I. Syntetyczne przedstawienie.

Transkrypt

1 PROJEKT ZAŁOŻEŃ projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy oraz innych ustaw I. Syntetyczne przedstawienie. 1. Aktualny stan stosunków społecznych. Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych spełnia dwa podstawowe zadania: dokonuje wypłaty świadczeń należnych pracownikom od niewypłacalnego pracodawcy oraz dochodzi zwrotu wypłaconych przez Fundusz świadczeń od podmiotów i osób do tego zobowiązanych. Realizując te zadania Fundusz odgrywa znaczącą rolę w systemie ochrony praw pracowniczych. Mimo wielu korzyści, dla pracodawców i pracowników, wynikających z funkcjonowania Funduszu występują obszary uniemożliwiające Funduszowi wypłaty niezaspokojonych przez pracodawcę roszczeń i tak np.: 1. Pracownicy podmiotu polskiego znajdującego się na terenie RP, którego upadłość została ogłoszona przez sąd państwa członkowskiego UE, nie mogą ubiegać się o wypłatę świadczeń z Funduszu. 2. Pracodawca lub inna osoba sprawująca zarząd nad majątkiem pracodawcy tj.: syndyk lub likwidator ma obecnie obowiązek sporządzenia zbiorczego wykazu w terminie 1 miesiąca, natomiast nie ma terminu na złożenie zbiorczego wykazu Do czynności, które muszą wykonać ww. podmioty oprócz sporządzenia należy również złożenie tego wykazu w terminie 1 m-ca do właściwego, ze względu na siedzibę pracodawcy, kierownika Biura Terenowego Funduszu. 3. Osobom fizycznym, pracodawcom, którzy trwale zaprzestali prowadzenia działalności gospodarczej, z uwagi na pozostawanie w stanie likwidacji lub upadłości, Fundusz nie może umorzyć należności, a jedynie może odstąpić od dochodzenia zwrotu należności. 4. Podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, które aktualnie nie są pracodawcami znajdującymi się w trudniej sytuacji w rozumieniu Komisji Europejskiej, Fundusz nie może ustalić warunków zwrotu należności na zasadach de minimis. 5. Fundusz ma zamkniętą drogę do dalszego dochodzenia należności w całości lub w części, w przypadku gdy postępowanie egzekucyjne zostało umorzone w całości z urzędu. Obecnie Fundusz ma obligatoryjny obowiązek umorzenia tych należności. 1

2 6. Pracodawca, który ma szanse wyjść z trudnej sytuacji, nie ma możliwości spłaty należności wobec Funduszu na dogodnych warunkach w przypadku, gdy wcześniej znajdując się w trudnej sytuacji zawarł układ z wierzycielami w ramach postępowania upadłościowego. 7. Fundusz nie ma uprawnień do czasowego oddelegowania swojego pracownika w celu realizacji zadań Funduszu w innym miejscu pracy niż siedziba biura Funduszu. Stworzenie takiej możliwości, w związku z przewidywanymi przekształceniami organizacyjnymi Funduszu polegającymi na przejęciu obsługi Funduszu przez marszałków województw od 1 stycznia 2012 r., pozwoliłoby na przejęcie tych zadań w sposób płynny poprzez oddelegowanie części pracowników Funduszu do marszałków województw i MPiPS przed formalnym przejęciem zadań, w celu udziału w organizacji dokonywanych zmian. 2. Aktualny stan prawny w dziedzinie zaspakajania roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE z dnia 22 października 2008 r. w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy (Dz. Urz. WE L 283 z ), {Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 2002/74/WE z dnia 23 września 2002 r. zmieniająca Dyrektywę Rady Nr 80/987/EWG z dnia 20 października 1980 r. o zbliżaniu ustaw Państw Członkowskich dotyczących ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy (Dz.Urz. WE L 270 z ); mi.in w zakresie w jakim uznaje się, że stan niewypłacalności pracodawcy w przypadku wszczęcia postępowania upadłościowego przez sąd innego państwa członkowskiego właściwy w rozumieniu Rozporządzenie Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. o postępowaniu upadłościowym (Dz. Urz. WE L 160 z r.) może powstać wyłącznie w odniesieniu do przedsiębiorcy zagranicznego z państw członkowskich UE z wyłączeniem Danii. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. WE L 379 z , Dz. U. L 314M z ). Rozporządzenie nie pozwala na przyznawanie pomocy publicznej podmiotom gospodarczym znajdującym się w trudnej sytuacji. Wytyczne wspólnotowe, do których odwołuje się rozporządzenie uznaje za taką trudną sytuację pozostawanie w stanie upadłości lub likwidacji (2004C 244/02), wyklucza więc możliwość określenia przez FUNDUSZ warunków zwrotu wypłaconych świadczeń w przypadkach określonych w dotychczasowym art. 23 ust. 4 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych. 2

3 Ustawa z dnia 8 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. Nr 18, poz. 100). Ustawa wprowadziła art. 12a, w którym kierownik Biura Terenowego, na wniosek pracownika, wypłaca zaliczkę na poczet niezaspokojonych roszczeń pracowniczych. Dodano także uregulowania na podstawie, których kierownik Biura Terenowego Funduszu uprawniony jest do uzyskiwania niezbędnych informacji od organów w celu wypłaty zaliczki. Konsekwencją przyjętych zmian jest dodanie art. 22a delegacji do wydania rozporządzenia w sprawie wniosków o wypłatę zaliczki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Rozporządzenie określa także wzór wniosku, o którym mowa art. 14a ust. 1 ustawy. Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. wprowadzająca ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241) (art. 70 pkt 2). - w związku z tym, że od dnia 1 stycznia 2012 r., Fundusz traci osobowość prawną, zadania kierownika Biura Terenowego Funduszu będzie wykonywał marszałek województwa i wprowadzoną w związku z tym zmianą art. 70 w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. wprowadzającą ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241), należy wprowadzić dodatkowo w art. 70 ww. ustawy zmiany z tytułu wejścia w życie art. 12 a i art. 14a do ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. 3. Potrzeba i cel uchwalenia zmian w ustawie. Analiza obecnego stanu prawnego wskazuje, że ustawa o ochronie roszczeń pracowniczych nie zawiera jednoznacznych uregulowań w zakresie wypłaty przez Fundusz świadczeń pracownikom podmiotu polskiego znajdującego się na terenie RP, którego upadłość została ogłoszona przez sąd państwa członkowskiego Proponowane zmiany mają na celu także pełniejsze dostosowanie przepisów ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności do Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis. Obecna ustawa posługuje się pojęciem sporządzania wykazu niezaspokojonych roszczeń pracowniczych, które jest mało precyzyjne, jeżeli chodzi o dokonanie czynności złożenia i dochowania terminu na złożenie. Właściwym byłoby doprecyzowanie pojęcia jako sporządza i składa wykaz tak aby określone w ustawie terminy dotyczyły także złożenia wykazów. Zmiana ustawy ma także na celu: 3

4 - umożliwienie umorzenia przez Fundusz należności (obecnie jedynie odstąpienie od dochodzenia zwrotu należności), gdy dochodzi zwrotu lub prowadzi postępowanie egzekucyjne w stosunku do osób fizycznych, pracodawców, którzy trwale zaprzestali prowadzenia działalności gospodarczej z uwagi na pozostawanie w stanie likwidacji lub upadłości, - umożliwienie Funduszowi ustalenia warunków zwrotu należności na zasadach pomocy de minimis, podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, które aktualnie nie są pracodawcami znajdującymi się w trudniej sytuacji w rozumieniu Komisji Europejskiej, - umożliwienie fakultatywnego umarzania przez Fundusz należności, gdy postępowanie egzekucyjne zostało umorzone w całości z urzędu. Obecnie obligatoryjność tego zapisu zamyka drogę do dalszego dochodzenia należności, - stworzenie dogodnych warunków spłaty należności wobec Funduszu firmom, które zawarły układ w ramach postępowania upadłościowego, ale mają szanse wyjścia z trudnej sytuacji, - możliwość czasowego oddelegowania pracownika Funduszu do realizacji zadań Funduszu w innym miejscu pracy niż siedziba biura Funduszu. Stworzenie takiej możliwości, w związku z przewidywanymi przekształceniami organizacyjnymi Funduszu polegającymi na przejęciu obsługi Funduszu przez marszałków województw od 1 stycznia 2012 r., pozwoliłoby na przejęcie tych zadań w sposób płynny poprzez oddelegowanie części pracowników Funduszu do marszałków województw i MPiPS przed formalnym przejęciem zadań, w celu udziału w organizacji dokonywanych zmian Zaproponowane zmiany zdefiniują Fundusz jako efektywny instrument kreowania polityki społecznej i gospodarczej. Wpłyną one pozytywnie na funkcjonowanie Funduszu, co pozwoli na pełniejsze zabezpieczenie roszczeń pracowniczych w wypadku ich niezaspokojenia przez pracodawcę. Projekt założeń do projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy oraz innych ustaw jest przewidziany w programie prac legislacyjnych Rady Ministrów na II półrocze 2010 r. 4. Podmioty, na które oddziaływać mają projektowane zmiany do ustawy. Dysponent Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych; 4

5 Pracodawcy; Pracownicy; Krajowe Biuro Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych; Biura Terenowe Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych; Marszałkowie Województw. 5. Przewidywane skutki finansowe uchwalenia projektowanych zmian do ustawy i źródła ich pokrycia. Krajowe Biuro, jak też Biura Terenowe nie są finansowane ze środków budżetu państwa. Zatem zaproponowane zmiany nie będą miały wpływu na budżet państwa. W świetle propozycji rozszerzenia zapisu art. 6 na przypadki ogłoszenia upadłości podmiotu polskiego, znajdującego się na terenie RP, którego upadłość została ogłoszona przez sąd członkowski UE nie powinno powodować, nawet w przypadku podwojenia wypłat, znaczących skutków finansowych dla Funduszu. Planowana kwota wypłat na 2010 r. wynosi ok tys. zł. W zakresie propozycji zmiany w art. 23 ust. 3 należności z tytułu zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów postępowania wg stanu na 30 kwietnia 2010 r. wyniosły tys. zł. Proponowana zmiana wprowadza możliwość ich umarzania. Wg. szacunków wprowadzenie nowego brzmienia art. 23 ust. 3 skutkowałoby wzrostem kosztów z tytułu umorzeń o ok tys. zł rocznie. Dla zobrazowania skali problemu jaki wiąże się ze stosowaniem przepisu art. 23 ust. 6 w niezmienionym kształcie, należy mieć na uwadze, iż w roku 2009, Dyrektor Krajowego Biura Funduszu umorzył na tej podstawie kwotę ,88 zł (dziewiętnaście milionów trzysta dziewięćdziesiąt cztery tysiące czterysta pięćdziesiąt sześć zł i osiemdziesiąt osiem groszy), co stanowi ok. 9.5% całej kwoty umorzeń i odstąpień od dochodzenia należności z art. 23 za 2009 r. Dodany przepis art.23a zmniejsza ryzyko ponownego zgłoszenia się po wypłatę świadczeń z Funduszu dla pracowników tego samego dłużnika w przypadku przejścia z upadłości układowej na likwidacyjną. Oddelegowanie pracowników Funduszu do innych instytucji w celu realizacji zadań wynikających z ustawy lub innych ustaw realizowanych we współpracy z innymi podmiotami i ich jednostkami organizacyjnymi nie generuje kosztów związanych z wynagrodzeniem. 5

6 6. Możliwość podjęcia alternatywnych środków w stosunku do uchwalenia projektowanej nowelizacji ustawy umożliwiających osiągnięcie celu interwencji ustawodawczej. Alternatywne środki w stosunku do uchwalenia projektowanej nowelizacji ustawy umożliwiające osiągniecie zakładanych celów nie były podjęte z uwagi na to, iż tylko nowelizacja ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy pozwoli na pełne usankcjonowanie proponowanych zmian do ustawy. II. Propozycja rozstrzygnięć i ich uzasadnienie. 1. Zmiana art. 6 ustawy. Obecny stan prawny W art. 6 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności określone są przypadki, w których zachodzi niewypłacalność pracodawcy, tylko w odniesieniu do przedsiębiorcy zagranicznego z państw członkowskich Unii Europejskiej, z wyłączeniem Danii. Ustawa przewiduje możliwość powstania niewypłacalności pracodawcy będącego przedsiębiorcą zagranicznym wskutek wydania odpowiedniego postanowienia przez polski sąd upadłościowy (art. 3 ust. 1), natomiast nie wiąże powstania stanu niewypłacalności ze wszczęciem postępowania upadłościowego przez sąd innego państwa członkowskiego wobec polskiego przedsiębiorcy. W obecnym brzmieniu pkt 1 zawęża stosowanie przepisu wyłącznie do kategorii przedsiębiorcy zagranicznego. Regulacja zawarta w tym punkcie powinna dotyczyć wszystkich przedsiębiorców określonych w art. 2 ust.1, gdy organ sądowy lub każdy inny organ właściwy państwa członkowskiego UE, uprawniony do wszczęcia postępowania, wyda zgodnie z przepisami UE orzeczenie o wszczęciu wobec tego przedsiębiorcy postępowania upadłościowego oraz powoła zarządcę. 6

7 Propozycja zmiany art. 6. Proponuje się wykreślenie w art. 6 ust. 1 pkt 1 wyrazów w przypadku przedsiębiorcy zagranicznego z państw członkowskich Unii Europejskiej, z wyłączeniem Danii -. W konsekwencji wykreślenia powyższych wyrazów koniecznym będzie dodanie po wyrazach organ sądowy lub każdy inny właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej wyrazów z wyłączeniem Danii,. Uzasadnienie Zaproponowana zmiana pozwoli uregulować wypłaty świadczeń z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w przypadku ogłoszenia upadłości podmiotu polskiego, znajdującego się na terenie RP, którego upadłość została ogłoszona przez sąd państwa członkowskiego UE (zagraniczny). Ponieważ ustawa nie przewiduje takiej sytuacji - jak stwierdził Sąd Najwyższy - przepis art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy jest niezgodny z art. 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2002/74/WE z dnia 23 września 2002 r. zmieniającej dyrektywę Rady nr 80/987/EWG z dnia 20 października 1980 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy (Dz. Urz. WE L 270 z , str. 10; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 4, s. 261, dalej jako dyrektywa 2002/74) w zakresie w jakim uznaje, że stan niewypłacalności w przypadku wszczęcia postępowania upadłościowego przez sąd innego państwa członkowskiego właściwy w rozumieniu art. 3 ust. 1 rozporządzenia 1346/2000 w sprawie postępowania upadłościowego (Dz. U.UE.L , Dz. U.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 19, t. 1, s. 191) może powstać wyłącznie w odniesieniu do przedsiębiorcy zagranicznego z państw członkowskich UE, z wyłączeniem Danii. Skutkiem stwierdzonej powyżej niezgodności art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z art. 9 dyrektywy 2002/74, przepis ten należy odczytać w ten sposób, że niewypłacalność pracodawcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1, zachodzi również, gdy organ sądowy lub każdy inny właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, uprawniony do wszczęcia postępowania upadłościowego wyda, zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia 1346/2000 orzeczenie o wszczęciu wobec przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1, postępowania upadłościowego, o którym mowa w art. 2 lit. a lub lit. c tego rozporządzenia, oraz powoła zarządcę (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2009 r., sygn. akt I PK 64/09). 2. Zmiana art. 15 ustawy. 7

8 Obecny stan prawny. W art. 15 ustawy określone są warunki i terminy sporządzania zbiorczych i uzupełniających wykazów przez pracodawcę, syndyka, likwidatora lub inną osobę sprawującą zarząd majątkiem pracodawcy. Propozycje zmiany art. 15 ustawy. W art. 15 ust. 1 ustawy proponuje się dopisanie po czynności sporządza dodatkowej czynności, która musi być wykonana w okresie jednego miesiąca od daty niewypłacalności pracodawcy w celu dokonania wypłaty świadczeń ze środków Funduszu, tj. czynności składa wykonywanej przez pracodawcę lub inną osobę sprawującą zarząd majątkiem pracodawcy, syndyka, likwidatora w toku postępowania. W art. 15 ust. 2 ustawy proponuje się zmianę polegającą również na dodaniu dodatkowej czynności wykonywanej przez podmiot sporządzający wykaz uzupełniający, tj. po słowach sporządza - sformułowania i składa. Uzasadnienie Proponowane zmiany mają na celu wskazanie, że określone w art. 15 terminy, dotyczą złożenia wykazów (zbiorczego i uzupełniającego) do właściwego według siedziby biura terenowego Funduszu. 3. Zmiana art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy. Obecny stan prawny W art. 17 ustawy określone są przypadki, w których zachodzi niewypłacalność pracodawcy, tylko w odniesieniu do przedsiębiorcy zagranicznego z państw członkowskich Unii Europejskiej, z wyłączeniem Danii. Propozycje zmiany art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy. Proponuje się wykreślenie art. 17 ust. 1 pkt 2 wyrazów w przypadku przedsiębiorcy zagranicznego z państw członkowskich Unii Europejskiej, z wyłączeniem Danii. W konsekwencji wykreślenia powyższych wyrazów koniecznym będzie dodanie po wyrazach organ sądowy lub każdy inny właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej wyrazów,z wyłączeniem Danii,. 8

9 W obecnym brzmieniu pkt. 2 zawęża stosowanie przepisu wyłącznie do kategorii przedsiębiorcy zagranicznego. Regulacja zawarta w tym punkcie powinna dotyczyć wszystkich przedsiębiorców określonych w art. 2 ust. 1, gdy organ sądowy lub każdy inny organ właściwy państwa członkowskiego UE, uprawniony do wszczęcia postępowania, wyda zgodnie z przepisami UE orzeczenie o wszczęciu wobec tego przedsiębiorcy postępowania upadłościowego oraz powoła zarządcę. Uzasadnienie Konieczność zmiany art. 17 ust. 1 pkt 2 wynika ze zmiany art. 6 ust Zmiana w art. 22a ustawy. Obecny stan prawny W art. 22a ustawy określona jest delegacja dla ministra właściwego do spraw pracy do wydania rozporządzenia w sprawie wzoru wniosku oraz trybu składania, a także przekazywania środków finansowych Funduszu. Propozycja zmian W związku z tym, że nastąpiła oczywista pomyłka traktowana jako błąd językowy przez użycie niewłaściwego słowa wpłat proponuje się zastąpienie wyrazu wpłat wyrazem wypłat, który będzie oddawał właściwą treść przepisu. Uzasadnienie Zmiana wynika z faktu, iż obecne brzmienie nie oddaje właściwej treści przepisu. W treści art. 22a jest odwołanie do art. 12a i 14a, a w przepisach tych jest mowa o wypłatach zaliczek z Funduszu, a nie wpłatach do Funduszu. Ustawa o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy przewiduje zaspakajanie roszczeń pracowników przez Funduszu tj. dokonywanie na ich rzecz wypłat, natomiast nie przewiduje wpłat na konto Funduszu. W tej sytuacji brzmienie art. 22a nie jest spójne z treścią ustawy. 5. Zmiana art. 23 ustawy. 9

10 Obecny stan prawny W art. 23 ust. 3 i 4 sprecyzowane są uprawnienia Funduszu do określania warunków zwrotu oraz odstępowania w całości lub w części od dochodzenia zwrotu wypłaconych świadczeń, a także naliczonych odsetek, jak również w odniesieniu, do jakich osób fizycznych lub prawnych Fundusz może podejmować takie decyzje. Ponadto w art. 23 w ust. 5, 6 i 7 ustawy określono okoliczności, w których Fundusz może umorzyć należność w całości lub w części w przypadku całkowitej jej nieściągalności lub umarza w całości, gdy postępowanie egzekucyjne zostało umorzone w całości z urzędu, tj. w sytuacji przewidzianej w Kodeksie postępowania cywilnego (m.in. art. 823, art. 824, art. 985). Propozycje zmian art. 23 ustawy. 1. Proponuje się następujące zmiany art. 23 ust. 3: - oprócz dotychczas obowiązujących instytucji dotyczących możliwości określenia warunków zwrotu wypłaconych świadczeń, odstąpienia w całości lub w części od dochodzenia zwrotu wypłaconych i naliczonych, a niespłaconych odsetek od nieterminowych płatności proponuje się wprowadzenie dodatkowej instytucji jaką jest umorzenie należności w całości lub w części. - dotychczasowe określenie: wypłaconych świadczeń i naliczonych, a niespłaconych odsetek od nieterminowych płatności proponuje się zastąpić określeniem: należności, co stworzy możliwość objęcia umorzeniem, także zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego czy kosztów postępowania. 2. Proponuje się wprowadzić dodatkowy przepis po ust. 3, który będzie stanowił, iż Fundusz może także, w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis, określić warunki zwrotu należności, gdy dochodzi zwrotu lub prowadzi postępowanie egzekucyjne w stosunku do przedsiębiorców, z wyłączeniem osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, o których mowa w ust. 3, którzy na skutek wcześniej podjętych działań restrukturyzacyjnych czy inwestycyjnych (np. po umorzeniu postępowania upadłościowego pozyskanie inwestora strategicznego), aktualnie nie są pracodawcami znajdującymi się w trudniej sytuacji w rozumieniu Komisji Europejskiej i chcieliby spłacać dług na warunkach umożliwiających prawidłowe funkcjonowanie przedsiębiorstwa, jeżeli określenie warunków zwrotu 10

11 należności Fundusz prowadzi do odzyskania zwrotu wyższej kwoty niż gdyby Fundusz dochodził spłaty należności jednorazowo w pełnej wysokości, a przedsiębiorca wykaże, że jest to uzasadnione jego sytuacją ekonomiczną. Przedsiębiorca ubiegający się o rozłożenie na raty spłaty należności jest zobowiązany spełniać przesłanki do udzielenia mu pomocy na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis. 3. Dotychczasowy ust. 4 nie obowiązuje od dnia wejścia w życie Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis. Zatem aktualnie nie jest możliwe przyznawanie tego rodzaju pomocy podmiotom gospodarczym wymienionym w ust. 4. Rozporządzenie nie pozwala na przyznawanie pomocy publicznej podmiotom gospodarczym znajdującym się w trudnej sytuacji. Wytyczne wspólnotowe, do których odwołuje się rozporządzenie uznaje za taką trudną sytuację pozostawanie w stanie upadłości lub likwidacji (2004C 244/02), wyklucza więc możliwość określenia przez Fundusz warunków zwrotu wypłaconych świadczeń w przypadkach określonych w dotychczasowym art. 23 ust. 4 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych. Dotychczasowy przepis art. 23 ust. 4, odwołujący się bezpośrednio do przepisów prawa wspólnotowego dotyczących pomocy de minimis jest zatem martwym przepisem. W związku z powyższym proponuje się skreślenie ust Proponuje się w ust. 6 zmianę czynności umarza na może umorzyć, co umożliwi Funduszowi fakultatywne umorzenie należności a tym samym nie zamknie drogi do dalszego dochodzenia należności w całości lub w części. Dotychczasowe brzmienie ust. 6 ogranicza Fundusz jako wierzyciela w prawie autonomicznego decydowania, czy uznaje dochodzenie zwrotu należności za możliwe w przyszłości, bez względu na postanowienie komornika sądowego, który umorzył postępowanie egzekucyjne czy też nie. Obligatoryjność umorzenia należności wynikająca z ust. 6 skutkuje tym, iż np. w sytuacji umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego przeciwko spółce z o.o. Fundusz nie ma możliwości egzekwowania należności wobec członków zarządu (umorzona należność nie istnieje). Wobec powyższego zasadnym jest wprowadzenie fakultatywnego, a nie obligatoryjnego umorzenia należności o których mowa w ust

12 5. Proponuje się wprowadzenie art. 23a, który regulowałby, sytuację dotyczącą dłużnika, który zawarł układ z wierzycielami w postępowaniu upadłościowym. W takiej sytuacji Fundusz może zawrzeć z dłużnikiem porozumienie w przedmiocie określenia warunków zwrotu przysługującej Funduszowi należności, jeżeli prowadzi to do zwrotu wierzytelności w całości. Porozumienie miedzy dłużnikiem, a Funduszem polega na określeniu warunków zwrotu wypłaconych świadczeń, w szczególności na wyrażeniu zgody na spłatę należności w ratach lub na odroczeniu spłaty należności z jednoczesnym naliczaniem odsetek, jeżeli prowadziłoby to do zwrotu wierzytelności w całości. Wysokość odsetek ustalona będzie w takiej wysokości, aby nie stanowiło to pomocy publicznej. Przedstawiona propozycja art. 23a oparta byłaby na założeniu, że jej zastosowanie nie spowodowałoby udzielenia przez Fundusz pomocy de minimis. Możliwe to byłoby przy zastosowaniu testu prywatnego wierzyciela, o którym mowa w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. W orzeczeniu z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie C-342/96 Królestwo Hiszpanii v Komisja Europejska (sprawa TUBACEX) Europejski Trybunał Sprawiedliwości ustanowił tzw. test prywatnego wierzyciela, pozwalający na wyróżnienie przypadków, w których określone działania podmiotów publicznoprawnych nie zostaną uznane za pomoc publiczną. Idea przewodnia testu sprowadza się do przeanalizowania sytuacji organu publicznego, pod kątem prywatnego, racjonalnego uczestnika obrotu gospodarczego. W sytuacji, gdy organ dojdzie do przekonania, że rozłożenie należności na raty (za zapłatą odpowiedniej wysokości opłaty prolongacyjnej) jest jedynym sposobem na odzyskanie swych należności albo na odzyskanie ich największej części, działanie takie nie będzie uznane za pomoc publiczną, gdyż organ zachowa się tak, jak zachowałby się prywatny racjonalny kredytodawca. Z kolei na mocy orzeczenia Sądu Pierwszej Instancji z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie HAMSA v Komisja Europejska (sygn. T-152/ ECR II-139) ustalone zostały dodatkowe kryteria, które należy brać pod uwagę przy stosowaniu testu prywatnego wierzyciela. Zdaniem Sądu, decydujące znaczenie ma określenie, czy w danej sytuacji podmiot publicznoprawny np. umarzając część swoich należności dokonuje większego poświęcenia, niż prywatni wierzyciele. Orzeczenie to zostało wydane na tle postępowania upadłościowego, stąd też stwierdzenie Sądu Pierwszej Instancji, że podmioty publicznoprawne powinny rozważyć w takim przypadku, w jakim stopniu zostaną zaspokojone we wszystkich 12

13 możliwych wariantach takiego postępowania tzn. opcji układowej i likwidacyjnej. W przypadku, gdy dojdą do wniosku, że najwięcej pieniędzy odzyskają w ramach układu, to np. umorzenie części należności nie będzie traktowane jako pomoc publiczna, jeżeli jednocześnie organy te nie godzą się na większe umorzenie niż pozostali wierzyciele. Dokonuje się zatem oceny czy podmiot publiczny zachowuje się w danym przypadku jak prywatny wierzyciel, który działając w normalnych warunkach rynkowych ma na celu odzyskanie należnych mu kwot wraz z odsetkami w wysokości, jaka zrekompensuje mu stratę poniesioną w związku z opóźnieniem w spłacie należności lub odzyskanie długu w wysokości wyższej od tej jaką uzyskałby w przypadku przeprowadzenia likwidacji przedsiębiorstwa dłużnika. Ustalenie przez Fundusz warunków spłaty, poza układem, nie będzie stanowiło pomocy publicznej i będzie korzystne dla Funduszu, albowiem doprowadzi do zwrotu wypłaconej należności. Fundusz wyrazi zgodę na odsetki w takiej wysokości, aby nie stanowiło to pomocy publicznej. Uzasadnienie Dotychczasowa regulacja zawarta w art. 23 ust. 3 nie przewiduje możliwości umorzenia (a jedynie odstąpienie od dochodzenia zwrotu należności) przez Fundusz należności, gdy Fundusz dochodzi zwrotu lub prowadzi postępowanie egzekucyjne w stosunku do osób fizycznych, pracodawców, którzy trwale zaprzestali prowadzenia działalności gospodarczej z uwagi na pozostawanie w stanie likwidacji lub upadłości. W art. 23 ust. 3 i 6 mamy do czynienia z dwoma instytucjami prawnymi tj. umorzeniem lub odstąpieniem od dochodzenia zwrotu. Są to różne instytucje prawne, a mianowicie: - z umorzeniem mamy do czynienia, gdy Fundusz posiada tytuł wykonawczy na przysługującą mu należność; efektem umorzenia jest to, że należność umorzona nie istnieje i nie można jej dochodzić, - z odstąpieniem od dochodzenia możemy mieć do czynienia już na etapie kierowania sprawy do sądu; z orzeczeń sądowych dotyczących Funduszu wynika, że decyzję w przedmiocie odstąpienia podejmuje organ Funduszu już na etapie podejmowania decyzji o dochodzeniu zwrotu wypłaconego świadczenia przed sądem, albowiem przepis art. 23 ust. 3 mówi o odstąpieniu od dochodzenia zwrotu a nie o odstąpieniu od egzekucji (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 lipca 2006 r., sygn. III CSK 88/06, wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2008 r., sygn. XXI P 442/07). Ponadto, w przypadku dłużników 13

14 solidarnych, możliwe jest odstąpienie od dochodzenia należności tylko w stosunku do jednego z dłużników i dochodzenie zadłużenia od pozostałych dłużników. Ponadto zastąpienie słów: wypłaconych świadczeń i naliczonych, a niespłaconych odsetek od nieterminowych płatności słowem: należności, stworzy możliwość objęcia umorzeniem, także zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego czy kosztów postępowania. Zaproponowany dodatkowy przepis po ust. 3 jest podyktowany tym, że ustawa o ochronie roszczeń pracowniczych nie przewiduje możliwości określenia warunków zwrotu należności osobom prawnym, w związku z wcześniej podjętymi działaniami restrukturyzacyjnymi czy inwestycyjnymi (np. po umorzeniu postępowania upadłościowego pozyskanie inwestora strategicznego), obecnie prowadzącym działalność gospodarczą i nie będącym w stanie upadłości i likwidacji. Wobec tego, że podmioty prowadzące działalność gospodarczą, nie mają możliwości skorzystania z art. 23 ust. 3 ustawy, w nowo dodawanym przepisie proponuje się zapis umożliwiający podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą, które aktualnie nie są pracodawcami znajdującymi się w trudniej sytuacji w rozumieniu Komisji Europejskiej ustalenie warunków zwrotu należności na zasadach pomocy de minimis co przyczyni się do prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa. Jednocześnie ustalenie warunków zwrotu należności doprowadzi do odzyskania zwrotu wyższej kwoty niż gdyby Fundusz dochodził spłaty należności jednorazowo w pełnej wysokości Przedsiębiorca ubiegający się o rozłożenie na raty spłaty należności jest zobowiązany spełniać przesłanki do udzielenia mu pomocy na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis. Wprowadzenie w ust. 6 przepisu może umorzyć zamiast umarza nie zamknie Funduszowi drogi do ponownego wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Efektem umorzenia jest to, że należność umorzona nie istnieje i nie można jej dochodzić. Komornikowi nie zawsze udaje się ustalić już w pierwszym postępowaniu egzekucyjnym majątek podlegający egzekucji. Zdarza się, że do ujawnienia majątku np. posiadania nieruchomości dochodzi już po umorzeniu postępowania egzekucyjnego. Obligatoryjne umorzenie należności przez Fundusz powoduje, że późniejsze tj. po wydaniu przez komornika postanowienia o umorzeniu egzekucji z powodu jej bezskuteczności, ustalenie majątku dłużnika, nie pozwala na dalsze dochodzenie należności. W przypadku prowadzenia 14

15 egzekucji z nieruchomości, jeżeli po drugiej licytacji żaden z wierzycieli nie przejął nieruchomości, postępowanie egzekucyjne zostaje umorzone przez komornika z urzędu, a następna egzekucja z tej nieruchomości może być wszczęta dopiero po upływie roku. Tu także następuje bezskuteczność egzekucji, chociaż majątek istnieje i po upływie wskazanego terminu można skutecznie zgłosić wniosek o wszczęcie egzekucji. Aktualne brzmienie przepisu ust. 6 art. 23 w tym wypadku zamyka drogę do dalszego dochodzenia należności. Ponadto obowiązek umorzenia należności powoduje, że nawet, gdy zachodzą przesłanki do dochodzenia należności od osób trzecich, obligatoryjność umorzenia należności zamyka drogę sądową do takich działań. Natomiast za długi przedsiębiorców odpowiadają, w zależności od formy prawnej prowadzenia działalności gospodarczej, członkowie zarządu, likwidatorzy, osoby zarządzające firmą, które we właściwym terminie nie zgłosiły wniosku o upadłość, spadkobiercy itd. Obowiązek umorzenia należności powoduje, że nawet, gdy zachodzą przesłanki do dochodzenia należności od osób trzecich, obligatoryjność umorzenia należności zamyka drogę sądową do takich działań. Proponowana regulacja art. 23a, ma na celu stworzenie dogodnych warunków spłaty należności wobec Funduszu firmom, które zawarły układ w ramach postępowania upadłościowego, ale mają szanse wyjścia z trudnej sytuacji. Przepis ten stanowiłby, iż po zawarciu przez dłużnika prowadzącego działalność gospodarczą układu w ramach postępowania upadłościowego, Fundusz może zawrzeć z dłużnikiem porozumienie w przedmiocie określenia warunków zwrotu przysługującej Funduszowi należności, w szczególności poprzez wyrażenie zgody na spłatę tej należności w ratach lub na odroczenie jej spłaty z jednoczesnym naliczeniem odsetek, jeżeli prowadziłoby to do zwrotu wierzytelności w całości. Nie zawarcie przez Fundusz porozumienia z dłużnikiem powoduje, iż Fundusz ma obowiązek wszczęcia postępowania egzekucyjnego w celu dochodzenia zwrotu wypłaconych świadczeń. Skierowanie wierzytelności do egzekucji skutkuje upadłością przedsiębiorstwa, tym razem z opcją likwidacyjną. Ustanowiony wówczas syndyk ponownie zgłasza się do Funduszu o wypłatę świadczeń dla pozostałych pracowników. Oprócz dodatkowych kosztów likwidacja przedsiębiorstwa niesie ze sobą także inne negatywne skutki, między innymi utratę miejsc pracy. Aby uniknąć przytoczonych negatywnych tendencji należy umożliwić Funduszowi określenie nowych warunków zwrotu wypłaconych świadczeń, gdy dochodzi zwrotu lub prowadzi postępowanie egzekucyjne w stosunku do pracodawców objętych układem, jeżeli doprowadzi to do zwrotu wierzytelności w całości. Porozumienie miedzy dłużnikiem, a Funduszem polegałoby przy tym na określeniu warunków zwrotu wypłaconych 15

16 świadczeń, w szczególności na wyrażeniu zgody na spłatę należności w ratach lub na odroczeniu spłaty należności z jednoczesnym naliczaniem odsetek. Fundusz wyrazi zgodę na odsetki w takiej wysokości, aby nie stanowiło to pomocy publicznej. Przedstawiona propozycja art. 23a oparta jest na założeniu, że zastosowanie rozwiązań przewidzianych w tym przepisie nie spowoduje udzielenia przez Fundusz pomocy de minimis. Możliwe jest to przy zastosowaniu testu prywatnego wierzyciela, o którym mowa w przywołanym powyżej orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. 2. Przepisy zmieniające inne ustawy. a. Zmiany do art. 70 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz i Nr 219, poz. 1706) Wprowadzane zmiany w art. 70 ww. ustawy mają na celu dostosowanie przepisów ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności do reformy funduszy celowych, polegającej na zniesieniu osobowości prawnej funduszy celowych, w tym także Funduszu wprowadzonej w art. 91 niniejszej ustawy. Wskazany w art. 91 przepis stanowi, że Fundusz staje się z dniem 1 stycznia 2012 r. państwowym funduszem celowym w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych. Fakt, że ustawa została uchwalona dnia 27 sierpnia 2009 r., a art. 70 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2012 r. powoduje bardzo długi okres vacatio legis. Zgodnie z 91 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie Zasad techniki prawodawczej (Dz. U. Nr 100, poz. 908) zmiany przepisów zmieniających w ogłoszonej ustawie można wyjątkowo znowelizować w okresie vacatio legis, dla wyeliminowania rażącego błędu w przepisach, a tę sytuację można za taką uznać. b. W art. 70 ustawy wprowadzającej ustawę o finansach publicznych proponuje się zmianę art. 23 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. Obecny stan prawny Obecny stan prawny dotyczący art. 23 został opisany na str założeń. 16

17 Propozycja zmiany Propozycją zmiany brzmienia art. 23 znajduje się na str. 10 założeń. Uzasadnienie: znajduje się na str. 13 założeń. c. W art. 70 pkt. 12 ustawy wprowadzającej ustawę o finansach publicznych proponuje się dodanie w wyliczeniu - art. 12a i 14a ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. Obecny stan prawny Przepisy art. 12a i 14a regulują kompetencje kierowników biur terenowych. Propozycja zmiany art. 12a i art. 14a. W związku z tym, że od dnia 1 stycznia 2012 r. zadania kierownika Biura Terenowego Funduszu będzie wykonywał marszałek województwa, proponuje się użyte w art. 12a i art. 14a w różnym przypadku wyrazy: kierownik biura terenowego Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, zastąpić użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami: marszałek województwa. Zaproponowana w art. 70 ustawy wprowadzającej ustawę o finansach publicznych zmiana do ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy weszłaby w życie z dniem 1 stycznia 2012 r. Uzasadnienie Zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych. Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych z dniem 1 stycznia 2012 r. traci osobowość prawną. Z art. 99 ww. ustawy wynika, że z dniem 1 stycznia 2012 r. kompetencje kierowników Biur Terenowych Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przejmują marszałkowie województw. Art. 70 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych, który wchodzi w życie 1 stycznia 2012 r., wprowadził zmiany do ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. Uregulowania te nie zawierają odniesienia do art. 12a i art.14a, wprowadzonych do ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy po wejściu w życie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych. Wobec powyższego konieczne jest wprowadzenie zaproponowanej w 17

18 niniejszej ustawie zmiany do art. 70 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych w pkt 12, poprzez dodanie art. 12a i art. 14a, co będzie oznaczać, że również w tych 2-ch artykułach zastąpione zostaną wyrazy: kierownik biura terenowego Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wyrazami: marszałek województwa. 7. Przepisy upoważniające do wydania aktów wykonawczych. Projektowana ustawa nie będzie zawierać przepisów upoważniających do wydania aktów wykonawczych, z uwagi na wyeliminowanie w art. 22a błędu językowego. 8. Przepisy o odpowiedzialności karnej. Projektowana ustawa nie będzie zawierać przepisów o odpowiedzialności karnej. 9. Przepisy przejściowe. Propozycja wprowadzenia przepisu umożliwiającego oddelegowania pracownika Funduszu do innego miejsca pracy w celu współpracy Funduszu z innymi podmiotami. Obecny stan prawny W obecnym stanie prawnym brak przepisu umożliwiającego w okresie przejściowym tj. do 31 grudnia 2011 r. oddelegowanie pracownika za jego zgodą do innego miejsca pracy w celu współpracy Funduszu z innymi podmiotami i ich jednostkami organizacyjnymi. Propozycje zmiany Proponuje się wprowadzenie nowego przepisu umożliwiającego: 1) oddelegowanie pracownika Funduszu w celu wykonywania zadań Funduszu w miejscu oddelegowania, wynikających z ustawy lub innych ustaw będących w zakresie działania Funduszu realizowanych we współpracy z innymi podmiotami i ich jednostkami organizacyjnymi (np. ustawy z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców, Dz. U. Nr 125, poz. 1035) oraz 2) określającego formę oddelegowania. Przepis powinien obowiązywać tylko do 31 grudnia 2011 r. ze względu na fakt, iż z art. 99 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych wynika, że z dniem 1 stycznia 2012 r. kompetencje kierowników Biur Terenowych Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przejmują marszałkowie województw. W związku z powyższym przepis ma charakter przejściowy. 18

19 Powyższy przepis przewidywałby zatem, że jeżeli potrzeby urzędu marszałkowskiego lub MPiPS uzasadniają konieczność oddelegowania pracownika KB FGŚP lub Terenowego Biura FGŚP, to dyrektor KB FGŚP może w każdym czasie do 31 grudnia 2011 r. wyrazić zgodę na oddelegowanie pracownika do urzędu marszałkowskiego lub MPiPS w tej samej miejscowości, uwzględniając jego przygotowanie zawodowe. Pracownik zachowa prawo do dotychczasowego wynagrodzenia. Uzasadnienie Stworzenie takiej możliwości w związku z przewidywanymi przekształceniami organizacyjnymi Funduszu polegającymi na przejęciu obsługi Funduszu przez marszałków województw od 1 stycznia 2012 r., pozwoliłoby na przejęcie tych zadań w sposób płynny poprzez oddelegowanie części pracowników Funduszu do marszałków województw i MPiPS przed formalnym przejęciem zadań, w celu udziału w organizacji dokonywanych zmian. Potrzeba oddelegowania pracowników pojawiła się już wcześniej tj. w związku z wejściem w życie ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracodawców i pracowników, która nałożyła na marszałków województw dodatkowe obowiązki, natomiast brak odpowiednich zapisów uniemożliwił Funduszowi oddelegowanie pracowników biur terenowych do realizacji zadań wynikających z tej ustawy. Oddelegowanie powinno odbywać się na wniosek jednostki oddelegowania, na podstawie porozumienia o współpracy, i powinno dotyczyć zakresu zadań realizowanych przez Fundusz. W porozumieniu powinny być zawarte również zapisy dotyczące źródła finansowania wynagrodzeń i innych dodatkowych wypłat ( np. z tyt. nagród, premii) przejmowanych pracowników, kwestie dot. wnioskowania o dodatkowe wypłaty, udzielania urlopów (pracowniczych i okolicznościowych). 10.Przepisy dostosowujące. Proponowane w ustawach zmiany nie wymagają wprowadzania przepisów dostosowujących. 11.Przewidywany termin wejścia w życie projektowanych przepisów ustawy. Przewiduje się wejście w życie projektowanych zapisów w 2011 r. Natomiast zmiany w zakresie art. 70 ustawy wprowadzającej ustawę o finansach publicznych wejdą w życie od dnia 1 stycznia 2012 r. 19

20 Uzasadnienie Zgodnie z art. 70 ustawy wprowadzającej ustawę o finansach publicznych powyższa zmiana dotyczy likwidacji biur terenowych Funduszu i przekazania ich kompetencji marszałkom województw ma wejść w życie od dnia 1 stycznia 2012 r. III. Ocena skutków regulacji. 1. Podmioty na które oddziałują projektowane zmiany do ustawy. Dysponent Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych; Krajowe Biuro Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych; biura terenowe Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych; pracownicy; pracodawcy; marszałkowie województw. 2. Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych, w tym budżet państwa. Źródłem finansowania struktur organizacyjnych Krajowego Biura i biur terenowych jest Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Krajowe Biuro Funduszu, jak też biura terenowe nie są finansowane ze środków budżetu państwa. W świetle propozycji rozszerzenia zapisu art. 6 na przypadki ogłoszenia upadłości podmiotu polskiego, znajdującego się na terenie RP, którego upadłość została ogłoszona przez sąd członkowski UE nie powinno powodować, nawet w przypadku podwojenia wypłat, znaczących skutków finansowych dla Funduszu. Planowana kwota wypłat na 2010 r. wynosi ok tys. zł. W zakresie propozycji zmiany w art. 23 ust. 3 należności z tytułu zasądzonych kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów postępowania wg stanu na 30 kwietnia 2010 r. wyniosły tys. zł. Proponowana zmiana wprowadza możliwość ich umarzania. Wg. szacunków wprowadzenie nowego brzmienia art. 23 ust. 3 skutkowałoby wzrostem kosztów z tytułu umorzeń o ok tys. zł rocznie. Dla zobrazowania skali problemu jaki wiąże się ze stosowaniem przepisu art. 23 ust. 6 w niezmienionym kształcie, należy mieć na uwadze, iż w roku 2009, Dyrektor Krajowego Biura 20

21 Funduszu umorzył na tej podstawie kwotę ,88 zł (dziewiętnaście milionów trzysta dziewięćdziesiąt cztery tysiące czterysta pięćdziesiąt sześć zł i osiemdziesiąt osiem groszy), co stanowi ok. 9.5% całej kwoty umorzeń i odstąpień od dochodzenia należności z art. 23 za 2009 r. Dodany przepis art.23a zmniejsza ryzyko ponownego zgłoszenia się po wypłatę świadczeń z Funduszu dla pracowników tego samego dłużnika w przypadku przejścia z upadłości układowej na likwidacyjną. Oddelegowanie pracowników Funduszu do innych instytucji w celu realizacji zadań wynikających z ustawy lub innych ustaw realizowanych we współpracy z innymi podmiotami i ich jednostkami organizacyjnymi nie generuje kosztów związanych z wynagrodzeniem. 3. Wpływ na rynek pracy, konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw, sytuację i rozwój regionalny. Możliwość udzielania pomocy przez Fundusz, w zakresie i na zasadach określonych w aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy de minimis, w sytuacji dochodzenia przez Fundusz zwrotu należności lub prowadzenia postępowania egzekucyjnego w stosunku do osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą może korzystnie wpłynąć na zatrudnienie pracowników przez osoby prawne objęte pomocą, udzieloną przez Fundusz. Jednocześnie pomoc ta spowoduje poprawę funkcjonowania ww. podmiotów. Powyższe zmiany do ustawy nie będą miały wpływu na politykę gospodarczą i regionalną państwa. Zakładana zmiana ustawy nie będzie miała negatywnego wpływu na segmenty rynku pracy i nie będzie zakłócać w jakikolwiek sposób mechanizmów konkurencji. Podmiotu regulacji nie stanowią bowiem kwestie gospodarcze, konkurencji, monopolizacji, prywatyzacji, itd. Zakładana zmiana ustawy nie zmienia istoty funkcjonowania gospodarki oraz zadań i roli przedsiębiorców. 4. Zakres konsultacji społecznych. Projekt został poddany uzgodnieniom międzyresortowym i konsultacjom społecznym w trybie ustaw o związkach zawodowych oraz organizacjach pracodawców oraz konsultacjom z organizacjami pracodawców i Komisją Wspólną Rządu i Samorządów. Projekt został przekazany do opinii następującym organizacjom: NSZZ Solidarność, Ogólnopolskiemu 21

22 Porozumieniu Związków Zawodowych, Forum Związków Zawodowych, Konfederacji Pracodawców Polskich, Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan, Business Centre Club Związkowi Pracodawców, Związkowi Rzemiosła Polskiego oraz Komisji Wspólnej Rządu i Samorządów. Uwagi zostały zgłoszone przez PKPP Lewiatan - w części zostały uwzględnione przy opracowywaniu projektu założeń. Generalnie PKPP Lewiatan zgłosił, że odniesie się całościowo do zaproponowanych zmian w trakcie opiniowania zapisów projektu ustawy. Nie zgłoszono uwag do projektu założeń przez zainteresowane podmioty w trybie wskazanym w art. 7 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa. 5. Projektowana zmiana nie jest objęta prawem Unii Europejskiej. 22