KARTA KURSU DLA STUDIÓW DOKTORANCKICH

Transkrypt

1 KARTA KURSU DLA STUDIÓW DOKTORANCKICH Nazwa Nazwa w j. ang. Filozofia a językoznawstwo (wybrane zagadnienia) Philosophy and linguistics (selected issues) Kod Punktacja ECTS 1 Koordynator dr hab. prof. UP Małgorzata Nowakowska Zespół dydaktyczny Opis kursu (cele kształcenia) Nabycie wiedzy w zakresie wybranych związków pomiędzy filozofią a językoznawstwem. Efekty kształcenia Wiedza DKW01 Zna wpływ myśli filozoficznej na badania nad językiem w wybranych dziedzinach badań, ze szczególnym uwzględnieniem tzw. przewrotu językowego w filozofii i jego konsekwencjami dla badań nad językiem. DW02, DW03, DW06 Umiejętności DKU01 Potrafi analizować problemy językowe i filozoficzne, używając odpowiedniej terminologii. DU01, DKU02, DKU03, DKU04

2 DKSK01 DK02, DK04 Kompetencje społeczne Ma samoświadomość własnych kompetencji badawczych, ich istotności i oryginalności, a także wkładu w naukowy rozwój językoznawstwa jako dyscypliny humanistycznej. DKSK02 Docenia tradycje światowego dorobku kulturowego, rolę i miejsce języka w procesie ochrony i pielęgnowania dziedzictwa kulturowego regionu, kraju, Europy. Organizacja Forma zajęć Wykład (W) zajęcia w grupach A K L S P Z Liczba godzin 10 Opis metod prowadzenia zajęć Metoda podającą i aktywizującą. Praca nad interpretacją tekstu naukowego, filozoficznego i językoznawczego. Forma zaliczenia kursu Egzamin Zaliczenie z oceną Zaliczenie - - TAK Kryteria oceny Regularny i aktywny udział w konwersatorium; udział w dyskusji oraz krótka prezentacja lub praca pisemna zaliczeniowa (w formie syntezy lub notatki).

3 Uwagi brak Treści merytoryczne (wykaz tematów) Proponowane zagadnienia: Znaczenie i odniesienie nazwy scholastycy, logika Port Royal, rozróżnienie Sinn und Bedeutung Frege go, dyskusja na temat nazw własnych i deskrypcji określonych u następujących filozofów: Russell, Strawson, Donnellan, Quine, funkcja deskrypcji określonej w zdaniu Logika a językoznawstwo modele językoznawcze oparte na pojęciu prawdy i rachunku predykatów oraz ich krytyka Pragmatyka źródło dyscypliny, teorie wypowiadania, shiftery (Jakobson), origo (Bühler), deixis, okazjonalizmy, akty mowy, implikatura Grice a. Wykaz literatury podstawowej SEARLE John R., 1987, Czynności mowy. Rozważania o filozofii języka, Warszawa: PAX. LEVINSON Stephen, 2010, Pragmatyka, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. ZIEMBIŃSKI Zygmunt, 1975, Logika praktyczna, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. GRICE Paul, 1977, Logika i konwersacja, Przegląd Humanistyczny, tom 21, z. 6, GRZEGORCZYKOWA Renata, 2002, Wprowadzenie do semantyki językoznawczej, Warszawa: PWN. PAVEAU M.-A., SARFATI G.-E., 2009, Wielkie teorie językoznawcze. Od językoznawstwa historyczno-porównwczego do pragmatyki, Kraków: FLAIR. AUSTIN John L., 1993, Mówienie i poznanie, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. QUINE William V. O. 1999, Słowo i przedmiot, Warszawa: Aletheia. STRAWSON Peter F. 1994, Analiza i metafizyka. Wstęp do filozofii, Kraków: Znak. KALISZ, Roman 1993, Pragmatyka językowa, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego. TOKARZ Marek, 1993, Elementy pragmatyki logicznej, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. REICHENBACH, Hans 1947, Elements of symbolic logic. New York : Free Press. (polska wersja (1967) [w:] Jerzy PELC (red.), Logika i język. Składnia z semiotyki logicznej. Warszawa: PWN, ).

4 JASZCZOLT, Katarzyna 2006, Pomiędzy semantyką a pragmatyką, [w:] Piotr STALMASZCZYK (red.): Metodologie językoznawstwa. Podstawy teoretyczne. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, DUCROT, Oswald 1989, Zarys polifonicznej teorii wypowiadania. Pamiętnik literacki LXXX. z. 3, GROCHOWSKI M., KAROLAK S., TOPOLIŃSKA Z., 1984, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Składnia, Warszawa, PWN. Wykaz literatury uzupełniającej STANOSZ Barbara (red.), 1993, Filozofia języka, Warszawa: Wydawnictwo Spacja. COPLESTON Frederic, 1989, Historia filozofii, Od Benthama do Russella, tom VIII, Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax. LYONS John, 1984, Semantyka 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. LYONS John, 1989, Semantyka 2, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. STALMASZCZYK Piotr (red.), 2006, Metodologie językoznawstwa. Podstawy teoretyczne, Łódź. STALMASZCZYK Piotr (red.), 2011, Metodologie językoznawstwa. Od genu języka do dyskursu, Łódź. KOTARBIŃSKA Janina, 1990, Z zagadnień teorii nauki i teorii języka, Warszawa: PWN. WOŁOS Marta, 2002, Koncepcja gry językowej Wittgensteina w świetle badań współczesnego językoznawstwa, Kraków: Universitas. ARNAULD Antoine, NICOLE Pierre, 1958, Logika czyli sztuka myślenia, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. AJDUKIEWICZ Kazimierz, 1960, Zarys logiki, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych. JOHNSON Christopher, HODGES Andrew, HACKER P. M. S. 1997, Derrida. Turing. Wittgenstein, Warszawa: Amber. BÜHLER Karl, 2004, Teoria języka, Kraków: Universitas. POLAŃSKI K. (red.), 1993, Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, Ossolineum. WITTGENSTEIN Ludwig, 2000, Dociekania filozoficzne, Wydawnictwo Naukowe PWN. AUROUX Sylvain, 1996, La philosophie du langage, Paris : PUF. BOCHEŃSKI Józef, 1992, Współczesne metody myślenia, Poznań: W drodze. REGNER ks. Leopold 1973, Logika, Kraków: Polskie Towarzystwo Teologiczne. BONOMI Andrea (red.), 1985, La struttura logica del linguaggio, Milano: Bompiani.

5 LUDWIG Pascal (red.), 1997, Le langage, Paris : Flammarion.