrać ściernice do rodzaju szlifowanego materiału; KZ(M.a)(4)21 rozróżnić wiertła i noże tokarskie; KZ(M.a)(4)22 rozróżnić części maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(5)6 rozróżnić spoiny; KZ(M.a)(5)7 rozróżnić pozycje spawalnicze; KZ(M.a)(5)8 rozróżnić połączenia śrubowe; KZ(M.a)(5)9 rozróżnić połączenia wpustowe; KZ(M.a)(5)10 rozróżnić połączenia kołkowe; KZ(M.a)(5)11rozróżnić połączenia pasowane; KZ(M.a)(6)10 posługiwać się przyrządami pomiarowymi i zinterpretować uzyskane wyniki; KZ(M.a)(6)11 obliczyć odchyłki wymiarowe i luzy; oraz posuwu. Zarabianie końcówek przewodów i kabli Demontaż, naprawa i montaż opraw oświetleniowych, gniazd stykowych, wyłączników i rozgałęźników Układanie kabli omiary wielkości elektrycznych Spawanie i cięcie gazowe Spawanie i cięcie elektryczne Zasady bezpiecznej pracy przy spawaniu i cięciu elektrycznym udowa i obsługa urządzeń do spawania i cięcia Materiały do spawania: elektrody, Gazy techniczne, Rodzaje spoin, złącz i pozycji spawalniczych, rzygotowanie materiału do spawania i cięcia, rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 20

21 KZ(M.a)(6)12 zmierzyć kół zębatych; Spawanie kształtowników, KZ(M.a)(6)13 zmierzyć wielkości liniowych i kątowych; KZ(M.a)(6)14 posługiwać się wzorcami i sprawdzianami; KZ(M.a)(7)1 określić fizyczne, mechaniczne i technologiczne właściwości metali i ich stopów; KZ(M.a)(7)2 określić wpływ zawartości węgla na właściwości stopów żelaza z węglem; KZ(M.a)(7)3 określić właściwości i przeznaczenie materiałów niemetalowych; KZ(M.a)(7)4 rozróżnić gatunki stali, staliwa, żeliwa, metali nieżelaznych i ich stopów oraz określić ich wykorzystanie w budowie maszyn i urządzeń; KZ(M.a)(11)1 scharakteryzować procesy obróbki ręcznej materiałów; KZ(M.a)(11)2 scharakteryzować procesy obróbki maszynowej materiałów; KZ(M.a)(11)3 scharakteryzować metody odlewnicze; KZ(M.a)(11)4 scharakteryzować metody obróbki plastycznej części maszyn; KZ(M.a)(11)5 scharakteryzować metody obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej części maszyn; KZ(M.a)(11)6 scharakteryzować metody obróbki powierzchniowej części maszyn; KZ(M.a)(11)7 scharakteryzować metody obróbki erozyjnej; KZ(M.a)(11)8 scharakteryzować techniki spajania metali; KZ(M.a)(12)1 rozróżnić narzędzia do wykonywania prac z zakresu obróbki ręcznej; KZ(M.a)(12)2 rozróżnić urządzenia do wykonywania prac z zakresu obróbki ręcznej; KZ(M.a)(12)3 dobrać narzędzia, przyrządy i urządzenia do wykonania prac z zakresu obróbki ręcznej; KZ(M.a)(12)4 obsługiwać obrabiarki do metalu: tokarki, wiertarki, frezarki, strugarki, szlifierki; ięcie elektryczne stali. odstawowe operacje monterskie Wykonywanie połączeń śrubowych, wpustowych, kołkowych, pasowanych Montaż łożysk. Remont maszyn i urządzeń pomocniczych Demontaż maszyn na podzespoły i części Weryfikacja, opracowanie technologii Remont silników okrętowych Demontaż i montaż głowicy silnika, pomp, rozrządu, układu tłokowo-korbowego, wału korbowego Mycie podzespołów rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 21

22 KZ(M.a)(12)5 piłować powierzchni płaskich i kształtowych; KZ(M.a)(12)6 wykonać ścinanie, wycinanie i przecinanie materiałów; KZ(M.a)(12)7 wykonać gięcie, prostowanie materiałów; KZ(M.a)(12)8 wykonać wiercenie, nawiercanie, pogłębianie i rozwiercanie otworów; KZ(M.a)(12)9 wykonać skrobanie, docieranie, polerowanie; KZ(M.a)(12)10 wykonać gwintowanie za pomocą narzynki i gwintownika; KZ(M.a)(12)11 obsługiwać elektronarzędzia; KZ(M.a)(12)12 dobrać parametry obróbki mechanicznej; KZ(M.a)(12)13 trasować na płaszczyźnie i przestrzenne; KZ(Ma)(13)1 rozróżnić narzędzia i przyrządy pomiarowe oraz sprawdziany; KZ(Ma)(13)2 rozróżnić pomocnicze narzędzia pomiarowe(np. liniały powierzchniowe, płyty pomiarowe, pryzmy, uchwyty do płytek wzorcowych, przyrząd kłowy); KZ(Ma)(13)3 określić własności metrologiczne przyrządów pomiarowych; KZ(Ma)(13)4 dobrać przyrządy pomiarowe do wykonania pomiarów warsztatowych; KZ(Ma)(13)5 zorganizować stanowisko do wykonania pomiarów warsztatowych zgodnie z przepisami bhp, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska i wymaganiami ergonomii; KZ(Ma)(13)14 scharakteryzować metody pomiarowe; KZ(M.a)(14)1 rozróżnić narzędzia i przyrządy pomiarowe oraz sprawdziany; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 22

23 KZ(M.a)(14)2 zmierzyć długości przyrządami suwmiarkowymi; KZ(M.a)(14)3 zmierzyć długości przyrządami mikrometrycznymi; KZ(M.a)(14)4 zmierzyć długości za pomocą płytek wzorcowych; KZ(M.a)(14)5 wykonać pomiary kątów; KZ(M.a)(14)6 sprawdzić płaskość powierzchni; KZ(M.a)(14)7 sprawdzić wielkości szczelin i promieni zaokrągleń; KZ(M.a)(14)8 sprawdzić parametry geometryczne detali za pomocą sprawdzianów; KZ(M.a)(15)1 rozróżnić narzędzia i przyrządy pomiarowe oraz sprawdziany; KZ(M.a)(15)2 rozróżnić pomocnicze urządzenia pomiarowe KZ(M.a)(15)3 określić własności metrologiczne narzędzi i przyrządów pomiarowych; KZ(M.k)(1)1 dobrać parametry skrawania przy obróbce mechanicznej i ściernej; KZ(M.k)(1)2 naostrzyć narzędzia; KZ(M.k)(1)3 przygotować materiał do spawania i cięcia elektrycznego; KZ(M.k)(1)4 przygotować materiał do spawania i cięcia gazowego; KZ(M.k)(1)5 zespawać i przeciąć metal elektrycznie i gazowo; KZ(M.k)(1)6 obsługiwać sprzęt do spawania elektrycznego i gazowego; KZ(M.k)(1)7 naprawiać uszkodzenia metodą napawania; KZ(M.k)(1)8 spawać złącza w pozycji podolnej, naściennej i rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 23

24 pionowej; KZ(M.k)(1)9 przygotować palnik gazowy do spawania i cięcia gazowego; KZ(M.k)(5)40 zdemontować, naprawiać i zamontować oprawy oświetleniowe; KZ(M.k)(5)41 połączyć kable i przewody; KZ(M.k)(5)42zarobić końcówki kabli i przewodów; KZ(M.k)(5)43 naprawiać gniazda stykowe i wyłączniki; OMZ(1)3 określić zespoły w celu wykonania przydzielonych zadań; OMZ(1)4 przewidywać zachowania zespołu; OMZ(1)5 zaplanować pracę członkom zespołu w celu wykonania przydzielonych zadań; OMZ(2)5 zaplanować potrzeby kadrowe z uwzględnieniem czynników wewnętrznych i czynników otoczenia; OMZ(2)6 określić obowiązki osób przydzielanych do wykonania zadań zawodowych branży mechanicznej; OMZ(2)7 dobrać osobę z uwzględnieniem jej wiedzy, umiejętności, doświadczenia, postawy; OMZ(3)3 delegować uprawnienia w związku z wykonywaniem przydzielonych zadań zawodowych branży mechanicznej; OMZ(3)4 skontrolować czas wykonywania przydzielonych zadań; OMZ(3)5 zaplanować sposób zapewnienia jakości na etapie wytwarzania wyrobów, transportu i magazynowania; M.32.3(8)8 przeprowadzać demontaż maszyn na podzespoły i części; M.32.3(8)9 przeprowadzać remont maszyn, urządzeń i instalacji rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 24

25 okrętowych; M.32.3(8)10 weryfikować zdemontowane elementy; M.32.3(8)11 opracować technologię montażu części i podzespołów; M.32.3(8)12 dokonać regenerację podzespołów; M.32.3(8)13 wymieniać zużyte części; M.32.3(8)14 przygotować maszyny i urządzenia do remontu; M.32.4(1)3 scharakteryzować podział funkcji w trakcie alarmu; M.32.4(1)4 dobrać wyposażenie osobiste; M.32.4(2)3 formułować i nadawać komunikaty o niebezpieczeństwie w języku polskim i angielskim; M.32.4(2)4 obsługiwać radiostację szalupową i radiotelefon UKF; M.32.4(3)5 scharakteryzować organizację i przebieg akcji ewakuacyjnej; M.32.4(3)6 scharakteryzować sposoby ratowania rozbitków znajdujących się w zbiorowych środkach ratunkowych i na powierzchni morza; M.32.4(3)7 wykazywać umiejętność obsługi wyposażenia tratwy ratunkowej; M.32.4(3)8 określić metody wciągania rozbitka do wnętrza łodzi ratunkowej; M.32.4(4)7 określić zasadę działania sprzętu przeciwpożarowego; M.32.4(4)8 scharakteryzować alarmy pożarowe; M.32.4(4)9 określić zagrożenia pożarowe statku; M.32.4(4)10 określić środki gaśnicze; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 25

26 M.32.4(5)4 określić konstrukcję, wyposażenie i sposoby wodowania pneumatycznych tratw ratunkowych; M.32.4(5)5 określić techniki ewakuacji ludzi ze statku; M.32.4(5)6 określić funkcję ześlizgów ewakuacyjnych; M.32.4(6)3 scharakteryzować rodzaje zagrożeń statku: kolizja, pożar, mielizna; M.32.4(6)4 scharakteryzować rodzaje zagrożeń statku: uszkodzenie kadłuba, ładunek niebezpieczny; lanowane zadania Na podstawie wskazówek i materiałów dostarczonych przez nauczyciela zadaniem uczniów jest wykonanie ćwiczenia polegającego na wykonaniu spoin. Wykonane prace należy porównać z przygotowanym wzorcem i dokonać samooceny poprawności wykonania ćwiczeń. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne W pracowni, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinny się znajdować: stanowiska do spawania gazowego, elektrycznego i w osłonie gazów (jedno stanowisko dla jednego ucznia), wyposażone w: spawarkę transformatorową, półautomat spawalniczy, urządzenie do spawania plazmą, urządzenie do cięcia plazmą, palniki acetylenowo-tlenowe do spawania i cięcia, butle gazowe, zgrzewarkę, lutownice, nożyce do cięcia blachy ręczne i mechaniczne, przecinarki i szlifierki kątowe, środki ochrony indywidualnej, tablica poglądowe, instrukcje stanowiskowe,. stanowiska do obróbki ręcznej metali (jedno stanowisko dla jednego ucznia), wyposażone w: stół ślusarski, narzędzia ślusarskie i monterskie, narzędzia i przyrządy pomiarowe, elektronarzędzia, pilniki, klucze maszynowe, gwintowniki, narzynki, piłki do metalu i drewna, wiertła, rozwiertaki, wiertarki stołowe, stanowiska do obróbki mechanicznej metali (jedno stanowisko dla sześciu uczniów), wyposażone w: tokarkę uniwersalną z osprzętem, frezarkę uniwersalną z osprzętem, szlifierkę do płaszczyzn, szlifierkę do ostrzenia narzędzi, noże tokarskie, frezy, stanowisko do prac elektrycznych (jedno stanowisko dla jednego ucznia), wyposażone w: silniki elektryczne, prądnice elektryczne, elektronarzędzia, akumulator, lutownicę, narzędzia monterskie i elektromonterskie, miernik uniwersalny, próbnik akumulatora, areometr, stanowiska obsługowo-remontowe okrętowych silników spalinowych, maszyn i urządzeń pomocniczych siłowni okrętowej (jedno stanowisko dla jednego ucznia), wyposażone w: silnik spalinowy z zapłonem samoczynnym, agregat prądotwórczy, dwustopniową sprężarką powietrza, wirówkę paliwa, prasę dźwigniową, urządzenie do mycia części, narzędzia do prac hydraulicznych, narzędzia monterskie i ślusarskie, narzędzia pneumatyczne, rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 26

27 elektronarzędzia, zestawy kluczy nasadowych, maszynowych, trzpieniowych, oczkowych, narzędzia do gwintowania, wiercenia i rozwiercania, stół monterski, stojaki do demontażu i montażu podzespołów silników i mechanizmów pomocniczych siłowni okrętowej, podnośniki i wciągarki łańcuchowe, ściągacze do łożysk, stoliki narzędziowo-monterskie, specjalistyczne uchwyty i przyrządy, narzędzia i przyrządy kontrolno--pomiarowe, dokumentacje techniczno-ruchowe maszyn i urządzeń. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów. Zalecane metody dydaktyczne Dominującą metodą będzie instruktaż stanowiskowy oraz ćwiczenia praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form nauczania. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów na tych zajęciach: zbiorowa jednolita Ćwiczenia warsztatowe powinny odbywać się w grupach, których liczebność została określona w rozporządzeniu w pracowni znajdują się dokumentacja techniczna i instrukcje stanowiskowe. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów na tych zajęciach: indywidualna zróżnicowana ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się ocenę wykonanego ćwiczenia. Ćwiczenie należy ocenić w aspekcie strategii przyjęcia działań będących drogą własnej inicjatywy związanej z wykonaniem ćwiczeń warsztatowych, formułowania i wyrażania swojej opinii, podejmowania decyzji. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 27

28 315105M1.J3 Stosowanie wiedzy okrętowej Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi oziom wymagań programowych Kategoria taksonomiczna KZ(M.a)(8)1 zorganizować pracę zgodnie z zasadami organizacji pracy na statku - Typy statków KZ(M.a)(8)2 określić zasady pracy w dziale maszynowym KZ(M.a)(8)3 dobrać odpowiednie wyposażenie osprzętu ruchomego do wymaganej pracy KZ(M.a)(8)4 posłużyć się urządzeniami przeładunkowymi KZ(M.a)(8)5 scharakteryzować wyposażenie cumownicze i holownicze statku KZ(M.a)(9)1 dobrać sposoby transportu i składowania materiałów KZ(M.a)(9)2 sondować zbiorniki KZ(M.a)(10)1 rozpoznać rodzaje korozji KZ(M.a)(10)2 określić sposoby ochrony przed korozją i walki z korozją KZ(M.a)(10)3 zastosować właściwe narzędzia do usuwania produktów korozji KZ(M.a)(10)4 określi sposoby przygotowania różnych powierzchni do malowania KZ(M.a)(10)5 zastosować narzędzia do malowania KZ(M.a)(10)6 rozpoznać i scharakteryzować materiały konstrukcyjne stosowane do budowy okrętu KZ(M.k)(2)1 sklasyfikować liny pod względem konstrukcji i rodzaju materiału z jakiego zostały wykonane; KZ(M.k)(2)2 rozróżnić poszczególne elementy składowe łańcuchów, klamer, Materiał kształcenia - Elementy konstrukcji statku - Geometria kadłuba statku - Sposoby sterowania statkiem - Zbiorniki, zasady sondowania zbiorników - Zasady organizacji pracy na statku - Zasady pracy w dziale maszynowym w czasie normalnej eksploatacji - Zadania członków załogi podczas alarmów i awarii urządzeń okrętowych - Rozmieszczenie środków pierwszej pomocy medycznej - podręcznego sprzętu ratowniczego i przeciwpożarowego rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 28

29 ściągaczy, haków; - Obowiązki motorzysty wynikające z Kodeksu KZ(M.k)(2)3 dobrać wyposażenie osprzętu ruchomego do wymaganej pracy; ISM KZ(M.k)(2)4 rozróżnić poszczególne elementy bloków i talii; KZ(M.k)(2)5 rozróżnić rodzaje i przeznaczenie poszczególnych elementów omasztowania i olinowania; KZ(M.k)(2)6 scharakteryzować wyposażenie cumownicze i holownicze statku; KZ(M.k)(2)7 scharakteryzować wyposażenie pokładowe, ratownicze i ratunkowe; KZ(M.k)(2)8 określić charakterystyki urządzenia kotwicznego; KZ(M.k)(2)9 określić funkcję lin cumowniczych i holowniczych; KZ(M.k)(2)10 obliczyć dopuszczalne obciążenie robocze lin oraz osprzętu ruchomego okrętu; KZ(M.k)(9)1 scharakteryzować konstrukcje kadłuba statku i jego geometrię KZ(M.k)(9)2 rozróżnić typy wiązań kadłuba KZ(M.k)(9)3 wykorzystać wiedzę o pływalności i stateczności statku oraz wytrzymałości kadłuba KZ(M.k)(9)4 zinterpretować prawa z zakresu statyki i dynamiki statku KZ(M.k)(9)5 posłużyć sięz dokumentacji konstrukcyjnej i statecznościowej okrętu KZ(M.k)(9)6 scharakteryzować sposoby sterowania statkiem M.32.1(1)1 sklasyfikować statki wg przeznaczenia; M.32.1(1)2 sklasyfikować statki wg rodzaju napędu; M.32.1(1)3 scharakteryzować konstrukcję kadłuba statku i jego geometrię; M.32.1(1)4 scharakteryzować materiały konstrukcyjne stosowane do budowy statku; M.32.1(1)5 scharakteryzować typy wiązań kadłuba; M.32.1(1)6 określić rozmieszczenie środków pierwszej pomocy, ratunkowych i - Geometria kadłuba statku - Typy wiązań i elementy konstrukcji statku - Typy statków, rozplanowanie przestrzenne - Rodzaje pędników - Sposoby sterowania statkiem - Zbiorniki, zasady sondowania zbiorników - Obciążenia konstrukcji kadłuba - ływalność, stateczność, niezatapialność - Stateczność dynamiczna - Materiały konstrukcyjne - Układy wiązań wewnętrznych kadłuba - Konstrukcja dna, pokładów, burt, poszycia kadłuba - ędniki i stery, rodzaje - Wyposażenie pokładowe rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 29

30 gaśniczych, oraz oznakowanie piktogramami; - Wyposażenie ratownicze M.32.4(4)17 określić obowiązki załogi podczas alarmów i awarii urządzeń okrętowych M.32.4(4)18 określić rozmieszczenie środków pierwszej pomocy, ratunkowych i gaśniczych oraz oznakować je M.32.4(4)19 wymienić rodzaje alarmów i sposoby ich ogłaszania M.32.4(4)20 posłużyć się sprzętem ratowniczym i ratunkowym - harakterystyka siłowni okrętowych - rzeglądy na statkach, ich zakresy, dokowanie - Korzystanie z dokumentacji konstrukcyjnej i statecznościowej statku - Działalność IMO i instytucji klasyfikacyj lanowane zadania Na podstawie wskazówek i materiałów dostarczonych przez nauczyciela zadaniem uczniów będzie rozpoznanie i sklasyfikowanie statków według ich przeznaczenia. Uczniowie pracują w dwuosobowych grupach. Uczniowie wykonują ćwiczenie, w którym określają etapy działań. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne W pracowni, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinny się znajdować: sprzęt audiowizualny, tablica multimedialna(opcjonalnie), rzutnik multimedialny komputer z dostępem do Internetu, odpowiednie poradniki. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów. Zalecane metody dydaktyczne Dominującą metodą będzie instruktaż stanowiskowy oraz ćwiczenia praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form nauczania. Zajęcia prowadzone w formie wykładów powinny odbywać się w pracowni z całością klasy. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów na tych zajęciach: zbiorowa jednolita Ćwiczenia laboratoryjne powinny odbywać się w grupach, których liczebność została określona w rozporządzeniu, w laboratorium znajdują się dokumentacja techniczna i instrukcje stanowiskowe. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów na tych zajęciach: indywidualna zróżnicowana rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 30