Programowanie dla Androida. Ubiquitous

Transkrypt

1 Programowanie dla Androida Ubiquitous

2

3

4 Czas życia aktywności Obsługiwany przez metody: oncreate - wywoływana w momencie tworzenia aktywności - ma argument, w którym może otrzymać informacje o poprzednim stanie aktywności onrestart - gdy aktywność ma być wznowiona po wcześniejszym zatrzymaniu przez system onstart - uruchamiana zaraz po oncreate lub onrestart, gdy aktywność ma stać się widoczna

5 Czas życia aktywności onresume - aktywność jest aktualnie widoczna, a użytkownik może wchodzić z nią w interkację. onpause - gdy aktywność ma być wstrzymana. onstop - aktywność nie jest już widoczna dla użytkownika. ondestroy - aktywność zostanie zabita, z własnej inicjatywy lub przez system

6 Czas życia aktywności onconfigurationchanged - gdy zajdzie zmiana konfiguracji, która nie spowoduje restartu aktywności. onrestoreinstancestate - wywoływana po metodzie onstart gdy aktywność ma odtworzyć swój zachowany stan onsaveinstancestate - wywoływana przed zabiciem aktywności, gdy aktywność ma zachować swój stan dynamiczny

7 Czas życia aktywności Przeciążając te metody należy pamiętać, że oprócz dwóch ostatnich należy zawsze wywołać metodę odziedziczoną super.on. Standardowe kontrolki są w stanie same zachować swój stan pomiędzy zmianami stanu aktywności (można to wyłączyć - android:saveenabled= false ) Do przechowania stanu innych elementów można wykorzystać klasę Bundle

8

9 Projektowanie UI Urządzenia z Androidem mogą pracować w wielu różnych rozdzielczościach. Urządzenia mogą zmieniać orientację ekranu (pion/ poziom). Wszystkie widoczne elementy dziedziczą po klasie View. Czasami elementy są grupowane w obiekty dziedziczące po klasie ViewGroup.

10 Projektowanie UI W rozmieszczaniu widoków na ekranie pomagają obiekty typu LayoutManagers, będące specyficznym rodzajem ViewGroup: ContraintLayout - od Androida 7 podstawowy menedżer układu oparty na ograniczeniach LinearLayout - umieszcza elementy w wierszu lub kolumnie TableLayout - umieszcza elementy w macierzy wierszy/kolumn

11 FrameLayout - blokuje fragment ekranu na najczęściej jeden widok RelativeLayout - elementy rozmieszczane są względem siebie AbsoluteLayout - elementy mają podane bezwzględne współrzędne i rozmiary GridLayout - rozmieszcza elementy na kanwie o cechach macierzy. CoordinatorLayout - od Androida 5 do zarządzania paska na górze aplikacji

12 Domyślnie źródłowym menedżerem jest ConstraintLayout. Menedżery układu mogą się dowolnie zagnieżdżać, np. GridLayout wewnątrz TableLayout, wewnątrz ContraintLayout. Wszystkie elementy tworzą strukturę drzewa widoków.

13

14 Paleta komponentów Pasek narzędzi Atrybuty Drzewo komponentów Projektowany ekran Przełącznik trybu pracy

15 Design Blueprint

16 Widok tekstowy

17

18 Zdarzenia w Androidzie Użytkownik oraz system generują zdarzenia. Zdarzenia są kolejkowane na zasadzie FIFO. Ze zdarzeniem związane są informacje, które je opisują. Aby obsłużyć zdarzenie, obiekt (najczęściej widok) musi posiadał aktywne nasłuchiwanie (Listener) i odpowiednią do tego metodę.

19 Zdarzenia LISTENER METODA onclicklistener onclick() onlongclicklistener onlongclick() ontouchlistener ontouch() oncreatecontextmenulistener oncreatecontextmenu() onfocuschangelistener onfocuschange() onkeylistener onkey()

20 Wielodotyk Android potrafi obsłużyć na raz wiele punktów dotyku Dotyk może składać się w gest Aby przechwycić informacje o dotyku obsługujemy zdarzenie ontouch() Z dotykiem związany jest obiekt MotionEvent, który zawiera informacje o punktach dotyku aktywnych w danym momencie

21 Gesty Gesty (np. swipe, pinch) można rozpoznawać za pomocą klasy GestureDetectorCompat Informacje o geście musi otrzymywać klasa (niekoniecznie aktywności) posiadająca odpowiednie metody: onfling, ondown, onscroll, onshowpress, onsingletapup, onlongpress W zdarzeniu ontouch trzeba wywołać metodę klasy GestureDetectorCompat Bardziej złożone gesty można definiować samodzielnie

22 Fragmenty To w pełni niezależny fragment interfejsu użytkownika wraz z logiką, który można umieścić w aktywności Mogą zostać użyte tylko wewnątrz aktywności Na fragment składa się pliku XML opisujący wygląd i klasa opisująca zachowanie Dostępne od wersji 3 Android SDK

23 Intencje To mechanizm umożliwiający wywoływanie i komunikację pomiędzy aktywnościami Intencja umożliwia wywołanie innej aktywności aplikacji lub aktywności zarejestrowanej w systemie Umożliwiają też komunikację z usługami (Service) i odbiorcami komunikatów (Broadcast receivers)

24 Intencje explicite Intencje wprost odwołują się do konkretnej aktywności, podając jej dane (nazwę klasy) Najczęściej są używane do wywołania aktywności wewnątrz aplikacji Dane można przekazać przez obiekt klasy Intent, korzystając z metody putextra() Dane są przesyłane jako pary (klucz, wartość)

25 Intencje explicite Przydatny import Wywołanie intencji

26 Intencje Aby odczytać przekazane dane, klasa Activity ma własność intent, zwracającą wywołującą ją intencję W klasie Intent jest własność extras, zwracająca obiekt zawierające wszystkie przekazane dane Z niego, za pomocą metod get można odczytać dane

27 Intencje Aby aktywność można było wywołać, jej opis musi się znaleźć w pliku manifest

28 Intencje W powyższy sposób można przekazać dane tylko do aktywności wywoływanej Aby przesłać je też w drugą stronę, aktywność musi być wywołana jako pod-aktywność za pomocą metody startactivityforresult( ) Aktywność wywołana musi przeciążyć metodę finish() Aktywność wywołująca musi przeciążyć metodę onactivityresult()

29 Aktywność nadrzędna Intencje

30 Aktywność podrzędna Intencje

31 Intencje implicite Intentcje nie-wprost nie definiują precyzyjnie klasy ale akcję i dane dla niej Np. akcja ACTION_VIEW w połączeniu z adresem URL otworzy aktywność przeglądarki

32 Filtry intencji Za ich pomocą aktywność może zgłosić systemowi chęć obsługi wybranych akcji Konfiguruje się je w manifeście Aktywność musi też uzyskać odpowiednie uprawnienia dla akcji

33

34 Intencje nadawcze Aktywności mogą rozsyłać komunikaty do wszystkich zainstalowanych aplikacji Jeżeli aktywność chce otrzymywać komunikaty, musi się zarejestrować Do odbioru komunikatów musimy stworzyć klasę dziedziczącą po klasie BroadcastReceiver

35 Intencje nadawcze Są trzy rodzaje intencji nadawczych: zwykłe - po wysłaniu znikają stałe (sticky) - można je odczytać też później dwustronne (ordered) - umożliwiają przesłani danych do nadawcy komunikatu

36 Wątki Główny wątek aplikacji nie powinien wykonywać intensywnych obliczeniowo zadań Tylko główny wątek powinien wprost wchodzić w interakcję z interfejsem użytkownika Do tworzenie osobnego wątku można wykorzystać klasę AsyncTask Klasa AsyncTask jest klasą generyczną, zależną od 3 typów

37 Wątki Te 3 typy odpowiadają argumentom metod: doinbackground onprogressupdate onpostexecute Można użyć Void

38 Wątki Metoda onpreexecute() jest uruchamiana na początku w głównym wątku Główny kod nowego wątku powinien znajdować się w metodzie doinbackground() Metoda onprogressupdate() działa w głównym wątku i ma dostęp do UI Jest uruchamiana w momencie wywołania metody publishprogress() w asynchronicznym wątku Metoda onpostexecute() jest uruchamiana, gdy zakończy się działanie kodu z doinbackground() - działa w głównym wątku

39 Wątki W ten sposób może działać jeden wątek w tle Kolejne są kolejkowane i uruchamiane po zakończeniu aktywnego wątku Można uruchomić wątki równolegle wywołując metodę executeonexecutor() z klasy AsyncTask O tym, ile wątków może działać równolegle decyduje system w oparciu o liczbę rdzeni procesora

40 Usługi (Services) Długotrwałe operacje powinny być uruchamiane jako usługi Usługi uruchamiane są poprzez mechanizm intencji i są niezależne od uruchamiającej je aktywności Metody: startservice(), stopservice(), stopself()