1. PRZEZNACZENIE I PROGRAM UŻYTKOWY OBIEKTU BUDOWLANEGO

Transkrypt

1 IIA. ROZWIĄZANIA ARCHITEKTONICZNO BUDOWLANE: 1. PRZEZNACZENIE I PROGRAM UŻYTKOWY OBIEKTU BUDOWLANEGO 1.1 Informacje ogólne. Głównym celem utworzenia Centrum Leczenia Oparzeń jest podjęcie skutecznych działań na rzecz ochrony zdrowia, a w szczególności w zakresie kompleksowego leczenia urazów oparzeniowych, ich następstw oraz ran przewlekłych. Projektowany obiekt znajduje się na terenie Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego, bezpośrednio przy wewnętrznej drodze szpitalnej łączącej wjazd nr 1 od strony ul. Dębinki z budynkiem Centrum Medycyny Inwazyjnej i wjazdem od ul. Smoluchowskiego. Lokalizacja budynku umożliwia bezpośredni szybki dojazd karetki pogotowia oraz transport pacjenta z budynku CMI na którym znajduje się lądowisko dla śmigłowców sanitarnych. Podjazd dla karetek i wejście zaprojektowano od strony północnej. Przed wejściem wydzielono parking dla samochodów, dodatkowo miejsca postojowe oraz zatokę dla samochodów dostawczych zaprojektowano od strony wschodniej. Od strony południowej zaprojektowano zieleniec. Przedstawiony w SIWZ program inwestycji nakazywał zagospodarowanie w budynku 5 zasadniczych grup funkcji: ambulatorium, dydaktykę z administracją i salą konferencyjną, oddział anestezjologii i intensywnej terapii, blok operacyjny i oddział łóżkowy. Struktura bryły zdeterminowana została ulokowaniem na dwóch kondygnacjach w części południowej dwóch najbardziej zwartych przestrzennie i technologicznie bloków funkcjonalnych CLO to znaczy oddziału OIOM (na parterze) i bloku operacyjnego (na piętrze). Pozostałe, bardziej rozproszone funkcje rozmieszczono w bryle przypominającej literę L. Rozlokowanie funkcji na parterze implikowało zdecydowanie rozbieżne oczekiwania co do dojść do dźwigów komunikacji pionowej, w stosunku do funkcji na piętrze. Na niższej kondygnacji, z jednej strony dźwig powinien być dostępny z zespołu wejścia głównego dla pacjentów planowych i osób odwiedzających, z drugiej zaś powinien być jak najłatwiej dostępny od strony podjazdu dla ambulansów, aby jak najszybciej przewieźć osobę poparzoną na blok operacyjny, poza wzrokiem oczekujących w ambulatorium. Na górze zaś, rozrząd komunikacji powinien następować z punktu centralnego w postaci holu. Oba pozornie sprzeczne oczekiwania udało się połączyć lokalizując naprzeciwko siebie dwie przelotowe windy łóżkowe. Wydaje się, że rozwiązanie to może w szerokim stopniu usprawnić funkcjonowanie budynku Podstawowe dane technologiczne Piwnica. Pomieszczenia techniczne: Mając na uwadze charakter pomieszczeń technicznych umieszczono je na najniższym poziomie tj. w piwnicy. Dostęp do tej części możliwy poprzez komunikację pionową (klatka schodowa i obydwa dźwigi) zlokalizowaną w budynku. Lokalizacja pomieszczeń technicznych w tym: rozdzielni elektrycznej, rozdzielaczy c.o., pomieszczenia przyłączy wody, pomieszczenie ups-ów z serwerownią była również uwarunkowana możliwościami przyłączenia do istniejącej infrastruktury technicznej, co zdeterminowało zaprojektowanie piwnicy pod północną częścią budynku. Na kondygnacji piwnicy zlokalizowano także: magazyn odpadów medycznych, magazyn sprzętu, szatnię damską i męską personelu z węzłem sanitarnym, szatnię damską i męską studentów z węzłem sanitarnym, pomieszczenie pro morte Parter. Hol wejściowy: Główne wejście do budynku Centrum Leczenia Oparzeń zlokalizowano w centralnej części rzutu. Ma to zapewnić dostęp do budynku od strony parkingu i zabezpieczyć główne wejście przed deszczem. Ze względu na to, iż powierzchnia funkcjonalna piętra jest większa niż parteru, wejście główne do budynku

2 udało się zaakcentować przewieszeniem kondygnacji piętra i spełnić te założenia. W konsekwencji powstał hol w powiązaniu z poczekalnią i dalej z klatką schodową obsługującą parter i piętro. Hol stanowi centralny węzeł komunikacji w budynku, łączy funkcję komunikacyjną (połączenie z holem na piętrze poprzez dźwig i klatkę schodową), reprezentacyjną i informacyjną. Hol ma kształt dość regularnego prostokąta z umieszczoną we wschodniej części główną rejestracją i punktem informacyjnym. Przechowywanie kartotek i archiwum podręczne zapewniono tutaj poprzez zastosowanie automatycznego system regałów do składowania akt pacjentów. Przy holu umieszczono ponadto zespół toalet dla pacjentów i personelu. Duża fasada od strony północno-zachodniej wprowadzi światło do wnętrza. Podobną rolę spełni doświetlenie poczekalni poprzez klatkę schodową. Część diagnostyczna i administracja: Salę diagnostyczno-zabiegową oraz gabinet lekarski zlokalizowano na parterze budynku przy wejściu w części zachodniej. Przedłużając hol poczekalnię podzielono formalnie przeszklonym wiatrołapem, a rejestrację zlokalizowano przy części bardziej doświetlonej. Z części wejściowej od strony punktu informacyjnego i rejestracji oraz podjazdu dla karetek dostępne są gabinety kierownika i ordynatora kliniki z sekretariatem oraz salą odpraw (studenci). Oddział Anestezjologii i Intensywnej Opieki Medycznej: Do oddziału intensywnej opieki medycznej można się dostać w linii prostej od zadaszonego podjazdu dla karetek za pośrednictwem śluzy pacjenta będącej jednocześnie śluzą umywalkowo-fartuchową dla personelu. Następnie w miejscu stanowiącym punkt przyjęć pacjenta przy punkcie pielęgniarskim podejmuje się dalsze decyzje odnośnie dalszego postępowania z pacjentem. W bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się gabinet diagnostyczno-zabiegowy, gabinet opatrunkowy oraz pokój przygotowawczy dla pielęgniarek. Z sali zabiegowej zapewniono bezpośredni dostęp do pomieszczenia w którym można komfortowo obmyć pacjenta poparzonego. Na oddziale przewidziano dwie sale jednołóżkowe z własnymi śluzami umywalkowo-fartuchowymi oraz izolatkę ze śluzą i łazienką pacjenta. Reszta pomieszczeń stanowi uzupełnienie pozwalające na należyte funkcjonowanie oddziału (magazyny, pomieszczenie socjalne i porządkowe, pokoje lekarzy i wstępne mycie narzędzi wraz z brudownikiem) Piętro. Oddział łóżkowy: Odział obejmuje 6 sal 2-łóżkowych z własnymi łazienkami, gabinet diagnostyczno-zabiegowy, pokój przygotowawczy z punktem pielęgniarskim, pokój lekarzy, pokój oddziałowej i pomieszczenia pomocnicze (kuchenka oddziałowa, pomieszczenie socjalne, brudownik, magazyny i pomieszczenie porządkowe). Blok operacyjny: W skład bloku wchodzą dwie sale operacyjne z pomieszczeniami przygotowania pacjenta i lekarzy, sala wybudzeń, zespół śluzy szatniowej dla personelu z węzłem sanitarnym, magazyny czystej pościeli, sprzętu i leków, a także śluza materiałowa brudna z magazynem brudnej pościeli. Zaprojektowany układ opera się na rozdziale drogi czystej i brudnej z zachowaniem ruchu jednokierunkowego Dach. Przestrzeń techniczną na urządzenia wentylacji mechanicznej i klimatyzacji przewidziano na dachu a wydzielono wizualnie za pomocą ażurowych lameli. Wyjście na dach stanowi nadbudówka nad stropem piętra z klatki nr.2. Mieści się w niej również dodatkowe pomieszczenie techniczne. 2. FORMA ARCHITEKTONICZNA I FUNKCJA OBIEKTU BUDOWLANEGO, SPOSÓB JEGO DOSTOSOWANIA DO KRAJOBRAZU I OTACZAJĄCEJ ZABUDOWY. Ze względu na wielkość działki i na zachowanie ładu przestrzeni przyjęto że forma i gabaryty budynku będą harmonizować z sąsiednimi budynkami oraz że realizacja inwestycji nie powinna wpłynąć na zmianę dotychczasowego charakteru sąsiedniej zabudowy. Nowy budynek powstać miałby w otoczeniu rozrzuconych dość swobodnie różnorodnych, powstałych w rozmaitych okresach obiektach szpitalnych. Wspólną ich cechą jest to, że każdy z nich jest inny. Posiadają, szczególnie te powstałe przed II wojną światową, bardzo bogato ukształtowane bryły. Wyróżniają się dobudówkami, ryzalitami, wypłaceniami, różnymi fakturami i kolorami elewacji oraz poziomami gzymsów i dachów.

3 Formie projektowanego budynku nadano prosty charakter, aby stanowiła ewentualne tło, a nie konkurencję dla różnorodności budynków historycznych. Obiekt nawiązuje do kontynuacji zastanych gabarytów budynków, będzie też miał współczesny charakter o spójnej kompozycji z zastosowaniem szlachetnych materiałów elewacyjnych, stonowanej kolorystyki zharmonizowanej z istniejąca zabudową oraz starannego, prostego detalu architektonicznego. Zgodnie z wymaganiami SIWZ budynek zaprojektowano jako dwukondygnacyjny, częściowo podpiwniczony, ze zlokalizowaną na dachu maszynownią wentylacji mechanicznej. Prostota konstrukcji budynku powinna natomiast korzystnie wpłynąć na koszt jego budowy i możliwości wprowadzania w jego wnętrzu zmian w przyszłości. 3. ZESTAWIENIE POWIERZCHNI ORAZ CHARAKTERYSTYCZNYCH PARAMETRÓW TECHNICZNYCH. ZESTAWIENIE POWIERZCHNI BUDYNKU Kondygnacja Powierzchnia użytkowa - netto [m2] Powierzchnia kondygnacji brutto [m2] -1 - Częściowe podpiwniczenie 282,3 346,3 0 - Kondygnacja parteru 646,1 921,5 1 - Kondygnacja Piętra 787, Nadbudówka techniczna 49,8 65,8 Suma 1766,1 2276,6 ZESTAWIENIE CHARAKTERYSTYCZNYCH PARAMETÓW Kubatura Wymiary geometryczne Długość max Szerokość max (elewacja frontowa 16,70m) Wysokość (do góry ocieplenia nad ostatnią kondygnacją z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi) 9677,18 m3 36 m 30,9 m 9,15m Zestawienia powierzchni użytkowych poszczególnych pomieszczeń wg podziału na ich rodzaje znajdują się na rzutach architektonicznych. 4. UKŁAD KONSTRUKCYJNY OBIEKTU BUDOWLANEGO wg opracowania części KONSTRUKCJA. 5. SPOSÓB ZAPEWNIENIA WARUNKÓW NIEZBĘDNYCH DO KORZYSTANIA Z OBIEKTU PRZEZ OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNE. Obiekt zaprojektowano jako w pełni dostępny dla osób niepełnosprawnych. Główne wejścia do budynku, zarówno do części wejścia głównego, jak i przy podjeździe dla karetek dostępne są z poziomu terenu. Komunikacja pionowa odbywać się będzie projektowanym dźwigiem szpitalnym dostosowanym do potrzeb osób niepełnosprawnych oraz z możliwością przewozu łóżek. Na poszczególnych kondygnacjach zaprojektowano toalety przystosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych: z odpowiednią przestrzenią manewrową, wyposażone w przybory sanitarne i komplet pochwytów dedykowanych osobom niepełnosprawnym. Jeden pokój z łazienką w części oddziału łóżkowego przystosowany będzie dla osób niepełnosprawnych. 6. ROZWIĄZANIA ZASADNICZYCH ELEMENTÓW WYPOSAŻENIA BUDOWLANO- INSTALACYJNEGO, ZAPEWNIAJĄCE UŻYTKOWANIE OBIEKTU BUDOWLANEGO ZGODNIE Z PRZEZNACZENIEM.

4 Wyposażenie budowlano-instalacyjne ujęto w opisach branżowych poszczególnych części projektu budowlanego. Budynek Centrum Leczenia Oparzeń wyposażony będzie w następujące instalacje: instalację wentylacji mechanicznej oraz lokalną klimatyzację instalację wody lodowej instalację zimnej wody oraz ciepłej wody użytkowej instalację kanalizacji bytowej i deszczowej instalację przeciwpożarową zasilającą hydranty instalację centralnego ogrzewania i ciepła technologicznego instalację oświetlenia podstawowego instalację oświetlenia ewakuacyjnego instalację gniazd wtykowych instalację zasilania odbiorników technologicznych instalację elektryczną wentylacji i klimatyzacji instalację ochrony przepięciowej instalację odgromową instalację komputerową i telefoniczną instalację systemu sygnalizacji pożaru oraz oddymiania klatek schodowych instalację systemu kontroli dostępu instalację systemu domofonowego instalację monitoringu wizyjnego CCTV instalację audiowizualną, transmisji i telewizyjną instalację gazów medycznych. Instalacja gazów medycznych zasilana jest z istniejącej sieci szpitalnej dla tlenu, sprężonego powietrza i próżni, podłączonej w kanale do budynku projektowanego. Wydajność źródeł jest wystarczająca, aby podłączyć gazy w nowej inwestycji. Instalacja poczty pneumatycznej składa się z dwóch stacji nadawczo-odbiorczych ( na parterze w śluzie umywalkowo-fartuchowej OIOM oraz na piętrze w śluzie pacjenta bloku operacyjnego) skonfigurowanych w jednym pionie i połączonych z centralną siecią szpitala klinicznego biegnącą w kanale w ulicy wewnętrznej zespołu. 7. ROZWIĄZANIA MATERIAŁOWE WEWNĘTRZNYCH I ZEWNĘTRZNYCH PRZEGRÓD BUDOWLANYCH. Wewnątrz budynku Centrum Leczenia Oparzeń oraz w jego bezpośrednim otoczeniu zostanie zachowany właściwy klimat akustyczny poprzez zastosowanie materiałów budowlanych o odpowiedniej izolacyjności akustycznej. Części budynku mieszczące funkcje techniczne, w których generowany jest hałas od urządzeń technicznych zostały tak zaprojektowane, aby były osłonięte przegrodami tłumiącymi hałas o wymaganej izolacyjności akustycznej lub pochłaniającymi dźwięk. Opis warstw materiałowych przegród został opisany na dodatkowym rysunku w projekcie architektury (etykietki z symbolami na rzutach i przekrojach) i zostanie uszczegółowiony na etapie projektu wykonawczego zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sportu, Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego. Właściwości cieplne przegród zewnętrznych, drzwi i okien zawarte zostały w opracowaniu branży wentylacyjnej (charakterystyka energetyczna załącznik nr.11). Rozwiązania materiałowe poszczególnych przegród zawierają również projekty branżowe (konstrukcja) Stropodachy IZOLACJA TERMICZNA STROPODACHÓW Płyty ze styropianu (polistyrenu spienionego) ekspandowanego, samogasnącego (EPS Dach - przeznaczone do wykonania izolacji termicznych przenoszących średnie obciążenia mechaniczne oraz EPS Dach przeznaczenie do wykonania izolacji termicznych przenoszących duże obciążenia mechaniczne). Wykończenie płyt: krawędzie gładkie lub frezowane na zakładkę (głębokość frezu 15 [mm]). PRZESZKLENIA ŚWIETLIKÓW/ KLAP DYMOWYCH Przeszklenie świetlików/ wypełnienie klap oddymiających powinny być wykonane ze szkła (świetliki) lub innego materiału (klapy oddymiające) o podwyższonej wytrzymałości na uderzenie.

5 ŚCIEŻKI SERWISOWE/ UCHWYTY BEZPIECZEŃSTWA Ścieżki dla obsługi serwisowej z dodatkowego pasa papy szer. min. 80cm. Na dachu zamontować stalowe uchwyty bezpieczeństwa umożliwiające stosowanie zabezpieczeń indywidualnych (szelki, liny) przez osoby prowadzące prace konserwacyjne na dachu (usuwanie śniegu, liści, mycie szyb). OPIERZENIA, OBRÓBKI BLACHARSKIE,WPUSTY Widoczne z poziomu terenu opierzenia i obróbki blacharskie wykonywać z blachy tytanowo - cynkowej gr. 0,7mm; niewidoczne z poziomu terenu opierzenia i obróbki blacharskie wykonać z blachy ocynkowanej gr. 0,75mm. Należy stosować wpusty dachowe podgrzewane oraz przelewy awaryjne w ścianach attykowych Podłogi na gruncie IZOLACJA PRZECIWWILGOCIOWA POSADZEK NA GRUNCIE: Na podbetonie wykonać izolację przeciwwilgociową z grubowarstwowej, bitumicznej, tiksotropowej powłoki uszczelniającej z flizeliną ochronną; na ścianach od głębokości 10cm poniżej podbetonu zastosować izolację pionową przeciwwilgociową na wys. 40 cm z elastycznej dwuskładnikowej mineralnej zaprawy uszczelniającej; izolację poziomą podbetonu z powłoki uszczelniającej wywinąć na ścianę na izolację z zaprawy uszczelniającej (zakład 10cm). Należy zapewnić szczelność połączeń w miejscu styku izolacji poziomych i pionowych tj. uciąglić izolacje. Na przejściu izolacji z płaszczyzny poziomej na pionową wykonać fasety. Na posadzce betonowej zbrojonej (pod wykończeniem z płytek w pomieszczeniach mokrych ) wykonać dodatkową izolację z z elastycznej dwuskładnikowej mineralnej zaprawy uszczelniającej (tzw. Izolację przeciwzalewową). Dylatacje obwodowe uszczelnić taśmą, wklejaną między 2 warstwy powłoki uszczelniającej. Dylatacje konstrukcyjne w posadzkach na gruncie: dylatować należy warstwy wylewki betonowej wraz z wykończeniem posadzki. Krawędzie wylewki betonowej w dylatacji należy zagruntować, dylatację wypełnić sznurem polipropylenowym, od góry dylatację uszczelnić elastyczną masą uszczelniającą i zastosować osłaniające listwy podłogowe dylatacyjne. IZOLACJA TERMICZNA POSADZEK NA GRUNCIE Płyty ze styropianu (polistyrenu spienionego) ekspandowanego, samogasnącego (EPS Podłoga); przeznaczone do wykonania izolacji termicznych przenoszących średnie obciążenia mechaniczne. Na izolacji termicznej ze styropianu należy ułożyć jako warstwę rozdzielczą, zabezpieczając płyty przed wilgocią i penetrowaniem masy podkładu (wylewki) pomiędzy szczeliny płyt styropianowych folię PE gr. 0,2mm. Dylatacje posadzek zabezpieczyć stosując osłaniające listwy podłogowe dylatacyjne oraz kształtowniki przeciwskurczowe. W pomieszczeniach "mokrych" wykonać izolację przeciwzalewową z wywinięciem na ścianę np. z elastycznej masy uszczelniającej (w narożnikach ściana - podłoga wkleić taśmy uszczelniające). Wylewkę betonową wykonać ze spadkiem min. 1% do kratki ściekowej Ściany zewnętrzne: PŁYTY TERMOIZOLACYJNE: Płyty z wełny mineralnej zastosowano jako niepalną termoizolację ścian zewnętrznych budynku. Płyty z wełny mineralnej zwykłej wymagają w każdym przypadku mocowania mechanicznego. Szczegółowe wymagania dla płyt z wełny mineralnej określa norma PN-EN Płyty z polistyrenu ekstrudowanego płyty termoizolacyjne stosowane na powierzchniach bezpośrednio stykających się z gruntem, przeznaczone do izolacji ścian cokołowych, fundamentowych i ścian podziemnych piwnic; płyty izolacyjne przykleja się zazwyczaj do zabezpieczonej hydroizolacją zewnętrznej ściany fundamentowej lub ściany podziemnej bezrozpuszczalnikowym klejem bitumicznym na zimno (celem niedopuszczenia do uszkodzenia powłoki hydroizolacyjnej). Po przyklejeniu płyt izolacyjnych wykopy są zasypywane, a warstwy ziemi zagęszczane. Materiał tego typu stosować w przypadku gdy nie można zastosować izolacji w pełnej grubości do likwidacji mostków termicznych.

6 Płyty ze styropianu (polistyrenu spienionego) ekspandowanego, samogasnącego zastosowano do izolacji termicznej stropodachu. ZAPRAWY (MASY) TYNKARSKIE, MALOWANIE Rodzaje tynków i farb elewacyjnych podano w części 4.5. Elewacje Izolacje przeciwwilgociowe fundamentów Izolację przeciwwilgociową projektowanych ław i stóp fundamentowych wykonać np. z grubowarstwowej, bitumicznej, triksotropowej powłoki uszczelniającej z fizeliną ochronną. Na podbetonie oraz jako izolację poziomą na ścianach fundamentowych wykonać izolację z w/w powłoki uszczelniającej z fizeliną ochronną. Izolację przeciwwilgociową ścian fundamentowych i cokołowych wykonać np. z grubowarstwowej, bitumicznej, triksotropowej powłoki uszczelniającej [polistyren ekstrudowany kleić do izolacji przeciwwilgociowej odpowiednim bezrozpuszczalnikowym klejem). Należy zapewnić szczelność połączeń w miejscu styku izolacji poziomych i pionowych tj. uciąglić izolacje. Na przejściu izolacji z płaszczyzny poziomej na pionową wykonać fasety. Przy wykonywaniu izolacji należy zachować najwyższą staranność zwłaszcza w miejscach łączenia i na stykach montażowych, należy obligatoryjnie stosować się do wszelkich wskazać producentów stosowanych materiałów izolacyjnych. Poziome i pionowe izolacje powinny skutecznie zapobiegać infiltracji do budynku wilgoci, wody gruntowej i wody przesączającej się. Wszystkie przejścia instalacji przez przegrody zewnętrzne poniżej poziomu terenu należy wykonać jako wodoszczelne Obudowy lamelowe ŚCIANA LAMELOWA WYGRODZENIE URZĄDZEŃ WENTYLACYJNYCH NA DACHU - Elewacyjne żaluzje fasadowe - lamele wykonane z tłoczonego aluminium ALMgSi0.5, w kształcie litery Z, zapewniające dużą przepuszczalność powietrza i odporność na przenikanie wody, aluminium zabezpieczone przed korozją, malowanie proszkowe RAL Drzwi w systemie żaluzji, zintegrowane ze ścianą; profile łącznikowe i montażowe wg wybranego systemu. Szczegóły wg projektu wykonawczego a wymiary wg rysunków elewacji Wykończenie elewacji Termoizolacja ścian została zaprojektowana na bazie wełny mineralnej metodą lekką-mokrą ( λd=0,040 W/mK) z wykończeniem tynkiem cienkowarstwowym polimerowo-mineralnym (baranek 1,5mm). Cienkowarstwowe tynki zewnętrzne (tynk elastyczny, o zredukowanej nasiąkliwości wodą, zmywalny, wysoce odporny na porastanie alg i grzybów) należy pomalować farbą silikonową w kolorze NCS S1002-R (złamana biel); farba silikonowa elewacyjna o wysokiej hydrofobowości i podwyższonej odporności na osiadanie brudu. Tynk polimerowo-mineralny biały do malowania, podstawowy: dostępny w kolorze białym, do malowania niepalny paroprzepuszczalny Tynk polimerowo-mineralny weber - suchy tynk dekoracyjny w kolorze białym, w strukturze zacieranej - baranek. COKÓŁ Termoizolacja na bazie polistyrenu ekstrudowanego z wykończeniem dekoracyjną, akrylową wyprawą tynkarską z kruszywem kwarcowym i miką o różnym kształcie i kolorze dającymi efekt granitu (kruszywo zatopione w spoiwie na bazie 100% polimeru akrylu). Kolor jasnoszary. POZOSTAŁE ELEMENTY WYKOŃCZENIA ELEWACJI, UWAGI: Kolorystyka fasad, okien i drzwi wg RAL 7015; szczegóły (podział kwater, opis, itp.) wg zestawień na etapie projektu wykonawczego. Witryny i drzwi zewnętrzne z profili aluminiowych w kolorze szarym w systemie okienno drzwiowym

7 typu MB-70 HI o podwyższonej izolacyjności termicznej. Szklenie zespolone o współczynniku przenikania ciepła ok. 1,0W/m2K (na piętrze dolne kwatery należy wykonać jako nieotwierane ze szkła o podwyższonej wytrzymałości). Pozostałe okna PCV wysokiej jakości. Obróbki blacharskie wykonać z blachy tytanowo - cynkowej gr. 0.7mm. Parapety zewnętrzne z blachy aluminiowej w kolorze RAL Ściana oporowa wzdłuż ścian zewnęrznych zewnętrznych: beton C30/37 (szczelny), zbrojony wg projektu konstrukcji, beton architektoniczny (samozagęszczalny) w kolorze jasnoszarym, faktura gładka - beton w naturalnej formie, bez porów i odbarwień, głębokość posadowienia min. 100 cm poniżej poziomu terenu (przemarzanie).ścianę należy zaizolować przeciwwilgociowo w gruncie oraz zaimpregnować preparatem do betonu powyżej poziomu terenu (np. powłoką hydrofobową na bazie silikonów). W miejscach dylatacji na elewacji należy zastosować profil dylatacyjny prosty. Wnętrze profilu pomalować w kolorze elewacji. Napisy przy wejściach głównych do budynku wykonać jako frezowane w panelu elewacyjnym, podklejonym mleczną plexi (napisy podświetlane) lub napisy przestrzenne podświetlane na panelu elewacyjnym szczegóły wg projektu wykonawczego. W oknach do poziomu posadzki, dolna kwatera o wys. min. 110cm nieotwierana wykonana ze szkła o podwyższonej wytrzymałości na uderzenia, zapewniającego skuteczną ochronę przed wypadnięciem osób. 8. ROZWIĄZANIA I SPOSÓB FUNKCJONOWANIA ZASADNICZYCH URZĄDZEŃ INSTALACJI TECHNICZNYCH DECYDUJĄCYCH O PODSTAWOWYM PRZEZNACZENIU OBIEKTU BUDOWLANEGO Charakterystyka i parametry instalacji oraz urządzeń technologicznych znajdują się w opracowaniach branżowych Parametry techniczne dźwigów. W ramach projektu przewidziano budowę dwóch pionów dla dźwigu szpitalnego przystosowanego do transportu osób niepełnosprawnych, mebli, chorych na noszach oraz łóżek szpitalnych zlokalizowanego w pobliżu klatek schodowych budynku Centrum Leczenia Oparzeń szczegóły wg projektu konstrukcji oraz wytycznych producenta urządzenia. Dopuszczalne odchylenia w wykonaniu szybów wynoszą nie więcej niż 1cm. Na granicy stref pożarowych obudowa pionów szybów zaprojektowana została w klasie odporności ogniowej REI 120 lub EI 120. Szyby wentylowane są grawitacyjnie. Zaprojektowano dźwigi elektryczne, przelotowe bez maszynowni o nośności 1600 kg lub 21 osób. Wymiary kabiny to 1300 mm szerokość x 2400 mm głębokość x 2200 mm wysokość. Wentylacja grawitacyjna szybów dźwigowych - obrotowa nasada kominowa typu Turbowent 300mm na systemowej podstawie stalowej. 9. CHARAKTERYSTYKA ENERGETYCZNA BUDYNKU w załączniku nr 11 do projektu (szczegóły wg projektu branży sanitarnej). 10. DANE TECHNICZNE OBIEKTÓW BUDOWLANYCH CHARAKTERYZUJĄCE WPŁYW OBIEKTÓW BUDOWLANYCH NA ŚRODOWISKO I JEGO WYKORZYSTYWANIE ORAZ NA ZDROWIE LUDZI I OBIEKTY SĄSIEDNIE Zapotrzebowanie i jakość wody oraz ilość, jakość i sposób odprowadzania ścieków: Szczegóły w opisie technicznym instalacji sanitarnych Emisja zanieczyszczeń gazowych, w tym zapachów, pyłowych i płynnych, z podaniem ich rodzaju, ilości i zasięgu rozprzestrzeniania się: Projektowany budynek nie będzie emitował zanieczyszczeń gazowych, budynek zostanie podłączony do wewnętrznej sieci cieplnej zespołu szpitalnego.

8 10.3. Rodzaj i ilość wytwarzanych odpadów: Spełnione zostaną wymagania prawne i organizacyjne w zakresie ochrony środowiska przed odpadami. W toku realizacji przedsięwzięcia przewiduje się: - selektywne gromadzenie odpadów w odpowiednio wydzielonych miejscach i odpowiednio przystosowanych pojemnikach, - współpracę z wyspecjalizowanymi odbiorcami odpadów, co jest zgodne z zasadami określonymi w ustawie o odpadach. Inwestycja zostanie zrealizowana przy zachowaniu obowiązujących norm i przepisów wynikających z ustawy o ochronie środowiska, ustawy o odpadach i odpowiednich przepisów wykonawczych do wyżej wymienionych ustaw Właściwości akustyczne oraz emisja drgań, a także promieniowanie: Maksymalny poziom hałasu generowany przez inwestycję do terenów przyległych określa Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz.U. Nr 120, poz.826). Projektowany obiekt znajduje się w Gdańsku przy ul. Dębinki. Jego lokalizacja zalicza się wiec do kategorii nr 2 (tereny szpitali w miastach). Zakłada się więc, że maksymalny poziom zakłóceń emitowanych do środowiska przez inwestycje nie przekroczy LAeq D=55dB w dzień i LAeq N=50dB w nocy. Budynek z projektowanym wyposażeniem oraz o przewidzianym sposobie użytkowania nie emituje szczególnego hałasu i wibracji wymagających dodatkowych środków ochronnych. Głównymi źródłami wpływającymi na hałas środowiskowy w obiekcie i terenach sąsiednich są: 1. agregat prądotwórczy 2. centrale wentylacyjne, skraplacze i agregaty wody lodowej zlokalizowane na dachu. Zgodnie z algorytmem zawartym w literaturze fachowej spadek poziomu dźwięku jest związany ze wzrostem odległości od urządzeń oraz występowaniem tłumiących elementów o działaniu ekranującym. Szacuje się, że pierwsze źródło dźwięku będzie miało następujący poziom dźwięku: 105 db (spełnia wymagania dyrektywy 2005/88/we dla urządzeń pracujących na zewnątrz). Agregat prądotwórczy został zaprojektowany w obudowie wyciszającej zewnętrznej. Agregat prądotwórczy będzie użytkowany sporadycznie jedynie przy zanikach prądu i przy przeglądach serwisowych. Centrale wentylacyjne, skraplacze i agregaty wody lodowej zlokalizowane zostały na dachu budynku. Urządzenia te mają niewielką sumaryczną moc akustyczną (poniżej 65dB). Drugie źródło hałasu nie stanowi więc zagrożenia akustycznego dla terenów przyległych inwestycji. W celu zmniejszenia hałasu pogłosowego i poprawienia klimatu akustycznego w obiekcie zaleca się instalacje sufitów podwieszanych pochłaniających o minimalnej klasie pochłaniania B w pomieszczeniach o powierzchni powyżej 20m2 oraz pomieszczeniach zawierających źródła hałasu. Dla podniesienia izolacyjności akustycznej od dźwięków uderzeniowych stropów należy wykonać systemową podłogę pływającą w oparciu o warstwę sprężystą o grubości podanej w projekcie budowlanym. Jako warstwę sprężystą projektuje się systemy z zastosowaniem styropianu. Wylewka i warstwa sprężysta są na obwodzie w każdym pomieszczeniu oddylatowane od ścian dodatkową, dedykowaną taśmą specjalistyczną, o grubości 12 mm. Przy zastosowaniu układu podłóg pływających masywnych (warstwa sprężysta i wylewka) nie jest konieczne stosowanie warstw wykończeniowych jako elementu podnoszącego izolacyjność akustyczną stropu od dźwięków uderzeniowych. Wartości oczekiwane poziomów dźwięku w pomieszczeniach od systemu wentylacji nie mogą być gorsze niż podane w przepisach budowlanych tj. PN-B :1987 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Dopuszczalne wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach. W pomieszczeniach technicznych należy dążyć do zainstalowania urządzeń o emisji hałasu do pomieszczeń nie większym niż db(a). Wszelkie urządzenia należy izolować od konstrukcji budynku za pośrednictwem przekładek wibroizolacyjnych (należy stosować systemowe elementy producenta urządzenia), aby poziom drgań przenoszony na konstrukcję nie był większy niż określony w przepisach budowlanych, tj. opisany w normie PN-B-02171:1988 Ocena wpływu drgań na ludzi w budynkach.

9 Analizy emisji hałasu od wyposażenia technicznego powinny być zawarte w branżowych projektach wykonawczych markowych dostarczanych przez wykonawcę wybranego w drodze przetargu. Projekty markowe wymagają zatwierdzenia przez Inwestora lub osobę upoważnioną. W zakresie ochrony przeciwdźwiękowej dla całego obiektu zostaną spełnione wymagania dotyczące parametrów przegród wewnętrznych, zgodnie z normą PN-B :1999 Akustyka budowlana. Ochrona przed hałasem pomieszczeń w budynkach. Izolacyjność akustyczna przegród w budynkach oraz izolacyjność akustyczna elementów budowlanych. Nie ma źródeł promieniotwórczych, które mogłyby powodować skażenie środowiska. W budynku Centrum Leczenia Oparzeń nie będą wytwarzane, ani przechowywane odpady promieniotwórcze Wpływ obiektu budowlanego na istniejący drzewostan, powierzchnię ziemi, w tym glebę, wody powierzchniowe i podziemne: Obiekt nie wprowadzi zakłóceń ekologicznych w charakterystyce powierzchni ziemi, gleby, wód powierzchniowych i podziemnych. Charakter użytkowy pozwala na zachowanie biologicznie czynnego terenu działki poza powierzchnią zabudowy, dojść i dojazdów do budynku. W związku z inwestycją planowana jest wycinka drzewa znajdującego się w miejscu kolizyjnym z planowaną zabudową. Na terenie działki przewiduje się nowe nasadzenia. Lokalizację oraz tabele z planowaną wycinką i nasadzeniami rekompensacyjnymi przedstawia rysunek PB_PZT_02 Inwentaryzacja zieleni. Projekt wycinki drzew i krzewów oraz nasadzeń rekompensacyjnych. 11. ANALIZA MOŻLIWOŚCI RACJONALNEGO WYKORZYSTANIA, O ILE SĄ DOSTĘPNE TECHNICZNE, ŚRODOWISKOWE I EKONOMICZNE MOŻLIWOŚCI, WYSOKOEFEKTYWNYCH SYSTEMÓW ALTERNATYWNYCH ZAOPATRZENIA W ENERGIĘ I CIEPŁO. Analiza możliwości racjonalnego wykorzystania, o ile są dostępne techniczne, środowiskowe i ekonomiczne możliwości, wysokoefektywnych systemów alternatywnych zaopatrzenia w energię i ciepło znajduje się w załączniku nr 12 do niniejszego projektu budowlanego. 12. WARUNKI OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ. Przedmiotem opracowania są warunki ochrony przeciwpożarowej dla nowoprojektowanego budynku Centrum Leczenia Oparzeń Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego przy ulicy Dębinki 7 w Gdańsku Wrzeszczu Powierzchnia, wysokość i liczba kondygnacji. Liczba kondygnacji budynku: 3 - liczba kondygnacji podziemnych: 1 - liczba kondygnacji nadziemnych: 2 + nadbudówka techniczna na dachu Wysokość budynku (od poziomu terenu przy najniżej usytuowanym wejściu do budynku do górnej powierzchni najwyżej położonego stropu nad pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi, łącznie z grubością izolacji cieplnej i warstwy ją osłaniającej): 9,15 m. Budynek zaliczono do grupy budynków niskich N. Powierzchnia zabudowy: Kubatura Max. długość budynku: Max. szerokość budynku: Powierzchnia netto: Powierzchnia netto piwnicy: Powierzchnia netto parteru: Powierzchnia netto piętra: 893,7 m m3 36,0 m 30,9 m 1772,4 m2 283,1 m2 647,8 m2 790,7 m2

10 Powierzchnia netto nadbudówki technicznej nad dachem: Powierzchnia całkowita: Powierzchnia całkowita piwnicy: Powierzchnia całkowita parteru: Powierzchnia całkowita piętra: Powierzchnia całkowita nadbudówki technicznej nad dachem: 50,8 m2 2248,4 m2 345,6 m2 893,7 m2 943,0 m2 66,1 m Odległość od obiektów sąsiadujących Odległość budynku Centrum od sąsiadujących budynków: od wschodu nr 15 15,8 m, od południa nr 48 banku tkanek 8,4 m, od zachodu od pawilonu diagnostycznego PET 8,4 m, Od północy budynek graniczy z drogą wewnętrzną kompleksu szpitalnego ( będącą jednocześnie istniejącą drogą pożarową) prowadzącą od portierni i wjazdu nr 1 od strony ul. Dębinki do budynku CMI z wjazdem od ul. Smoluchowskiego. Projektowany budynek ma kształt odwróconej litery L a ściany zewnętrzne w jednym narożniku tworzą między sobą kąt 90 o zostanie on zabezpieczony ścianami o klasie odporności ogniowej REI 120 z zamknięciami EI 60 w pasie 6 m na piętrze (zgodnie z par. 271 ust. 4 warunków technicznych), a w pasie 4 m na parterze (zgodnie z par. 249 p.6 warunków technicznych). Pozostałe budynki znajdują się w odległości ponad 20 m od projektowanego budynku. Do zewnętrznego gaszenia pożaru zostaną wykorzystane istniejące hydranty przeciwpożarowe gruntowe DN 80. Pierwszy hydrant przeciwpożarowy zewnętrzny znajduje się w odległości mniejszej niż 75m od chronionego obiektu projektowanej kliniki (tj. 14,6 m), natomiast drugi hydrant przeciwpożarowy zewnętrzny znajduje się w odległości mniejszej niż 150m od chronionego budynku kliniki (tj. 29,4 m) Parametry pożarowe występujących substancji palnych: W budynku będą występować materiały i substancje typowe dla budynków służby zdrowia: wyposażenie szpitalne, biurowe, hotelowe, meble, aparatura i sprzęt medyczny, sprzęt AGD i RTV, artykuły spożywcze, biurowe, wyroby z tworzyw sztucznych, tkanin itp., a także niewielkie ilości cieczy palnych, które mogą znajdować się w pomieszczeniach zabiegowych budynku służby zdrowia, typu benzyna rektyfikacyjna, spirytus. Nie przewiduje się w budynku przechowywania substancji palnych w większych ilościach niż dopuszczają przepisy. Ilości sterowanych substancji nie wytwarza stężeń wybuchowych przekraczających 0,01 m Przewidywana wielkość gęstości obciążenia ogniowego: Nie oblicza się dla budynków ZL. Gęstość obciążenia ogniowego pomieszczeń - części budynku stanowiących odrębne strefy pożarowe, określanych jako PM (np. rozdzielnia elektryczna, pomieszczenie rozdzielaczy c.o., pomieszczenie przyłączy wody, serwerownia) nie przekroczy 500 MJ/m Przewidywana maksymalna liczba osób w budynku: Personel: 50 osób Przewidywana liczba pacjentów (dziennie): OIOM, oddział operacyjny i łóżkowy 20 osób (15 łóżek) ambulatorium 10 osób Razem (pacjenci): 30 osób dziennie Kategoria zagrożenia ludzi W projektowanym budynku występują pomieszczenia zakwalifikowane do następujących kategorii zagrożenia ludzi: - ZL III część kondygnacji piwnicy (szatnie i pomieszczenia higieniczno sanitarne personelu, magazyny powiązane funkcjonalnie);

11 - ZL II kondygnacja parteru i piętra przeznaczona także dla ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się (gabinet lekarski, sale zabiegowe i diagnostyczne, OIOM, sale operacyjne, pokoje łóżkowe, sanitariaty pacjentów) Ocena zagrożenia wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych: W pomieszczeniach nie będą przechowywane materiały ani prowadzone procesy, które mogłyby wytworzyć mieszaniny wybuchowe. Nie przewiduje się w budynku występowania pomieszczeń ani stref zagrożenia wybuchem Podział obiektu na strefy pożarowe: Dopuszczalna powierzchnia strefy pożarowej dla niskiego budynku kategorii zagrożenia ludzi ZL II 5000 m2. Dopuszczalna powierzchnia strefy pożarowej dla niskiego budynku kategorii zagrożenia ludzi ZL III 4000 m2 (zgodnie z par. 227 ust. 2 warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie - dopuszczalna powierzchnia strefy pożarowej ZL, obejmującej podziemną część budynku, nie powinna przekraczać 50% dopuszczalnej powierzchni strefy pożarowej tej samej kategorii zagrożenia ludzi, określonej w par. 227 ust. 1 dla pierwszej nadziemnej kondygnacji tego budynku, a więc 50 % z dopuszczalnej dla kategorii ZL III powierzchni pożarowej wynoszącej 8000 m2). W projektowanym budynku wyróżnia się następujące strefy pożarowe: Strefa pożarowa nr 1, zaliczona do kategorii zagrożenia ludzi ZL II, przeznaczona również dla ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się (ruch pacjentów na wózkach i łóżkach szpitalnych) obejmująca kondygnację parteru i częściowo piętra (wyłączając wydzielone pożarowo klatki schodowe) o łącznej powierzchni wewnętrznej 1314,50 m2 (parter 675,75 i piętro 638,75 m2). Strefa pożarowa nr 2, zaliczona do kategorii zagrożenia ludzi ZL II, obejmująca część kondygnacji piętra budynku - wydzielenie ścianą oddzielenia pożarowego od reszty kondygnacji zgodnie z par. 227 ust.5 o łącznej powierzchni wewnętrznej 192,75 m2. Strefa pożarowa nr 3, zaliczona do kategorii zagrożenia ludzi ZL III, obejmująca kondygnację piwnicy budynku (z wyłączeniem pomieszczeń technicznych stanowiących odrębne strefy pożarowe i klatki schodowej o łącznej powierzchni wewnętrznej 64,7 m2) o powierzchni wewnętrznej 252,90 m2. Strefa pożarowa nr 4, określona jako PM o gęstości obciążenia ogniowego poniżej 500 MJ/m2, obejmująca pomieszczenie rozdzielaczy c.o. (nr ) o powierzchni wewnętrznej 12,7 m2 na kondygnacji piwnicy. Strefa pożarowa nr 5, określona jako PM o gęstości obciążenia ogniowego poniżej 500 MJ/m2, obejmująca pomieszczenie rozdzielni elektrycznej (nr ) o powierzchni wewnętrznej 12,5 m2 na kondygnacji piwnicy. Strefa pożarowa nr 6, określona jako PM o gęstości obciążenia ogniowego poniżej 500 MJ/m2, obejmująca pomieszczenie serwerowni (nr ) o powierzchni wewnętrznej 14,6 m2 na kondygnacji piwnicy. Strefa pożarowa nr 7, określona jako PM o gęstości obciążenia ogniowego poniżej 500 MJ/m2, obejmująca pomieszczenie przyłącza wody (nr ) o powierzchni wewnętrznej 2,5 m2 na kondygnacji piwnicy. Strefa pożarowa nr 8, określona jako PM o gęstości obciążenia ogniowego poniżej 500 MJ/m2, obejmująca pomieszczenie techniczne (nr ) o powierzchni wewnętrznej 5,3 m2 na kondygnacji piwnicy. Strefa pożarowa nr 9, określona jako PM o gęstości obciążenia ogniowego poniżej 500 MJ/m2, obejmująca pomieszczenie techniczne (nr 2.002) o powierzchni wewnętrznej 19,10 m2 na kondygnacji nadbudówki nad stropodachem.

12 Strefa pożarowa nr 10, określona jako PM o gęstości obciążenia ogniowego poniżej 500 MJ/m2, obejmująca pomieszczenie rozprężalni niepalnych gazów medycznych (nr 1.040) o powierzchni wewnętrznej 3,7 m2 na kondygnacji piętra. Zgodnie z par. 245 Klatki schodowe są obudowane ścianami o klasie odporności przeciwpożarowej REI 60, R 120 (w przypadku gdy ściana klatki schodowej stanowi konstrukcję nośną budynku) i zamykane drzwiami w klasie odporności ogniowej EI30. Zastosowano oddymianie klatek schodowych za pomocą klap dymowych, uruchamianych samoczynnie przy sterowaniu lokalnymi czujkami dymu Klasa odporności pożarowej budynku oraz klasa odporności ogniowej i stopień rozprzestrzeniania ognia elementów budowlanych: Klasa odporności pożarowej budynku Centrum Leczenia Oparzeń : C w części obejmującej strefę pożarową zakwalifikowaną do kategorii zagrożenia ludzi ZL II - B (uwzględniając przepisy par warunków technicznych wymaganą klasę odporności pożarowej budynku w części obejmującej strefę pożarową zakwalifikowaną do ZL II można obniżyć do klasy C ) w części obejmującej strefę pożarową zakwalifikowaną do kategorii zagrożenia ludzi ZL III - C (przy czym, z uwagi na zapisy par warunków technicznych, nie można uwzględnić możliwości obniżenia wymaganej klasy odporności pożarowej budynku, o której mowa w par warunków technicznych, gdyż część budynku obejmująca strefę pożarową zakwalifikowaną do kategorii zagrożenia ludzi ZL III stanowi część podziemną budynku) w części podziemnej obejmującej strefę pożarową określoną jako PM - C. Wymogi dotyczące elementów budynku przedstawia poniższa tabela: Klasa odporności pożarowej budynku Klasa odporności ogniowej elementów budynku 5)*) główna konstrukcja nośna konstrukcja dachu strop 1) ściana ściana zewnętrzna 1),2) wewnętrzna 1) przekrycie dachu 3) C R 60 R 15 R E I 60 E I 30 (o i) E I 15 4) R E 15 *) Z zastrzeżeniem Oznaczenia w tabeli: R - nośność ogniowa (w minutach), określona zgodnie z Polską Normą dotyczącą zasad ustalania klas odporności ogniowej elementów budynku, E - szczelność ogniowa (w minutach), określona jw., I - izolacyjność ogniowa (w minutach), określona jw., (-) - nie stawia się wymagań 1) Jeżeli przegroda jest częścią głównej konstrukcji nośnej, powinna spełniać także kryteria nośności ogniowej (R) odpowiednio do wymagań zawartych w kol. 2 i 3 dla danej klasy odporności pożarowej budynku. 2) Klasa odporności ogniowej dotyczy pasa między kondygnacyjnego wraz z połączeniem ze stropem nie dotyczy ze względu na projektowany budynek parterowy 3) Wymagania nie dotyczą naświetli dachowych, świetlików, lukarn i okien połaciowych (z zastrzeżeniem 218), jeśli otwory w połaci dachowej nie zajmują więcej niż 20% jej powierzchni; nie dotyczą także budynku, w którym nad najwyższą kondygnacją znajduje się strop albo inna przegroda, spełniająca kryteria określone w kol. 4. 4) Dla ścian komór zsypu wymaga się klasy E I 60, a dla drzwi komór zsypu klasy E I 30. 5) Klasa odporności ogniowej dotyczy elementów wraz z uszczelnieniami złączy i dylatacjami. Elementy budynku powinny być nierozprzestrzeniające ognia NRO Elementy oddzieleń przeciwpożarowych.

13 Wymaganą klasę odporności ogniowej elementów oddzielenia przeciwpożarowego oraz zamknięć znajdujących się w nich otworów określa poniższa tabela: Klasa odporności pożarowej budynku Klasa odporności ogniowej Elementów oddzielenia przeciwpożarowego Ścian i stropów z wyjątkiem stropów w ZL Stropów w ZL Drzwi przeciwpożarowych lub innych zamknięć przeciwpożarowych C R E I R E I 6 0 E I 6 0 Przepusty instalacyjne w elementach oddzielenia przeciwpożarowego powinny mieć klasę odporności ogniowej (EI) wymaganą dla tych elementów. Przepusty instalacyjne o średnicy większej niż 0,04m w ścianach i stropach pomieszczenia zamkniętego*, dla których wymagana klasa odporności ogniowej jest nie niższa niż EI 60 lub REI 60, a niebędących elementami oddzielenia przeciwpożarowego, powinny mieć klasę odporności ogniowej (EI) ścian i stropów tego pomieszczenia. * w pojęciu pomieszczenia zamknięte mieszczą się wszelkie przestrzenie w budynku, co do których istnieje obowiązek ich zamknięcia (wydzielenia) ścianami i stropami o określonej odporności ogniowej, ale nie stanowiącymi elementów oddzielenia przeciwpożarowego w rozumieniu 232 ust. 4. W związku z powyższym przepusty instalacyjne o średnicy większej niż 0.04 m klasy odporności ogniowej EI 60 powinny być stosowane w ścianach i stropach niebędących elementami oddzielenia przeciwpożarowego następujących pomieszczeń: - kotłowni, składów paliwa stałego, żużlowni, magazynów oleju opałowego wymienionych w 220,piwnic budynków za wyjątkiem budynków ZL IV niskich (N) i średniowysokich (SW) wymienionych w 250 ust.1, - maszynowni wentylacyjnych i klimatyzacyjnych w budynkach mieszkalnych średniowysokich (SW) i wyższych oraz w innych budynkach o wysokości powyżej dwóch kondygnacji nadziemnych wymienionych w 268 ust. 1 pkt 5, - przedsionków przeciwpożarowych wymienionych w 232 ust. 3, obudowy (ściany i stropy) klatek schodowych lub pochylni w budynkach o klasie odporności pożarowej C, B, A wymienione w 259 ust.1, - mieszkań i samodzielnych pomieszczeń mieszkalnych w strefach pożarowych/budynkach kwalifikowanych do kategorii zagrożenia ludzi ZL IV i ZL V wysokich (W) i wysokościowych (WW) wymienionych w 217 ust. 2, - holów i korytarzy stanowiących drogę komunikacji ogólnej będących drogami ewakuacyjnymi wiodącymi od wyjścia z klatki schodowej do wyjścia na zewnątrz budynku wymienione w 256 ust. 5 i 256 ust. 6. Z punktu widzenia bezpieczeństwa pożarowego ww. pomieszczeń i części budynków również przejścia instalacyjne przewodów wentylacyjnych przez ściany i stropy pomieszczeń zamkniętych powinny być zabezpieczone do klasy odporności ogniowej EI 60, a na przewodach wentylacyjnych powinny być zamontowane klapy przeciwpożarowe o klasie odporności ogniowej co najmniej EIS 60. (definicja pomieszczenia zamkniętego wg wyjaśnień Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej) Przewody wentylacji mechanicznej przechodzące przez stropy i ściany oddzielenia przeciwpożarowego wyposażone są w klapy przeciwpożarowe odcinające o klasie odporności tych przegród (odpowiednio EIS 60, EIS 120) lub obudowane do odpowiedniej odporności ogniowej Warunki ewakuacji, oznakowanie na potrzeby ewakuacji dróg i pomieszczeń, oświetlenie awaryjne i przeszkodowe: Warunki ewakuacji. Z pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi jest zapewniona możliwość ewakuacji w bezpieczne miejsce na zewnątrz budynku, bezpośrednio albo drogami komunikacji ogólnej, zwanymi dalej drogami ewakuacyjnymi. Wyjścia z pomieszczeń na drogi ewakuacyjne powinny być zamykane drzwiami. Na piętrze dokonano podziału na strefy pożarowe ze względu na przekroczenie powierzchni kondygnacji powyżej 750m2. Przejścia ewakuacyjne. Długość przejść ewakuacyjnych nie przekracza dopuszczalnych 40m (pomieszczenia ZL);

14 Przejście ewakuacyjne może prowadzić maksymalnie przez trzy pomieszczenia. Ścianki działowe oddzielające od siebie pomieszczenia, dla których określa się łącznie długość przejścia ewakuacyjnego nie muszą spełniać wymagań w zakresie klasy odporności ogniowej. Szerokość przejścia należy obliczono proporcjonalnie do liczby osób, do których ewakuacji ono służy przyjmując co najmniej 0,6m na 100 osób, lecz nie mniej niż 0,9m (a w przypadku przejścia służącego do ewakuacji do trzech osób nie mniej niż 0,8m). Wyjścia, drzwi. Szerokość wyjść ewakuacyjnych z pomieszczeń na drogi ewakuacyjne zaprojektowano o szerokości nie mniejszej niż 0,9m w świetle ościeżnicy. Skrzydła drzwi, stanowiących wyjście na drogę ewakuacyjną, po ich całkowitym otwarciu, nie zmniejszają wymaganej szerokości tej drogi. Szerokość drzwi stanowiących wyjście ewakuacyjne z budynku lub do innej strefy pożarowej, powinna być nie mniejsza niż szerokość biegu klatki schodowej, wymaganej przepisami (szerokość użytkowa w budynkach opieki zdrowotnej - 1,4m). Szerokość min. nieblokowanego skrzydła drzwi w świetle musi wynosić co najmniej 0,90m. Poziome drogi ewakuacyjne Obudowa poziomych dróg ewakuacyjnych posiada klasę odporności ogniowej wymaganą dla ścian wewnętrznych, tj. EI 15 (w strefach pożarowych ZL II i ZL III). Szerokość poziomych dróg ewakuacyjnych uwzględnia współczynnik 0,6m na 100 osób mogących przebywać na danej kondygnacji, nie mniej niż 1,4m w świetle. Dojścia ewakuacyjne. Kategoria zagrożenia ludzi ZL II: Maksymalna dopuszczalna długość dojścia ewakuacyjnego przy jednym kierunku dojścia wynosi 10m, natomiast przy co najmniej dwóch dojściach: - 40 m dla dojścia najkrótszego, - 80 m dla dojścia drugiego. Dojścia te nie pokrywają się i nie krzyżują. Kategoria zagrożenia ludzi ZL III: Maksymalna dopuszczalna długość dojścia ewakuacyjnego przy jednym kierunku dojścia wynosi 30m (w tym nie więcej niż 20 m na poziomej drodze ewakuacyjnej), natomiast przy co najmniej dwóch dojściach: - 60 m dla dojścia najkrótszego, m dla dojścia drugiego. Dojścia te nie pokrywają się i nie krzyżują. Dojścia ewakuacyjne obudowane w klasie EI 15 i REI 60 w holach. Aby nie przekroczyć długości dojść ewakuacyjnych (od wyjść z pomieszczeń na drogę ewakuacyjną na zewnątrz budynku) zaprojektowano klatki schodowe obudowane (ścianami w klasie odporności ogniowej REI 60 lub REI 120 w miejscach stanowiących granicę oddzielenia przeciwpożarowego), zamykane drzwiami o klasie odporności ogniowej EI 30 i wyposażono je w urządzenia służące do usuwania dymu zgodnie z wymogami par warunków technicznych. Rejestracja zlokalizowana na poziomie parteru będzie miała całe wyposażenie i wystrój wykonany z materiałów co najmniej trudno zapalnych. W razie pożaru szafa do przechowywania akt pacjentów zostanie wygrodzona roletami w klasie odporności ogniowej EI 15 (sterowanie poprzez SSP). Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne. Drogi ewakuacyjne są wyposażone w awaryjne oświetlenie ewakuacyjne. Oświetlenie ewakuacyjne jest zamontowane na wszystkich korytarzach i klatkach schodowych. Wymagania przeciwpożarowe dla elementów wykończenia wnętrz. W strefach pożarowych ZL II stosowanie do wykończenia wnętrz materiałów i wyrobów łatwo zapalnych,

15 których produkty rozkładu termicznego są bardzo toksyczne lub intensywnie dymiące jest zabronione. Na drogach komunikacji ogólnej, służących celom ewakuacji, stosowanie materiałów i wyrobów budowlanych łatwo zapalnych jest zabronione. W pomieszczeniach stref pożarowych ZL II stosowanie wykładzin podłogowych łatwo zapalnych jest zabronione. Sufity podwieszane należy wykonać z materiałów niepalnych lub niezapalnych, niekapiących i nieodpadających (zamocować w sposób gwarantujący nieodpadanie) pod wpływem ognia (systemowe rozwiązania).dobór materiałów musi uwzględniać ich klasyfikację związaną z reakcją na ogień (załącznik nr 3 do rozporządzenia MI) Sposób zabezpieczenia przeciwpożarowego instalacji użytkowych (wentylacyjnej, ogrzewczej, gazowej, elektroenergetycznej, odgromowej). Instalacje użytkowe muszą spełniać wymagania przewidziane dla środowiska, w którym będą funkcjonować. Przejścia instalacyjne przez przegrody oddzieleń przeciwpożarowych (ściany, stropy), oraz przez ściany pomieszczeń technicznych należy uszczelnić technologią zapewniającą klasę odporności ogniowej wymaganej dla danej przegrody (np. HILTI, PROMAT). Przepusty instalacyjne o średnicy większej niż 0,04m w ścianach i stropach pomieszczenia zamkniętego, dla których wymagana klasa odporności ogniowej jest nie niższa niż EI60 lub REI 60, a niebędących elementami oddzielenia przeciwpożarowego, powinny mieć klasę odporności ogniowej (EI) ścian i stropów tego pomieszczenia. Instalacja wentylacji: Kanały wentylacyjne i klimatyzacyjne przechodzące przez oddzielenia przeciwpożarowe należy wyposażyć w przeciwpożarowe klapy odcinające o klasie odporności ogniowej, jak oddzielenie przeciwpożarowe (EIS). Przewody wentylacyjne i klimatyzacyjne należy zaprojektować z materiałów niepalnych Dobór urządzeń przeciwpożarowych w obiekcie Klapy dymowe. Projektowane klatki schodowe należy wyposażyć w urządzenia służące usuwaniu dymu np. klapy dymowe o powierzchni czynnej równej min. 5% powierzchni klatki schodowej każda. Zastosowano czujki dymowe uruchamiające klapy oddymiające na klatkach schodowych. KLATKA K.001: Powierzchnia rzutu poziomego klatki K.001 wynosi 29,59 m2. Do obliczenia powierzchni klapy oddymiającej przyjęto największy obrys klatki schodowej, tj. powierzchnię rzutu poziomego klatki schodowej na I piętrze. Wymagana powierzchnia czynna klap dymowych Acz na klatce schodowej budynku niskiego powinna wynosić co najmniej 5% powierzchni rzutu poziomego podłogi tej klatki schodowej. Powierzchnia jednego otworu pod klapę dymową nie może być mniejsza niż 1,0m2 w budynkach niskich. A cz klapy=0,05 x 29,59 m2 = 1,4795 m2 Z powyższych obliczeń wynika, że wymagana powierzchnia czynna klapy dymowwe na klatce schodowej K.001 w budynku Centrum Leczenia Oparzeń wynosi 1,4795 m2. W projekcie przyjęto klapę dymową na podstawie prostej 155x155cm, wysokość podstawy 50cm, o powierzchni czynnej min. 1,4795 m2 z siłownikiem elektrycznym 24V, współpracującą z systemem sygnalizacji pożaru, np. prod. Mercor typ C 155 standard o wymiarach nominalnych otworu 155x155 cm, o powierzchni czynnej oddymiania 1,52 m2 (lub rozwiązanie równoważne). Przyjęta w projekcie klapa dymowa ma geometryczną powierzchnię otworu: A geom. klapy=1,55 m x 1,55 m = 2,4025 m2 Zgodnie z normą, w celu zapewnienia pełnego wykorzystania powierzchni czynnej klap dymowych należy przewidzieć odpowiednią liczbę otworów, przez które przedostaje się powietrze uzupełniające, umiejscowione w dolnych częściach pomieszczenia. Geometryczna powierzchnia otworów wlotowych powietrza powinna być co najmniej 30% większa niż suma powierzchni wszystkich klap dymowych na klatce schodowej. Możliwe jest tu wliczenie okien w dolnej części pomieszczenia oraz drzwi, które w przypadku pożaru dadzą się otworzyć od zewnątrz. A min=2,4 m2 + 30% x 2,4 m2 = 2,4 m2 + 0,72 m2 = 3,12 m2 Geometryczna powierzchnia otworów wlotowych powietrza powinna zatem wynosić min. 3,12m2. Przyjęto, że drzwi ewakuacyjne z klatki schodowej prowadzące na zewnątrz (które w przypadku pożaru

16 dadzą się otworzyć od zewnątrz) będą stanowiły otwór wlotowy, przez który przedostaje się powietrze uzupełniające. Powierzchnia geometryczna otworu (po otwarciu drzwi) wynosi 1,4 m x 2,3 m = 3,22 m2. KLATKA K.002: Powierzchnia rzutu poziomego klatki K.002 wynosi 26,21 m2. Do obliczenia powierzchni klapy oddymiającej przyjęto największy obrys klatki schodowej, tj. powierzchnię rzutu poziomego klatki schodowej na I piętrze. Wymagana powierzchnia czynna klap dymowych Acz na klatce schodowej budynku niskiego powinna wynosić co najmniej 5% powierzchni rzutu poziomego podłogi tej klatki schodowej. Powierzchnia jednego otworu pod klapę dymową nie może być mniejsza niż 1,0m2 w budynkach niskich. A cz klapy=0,05 x 26,21 m2 = 1,3105 m2 Z powyższych obliczeń wynika, że wymagana powierzchnia czynna klap dymowych na klatce schodowej K.002 w budynku wynosi 1,3105 m2. W projekcie przyjęto klapę dymową na podstawie prostej 150x150 cm, wysokość podstawy 50cm, o powierzchni czynnej min. 1,44 m2 z siłownikiem elektrycznym 24V, współpracującą z systemem sygnalizacji pożaru, np. prod. Mercor typ C 150 standard o wymiarach nominalnych otworu 150x150 cm, o powierzchni czynnej oddymiania 1,44 m2 (lub rozwiązanie równoważne). Przyjęta w projekcie klapa dymowa ma geometryczną powierzchnię otworu: A geom. klapy=1,50 m x 1,50 m = 2,25 m2 Zgodnie z normą, w celu zapewnienia pełnego wykorzystania powierzchni czynnej klap dymowych należy przewidzieć odpowiednią liczbę otworów, przez które przedostaje się powietrze uzupełniające, umiejscowione w dolnych częściach pomieszczenia. Geometryczna powierzchnia otworów wlotowych powietrza powinna być co najmniej 30% większa niż suma powierzchni wszystkich klap dymowych na klatce schodowej. Możliwe jest tu wliczenie okien w dolnej części pomieszczenia oraz drzwi, które w przypadku pożaru dadzą się otworzyć od zewnątrz. A min= 2,25 m2 + 30% x 2,25 m2 = 2,25 m2 + 0,675 m2 = 2,925 m2 Geometryczna powierzchnia otworów wlotowych powietrza powinna zatem wynosić min. 2,925 m2. Przyjęto, że drzwi ewakuacyjne z klatki schodowej prowadzące na zewnątrz (które w przypadku pożaru dadzą się otworzyć od zewnątrz) będą stanowiły otwór wlotowy, przez który przedostaje się powietrze uzupełniające. Powierzchnia geometryczna otworu (po otwarciu drzwi) wynosi 2,0 m x 2,3 m = 3,22 m2. Klapy dymowe będą sterowane przez własne czujki dymu umieszczone w poszczególnych klatkach schodowych. Ponadto centrale oddymiania będą spięte z centralą sygnalizacji pożarowej tak, aby system sygnalizacji pożarowej miał informacje o stanie pracy systemu oddymiania System sygnalizacji pożaru. Dla niniejszego budynku nie jest wymagany system sygnalizacji pożaru, jednak zgodnie z wymogami Inwestora zaprojektowano system sygnalizacji pożaru Oświetlenie awaryjne, ewakuacyjne, przeciwpożarowy wyłącznik prądu. Zaprojektowano oświetlenie awaryjne. Na korytarzu i w klatkach schodowych zaprojektowano oświetlenie ewakuacyjne. W pobliżu wejścia do każdej strefy pożarowej jest zlokalizowany przeciwpożarowy wyłącznik prądu Hydranty wewnętrzne. Projektowane kondygnacje są wyposażone w hydranty wewnętrzne śr. 25mm z wężem półsztywnym usytuowane na korytarzu w pobliżu klatek schodowych. Minimalna wydajność poboru wody mierzona na wylocie prądownicy powinna wynosić 1,0 dm 3 /s, a ciśnienie na zaworze hydrantu (0,2 MPa) powinno zapewnić ww. wydajność. Instalacja wodociągowa przeciwpożarowa powinna zapewniać możliwość jednoczesnego poboru wody na jednej kondygnacji lub w jednej strefie pożarowej z dwóch sąsiednich hydrantów wewnętrznych przez czas minimum 1 godziny. Przewody zasilające, na których instalowane będą hydranty powinny być wykonane z materiałów niepalnych, a ich średnice powinny wynosić co najmniej DN 25 (w milimetrach). Przewody zasilające instalacji wodociągowej przeciwpożarowej muszą być wykonane jako obwodowe zapewniające doprowadzenie wody co najmniej z dwóch stron, w przypadku gdy: - liczba pionów w budynku, zasilanych z jednego przewodu, jest większa niż 3, - na przewodach rozprowadzających zainstalowano więcej niż 5 hydrantów wewnętrznych.

17 Należy zapewnić możliwość odłączenia zasuwami lub zaworami tych części przewodów zasilających instalację wodociągową przeciwpożarową, które znajdują się pomiędzy ww. doprowadzeniami. Możliwość poboru wody do celów przeciwpożarowych o wymaganych parametrach ciśnienia i wydajności w budynku musi być zapewniona niezależnie od stanu pracy innych systemów bądź urządzeń. Zawory odcinające hydrantów wewnętrznych muszą być umieszczone na wysokości 1,35 ± 0,1 m od poziomu podłogi Wyposażenie w gaśnice. Każdą kondygnację użytkową budynku ( z wyjątkiem piwnicy 3 szt.) należy wyposażyć w siedem gaśnic proszkowych ABC 6-cio kilogramowych - zgodnie z normatywem : 2kg środka gaśniczego na każde 100 m.kw. Powierzchni. W miejscach występowania urządzeń technicznych (komputery, odbiorniki energii elektrycznej, silniki itp.) należy przewidzieć gaśnice śniegowe (CO2) 5kg z dyszą rozprężną. Gaśnice lokalizować we wnękach z hydrantami wewnętrznymi oraz w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, a w szczególności przy wejściach do budynku, na klatkach schodowych, na korytarzach, przy wyjściach z pomieszczeń na zewnątrz, najlepiejw tych samych miejscach na każdej kondygnacji. Maksymalna odległość z każdego miejsca w którym może przebywać człowiek do najbliższej gaśnicy nie powinna przekraczać 30m Zaopatrzenie wodne do zewnętrznego gaszenia pożaru. Wymagana ilość i/lub wydajność źródła wody do zewnętrznego gaszenia obiektu wynosi co najmniej 20 dm 3 /s. Z istniejących hydrantów zewnętrznych o śr. 80 min. 2 szt. (do 20 dm3/s, każdy po 10 dm3/s) zlokalizowanych na sieci wodociągowej w odległości 15 m i 30 m od chronionego obiektu Drogi pożarowe. Wszystkie drogi wewnętrzne na terenie zespołu GMU są drogami pożarowymi. Do przedmiotowego budynku ewakuacja na drogę pożarową doprowadzona została w sposób określony w 12 ust. 7 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 lipca 2009 r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (Dz. U. Nr 124, poz. 1030) tj. zapewniono utwardzone dojście o szerokości nie mniejszej niż 1,5 m i długości nie większej niż 30 m, łączące drogę pożarową z wejściem do budynku, umożliwiającym dotarcie do każdej strefy pożarowej. Projektowana droga pożarowa jako uzupełnienie istniejącej będzie posiadać utwardzoną nawierzchnię, umożliwiającą dojazd o każdej porze roku pojazdów straży pożarnej oraz umożliwiać dojazd do obiektu budowlanego, a potem powrót pojazdu poprzez wycofanie pojazdu na odcinku nieprzekraczającym 15 m. Minimalna szerokość drogi pożarowej wynosi 4 m, a jej dopuszczalny nacisk na oś będzie wynosił co najmniej 100 kn. Nachylenie podłużne nie będzie przekraczać 5%. Najmniejszy promień zewnętrznego łuku drogi pożarowej będzie nie mniejszy niż 11 m Scenariusz pożarowy. Z uwagi na brak definicji krajowych określenia scenariusza pożarowego, na podstawie literatury przedmiotu przyjęto, że jest to REAKCJA OBIEKTU na zdarzenie pożarowe, którego wystąpienie możliwe jest w budynkach będących przedmiotem opracowania. Kwestie organizacyjne czynności obsługi obiektu nie są objęte niniejszym opracowaniem i pozostają do ustalenia na etapie opracowywania Instrukcji bezpieczeństwa pożarowego. Możliwe przyczyny pożaru: - strefa ZL II, ZL III i PM: - zaprószenie ognia przez osoby przebywające w obiekcie (pacjentów, odwiedzających, pracowników, itp.), - wady, uszkodzenia, niewłaściwa eksploatacja instalacji i urządzeń związanych z obiektem, - umyślne podpalenia. Skutki pożarów: Każde zdarzenie pożarowe powodować będzie wystąpienie: zadymienia ograniczającego widoczność, działającego niszcząco na elementy budynku, wystrój i wyposażenie, toksycznych związków chemicznych zagrożenie zatrucia osób przebywających w budynku, wytworzenie środowiska agresywnego chemicznie, które negatywnie oddziaływać może na obiekt i jego wyposażenie,

18 wysokiej temperatury zagrożenie dla organizmów ludzkich, destruktywne oddziaływanie na elementy budynku, rozprzestrzenianie pożaru wewnątrz budynku. Zabezpieczenia przedstawione w rozdziale Warunki ochrony przeciwpożarowej niniejszego opracowania uwzględniają również bezpieczeństwo ekip ratowniczych. Ramowy scenariusz rozwoju zdarzeń w czasie pożaru - możliwy przebieg zdarzeń pożarowych. Spektrum zabezpieczeń obiektów w odniesieniu do możliwych przyczyn pożarów pozwala na poniższe założenia: Pożar powstały w którejkolwiek części budynku wykryty zostanie przez system sygnalizacji pożarowej lub przebywające w nim osoby, co skutkować będzie: powiadomieniem personelu, który na mocy uregulowań organizacyjnych (ustalonych w Instrukcji bezpieczeństwa pożarowego ) zobowiązany będzie do podjęcia akcji ratowniczo-gaśniczej, telefoniczne lub automatyczne (w gestii inwestora) zaalarmowanie Państwowej Straży Pożarnej, zrealizowane zostaną wysterowania urządzeń przeciwpożarowych uruchomienie urządzeń służących do usuwania dymu w przypadku pojawieniu się dymu w klatkach schodowych. Wydzielenia pożarowe klatek schodowych w klasie nie mniejszej niż EI 30 zapewnią ograniczenie rozprzestrzeniania pożaru i dymu, przez czas przegrody o najniższej klasie odporności ogniowej. Zabezpieczenia bierne i czynne dróg ewakuacyjnych umożliwią bezpieczną ewakuację w czasie dużo dłuższym od wymaganego w przedmiotowym budynku, a ochrona przed oddziaływaniem cieplnym oraz zapewnienie warunków występowania niewielkiej ilości dymu i niskim stężeniu toksycznych związków powstałych w wyniku spalania i rozkładu termicznego, zapewnia dobre warunki dla ekip ratowniczych Inne. Wszystkie projekty wykonawcze urządzeń przeciwpożarowych należy uzgodnić z rzeczoznawcą ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych. Materiały, elementy budynku, instalacje, systemy i urządzenia przeciwpożarowe zastosowane w obiekcie muszą posiadać prawem przewidziane dopuszczenia, adekwatnie do wymaganych cech i właściwości pożarowych. Podawane wymiary należy rozumieć jako wymiar w świetle. Wszystkie zamknięcia przeciwpożarowe i drzwi dymoszczelne należy wyposażyć w samozamykacze. Przed przystąpieniem do użytkowania budynku należy opracować instrukcję bezpieczeństwa pożarowego (uwzględniając w instrukcji zatrudnionych pracowników własnych Centrum i firm obcych), wyposażyć budynek w gaśnice oraz oznakować drogi ewakuacyjne, miejsca usytuowania urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic. Opracowanie: mgr inż. arch. Grzegorz Sadowski