RAPORT. 1. Institut d Etudes Politiques de Bordeaux w skrócie Sciences Po Bordeaux. Semestr oficjalnie trwał od 17 stycznia do 17 maja 2013.

Transkrypt

1 Nr albumu: Studia licencjackie Finanse i Rachunkowość Semestr letni 2012/2013 (wyjazd na 4 semestr) klaudia.kasztelewicz@gmail.com RAPORT 1. Institut d Etudes Politiques de Bordeaux w skrócie Sciences Po Bordeaux. Semestr oficjalnie trwał od 17 stycznia do 17 maja Bordeaux to jedno z największych miast Francji. Jego urbanistyka jest dość specyficzna to co my określamy Bordeaux to tak zwana la CUB wspólnota miejska kilku mniejszych miasteczek otaczających stare centrum, to właściwe Bordeaux. IEP znajduje się w Pessac, około 20 minut jazdy tramwajem od Bordeaux. Tam również znajduje się kampus, dużo innych uczelni, akademików oraz restauracji uniwersyteckich. Szkoła znajduje się przy przystanku tramwajowym linii B (są w tylko 3 linie w Bdx) Mointagne-Montesquieu. Sam dojazd z Polski do tego miasta jest dość skomplikowany ponieważ nie ma żadnych bezpośrednich połączeń. Ja wybrałam najłatwiejsze rozwiązanie, ale zarazem najbardziej kosztowne, czyli lot łączony linią Air France z przesiadką w Paryżu. Można znaleźć też loty Ryanairem przez Brukselę lub do Paryża a stamtąd złapać pociąg, jednak mając ciężki bagaż nie jest to zbyt komfortowe. Są też autokary m.in. Eurolines, aczkolwiek są drogie, a podróż trwa ok. 35 godzin. Z lotniska, jeśli mieszkamy na kampusie należy wybrać autobus nr 1 do Quinconces, a potem tramwaj linii B. Ja polecam jednak taksówkę (koszt do mojego akademika w Pessac wyniósł ok. 30 euro). Wszystkie informacje dotyczące transportu w Bordeaux można znaleźć na stronie infotbc.com. To takie połączenie warszawskiej strony ZTM i jakdojade.pl 3. Sciences Po to sieć szkół we Francji, jedna z Grandes Ecoles. Nie jest uniwersytetem uniwersytet we Francji ma niższy status, tam może iść każdy, nie ma na nie rekrutacji. Na IEP jest ogromna selekcja, więc można powiedzieć, że rzeczywiście kształci elity. Szkoła jest dość mała, cała mieści się w jednym, niezbyt dużym budynku. Nie ma tam zajęć dla 2 roku, dla francuskich studentów wymiana zagraniczna jest obowiązkowa i na jeden rok muszą zmienić uczelnię. Wszyscy studenci Sciences Po znają angielski, co zadziwia, bo we Francji znajomość tego języka nie jest zbyt powszechna. Do IEP przejeżdża rocznie około 200 studentów z zagranicy. Ci, którzy zostają tam cały rok mają możliwość zrealizowania specjalnych kursów i otrzymania certyfikatu CEP. W IEP można uczestniczyć w zajęciach po francusku lub (niedawno wprowadzonej) english track. 4. Erasmusi mogą wybierać pomiędzy zajęciami dla 1, 3 lub 4 roku. Są dwa rodzaje: cours magistraux (wykład) oraz conference de methode (wykład w mniejszej grupie, coś jak nasze esgiehowe ćwiczenia). Przedmioty które ja wybrałam: 1. Strategies des organisations Herve Campo (3 rok) Zajęcia dotyczące strategii przedsiębiorstw i innych organizacji. Wykład całkiem przyjemny, nie był porywający, ale w porównaniu do innych całkiem niezły. Wykładowca mówił zrozumiale, na zajęciach było sporo case ów, dla Erasmusów egzamin składał się z 3 opisowych pytań, nawet niespecjalnie związany z treścią wykładu, bardziej na logikę czy z wiedzy ogólnej, można było lać wodę. Ja polecam. 2. Problemes politiques contemporaines Pierre Sadran (1 rok)

2 Ten przedmiot zupełnie mi się nie podobał. Nie wiem w sumie nawet o czym był, moim zdaniem wszystko było trochę chaotycznie przedstawione. Jednak zaliczenie było dla Erasmusów esejem na dowolnie wybrany temat związany z problemami politycznymi, można było opisać jakiś dotyczący swojego kraju, także można było zdać ten przedmiot wcale nie uważając/nic nie rozumiejąc z wykładów. 3. Droit materiel de l UE oraz Droits et libertes fondamentales en Europe David Szymczak (4 oraz 3 rok) Dwa wykłady prowadzone przez tego samego profesora. Mimo polsko brzmiącego nazwiska wcale nie jest Polakiem. Te zajęcia to kompletna tragedia, chaos i brak jakiejkolwiek spójności. Pan Szymczak jest wybitnym specjalistą do spraw UE, ale zajęcia z nim były mało zrozumiałe nawet dla Francuzów. Na zaliczenie wystarczyło nauczyć się na pamięć skryptów (ok str.) i napisać egzamin składający się z kilku pytań opisowych. Na tych zajęciach miałam ogromne trudności ze zrozumieniem czegokolwiek, tym bardziej, że wszystko dotyczyło prawniczej tematyki (oba przedmioty polegają na omawianiu regulacji prawnych UE paragraf po paragrafie). Nie odradzam, ale też nie polecam. Chyba nie wybrałabym tego drugi raz. 4. Regulation financiere et monetaire internationale Edwin Le Heron (4 rok) Przedmiot, który mi się najbardziej podobał i najbardziej interesował (pewnie dlatego, że był stricte ekonomiczny). Bardzo sympatyczny wykładowca, bezproblemowy, specjalista do spraw ekonomii, wszystko przedstawiał jasno, odnosząc się do współczesnych problemów i aktualnych sytuacji. Dla Erasmusów zaliczeniem był esej na 7-20 stron na wybrany lub przydzielony przez profesora temat (ja pisałam na temat historii polskiej waluty). Gorąco polecam. 5. Histoire de l idee europeenne Francois Charles Mougel (4 rok) Jeśli ktoś chce dowiedzieć się czegoś nowego, nie powinien wybierać tego przedmiotu. Można się bardzo rozczarować poziomem wiedzy Francuzów. Zajęcia dotyczyły historii Europy, dla mnie były zwyczajną powtórką z liceum, jednak pomogły mi językowo, bo wykładowca mówił niesamowicie zrozumiale, można nauczyć się wszystkich nazwisk starożytnych filozofów czy pisarzy po francusku etc. Zaliczenie to egzamin, na którym trzeba było napisać esej na jeden z 3 podanych tematów (ja wybrałam dziedzictwo starożytnej Grecji w naszych czasach). Polecam, chyba że ktoś nie chce załamywać się tym, że Francuzi nie wiedzą co odkrył Kopernik lub gdzie leży granica między Azją a Afryką Czasem ciężko było się nie śmiać. 6. Francais Langue Etrangere Melanie Beziade Zajęcia z francuskiego dla Erasmusów. Totalna tragedia. Trafiłam do najlepszej grupy, gdzie generalnie każdy potrafił wypowiadać się w miarę poprawnie. Jednak nauczycielka traktowała nas jak małe dzieci, w ciągu semestru omawialiśmy 2 tematy środowisko i gastronomię, wybraliśmy się na wycieczkę do piekarni, zrobiliśmy international dinner. Nie nauczyłam się niczego nowego poza kilkoma idiomami. Egzamin był na znacznie wyższym poziomie niż nasze zajęcia, ja miałam kilka trudności z tekstem, który był do przeanalizowania, jednak nie dało się nie zdać. Polecam, jeśli ktoś chce dostać 4 ECTS za darmo. Dodatkowe informacje: - Po przyjeździe mamy 2 czy 3 tygodnie na ostateczne zdeklarowanie się, który przedmioty będziemy realizować. W tym czasie polecam pójść na jak największą ilość zajęć. - Obecność na wykładach nie jest sprawdzana i nie jest obowiązkowa - Nie ma kolokwiów ani prac domowych w trakcie semestru (wyjątek: zajęcia z francuskiego, te wyglądają jak esgiehowy lektorat można mieć 2 nieobecności, trzeba odrabiać zadania domowe) - Przedmioty są warte 4 ECTS (gdy odbywają się raz w tygodniu) lub 8 (gdy są 2 razy na tydzień) - Na Sciences Po są też zajęcia, które nazywają się Cours d ouverture. Są to wykłady prowadzone przez zagranicznych gości, trwają 2-3 tygodnie i są warte 2 ECTS. Są prowadzone po angielsku, kończą

3 się napisaniem eseju. Wymagają większego wkładu pracy i zazwyczaj odbywają się w niewygodnych godzinach (albo o 8 rano, albo po południu i trwają do późna (do 20). Tematyka zazwyczaj dotyczyła polityki w poszczególnych regionach na świecie. Ja nie wybrałam żadnego z tych kursów, więc nie mogę napisać nic więcej. - Na początku odbywa się obowiązkowy (dla wszystkich) egzamin z francuskiego na którym sprawdzany jest nasz poziom. Moim zdaniem był on mniej więcej na poziomie B1, na jego podstawie przydzielają nas do grup na zajęcia z francuskiego. Te zajęcia nie są obowiązkowe, więc chęć wzięcia w nich udziału trzeba zgłosić do pani z biura IR po otrzymaniu od niej maila w tej sprawie. 5. Aby móc wypożyczać książki trzeba zanieść czek na 80 euro do biura IR jako kaucję. Ja nie korzystałam z biblioteki, więc nie mogę napisać nic więcej na ten temat. Po przyjeździe otrzymamy Aquipass, naszą kartę Moneo. To coś w rodzaju legitymacji studenckiej potwierdza nasz status studenta, służy także do korzystania z ksero (w szkole jest sala informatyczna gdzie można korzystać ze skanera i drukarki koszt druku jednej strony to 7 centów, na początek nasza karta doładowana jest na 7 euro), z pralni na terenie kampusu oraz restauracji studenckich. Kartę należy doładować w jednej ze stołówek w specjalnym automacie (trzeba użyć karty z banku francuskiego, moja polska z ING nie działała) i od tego momentu może służyć jako karta płatnicza. Cena obiadu ze zniżką studencką to 3.10 euro, otrzymujemy danie główne + sałatkę + deser. 6. Zakwaterowanie możemy zdecydować się na wynajem mieszkania gdzieś w centrum czy collocation (koszt od 350 euro w górę). Ja wybrałam residence universitaire czyli akademik. Są dwa rodzaje pokojów tradycyjne i odnowione. Niestety przydzielane są one według kolejności zgłoszeń i wyjeżdżając na semestr letni i aplikując w wakacje można otrzymać już tylko wyłącznie pokój tradycyjny, którego standard jest wręcz porażający (koszt 140 euro na miesiąc). Mieszkałam w Village 6 (studenci ze Sciences Po mogą aplikować o pokój w Village 2,3,4(chyba),5 i 6 oraz rezydencji Emile Durkheim (tu tylko ci, którzy jadą na cały rok)). W moim pokoju nie było nic poza łóżkiem, biurkiem, krzesłem, fotelem, szafą, szafką, umywalką i małą lampką. Trzeba zabrać ze sobą lub kupić zupełnie wszystko pościel, naczynia, suszarkę do ubrań, wszelkiego rodzaju środku czystości czy lodówkę. Częstymi gośćmi są karaluchy. Te rezydencje nie przypominają zupełnie polskich akademików. Mieszkają tam nie tylko studenci, moimi sąsiadami byli również starsi mężczyźni (ok. 50 lat) co było w pewnym stopniu szokiem. Nie ma tam Francuzów, te akademiki są zamieszkiwane głównie przez imigrantów (studentów z Aryki etc.) oraz Erasmusów. Na korytarzu ciężko jest kogokolwiek spotkać, więc należy porzucić wyobrażenia o integracji z innymi francuskimi studentami. Pokoje są jednoosobowe. Kuchnie i łazienkę dzielimy z sąsiadami z całego piętra. Internet obsługuje firma WiFirst pierwsza doba jest za darmo, aczkolwiek do otrzymania kodu wysyłanego smsem potrzebujemy francuskiego numeru telefonu. Kosz to 20 euro na miesiąc, bez umowy. Jest też portal WiFirst gdzie możemy się zalogować używając konta Facebook to platforma gdzie można zamieszczać i czytać ogłoszenia innych studentów zamieszkujących pozostałe akademiki tam należy szukać ogłoszeń, że ktoś sprzedaje lodówkę (uczciwa cena to poniżej 50 euro) lub inne wyposażenie. Inaczej zostaje nam już tylko wyprawa do IKEI (która jest na drugim końcu miasta, podróż tam autobusem z kampusu zajmuje ponad godzinę). Polecam zajrzeć też do nowo otwartego, taniego sklepu HEMA znajdującego się przy głównej ulicy Rue St. Catherine czy w centrum handlowym Meriadeck. Tam można znaleźć wyposażenie domu w rozsądnej cenie. Pokoje odnowione mają dużo wyższy standard, większość z nich jest typu studio każdy pokój ma własną łazienkę i kuchnię, w niektórych trzeba dzielić kuchnię z 4 innymi osobami. Absolutnie nie polecam mieszkania w tradycyjnym pokoju, drugi raz bym się na to nie zdecydowała, mimo że koszt był najniższy jaki był możliwy do znalezienia w Bordeaux. Jeśli ktoś decyduje się na zamieszkanie w rezydencji uniwersyteckiej powinien wysłać aplikację na stronie CROUS (organizacja zajmująca się życiem studenckim do niej należą akademiki i stołówki). Potem trzeba wysłać im wskazane dokumenty i czekać na maila od osoby z IR z IEP, która potwierdzi przydział pokoju. 7. Po przyjeździe należy udać się do accueil aby otrzymać klucze do swojego pokoju. Polecam nie popełnić mojego błędu i sprawdzić gdzie dokładnie znajduje się odpowiednie biuro (np. Village 6

4 podlegała administracyjnie do Village 5 i musiałam przejść 300 metrów z ciężkimi walizkami pieszo z jednego budynku do drugiego). Panie w accueil nie mówią zupełnie po angielsku. Dostaje się mnóstwo papierków do podpisania, potem trzeba inne jeszcze donieść. Nie wolno zapomnieć wydrukować maila ze szkoły o przydziale pokoju (mój kolejny błąd) bo wtedy będzie problem. Nie ma też co kontaktować się z nimi mailowo wcześniej (mam na myśli accueil akademika) bo nikt nie odpisuje na maile, trzeba dzwonić. Na początku pobierana jest kaucja w wysokości jednego czynszu. Uwaga: jeśli przyjeżdżamy w drugiej połowie miesiąca, lub wyjeżdżamy w pierwszej trzeba poprosić panią z IR o wystawienie tego zaświadczenia od np. 15 stycznia, a nie od 1, wtedy nie trzeba będzie płacić za cały miesiąc, tylko za połowę. Nieważne kiedy przyjeżdżamy czy wyjeżdżamy, liczy się data z tego listu. W szkole zajmuje się nami pani z biura IR, do niej należy kierować się ze wszystkimi pytaniami i problemami (trzeba iść albo osobiście, albo napisać maila). Na początku odbywa się spotkanie organizacyjne gdzie wszystko zostanie przedstawione, studenci z organizacji Erasmix (coś jak nasz ESN) oprowadzają po szkole i wprowadzają w tajniki studiowania na Sciences Po. 8. Generalnie Francja jest dużo droższa od Polski. Bordeaux w porównaniu do innych miast nie jest wcale takie drogie, ale dla Polaka utrzymanie się tam to niemały wysiłek. Trzeba liczyć się z wydatkami rzędu min. 500 euro miesięcznie. Przykładowe ceny: - pokój tradycyjny w akademiku CROUS 140 euro/miesiąc - Internet w akademiku 20 euro/miesiąc - telefon FreeMobile 20 euro/miesiąc (z Internetem); 2 euro bez Internetu darmowe smsy do francuskich numerów, 2 godziny rozmów, nielimitowane rozmowy na telefony stacjonarne do wielu krajów kartę trzeba zamówić przez Internet - bilet TBC 30 euro miesiąc trzeba pojechać do specjalnego punktu na przystanku Quinconces i wyrobić kartę miejską, którą można potem doładowywać w automatach na przystankach tramwajowych uwaga: potrzebne zdjęcie, lepiej zabrać ze sobą z Polski. Jeśli ktoś nie chce wyrabiać karty miejskiej, można kupować zwykłe bilety 1.40 jeden przejazd, 10 przejazdów ze zniżka studencką Bilet jest ważny godzinę (bez względu na liczbę przesiadek) i trzeba go kasować przy każdym wejściu do autobusu/tramwaju. - jedzenie najtańszy w okolicach kampusu jest Leader Price, troszkę droższy ale też tani jest Simply, drogie to Carrefour i Casino. Za zakupy na 2-3 dni zazwyczaj płaciłam pomiędzy 20 a 30 euro. Przykładowe ceny: - bagietka 50 centów - butelka mleka ok. 70 centów - sos pesto ok euro - paczka makaronu ok. 80 centów - piwo w pubie 6 euro - bilet do kina ok. 8-9 euro - pizza w Pizza Pino na placu Gambetta ze zniżką studencką ok. 5-6 euro We Francji istnieje możliwość otrzymania CAF zapomogi, która zwraca ok. 1/3 kosztów za mieszkanie. Aby ją dostać należy jak najszybciej wypełnić aplikację w Internecie na stronie caf.fr i zanieść podane dokumenty do accueil/biura Caf jeśli mieszkamy w mieszkaniu. Trzeba pamiętać, że niezbędna jest umowa, jeśli właściciel mieszkania nie chce żadnej podpisywać lub jeśli nie chce

5 podpisać naszych dokumentów do Caf, wtedy otrzymanie jej nie będzie możliwe. Lepiej upewnić się na samym początku. Dokumenty niezbędne do CAF (nawet jeśli na początku nie będą wymienione w naszej aplikacji, prędzej czy później otrzymamy maila, że musimy je donieść): - międzynarodowy akt urodzenia trzeba zabrać ze sobą z Polski, wystawiany jest bezpłatnie - kopie paszportu/dowodu osobistego - kopia karty EKUZ - kopia justificatif de scolarite, który otrzymamy razem z kartą Aquipass - kopia justificatif de domicile, który otrzymamy w accueil, jeśli mieszkamy w akademiku Trzeba też koniecznie otworzyć konto w banku po przyjeździe, jest niezbędne do otrzymania CAF. Dla studentów Sciences Po była promocja w Societe Generale, gdzie pierwszy rok kosztuje 1 euro, karta płatnicza jest za darmo, a w pakiecie jest też ubezpieczenie NNW i ubezpieczenie mieszkania. 9. IEP oferuje nam zajęcia sportowe za darmo. Trzeba udać się tylko na wybrane zajęcia, gdzie trener w miarę wolnych miejsc dopisze nas do grupy. Jest całkiem sporo sportów do wyboru. Jeśli chodzi o rozrywki, to całe nocne życie toczy się w centrum. Kampus w nocy zamiera. Studenckie puby znajdują się na Place de la Victoire oraz skwerach niedaleko Rue St. Catherine. Kluby znajdują się przy dworcu St. Jean albo na Bassin a Flot (przystanek tramwaju linii B). Trzeba pamiętać, że nocne autobusy kursują tylko w czwartki, piątki i soboty. Imprezy w klubach zaczynają się około północy, a kończą o 4 nad ranem (trwają idealnie w przerwie kursowania tramwajów). Jest całkiem sporo imprez organizowanych przez Interaction Bordeaux (organizacja studencka), na IEP działa Erasmix, który od czasu do czasu organizuje kolacje w restauracjach, wyjścia to teatru, wycieczki czy imprezy. Generalnie działa dużo mniej prężnie niż esgiehowy ESN, Erasmusi muszą sami organizować sobie wolny czas. 10. Wszystkie sugestie chyba już zamieściłam powyżej. Jeśli ktoś ma jakieś pytania dotyczące życia w Bordeaux proszę o kontakt na maila: klaudia.kasztelewicz@gmail.com. 11. Kultura Francji jest specyficzna. Generalnie chyba to, że wszystko odbywa się wolno, nikt się nie śpieszy jest charakterystyczne dla miast położonych na południu. Czasami bywało to denerwujące. Najgorszą rzeczą u Francuzów jest ich przerośnięta biurokracja. Samo otworzenie konta w banku, które w Polsce trwa 10 minut, a podpisać trzeba jedną kartkę, we Francji zajmuje godzinę, a podpisać trzeba całą stertę papierów. Nie ma co liczyć na integrację z Francuzami. Oni nie są specjalnie otwarci na poznawanie nowych osób, trzeba być niesamowicie zmotywowanym do utrzymywania kontaktu z nimi. Erasmusi trzymają się w swoim kręgu. Pod względem językowym też nie ma co liczyć na poprawę, jeśli rozmawiamy po angielsku z naszymi znajomymi. Ponieważ od niedawna na Sciences Po jest english track, dużo osób przyjeżdżających nie zna wcale francuskiego, więc siłą rzeczy rozmawialiśmy po angielsku. Francja ma problem z imigrantami. Trzeba być bardzo ostrożnym, zwłaszcza w nocy na mieście. Może to trochę generalizowanie, ale to zazwyczaj oni okradają (na moich oczach ukradziono telefon mojej koleżance), prowokują bójki czy zaczepiają innych. Nie polecam poruszać się samemu w nocy po Cour de la Marne jednej z głównych ulic, łączącej dworzec z Place de la Victoire. 12. Sciences Po jest uczelnią, które teoretycznie trzyma wysoki poziom, ale jednocześnie (przynajmniej Erasmusi) się tam nie przepracowują. Ja miałam mnóstwo wolnego czasu, szkoła była miłym dodatkiem do całego życia towarzyskiego. Moja ocena ogólna: 5 nie było problemów w biurze IR, zawsze wszyscy służyli pomocą, zajęcia były zupełnie bezstresowe. Merytoryczna: 4, ponieważ na mniej więcej połowie przedmiotów nie dowiedziałam się specjalnie niczego nowego (mimo, że to były zajęcia dla 3 czy 4 roku, a ja pojechałam tam na 4 semestr studiów licencjackich).