Szanse edukacyjne wiejskich dzieciz doświadczeń samorządowca

Transkrypt

1 Szanse edukacyjne wiejskich dzieciz doświadczeń samorządowca Teresa Kot Sekretarz Powiatu Puławskiego Radna Sejmiku Województwa Lubelskiego

2 Czy warto zajmować się edukacją małych dzieci? opinie zebrane w trakcie opracowywania Gminnej strategii edukacji elementarnej Warto, bo: - Bardzo waŝny jest dobry początek - Dzieciństwo to okres chłonności - Dzieci uczą się Ŝyć w grupie, współdziałać, nawiązywać kontakty z rówieśnikami, nawiązują się pierwsze przyjaźnie, początki integracji społecznej - Uczą się być samodzielne, śmiałe - Przełamują swój strach, pokonują stres - Budzi się ciekawość świata, chęć poznania jako baza dalszego rozwoju - Kształtują się zainteresowania - Dzieci mają zagospodarowany czas - Jest to wymóg cywilizacyjny współczesne trendy - Potrzeby małych dzieci są waŝne, - Edukacja jest odpowiedzią na wewnętrzną potrzebę dziecka - Jest to odpowiedź na potrzebę rodziców - Zwiększa się świadomość rodziców, jak waŝna jest edukacja juŝ od małego dziecka

3 Czy w warunkach wsi moŝemy spełnić te oczekiwania? Czy dzieci wiejskie mają równe szanse?

4 Bariery i szanse

5 Równość szans edukacyjnych - aspekty przyznanie edukacji statusu wartości uniwersalnej, która bez dodatkowych warunków i ograniczeń powinna być dostępna dla kaŝdego traktowanie edukacji w kategoriach organizacyjnoekonomicznych, czyli nałoŝenie na organy państwa powinności do takiego zorganizowania systemu oświaty, aby nikt nie natrafiał na bariery na dowolnym szczeblu edukacji

6 Rzeczywistość Niskie wskaźniki upowszechnienia Zbyt mała liczba przedszkoli i placówek Niedostosowanie przepisów systemu oświaty do specyfiki wiejskiej ZróŜnicowanie poziomu kwalifikacji nauczycieli Niekorzystna sytuacja materialna rodzin wiejskich NiŜsze niŝ w miastach wykształcenie rodziców Brak dostatecznej wiedzy na temat potrzeb edukacyjnych dzieci Powszechne niedocenianie roli wczesnej edukacji Brak poradnictwa specjalistycznego i bagatelizowanie potrzeb dzieci niepełnosprawnych i z rodzin dysfunkcyjnych Brak synchronizacji przepisów systemu oświaty, pomocy społecznej, zdrowia i profilaktyki

7 Nieznajomość potrzeb dzieci wśród lokalnych decydentów Istotne braki w infrastrukturze technicznej na wsiach konkurujące z moŝliwością zaspokajania potrzeb edukacyjnych dzieci Brak obiektów nadających się na organizowanie zajęć dla dzieci Brak wizji i strategii działania w warunkach lokalnych,regionalnych i państwowych (częste działania niezaplanowane i doraźne) Zbyt duŝe upolitycznienie systemu oświaty publicznej Brak ciągłości działań ponad kadencjami i partyjniactwem Brak państwowego systemu finansowania edukacji przedszkolnej Ograniczenia w dostępie do internetu, infrastruktury społecznej, kulturalnej i sportowej Nieefektywne i niecelowe rozdawnictwo środków finansowych na pomoc materialną, powodujące naznaczenie dzieci i rodzin Mało efektywne programy współpracy z organizacjami pozarządowymi w zakresie edukacji

8 Szanse

9 Wprowadzenie przepisów o innych formach edukacji przedszkolnej Określenie priorytetów polityki oświatowej rządu : Ogłoszenie roku szkolnego 2008/2009 Rokiem Przedszkolaka Upowszechnienie edukacji przedszkolnej dla dzieci w wieku 3-5 lat Zagwarantowanie kaŝdemu dziecku co najmniej rocznej edukacji przedszkolnej przygotowującej do nauki w szkole Dostosowanie form wychowania przedszkolnego do potrzeb lokalnego środowiska Opublikowanie informatora edukacji przedszkolnej Dostępność środków finansowych UE (w programach centralnych i regionalnych) Rosnąca świadomość roli i znaczenia wczesnej edukacji Spadek bezrobocia i poprawa sytuacji materialnej Zintensyfikowanie promocji wczesnej edukacji

10 ZagroŜenia

11 WciąŜ nazbyt drobiazgowe i rygorystyczne przepisy systemu oświaty w tym zakresie Braki bazy lokalowej i w konsekwencji konieczność umieszczenia małych dzieci w nieprzystosowanych dla nich szkołach Rozproszona zabudowa wiejska utrudniająca dostęp do miejsca edukacji Brak wykwalifikowanej kadry pedagogicznej do prowadzenia zajęć z małymi dziećmi w grupach róŝnowiekowych oraz poradnictwa specjalistycznego Niewłaściwe, niespójne i dyskryminujące przepisy dotyczące pomocy materialnej i wspomagania rodzin Brak planowania i efektywności w wykorzystaniu dostępnych środków finansowych na poszczególnych poziomach dystrybucji środków Brak wieloletniej, spójnej polityki państwa w zakresie edukacji (częste zmiany programowe i nadmierne upolitycznienie oświaty

12