Korzystanie z ADOBE MEDIA ENCODER CS5 i CS5.5

Transkrypt

1 Korzystanie z ADOBE MEDIA ENCODER CS5 i CS5.5

2 Informacje prawne Informacje prawne Informacje prawne, patrz

3 iii Spis treści Rozdział 1: Kodowanie podstawy i skrócony przewodnik Informacje o kodowaniu i kompresji wideo i audio Wskazówki dotyczące kompresji Preferencje Rozdział 2: Kodowanie i eksportowanie Obsługa punktów sygnalizacji dla plików wideo formatu FLV oraz F4V Zarządzanie bazą danych pamięci podręcznej multimediów

4 1 Rozdział 1: Kodowanie podstawy i skrócony przewodnik Informacje o kodowaniu i kompresji wideo i audio Nagrywanie wideo i dźwięku w formacie cyfrowym wymaga zrównoważenia jakości pod kątem rozmiaru pliku i prędkości transmisji danych. Większość formatów korzysta z kompresji w celu zmniejszenia rozmiaru pliku i prędkości transmisji danych poprzez selektywne zmniejszenie jakości. Kompresja ma zasadnicze znacznie przy zmniejszaniu rozmiarów filmów, tak aby można je było w wydajny sposób zapisywać, przesyłać i odtwarzać. Podczas eksportowania pliku filmowego przeznaczonego do odtwarzania na określonego typu urządzeniu przy określonym paśmie przenoszenia należy określić koder (kodek). Różne kodery używają do kompresowania informacji różnych schematów kompresji. Każdy koder ma odpowiadający mu dekoder, który dekompresuje i interpretuje dane do odtwarzania. Dostępnych jest wiele kodeków; żaden kodek nie jest najlepszy do wszystkich zastosowań. Na przykład, najlepszy kodek do kompresowania filmów animowanych generalnie nie nadaje się do kompresowania tradycyjnego filmu. Kompresja może być bezstratna (obraz nie traci żadnych danych) lub stratna (tracone są określone dane). Wiele spośród czynników mających wpływ na kompresję oraz inne aspekty kodowania można kontrolować w oknie dialogowym Ustawienia eksportu. Zobacz Kodowanie i eksportowanie na stronie 7. John Dickinson przedstawia samouczek wideo, który znajduje się na stronie firmy Adobe i dotyczy korzystania z programu Adobe Media Encoder w połączeniu z programami After Effects oraz Premiere Pro. Więcej informacji na temat kodowania oraz opcji kompresji można znaleźć w następującym wpisie FAQ (Często zadawane pytania): FAQ: What is the best format for rendering and exporting from After Effects? (j. ang.). Kompresja czasowa i kompresja przestrzenna Dwie ogólne kategorie kompresji danych wideo i audio to kompresja przestrzenna i czasowa. Kompresję przestrzenną stosuje się do pojedynczej klatki danych, niezależnie od klatek z nią sąsiadujących. Kompresja przestrzenna często określana jest mianem kompresji wewnątrzklatkowej. Kompresja czasowa identyfikuje różnice pomiędzy klatkami i zapisuje tylko te różnice. Dana klatka opisana jest więc w oparciu o to, czym różni się od klatki ją poprzedzającej. Obszary niezmienione w stosunku do poprzedniej klatki są powtarzane. Kompresja czasowa często określana jest mianem kompresji międzyramkowej. Prędkość transmisji danych Prędkość transmisji danych (szybkość danych) wpływa na jakość klipu wideo i publiczność, która może go pobrać uwzględniając ograniczenia jej szerokości pasma przenoszenia. Jeśli dostarczasz klipy wideo przez Internet, twórz pliki o niskiej prędkości transmisji danych. Użytkownicy z szybkim łączem internetowym mogą oglądać pliki z niewielkim lub żadnym opóźnieniem, ale ci z modemem telefonicznym musza czekać na pobranie plików. Jeśli przewidujesz, że publiczność będzie składała się z użytkowników modemów telefonicznych, twórz krótkie klipy wideo, aby utrzymać czasy pobierania w rozsądnych granicach.

5 Kodowanie podstawy i skrócony przewodnik 2 Szybkość odtwarzania Wideo to sekwencja obrazów, które szybko pojawiają się na ekranie jeden po drugim, tworząc iluzję ruchu. Liczba klatek pojawiających się w każdej sekundzie znana jest jako szybkość odtwarzania i mierzona jest w klatkach na sekundę (fps). Im wyższa szybkość odtwarzania, tym w czasie sekundy wyświetlanych jest więcej klatek obrazu, dających płynniejszy ruch. Minusem wysokiej jakości jest to, że wyższa szybkość odtwarzania wymaga dużej liczby danych zajmujących szersze pasmo przenoszenia. Pracując z cyfrowo skompresowanym wideo zakłada się, że im wyższa jest szybkość odtwarzania, tym większy rozmiar pliku. Aby zmniejszyć wielkość pliku, należy zmniejszyć szybkość odtwarzania lub prędkość transmisji danych. Jeśli prędkość transmisji danych zostanie zmniejszona, a szybkość odtwarzania pozostanie bez zmian, jakość obrazu obniży się. Ponieważ wideo wygląda znacznie lepiej przy natywnej szybkości odtwarzania (szybkości odtwarzania, z którą wideo zostało oryginalnie nagrane), Adobe zaleca pozostawienie szybkości odtwarzania na wysokim poziomie, o ile kanał dystrybucji użytkownika i jego platforma odtwarzania na to pozwalają. Obraz wideo normalnej prędkości systemu NTSC wykorzystuje szybkość 29,97 kl./s; system PAL korzysta z szybkości 25 kl./s. Jeśli szybkość odtwarzania zostanie obniżona, to program Adobe Media Encoder będzie pomijał cześć ramek z liniową zależnością. Jeśli jednak użytkownik będzie musiał zredukować szybkość odtwarzania, najlepsze wyniki otrzyma stosując podział równomierny. Na przykład, jeśli szybkość odtwarzania źródła wynosi 24 kl./s, to wówczas należy ją zredukować do 12 kl./s, 8 kl./s, 6 kl./s, 4 kl./s, 3 kl./s lub 2 kl./s. W przypadku urządzeń przenośnych należy użyć wstępnych ustawień kodowania właściwych dla danego urządzenia. Do określenia odpowiednich ustawień dla wielu urządzeń przenośnych można także użyć programu Adobe Device Central. Informacje o Device Central dostępne są w pomocy programu Device Central. Uwaga: Jeśli tworzysz plik SWF z osadzonym wideo, szybkość odtwarzania klipu wideo i pliku SWF musi być ta sama. W przypadku zastosowania różnych częstości klatek dla pliku SWF i osadzonego klipu wideo odtwarzanie będzie niespójne. Klatki kluczowe Klatki kluczowe to kompletne klatki (lub obrazy) wideo, które osadzane są w klipie wideo w stałych odstępach czasu. Klatki znajdujące się pomiędzy klatkami kluczowymi zawierają informacje o zmianach, które mają miejsce pomiędzy klatkami kluczowymi. Uwaga: Klatki kluczowe nie są tym samym, co elementy keyframes, będące znacznikami określającymi właściwości animacji w określonych momentach. Domyślnie program Adobe Media Encoder automatycznie określa na bazie szybkości odtwarzania klipu wideo, jaki ma być interwał (odległość klatki kluczowej) użytej klatki kluczowej. Wartość odległości klatki kluczowej mówi koderowi, jak często ma obliczać wartość obrazu wideo i nagrywać pełną lub kluczową klatkę do pliku. Jeśli w scenach Twojego nagrania zachodzi wiele zmian lub występuje w nim ruch o dużej szybkości, to wówczas ogólna jakość obrazu może być lepsza przy ustawieniu niższych odległości klatek kluczowych. Mniejsza odległość klatki kluczowej przekłada się na większy plik wyjściowy. Odległość klatki kluczowej wpływa na zdolność programu Flash Player do przewijania (do przodu lub do tyłu) materiału znajdującego się w pliku FLV lub F4V. Program Flash Player może przewijać do przodu tylko od jednej klatki kluczowej do drugiej, jeśli więc chcesz przejść do innego miejsca i zatrzymać klatki, użyj niższej wartości odległości klatki kluczowej. Gdy redukujesz wartość odległości klatki kluczowej, zwiększ prędkość transmisji danych pliku wideo w celu zachowania porównywalnej jakości obrazu.

6 Kodowanie podstawy i skrócony przewodnik 3 Proporcje obrazu i rozmiar ramki Równie istotny w tworzeniu wysokiej jakości wideo co szybkość odtwarzania, jest także rozmiar ramki pliku. Przy określonej prędkości transmisji danych zwiększanie rozmiaru klatki skutkuje obniżeniem jakości wideo. Proporcje obrazu to współczynnik szerokości obrazu do jego wysokości. Najczęściej spotykana proporcja obrazu to 4:3 (standardowa telewizja) i 16:9 (telewizja szerokoekranowa i wysokiej rozdzielczości). Proporcje pikseli Większość grafik komputerowych korzysta z kwadratowych pikseli, w których proporcje szerokości do wysokości pikseli wynoszą 1:1. W niektórych formatach cyfrowego wideo piksele nie są kwadratowe. Na przykład, standardowy rozmiar klatki cyfrowego wideo (DV) NTSC wynosi 720 x 480 pikseli, a wyświetla się ją w proporcjach 4:3. Oznacza to, że każdy piksel nie jest kwadratowy i ma proporcje (PAR) 0,91 (wysoki, wąski piksel). Wideo z przeplotem a wideo bez przeplotu Wideo z przeplotem składa się z dwóch pól tworzących każdą klatkę wideo. Każde pole zawiera połowę linii poziomych danej klatki; górne pole (lub Pole 1) zawiera wszystkie linie nieparzyste, a dolne pole (lub Pole 2) zawiera wszystkie linie parzyste. Monitory wideo z przeplotem (takie, jak telewizja) wyświetlają każdą klatkę najpierw rysując wszystkie linie jednego pola, a następnie wszystkie linie drugiego pola. Kolejność pól wskazuje, które rysowane jest jako pierwsze. W wideo NTSC nowe pola rysowane są na ekranie 59,94 razy na sekundę, co odpowiada szybkości odtwarzania wynoszącej 29,97 klatek na sekundę. Klatki wideo bez przeplotu nie są rozdzielane na pola. Monitor z wybieraniem kolejnoliniowym (na przykład monitor komputerowy) wyświetla wideo bez przeplotu w taki sposób, że rysuje wszystkie linie poziome z góry na dół w jednym przebiegu. Program Adobe Media Encoder usuwa przeplot z wideo przed kodowaniem zawsze, gdy źródło z przeplotem kodowane jest do wideo bez przeplotu. Formaty wideo FLV i F4V dla programu Flash Player Formaty FLV i F4V są formatami kontenera, z których każdy powiązany jest z zestawem formatów wideo i audio. Pliki F4V zwykle zawierają dane wideo zakodowanego przy użyciu kodeka wideo H.264 i kodeka audio AAC. Pliki te można odtwarzać w programie Flash Player 9.0.r115 lub nowszym. Kodek video H.264 często określa się także mianem MPEG-4 AVC (Advanced Video Coding). Kodek video H.264 zapewnia lepszą jakość wideo przy niższych prędkościach transmisji danych niż ma to miejsce w przypadku kodeku wideo On2 VP6. Poza formatem kontenera F4V program Flash Player i jego nowsze wersje obsługują formaty plików wywodzące się ze standardowego formatu kontenera MPEG-4. Te formaty plików obejmują MP4, M4A, MOV, MP4V, 3GP i 3G2, o ile zawierają kodek wideo H.264 lub dźwięku HE-AAC v2 (lub obydwa). Pliki FLV zawierają zwykle dane wideo zakodowane przy użyciu kodeka On2 VP6 lub Sorenson Spark oraz dane audio zakodowane przy użyciu kodeka audio MP3. Pliki te można odtwarzać w programie Flash Player 8 lub nowszym. Program Adobe Media Encoder CS5 może importować i kodować pliki FLV, korzystające z kodeka wideo On2 VP6, a nie Sorenson Spark. Uwaga: Wideo zakodowane przy użyciu kodeka On2 VP6 w kontenerze FLV może zawierać 8-bitowy kanał alfa (opisujący przezroczystość), zapewniając możliwość łączenia wideo. Wideo zakodowane przy użyciu kodeka H.264 w kontenerze F4V nie zawiera kanału alfa.

7 Kodowanie podstawy i skrócony przewodnik 4 Zarówno H.264, jak i On2 VP6 używają kompresji czasowej i przestrzennej. Aby uzyskać więcej informacji na temat formatów FLV i F4V oraz koderów H.264 i On2 VP6, zobacz Formaty wideo i Flash w Korzystanie z programu Flash Professional CS5. Fabio Sonnati oferuje zalecenia dla ustawień do filmów H.264 (F4V) przeznaczonych dla urządzeń przenośnych na stronie internetowej firmy Adobe. Wideo wysokiej rozdzielczości (HD) Wideo wysokiej rozdzielczości (HD) odnosi się do każdego formatu wideo o wielkości w pikselach większej niż w formatach wideo standardowej rozdzielczości (SD). Zwykle standardowa rozdzielczość odnosi się do formatów cyfrowych o wielkości w pikselach zbliżonej do standardów telewizji analogowej, takiej jak NTSC i PAL (odpowiednio około 480 i 676 linii). Najczęściej spotykane formaty HD mają wielkość w pikselach wynoszącą 1280x720 lub 1920x1080 oraz proporcje obrazu 6:9. Formaty wideo HD obejmują warianty z przeplotem i bez przeplotu. Zwykle w formatach o najwyższej rozdzielczości przeplot występuje przy wyższych szybkościach odtwarzania, ponieważ w wideo bez przeplotu o tej samej wielkości piksela wymagałoby szybkości odtwarzania trudnej do uzyskania. Formaty wideo HD wyznacza się według ich pionowej wielkości w pikselach, trybu skanowania i liczby ramek lub pól na sekundę (w zależności od trybu skanowania). Na przykład, 1080i60 oznacza skanowanie z przeplotem 60 pól 1920x1080 z przeplotem na sekundę, natomiast 720p30 oznacza progresywne skanowanie 30 klatek 1280x720 bez przeplotu na sekundę. W obydwu przypadkach szybkość odtwarzania wynosi około 30 klatek na sekundę. W artykułach na stronie internetowej ProVideo Coalition Trish i Chris Meyer przedstawiają porady na temat planowania i dostarczania projektów w wysokiej rozdzielczości i szerokoekranowych: The High-Def Checklist Open Wide: Creating That Widescreen Look Wskazówki dotyczące kompresji Wskazówki dotyczące kompresji wideo Pracuj nad wideo w natywnym formacie projektu, aż do zakończenia. Należy korzystać z danych surowych lub skompresowanych w jak najmniejszym stopniu. Za każdym razem, gdy kompresujesz wideo przy użyciu kodera stratnego, zmniejszasz jakość wideo. Choć generowanie z utratą jakości jest często akceptowalne, ponowne kodowanie i kompresowanie już skompresowanego wideo może obniżyć jakość poza akceptowalne granice. Ponadto wideo, które zostało już zakodowane i skompresowane, może zawierać szumy i artefakty sprawiające, że ponowne kodowanie i kompresowanie zabierze więcej czasu lub spowoduje utworzenie większego pliku. Plik wideo powinien być jak najkrótszy W razie potrzeby można przyciąć plik na początku lub na końcu, a także usunąć z niego niepotrzebne elementy. Zobacz Kadrowanie i przycinanie źródła przed kodowaniem. Należy dopasować ustawienia kompresji Jeśli plik został skompresowany i wygląda dobrze, można spróbować zmienić ustawienia i zmniejszyć w ten sposób rozmiar pliku. Zaleca się przetestowanie różnych ustawień kompresji i wybór najlepszych z uwzględnieniem aktualnego projektu. Pliki wideo mają różne atrybuty odpowiedzialne za stopień kompresji i rozmiar pliku; każdy plik wideo należy skonfigurować indywidualnie. Zobacz Kodowanie i eksportowanie na stronie 7.

8 Kodowanie podstawy i skrócony przewodnik 5 Ograniczenie szybkiego ruchu Aby uzyskać mniejszy plik wideo, należy zmniejszyć intensywność ruchu. Każdy ruch zwiększa rozmiar pliku. Pod tym względem szczególnie niekorzystny jest brak stabilności kamery, kołysanie i przybliżenia. Aby usunąć niepożądany ruch, można użyć funkcji stabilizacji ruchu w programie After Effects. Należy wybrać odpowiednie wymiary okna wideo Zobacz Proporcje obrazu i rozmiar ramki na stronie 3. Wybór odpowiedniej szybkości odtwarzania Zobacz Szybkość odtwarzania na stronie 2. Wybór właściwej liczby klatek kluczowych Zobacz Klatki kluczowe na stronie 2. Redukcja szumu i ziarnistości Szum i ziarnistość w obrazach źródłowych zwiększają rozmiar zakodowanych plików. Idealnym rozwiązaniem jest użycie narzędzi programów Adobe Premiere Pro lub After Effects w celu redukcji szumu i ziarnistości. Można również użyć filtru Rozmycie gaussowskie w programie Adobe Media Encoder, aby zmniejszyć szum kosztem jakości obrazu. Zobacz Ustawienia eksportu filtrów. Wskazówki dotyczące kompresji dźwięku Te same względy trzeba brać pod uwagę przy produkcji dźwięku, co w przypadku produkcji wideo. Aby uzyskać dobrą kompresję dźwięku, musisz rozpocząć od pliku dźwiękowego, który jest wolny od zakłóceń i słyszalnych artefaktów wprowadzonych przez źródło nagrywania. Jeśli kodujesz materiał z CD, staraj się raczej nagrywać plik stosując bezpośredni transfer cyfrowy, a nie przepuszczać go przez wejście analogowe karty dźwiękowej. Karta dźwiękowa wprowadza niepotrzebną konwersję z postaci cyfrowej na analogową i z analogowej na cyfrową, co może tworzyć szum w przenoszonym dźwięku. Narzędzia do bezpośredniego transferu cyfrowego są dostępne zarówno dla platformy Windows, jak i Mac OS. Jeśli musisz nagrywać ze źródła analogowego, użyj karty dźwiękowej o najwyższej dostępnej jakości. Uwaga: Jeśli źródłowy plik audio jest plikiem mono, dla programu Flash zalecane jest kodowanie w mono. W przypadku kodowania za pomocą programu Adobe Media Encoder oraz za pomocą predefiniowanych funkcji kodowania sprawdzić, czy funkcje kodują w mono czy w stereo i w razie potrzeby wybrać mono. Preferencje Aby otworzyć okno dialogowe Preferencje, wybierz polecenie Edycja > Preferencje (Windows) lub Adobe Media Encoder > Preferencje (Mac OS). Aby przywrócić domyślne ustawienia preferencji, podczas uruchamiania aplikacji przytrzymaj wciśnięte klawisze Ctrl+Alt+Shift (Windows) lub Command+Option+Shift (Mac OS). Ogólne Dodaj numer do nazwy pliku wyjściowego, jeśli plik o takiej nazwie już istnieje Domyślnie, jeśli w programie Adobe Media Encoder wydasz polecenie utworzenia pliku wyjściowego o tej samej nazwie, co plik istniejący już w danym miejscu, to program Adobe Media Encoder doda numer do nazwy nowego pliku. Na przykład, jeśli zakodujesz klip wideo i utworzysz plik wyjścia wideo.flv, a następnie powtórnie zakodujesz ten sam plik bez uprzedniego usunięcia pliku wideo.flv, to program Adobe Media Encoder nazwie kolejny plik wideo_1.flv. Ważne: Aby zapobiec nadpisywaniu plików, nadawaj im takie nazwy, aby uniknąć ich przypadkowego zastąpienia. Usuń przy wyjściu ukończone pliki z kolejki Przy wychodzeniu z aplikacji usuwa z kolejki kodowania wszelkie zakodowane elementy. Ostrzegaj przy zatrzymaniu kolejki lub usunięciu pliku Domyślnie program Adobe Media Encoder ostrzega o próbie zatrzymania kodowania, usunięcia pliku lub przeniesienia folderów obserwowanych w czasie procesu kodowania.

9 Kodowanie podstawy i skrócony przewodnik 6 Po zakończeniu kodowania odtwórz dzwonek Po zakończeniu kodowania w programie Adobe Media Encoder CS5.5 oraz jego nowszych wersjach odtwarzany jest dzwonek. Uruchom kolejkę automatycznie po upływie okresu bezczynności Proces kodowania rozpoczyna się automatycznie w podanym czasie po dodaniu elementu do kolejki. W przypadku pracy z aplikacją licznik czasu jest resetowany. Aby wyłączyć to automatyczne odliczanie, wyłącz tę opcję. Domyślnie preferencja ta jest wyłączona w programie Adobe Media Encoder CS5.5 i jego nowszych wersjach. Pokaż upływający czas kodowania kolejki Pokazuje czas, jaki upłynął od rozpoczęcia kodowania w programie Adobe Media Encoder CS5.5 i jego nowszych wersjach. Podgląd w czasie kodowania Filmy są pokazywane w czasie ich kodowania w części Bieżące kodowanie. W celu zapewnienia najwyższej wydajności usuń zaznaczenie tej preferencji. Umieść pliki wyjściowe w Domyślnie program Adobe Media Encoder umieszcza eksportowane pliki w tym samym folderze, w którym znajduje się źródłowy klip wideo. Aby wybrać inny folder docelowy, w którym umieszczane będą klipy multimedialne, wybierz opcję Umieść pliki wyjściowe w i kliknij przycisk Przeglądaj. Język Język, jaki ma być używany przez program Adobe Media Encoder. W przypadku programu Adobe Media Encoder CS5.5 i jego nowszych wersji preferencja ta znajduje się w kategorii Wygląd. Format wyświetlania Format i podstawa czasu używane w wyświetlaczach czasu. W przypadku programu Adobe Media Encoder CS5.5 i jego nowszych wersji preferencja ta znajduje się w kategorii Wygląd. Jasność interfejsu użytkownika Jasność interfejsu programu Adobe Media Encoder. W przypadku programu Adobe Media Encoder CS5.5 i jego nowszych wersji preferencja ta znajduje się w kategorii Wygląd. Multimedia Zobacz Zarządzanie bazą danych pamięci podręcznej multimediów na stronie 10. Metadane Zapisuj ID XMP do plików podczas importu Zapisuje w importowanych plikach unikalny identyfikator, jeśli go nie posiadają. Aby uzyskać więcej informacji na temat innych n w kategorii Metadane, zobacz Eksport i cienkie metadane XMP. Pamięć Pamięć RAM zarezerwowana dla innych aplikacji Program Adobe Media Encoder dzieli pulę pamięci z programami Adobe Premiere Pro, After Effects i Encore. Wartość Pamięć RAM zarezerwowana dla wskazuje ilość pamięci, która znajduje się w tej puli pamięci. Wartość tę można regulować, przydzielając więcej lub mniej pamięci RAM innym aplikacjom (i systemowi operacyjnemu). Aby przydzielić więcej pamięci RAM aplikacjom, które korzystają z tej puli pamięci, zmniejsz wartość Pamięć RAM zarezerwowana dla innych aplikacji. Ważne: Wartości Pamięć RAM zarezerwowana dla innych aplikacji nie należy ustawiać na zbyt niski poziom. Pozbawienie systemu operacyjnego oraz innych aplikacji pamięci może prowadzić do obniżenia wydajności.

10 7 Rozdział 2: Kodowanie i eksportowanie Obsługa punktów sygnalizacji dla plików wideo formatu FLV oraz F4V Dzięki programowi Adobe Media Encoder w plikach wideo można osadzić punkty kontrolne przeznaczone do użycia w programach Flash Professional i Flash Player z komponentem ActionScript lub Flash FLVPlayback. Każdy punkt kontrolny zawiera nazwę, czas pojawienia się w wideo, typ i parametry opcjonalne. Czas punktu kontrolnego określa się używając formatu godzina:minuta:sekunda:milisekunda. Punktów kontrolnych dotyczących zdarzenia używa się do wyzwalania metod ActionScript, gdy zostaje osiągnięty punkt kontrolny. Pozwalają one synchronizować odtwarzanie wideo z innymi zdarzeniami w prezentacji Flash. Nawigacyjne punkty kontrolne są stosowane do nawigacji, wyszukiwania i wyzwalania metod ActionScript, po dojściu do tych punktów. Osadzenie nawigacyjnego punktu kontrolnego wstawia klatkę kluczową w tym punkcie wideo. Zauważ, że metadane punktu kontrolnego zapisywane są w plikach typu F4V i FLV w odmienny sposób. Zobacz Programowanie w języku ActionScript 3.0, aby uzyskać informacje o różnicach pomiędzy punktami kontrolnymi w plikach F4V i FLV oraz sposobach ich użycia w programie Flash Professional. Poza osadzeniem punktów kontrolnych w kodowanym pliku wideo FLV możesz również tworzyć punkty kontrolne używając składników FLVPlayback. Używając tego składnika możesz utworzyć punkt kontrolny, który nie jest osadzony w samym pliku wideo. Daje to większą elastyczność przy uruchamianiu zdarzeń. Więcej informacji dostępnych jest w temacie Składnik FLVPlayback, znajdującym się w ActionScript Components Language Reference. Pliki F4V mogą zawierać punkty kontrolne, które są osadzone w ścieżce danych samego pliku F4V, jak również w postaci metadanych XMP. Aby zsynchronizować operację dla punktu kontrolnego w pliku wideo F4V, możesz odzyskać dane punktu kontrolnego z funkcji zwrotnych onxmpdata() i wyzwolić punkt kontrolny przy użyciu klasy Timer w ActionScript 3.0. Funkcja zwrotna onxmpdata otrzymuje informacje odpowiednie dla metadanych XMP, które są osadzone w pliku wideo Adobe F4V. Metadane XMP zawierają punkty kontrolne, jak również inne metadane wideo. Metadane XMP wprowadzone są w programie Flash Player 10 i obsługują kolejną wersję programu Flash Player i Adobe AIR. W celu uzyskania dalszych informacji o onxmpdata i punktach kontrolnych F4V, zobacz Programowanie w języku ActionScript 3.0. Punkty kontrolne można dodawać jako znaczniki w programach Adobe Premiere Pro i After Effects. Tworzenie punktu kontrolnego 1 W kolejce kodowania wybierz element, w którym chcesz osadzić punkty kontrolne. 2 Jeśli do tej pory nie określiłeś ustawień kodowania dla tego elementu, zrób to teraz. Sprawdź, czy format ustawiony jest na FLV lub F4V. Punkty kontrolne można osadzać jedynie w plikach FLV lub F4V. Aby dowiedzieć się więcej, zobacz Kodowanie i eksportowanie wideo i dźwięku. 3 Wybierz polecenie Edycja > Ustawienia eksportu. Kontrolki punktów kontrolnych znajdują się pod panelami Źródło i Wyjście po lewej stronie okna dialogowego Ustawienia eksportu. 4 Przesuń wskaźnik bieżącego czasu do momentu, w którym chcesz osadzić punkt kontrolny.

11 Kodowanie i eksportowanie 8 5 Kliknij przycisk (+) na szczycie kontrolek punktu kontrolnego. Program Adobe Media Encoder osadza punkt kontrolny i na liście danego punktu kontrolnego umieszcza element zastępczy dla nazwy nowego punktu kontrolnego w czasie, w którym punkt kontrolny jest zlokalizowany. 6 W kolumnie Typ wybierz typ punktu kontrolnego. 7 Wpisz parametry dla wybranych punktów kontrolnych. Parametry są zestawami par klawisz-wartość, które możesz dodać do punktów kontrolnych. Parametry są przekazywane do modułu obsługi punktu kontrolnego jako elementy obiektu pojedynczego parametru. 8 (Opcjonalne) Aby zapisać utworzone przez siebie punkty kontrolne w taki sposób, aby móc zastosować je w innych klipach wideo, kliknij przycisk Zapisz punkty kontrolne. Więcej tematów Pomocy Klatki kluczowe na stronie 2 Usuwanie punktu kontrolnego 1 Zaznacz punkt kontrolny na liście punktów kontrolnych. 2 Kliknij przycisk Usuń punkt kontrolny (-) lub naciśnij klawisz Delete. Wczytywanie uprzednio zapisanych danych punktu kontrolnego 1 Kliknij przycisk Wczytaj punkty kontrolne. 2 Zaznacz plik punktu kontrolnego wybrany do importu i kliknij OK. Uwaga: Przy wczytywaniu punktów kontrolnych z pliku, każdy punkt kontrolny utworzony na liście punktów kontrolnych zostanie zastąpiony przez te znajdujące się w pliku. Program Adobe Soundbooth i plik XML punktu kontrolnego Adobe Soundbooth, aplikacja do edytowania dźwięku, może importować i eksportować pliki XML punktu kontrolnego. Zaletą tworzenia pliku XML punktu kontrolnego w programie Soundbooth jest to, że jego panel Wideo pozwala odtwarzać materiał wideo w czasie edytowania dźwięku. Umożliwia to wprowadzanie znaczników punktów kontrolnych przy korzystaniu zarówno z komponentu graficznego, jak i dźwiękowego tego pliku. Gdy będziesz gotowy do kodowania wideo przy użyciu programu Adobe Media Encoder, możesz zaimportować plik punktu kontrolnego z programu Soundbooth i użyć punkt kontrolny do kodowania pliku FLV. Aby dowiedzieć się więcej o używaniu programu Soundbooth do tworzenia punktów kontrolnych i importowaniu pliku XML punktów kontrolnych do programu Adobe Media Encoder, skorzystaj z informacji o pracy z programem Flash i wideo w pomocy programu Soundbooth. Uwaga: W programie Adobe Premiere Pro punkty kontrolne można również dodawać, by zapewnić sobie możliwość pełnego odtwarzania A/V i sterowania transportem. Punkty kontrolne importowane lub eksportowane z pliku XML nie są jednak obsługiwane. Punkt kontrolny pliku XML Punkty kontrolne można eksportować w pliku XML, tak aby można go było stosować w innych plikach wideo oraz udostępniać różnym platformom. Przykład takiego pliku znajduje się poniżej:

12 Kodowanie i eksportowanie 9 <?xml version="1.0" encoding="utf-8"?> <FLVCoreCuePoints> <CuePoint> <Time>2000</Time> <Type>navigation</Type> <Name>CuePoint1</Name> <Parameters> <Parameter> <Name>CuePoint1</Name> <Value>Introduction</Value> </Parameter> <Parameter> <Name>Cast</Name> <Value>ActorNames</Value> </Parameter> </Parameters> </CuePoint> Ważne: Jeśli zmodyfikujesz plik XML punktu kontrolnego lub wprowadzisz nieprawidłowe wartości lub w inny sposób źle sformatujesz składnię XML, to program Adobe Media Encoder nie będzie mógł wczytać takiego pliku. Definicja DTD (Document Type Definition) dla pliku XML punktu kontrolnego podana jest niżej. DTD definiuje poprawną strukturę dokumentu pliku XML oraz podaje listę obsługiwanych elementów i ich znaczenie w samym pliku XML. <!DOCTYPE FLVCoreCuePoints [ <!ELEMENT FLVCoreCuePoints(CuePoint+)> <!-- FLVCoreCuePoints is the root element in the XML file and must contain at least one CuePoint element --> <!ELEMENT CuePoint(Time, Type, Name, Parameters?)> <!-- CuePoint contains the data for a particular cue point, and must contain one each of Time, Type, and Name elements, and may contain one Parameters element --> <!ELEMENT Time(#CDATA)> <!-- Time contains the cue point time as an integer in milliseconds --> <!ELEMENT Type(#CDATA)> <!-- Type contains the cue point type as a case-sensitive string, either "event" or "navigation" --> <!ELEMENT Name(#CDATA)> <!-- Name contains the cue point name as a text string; it can also contain a parameter name when appearing inside a Parameter element --> <!ELEMENT Parameters(Parameter+)> <!-- Parameters contains the cue point's parameters. It must contain at least one Parameter element --> <!ELEMENT Parameter(Name, Value)> <!-- Parameter contains the data for one of a cue point's parameters. It must contain one each of Name and Value elements --> <!ELEMENT Value(#CDATA)> <!-- Value contains the value-part of the name-value pair for a cue point parameter --> ]> Poza ograniczeniami narzuconymi przez DTD XML punktu kontrolnego, format XML cechują następujące właściwości: Wszystkie komentarze dotyczące danych wewnątrz etykiety w DTD będą narzucone przy czytaniu, XML pozbawiony zgodności spowoduje błąd. W pliku XML punkty kontrolne muszą pojawiać się w miarę upływu czasu, a w danym momencie może znajdować się tylko jeden punkt kontrolny.

13 Kodowanie i eksportowanie 10 Format XML zapisany jest jako UTF 8. Inne typy kodowania obsługiwane są, o ile zostaną poprawnie zadeklarowane poprzez deklarację XML przy kodowaniu (na przykład, <?xml version="1.0" encoding="utf- 16"?> lub przez znacznik BOM w pliku. Jedyne dozwolone typy to event i navigation. Czas należy określić w milisekundach jako liczbę całkowitą. Określając czas nie można używać przecinków dziesiętnych (na przykład, 12,123 spowoduje wystąpienie błędu w pliku XML). Zarządzanie bazą danych pamięci podręcznej multimediów Podczas importowania wideo i dźwięku zapisanych w niektórych formatach program Adobe Media Encoder przetwarza i buforuje wersje tych elementów, do których ma łatwy dostęp. Zaimportowane pliki dźwiękowe są dostosowywane do nowego pliku.cfa, a pliki MPEG są indeksowane do nowego pliku.mpgindex. Uwaga: Przy pierwszym importowaniu pliku można zauważyć opóźnienie towarzyszące przetwarzaniu i buforowaniu danego elementu multimedialnego. Baza danych zachowuje łącza do każdego buforowanego pliku multimedialnego. Podręczna baza danych multimediów jest współdzielona z programami Adobe Media Encoder, Adobe Premiere Pro, Encore, After Effects i Soundbooth. Każda z tych aplikacji może odczytywać z i zapisywać w tym samym zestawie buforowanych plików multimedialnych. Jeśli zmienisz położenie bazy danych z poziomu którejkolwiek z tych aplikacji, lokalizacja bazy danych zostanie zaktualizowana również w pozostałych aplikacjach. Każda aplikacja może korzystać z własnego folderu bufora, ale to sama baza danych śledzi położenie ich wszystkich. Położenie podręcznej bazy danych multimediów i buforowanych plików można zmienić przy pomocy ustawień w preferencjach kategorii Multimedia. (Zobacz Preferencje na stronie 5.) Aby zmienić położenie podręcznej bazy danych multimediów lub samego bufora multimediów, kliknij jeden z przycisków Przeglądaj w preferencjach Multimedia. Aby usunąć dostosowane i zindeksowane pliki z bufora oraz usunąć ich wpisy z bazy danych, kliknij Wyczyść. Polecenie to usuwa tylko pliki powiązane z elementami, dla których plik źródłowy nie jest już dostępny. Ważne: Przed kliknięciem przycisku Wyczyść upewnij się, że urządzenie pamięci masowej, które zawiera aktualnie używane multimedia źródłowe, jest podłączone do komputera. Jeśli stwierdzony zostanie brak materiału filmowego z powodu odłączenia urządzenia pamięci masowej, na której jest on zapisany, powiązane pliki buforu multimediów zostaną usunięte. Usunięcie powoduje, że ponowne dostosowanie lub zindeksowanie materiału filmowego przy próbie jego późniejszego użycia nie jest konieczne. Wyczyszczenie bazy danych i bufora przyciskiem Wyczyść nie usuwa plików, które są powiązane z elementami materiału filmowego, dla którego nadal dostępne są pliki źródłowe. Aby usunąć dostosowane pliki i pliki zindeksowane ręcznie, przejdź do folderu bufora multimediów i usuń te pliki. Położenie folderu bufora multimediów pokazane jest w preferencjach Multimediów. Jeśli ścieżka jest skrócona, kliknij przycisk Przeglądaj, aby ją zobaczyć.