Wniosek DECYZJA RADY

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia r. COM(2017) 110 final 2017/0046 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie stanowiska, jakie należy przyjąć w imieniu Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG, dotyczącego zmiany załącznika IV (Energia) do Porozumienia EOG (trzeci pakiet energetyczny) PL PL

2 1. KONTEKST WNIOSKU Przyczyny i cele wniosku UZASADNIENIE Projekt decyzji Wspólnego Komitetu EOG (załączony do niniejszego wniosku dotyczącego decyzji Rady) ma na celu zmianę załącznika IV (Energia) do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (zwanego dalej porozumieniem EOG ) i pozwoli uwzględnić w Porozumieniu EOG tzw. trzeci pakiet energetyczny. Dotyczy to następujących aktów prawnych: 1. rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki, 2. rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1228/2003, 3. rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1775/2005, 4. rozporządzenie Komisji (UE) nr 543/2013 z dnia 14 czerwca 2013 r. w sprawie dostarczania i publikowania danych na rynkach energii elektrycznej, zmieniające załącznik I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009, 5. dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylająca dyrektywę 2003/54/WE, 6. dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylająca dyrektywę 2003/55/WE, 7. decyzja Komisji 2010/685/UE z dnia 10 listopada 2010 r. zmieniająca rozdział 3 załącznika I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego, 8. decyzja Komisji 2012/490/UE z dnia 24 sierpnia 2012 r. w sprawie zmiany załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 715/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego. Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki Załączony projekt decyzji Wspólnego Komitetu rozszerza zakres obowiązującej polityki UE na państwa EOG EFTA (Norwegię, Islandię i Liechtenstein). Spójność z innymi politykami Unii Rozszerzenie dorobku prawnego UE na państwa EOG EFTA poprzez jego uwzględnienie w Porozumieniu EOG jest przeprowadzane zgodnie z celami i zasadami przedmiotowego porozumienia w celu stworzenia dynamicznego i jednorodnego Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opartego na wspólnych przepisach i równych warunkach konkurencji. PL 2 PL

3 Działania te obejmują wszystkie polityki w obszarze swobodnego przepływu towarów, osób, usług i kapitału, a także działania wspierające i polityki horyzontalne określone w Porozumieniu EOG. 2. PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ Podstawa prawna Przepisy, które mają zostać uwzględnione w Porozumieniu EOG, opierają się na art. 53 ust. 1, art. 62 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 1 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 2894/94 1 w sprawie uzgodnień dotyczących stosowania Porozumienia EOG stanowisko, jakie należy przyjąć w imieniu Unii w odniesieniu do takich decyzji, ustala Rada na wniosek Komisji. Komisja we współpracy z ESDZ przedkłada projekt decyzji Wspólnego Komitetu EOG do przyjęcia przez Radę jako stanowisko Unii. Komisja ma nadzieję, że będzie mogła przedstawić je Wspólnemu Komitetowi EOG w najbliższym możliwym terminie. Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych) Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów: Cel niniejszego wniosku, a mianowicie zapewnienie jednorodności rynku wewnętrznego, nie może być osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na skutki proponowanych działań możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii. Proces uwzględnienia dorobku prawnego UE w Porozumieniu EOG jest przeprowadzany zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2894/94 z dnia 28 listopada 1994 r. w sprawie uzgodnień dotyczących stosowania Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w którym potwierdza się przyjęte podejście. Proporcjonalność Zgodnie z zasadą proporcjonalności niniejszy wniosek nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia jego celu zapewnienia jednorodności rynku wewnętrznego. Wybór instrumentu Zgodnie z art. 98 Porozumienia EOG wybranym instrumentem jest decyzja Wspólnego Komitetu EOG. Wspólny Komitet EOG zapewnia skuteczną realizację i funkcjonowanie Porozumienia EOG. W tym celu Komitet podejmuje decyzje w przypadkach przewidzianych w Porozumieniu EOG. 3. WYNIKI OCEN EX-POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej oraz ocena skutków W ramach prac nad trzecim pakietem energetycznym Komisja przeprowadziła ocenę skutków w celu ewaluacji wariantów strategicznych dotyczących urzeczywistnienia wewnętrznego rynku gazu i energii elektrycznej. Ocena skutków obejmowała konsultacje z 1 Dz.U. L 305 z , s PL 3 PL

4 zainteresowanymi stronami. Instytucje pochodzące z 19 różnych krajów wypełniły 339 ankiet. Ponadto otrzymano 73 ankiety instytucji niezwiązanych z konkretnymi państwami. Załączona decyzja Wspólnego Komitetu EOG ma na celu jedynie rozszerzenie obecnego systemu na państwa EOG EFTA. 4. WPŁYW NA BUDŻET Państwa EOG EFTA będą wnosić wkład finansowy w działania Agencji ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER) 2. Wkład ten będzie zgodny z art. 82 ust. 1 lit. a) Porozumienia EOG, zgodnie z którym państwa EOG EFTA wspierają finansowo działania, w których uczestniczą, zgodnie ze współczynnikiem proporcjonalności. Kwotę składki państw EOG EFTA dodaje się do kwoty danej pozycji budżetowej UE odpowiadającej danej działalności. Należy zaznaczyć, że dodatkowe dochody w tym kontekście nie przekładają się na dodatkowe zasoby kadrowe dla wspomnianej agencji. 5. ELEMENTY FAKULTATYWNE W Porozumieniu EOG należy uwzględnić wszystkie kluczowe przepisy trzeciego pakietu energetycznego, z uwzględnieniem wzajemnych praw i obowiązków. Strona EFTA zwróciła się o następujące dostosowania. Udział w działaniach Agencji ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER) Krajowe organy regulacyjne państw EFTA w pełni uczestniczą w pracach Agencji, jak również wszystkich organów przygotowawczych, w tym grup roboczych, komitetów i grup zadaniowych Agencji, a także w pracach rady dyrektorów oraz rady organów regulacyjnych bez prawa głosu. Biorąc pod uwagę fakt, że krajowe organy regulacyjne państw EFTA nie będą miały prawa głosu w radzie organów regulacyjnych Agencji, państwa EFTA nie przekazują Agencji kompetencji w zakresie przyjmowania decyzji. Jako że państwa te nie mogą być przedmiotem decyzji wydanej przez Agencję, potrzebny jest mechanizm alternatywny. Urząd Nadzoru EFTA powinien zatem zostać uprawniony do przyjmowania decyzji skierowanych do krajowych organów regulacyjnych państw EFTA w przypadkach dotyczących co najmniej jednego państwa EFTA. Decyzje Urzędu Nadzoru EFTA podejmowane są na podstawie projektów przygotowywanych przez Agencję. Urząd Nadzoru EFTA oraz Agencja zapewniają spójność decyzji dotyczących podobnych kwestii w oparciu o wzajemną współpracę i wymianę poglądów. Agencja ma zatem prawo do pełnego udziału w pracach Urzędu Nadzoru EFTA i vice versa. U podstaw tego mechanizmu leży zasada, zgodnie z którą Urząd Nadzoru EFTA wydaje wiążące decyzje skierowane do krajowych organów regulacyjnych państw EFTA w przypadkach, w których Agencja uprawniona jest do wydawania wiążących decyzji w UE. Taki mechanizm stanowi wyważone rozwiązanie. 2 Zwanej dalej Agencją. PL 4 PL

5 W odniesieniu do państw EFTA Agencja, w stosownych przypadkach, wspiera Urząd Nadzoru EFTA lub Stały Komitet, w zależności od przypadku, w wypełnianiu powierzonych im zadań. Przygotowując projekt na potrzeby Urzędu Nadzoru EFTA zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, Agencja informuje o tym Urząd Nadzoru EFTA. Urząd określa termin, w jakim krajowe organy regulacyjne państw EFTA mogą przedstawić swoje opinie na dany temat, w pełni uwzględniając pilny charakter sprawy, jej złożoność i potencjalne skutki. Krajowe organy regulacyjne państw EFTA mogą zwrócić się do Urzędu Nadzoru EFTA, by ponownie rozważył swoją decyzję. Urząd Nadzoru EFTA przekazuje taki wniosek do Agencji. W takim przypadku Agencja rozważa przygotowanie nowego projektu na potrzeby Urzędu Nadzoru EFTA oraz bez zbędnej zwłoki udziela odpowiedzi. W przypadku gdy Agencja zmieni, zawiesi lub wycofa jakąkolwiek decyzję równoległą do decyzji przyjętej przez Urząd Nadzoru EFTA, Agencja bez zbędnej zwłoki przygotowuje na potrzeby Urzędu Nadzoru EFTA projekt do tych samych celów. W przypadku braku porozumienia między Agencją a Urzędem Nadzoru EFTA w zakresie wykonywania przepisów rozporządzenia Dyrektor Agencji i Kolegium Urzędu Nadzoru EFTA, uwzględniając pilny charakter sprawy, bez zbędnej zwłoki zwołują posiedzenie w celu osiągnięcia konsensusu. Jeżeli konsensus nie zostanie osiągnięty, Dyrektor Agencji lub Kolegium Urzędu Nadzoru EFTA mogą zwrócić się do Umawiających się Stron o przekazanie sprawy Wspólnemu Komitetowi EOG, który rozpatrzy ją zgodnie z art. 111 niniejszego Porozumienia, który stosuje się odpowiednio. Zgodnie z art. 2 decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 1/94 z dnia 8 lutego 1994 r. przyjmującej regulamin wewnętrzny Wspólnego Komitetu EOG (Dz.U. L 85 z , s. 60) w nagłych przypadkach Umawiająca się Strona może zażądać natychmiastowego zwołania posiedzeń. Niezależnie od zapisów tego ustępu Umawiająca się Strona może w każdej chwili z własnej inicjatywy przekazać sprawę Wspólnemu Komitetowi EOG zgodnie z art. 5 lub 111 Porozumienia EOG. Przykłady uzasadnienia i proponowane rozwiązania w przypadku poszczególnych aktów prawnych: Dyrektywa 2009/72/WE Art. 44 ust. 2 małe systemy wydzielone i odstępstwa Islandia: Islandię uważa się obecnie za mały system wydzielony w rozumieniu art. 2 ust. 26 poprzedniej dyrektywy dotyczącej energii elektrycznej (dyrektywy 2003/54/WE), dlatego ma do niej zastosowanie odstępstwo przewidziane w art. 15 wspomnianej dyrektywy. Islandia nadal stanowi system wydzielony w rozumieniu nowej dyrektywy w sprawie energii elektrycznej (dyrektywy 2009/72/WE), ponieważ nie ma żadnych połączeń transgranicznych. Zużycie energii elektrycznej na Islandii jest obecnie wyższe niż zużycie w przypadku małego systemu wydzielonego w rozumieniu art. 2 ust. 26 dyrektywy 2009/72/WE. Obecne zużycie roczne wynosi w przybliżeniu 17 TWh, podczas gdy pułap dla małych systemów wydzielonych wynosi 3 TWh w roku Część tego systemu, która zaopatruje gospodarstwa domowe i drobny przemysł, jest nadal względnie mała: około mieszkańców ogółem oraz gospodarstw PL 5 PL

6 domowych wraz z drobnym przemysłem zużywa około 20 % całkowitej produkcji energii elektrycznej. W związku z tym system składa się z małych operatorów systemów dystrybucyjnych zatrudniających stosunkowo niewielu pracowników i eksploatujących odpowiednio niewielkie sieci, co stanowi sytuację analogiczną do tej przewidzianej w dyrektywie 2003/54/WE. Nadal zatem zasadne jest założenie, że w przypadku poważnych problemów dla funkcjonowania takich systemów, po wejściu w życie dyrektywy, powinna istnieć możliwość złożenia wniosku o odstępstwo od właściwych przepisów, podobnie jak miało to miejsce w przypadku Islandii na mocy dyrektywy 2003/54/WE. W związku z tym możliwość odstępstwa od postanowień art. 26, 32 i 33, którą przyznano Malcie, powinna zostać przyznana również Islandii. Operator systemu przesyłowego na Islandii jest obecnie prawnie i funkcjonalnie wydzielony zgodnie z wymogami dyrektywy 2003/54/WE. Rozdzielenie własnościowe operatora systemu przesyłowego na Islandii byłoby w obecnych okolicznościach problematyczne. W związku z tym odstępstwo od postanowień art. 9 dyrektywy 2009/72/WE, które przyznano Cyprowi, Luksemburgowi lub Malcie, powinno zostać przyznane również Islandii. Liechtenstein: Liechtenstein korzysta obecnie z odstępstwa od przepisów dotyczących rozdzielenia elementów działalności ujętych w art. 10 dyrektywy 2003/54/WE. Wynika to ze specyfiki Liechtensteinu, który jest bardzo małym, ale silnie uprzemysłowionym państwem, liczącym około mieszkańców, gospodarstw domowych oraz miejsc zatrudnienia, jak również ze specyficznej sytuacji rynku energii elektrycznej w tym kraju. Liechtenstein posiada jedno przedsiębiorstwo energetyczne, LKW, które ma dostęp wyłącznie do jednego połączenia z Austrią (110 kv) oraz trzech połączeń ze Szwajcarią (110 kv). LKW obsługuje około odbiorców końcowych i pełni rolę typowego operatora systemu dystrybucyjnego w rozumieniu dyrektywy 2009/72/WE. W obecnej sytuacji wydzielenie operatora systemu przesyłowego w Liechtensteinie byłoby nieproporcjonalne, w szczególności ze względu na art. 26 ust. 4 dyrektywy 2009/72/WE. W myśl tego przepisu wydzielenie operatora systemu dystrybucyjnego nie jest konieczne, jeśli obsługuje on mniej niż przyłączonych odbiorców lub małe systemy wydzielone. W związku z tym art. 9 dyrektywy 2009/72/WE nie ma zastosowania do Liechtensteinu. Art. 44 ust. 2: Art. 44 ust. 2 otrzymuje brzmienie:»art. 9 nie ma zastosowania do Cypru, Luksemburga, Malty, Liechtensteinu lub Islandii. Ponadto art. 26, 32 i 33 nie mają zastosowania do Malty. Jeśli Islandia jest w stanie wykazać, że po wejściu w życie niniejszej decyzji istnieją istotne problemy w działaniu jej systemów, może zwrócić się z wnioskiem o odstępstwo od przepisów art. 26, 32 i 33, które może jej przyznać Urząd Nadzoru EFTA. Urząd Nadzoru EFTA poinformuje państwa EFTA oraz Komisję o takich wnioskach przed podjęciem decyzji, z zachowaniem poufności. Niniejsza decyzja jest publikowana w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.«. Art. 7 ust. 2 lit. j) cele UE dotyczące energii ze źródeł odnawialnych Wskazany w tym pkt cel zakładający 20 % energii ze źródeł odnawialnych jest celem UE, o którym mowa w dyrektywie 2009/28/WE w sprawie promowania stosowania PL 6 PL

7 energii ze źródeł odnawialnych. Ponieważ jest to cel ogólny dla państw członkowskich UE, art. 7 ust. 2 lit. j) nie powinien mieć zastosowania do państw EFTA. Art. 7 ust. 2 lit. j) nie ma zastosowania do państw EFTA.. Art. 46 udział w pracach komitetu ds. energii elektrycznej Obecnie w Porozumieniu EOG uwzględniono uzgodniony tekst dostosowania do poprzedniego rozporządzenia w sprawie transgranicznej wymiany energii elektrycznej (rozporządzenie (WE) nr 1228/2003), wyjaśniający, że państwa EFTA należy zaprosić do pełnego udziału w pracach komitetu ds. energii elektrycznej bez udzielania im jednak prawa głosu. Ponieważ komitet ustanowiony na mocy trzeciego pakietu energetycznego będzie pełnił rolę równorzędną do roli poprzedniego komitetu ds. energii elektrycznej, obecne dostosowanie należy zachować w odniesieniu do nowego rozporządzenia. Przedstawiciele państw EFTA w pełni uczestniczą w pracach komitetu utworzonego na mocy art. 46, nie przysługuje im jednak prawo głosu.. Dyrektywa 2009/73/WE Odstępstwo dla Islandii Islandia nie posiada źródeł gazu ziemnego, nie ma więc żadnej infrastruktury na potrzeby jego dystrybucji. Komisja uważa zatem, że brak gazu ziemnego na Islandii oraz jej geograficzne oddalenie, które powoduje, że jakakolwiek budowa rurociągu byłaby zbyt kosztowna, stanowią względy geograficzne, określone w odnośnym orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości (sprawa C-214/98). Można zatem zwolnić Islandię z obowiązku transpozycji dyrektywy 2009/73/WE do prawodawstwa krajowego. Należy również zauważyć, że brak uwzględnienia dyrektywy 2009/73 w Porozumieniu EOG nie miałby w żadnym wypadku wpływu na Islandię, ponieważ nie posiada ona rynku gazu ani przedsiębiorstwa gazowego. Eksploatacja infrastruktury, która wymagałaby inwestycji, nie byłaby opłacalna w warunkach rynku konkurencyjnego. Islandia wykorzystuje swój potencjał geotermalny, który stanowi tanią alternatywę, nie ma nawet zatem perspektyw ekonomicznych dla ewentualnego przyszłego rynku gazu. Niniejszej dyrektywy nie stosuje się do Islandii.. Art. 11 certyfikacja w odniesieniu do krajów trzecich Stosunki państw EFTA z krajami trzecimi nie mają znaczenia dla EOG. Określono to w motywie 16 Porozumienia EOG, który stanowi, co następuje: niniejsze Porozumienie w niczym nie ogranicza niezależności Umawiających się Stron w podejmowaniu decyzji lub zawieraniu traktatów, z zastrzeżeniem postanowień PL 7 PL

8 niniejszego Porozumienia oraz ograniczeń ustanowionych na mocy międzynarodowego prawa publicznego. Podobnie, porozumienie międzynarodowe zawarte przez UE nie może być wiążące dla państw EFTA. Zgodnie z art. 11 ust. 3 lit. b) państwa członkowskie UE mogą odmówić certyfikacji operatorów z krajów trzecich, jeśli nie dowiedziono, że udzielenie certyfikacji nie będzie zagrażać bezpieczeństwu dostaw energii w danym państwie członkowskim i we Wspólnocie. Aspekty, jakie należy uwzględnić, związane są z prawami i obowiązkami wynikającymi z umów międzynarodowych zawartych przez UE i jej państwa członkowskie, jak również z innych szczególnych okoliczności związanych z krajami trzecimi. Ponieważ Porozumienie EOG nie reguluje stosunków z krajami trzecimi, porozumienia międzynarodowe zawarte przez UE, jej państwa członkowskie lub państwa EFTA, bądź inne stosunki tych państw z krajami trzecimi, nie mają znaczenia dla EOG. W związku z tym konieczne jest dostosowanie, które spowoduje, że przepis dotyczący bezpieczeństwa dostaw energii nie będzie uwzględniany w Porozumieniu EOG. Wymóg rozdzielenia elementów działalności można jednak uznać za podstawowy wymóg w zakresie wewnętrznego rynku energii. W celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania Porozumienia EOG wymóg ten powinien stosować się również do operatorów z krajów trzecich, którzy złożyli wniosek o certyfikację w państwie EFTA. Co jednak ważne, wymóg ten nie będzie miał zastosowania do operatorów z krajów trzecich na geograficznie ograniczonych obszarach, które zostały określone w dostosowaniu do art. 49 ust. 4 oraz art. 49 ust. 5 dyrektywy 2009/73/WE przed wygaśnięciem wskazanych terminów 3. W ramach procedur określonych w art. 11 państwa członkowskie proszą Komisję o wydanie opinii, czy warunek rozdzielenia elementów działalności został spełniony i czy bezpieczeństwo dostaw energii do Wspólnoty zostanie narażone w przypadku udzielenia certyfikacji. Zgodnie z ust. 4 lit. d) Protokołu 1 do Porozumienia EOG funkcje wykonywane przez Komisję w kontekście procedur dotyczących weryfikacji lub zatwierdzenia, informacji, notyfikacji albo konsultacji oraz podobnych spraw w przypadku państw EFTA są realizowane zgodnie z procedurami ustalonymi między nimi. W dziedzinie energii Urzędowi Nadzoru EFTA powierzono zadania związane z wdrożeniem procedur przewidzianych w prawie UE. Ponieważ przewidziano dostosowanie mające wyłączyć przepis zawarty w art. 11 ust. 3 lit. b) z Porozumienia EOG, Urząd Nadzoru EFTA nie może uwzględniać tego kryterium, wydając opinie państwom EFTA. Proponuje się zatem dostosowanie również w tym zakresie. Art. 11 ust. 3 lit. b), art. 11 ust. 5 lit. b) oraz art. 11 ust. 7 nie mają zastosowania do państw EFTA.. Art. 49 ust. 2, art. 49 ust. 4, art. 49 ust. 5 i art. 49 ust. 6 rynki wschodzące i odizolowane 3 W odniesieniu do dalszych wyjaśnień odnoszących się do art. 49 zob. s. 16 odnośnej noty wyjaśniającej. PL 8 PL

9 Norwegia: W pierwszym punkcie proponowanego dostosowania wyjaśniono, że w odniesieniu do państw EFTA Urząd Nadzoru EFTA będzie wykonywał zadania Komisji. W drugim punkcie proponowanego dostosowania ujęto szczególne dostosowanie dotyczące obecnej infrastruktury w Norwegii. Dostosowanie to odzwierciedla fakt, że zgodnie z dyrektywą 2003/55 do kwietnia 2014 r. Norwegia była klasyfikowana jako rynek wschodzący. Mimo że Norwegia nie ma już tego statusu, jej rynek krajowy gazu ziemnego jest mały i nadal znajduje się w fazie wschodzącej. Rozwój infrastruktury gazu ziemnego miał miejsce jedynie na kilku ograniczonych geograficznie obszarach, które nie są wzajemnie połączone. W odniesieniu do dwóch geograficznie ograniczonych obszarów wnosi się o odstępstwo zgodnie z art. 49 ust. 4 i ust. 5. Na obu tych obszarach inwestycji infrastrukturalnych dokonano w okresie, kiedy Norwegia miała jeszcze status rynku wschodzącego, w związku z tym nie złożono wniosku o odstępstwo. Ponadto w odniesieniu do tych dwóch obszarów nadal analizowane są możliwości nowych inwestycji i wzrostu rynku. Pełne wdrożenie dyrektywy spowodowałoby zatem znaczne problemy, gdyż spowodowałoby osłabienie zachęt do dalszych inwestycji w nową infrastrukturę gazową. Dostosowania zapewnią przewidywalne i trwałe warunki ramowe dla nowych inwestycji w taką infrastrukturę. Wiek infrastruktury na tych dwóch obszarach nie przekracza pułapów wskazanych w odstępstwie przewidzianym w art. 49 ust. 5. Uznaje się, że w odniesieniu do tych dwóch geograficznie ograniczonych obszarów konieczne są odstępstwa od przepisów dotyczących dystrybucji. Proponuje się odstępstwo od art. 32, ponieważ pełny dostęp stron trzecich osłabiłby zachęty do inwestowania w dalszy rozwój infrastruktury. Ze względu na charakter rynku, który jest rynkiem wschodzącym z uwagi na ograniczony rozmiar i wiek odnośnej infrastruktury, oraz ze względu na nieproporcjonalne obciążenia związane z zasadami dotyczącymi operatorów systemów dystrybucyjnych, proponuje się wyłączenie z obowiązku wskazania operatora systemu dystrybucyjnego zgodnie z art. 24, tym bardziej, że zgodnie z wnioskiem taki operator prowadziłby działalność w ramach systemu bez dostępu stron trzecich. Z powodu odstępstwa od art. 24 nie będą miały zastosowania obowiązki wynikające z art. 25, 26 i 27. Z powodu odstępstwa od art. 32 proponuje się odstępstwo od art. 31. Obszary geograficzne, w odniesieniu do których konieczne są odstępstwa, zostały wymienione w treści dostosowania. Czasowe odstępstwa w odniesieniu do wymienionych obszarów obejmują zarówno istniejące, jak i przyszłe projekty realizowane na tych obszarach w ciągu 20 lat od chwili pierwszej dostawy gazu przy użyciu infrastruktury na danym obszarze. Norweski krajowy organ regulacyjny będzie co pięć lat dokonywać analizy konieczności stosowania odstępstw, a Norwegia będzie informować Wspólny Komitet EOG oraz Urząd Nadzoru EFTA o wynikach tej analizy. W ciągu dwóch miesięcy Urząd Nadzoru EFTA może przyjąć decyzję zobowiązującą norweski organ regulacyjny do zmiany lub wycofania swojej decyzji. Norweski organ regulacyjny zastosuje się do decyzji Urzędu Nadzoru EFTA w ciągu jednego miesiąca i poinformuje o tym odpowiednio Wspólny Komitet EOG i Urząd Nadzoru EFTA. Opis dwóch ograniczonych geograficznie obszarów w Norwegii: Hordaland: Na tym obszarze występuje gaz ziemny udostępniany na potrzeby lokalne przez zakład wstępnego przetwarzania w Kollsnes. W okresie, kiedy Norwegia miała PL 9 PL

10 status rynku wschodzącego zgodnie z dyrektywą 2003/55, przedsiębiorstwo gazowe Gasnor, które obecnie jest także operatorem sieci, zbudowało infrastrukturę podłączoną do wspomnianego zakładu. Do tej sieci podłączonych jest kilku odbiorców przemysłowych, którzy wykorzystują gaz ziemny na potrzeby swojej działalności. Jæren i Ryfylke: Na tym obszarze przedsiębiorstwo gazowe Lyse Neo zbudowało sieć dystrybucyjną, obejmującą 620 km rurociągów, do której podłączonych jest około 1700 odbiorców. Sieć zasilana jest gazem pochodzącym z zakładu wstępnego przetwarzania w Kårstø i obsługuje głównie odbiorców przemysłowych i niektórych użytkowników w sektorze usług. Sieć dystrybucyjna powstała w okresie, kiedy Norwegia uznawana była za rynek wschodzący zgodnie z dyrektywą 2003/55. Operatorem sieci jest Lyse Neo. Liechtenstein: Liechtenstein korzysta obecnie z odstępstwa od przepisów dotyczących rozdzielenia elementów działalności ujętych w art. 9 dyrektywy 2003/55/WE. Wynika to ze specyfiki Liechtensteinu, który jest bardzo małym, ale silnie uprzemysłowionym państwem, liczącym około mieszkańców, gospodarstw domowych oraz miejsc zatrudnienia, jak również ze specyficznej sytuacji rynku gazu w tym kraju. Liechtenstein ma jedno przedsiębiorstwo gazowe, LGV, posiadające dostęp tylko do jednej 26-km magistrali wysokiego ciśnienia (70 bar). Za pomocą tej magistrali oraz lokalnych sieci gazociągów LGV obsługuje około odbiorców końcowych. Działalność LGV ogranicza się do obrotu gazem oraz budowy magistrali, ponieważ sam Liechtenstein nie posiada zasobów gazu ziemnego. W obecnej sytuacji wydzielenie operatora systemu przesyłowego w Liechtensteinie byłoby nieproporcjonalne, w szczególności ze względu na art. 26 ust. 4 dyrektywy 2009/73/WE. W myśl tego przepisu wydzielenie operatorów systemu dystrybucyjnego nie jest konieczne, jeśli obsługuje on mniej niż przyłączonych odbiorców. W związku z tym art. 9 dyrektywy 2009/73/WE nie ma zastosowania do Liechtensteinu. W art. 49 ust. 4 i ust. 5 w stosunku do państw EFTA odniesienia do»komisji«odczytuje się jako odniesienia do»urzędu Nadzoru EFTA«.. Art. 49 ust. 5: W art. 49 ust. 5 dodaje się, co następuje:»następujące ograniczone geograficznie obszary w Norwegii są wyłączone z zakresu art. 24, 31 i 32 przez okres maksymalnie 20 lat od wejścia w życie decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr [niniejszej decyzji] z dnia [data] r. (i) (ii) Jæren i Ryfylke, Hordaland. Norweski organ regulacyjny co pięć lat podejmuje decyzję co do konieczności stosowania odstępstwa, począwszy od wejścia w życie decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr [niniejszej decyzji] z dnia [data] r., biorąc pod uwagę kryteria przewidziane w niniejszym artykule. Norweski Urząd Regulacji powiadamia Wspólny Komitet EOG oraz Urząd Nadzoru EFTA o swojej decyzji oraz ocenie, na której się ona opiera. W ciągu dwóch miesięcy od momentu otrzymania takiej decyzji Urząd Nadzoru EFTA może przyjąć decyzję zobowiązującą norweski organ regulacyjny do zmiany lub wycofania swojej decyzji. Okres ten może zostać przedłużony za obopólną zgodą Urzędu Nadzoru EFTA oraz norweskiego organu regulacyjnego. Norweski organ PL 10 PL

11 regulacyjny zastosuje się do decyzji Urzędu Nadzoru EFTA w ciągu jednego miesiąca i poinformuje o tym odpowiednio Wspólny Komitet EOG i Urząd Nadzoru EFTA.«. Art. 49 ust. 6: Art. 49 ust. 6 otrzymuje brzmienie:»art. 9 nie ma zastosowania do Cypru, Luksemburga, Malty lub Liechtensteinu.«. Art. 51 udział w pracach komitetu ds. gazu Obecnie w Porozumieniu EOG uwzględniono uzgodniony tekst dostosowania do poprzedniego rozporządzenia w sprawie transgranicznego przesyłu gazu (rozporządzenie (WE) nr 1775/2005), wyjaśniający, że państwa EFTA należy zaprosić do pełnego udziału w pracach komitetu ds. gazu bez udzielania im jednak prawa głosu. Ponieważ komitet ustanowiony na mocy trzeciego pakietu energetycznego będzie pełnił rolę równorzędną do roli poprzedniego komitetu ds. gazu, obecne dostosowanie należy zachować w odniesieniu do nowego rozporządzenia. Przedstawiciele państw EFTA w pełni uczestniczą w pracach komitetu utworzonego na mocy art. 51, nie przysługuje im jednak prawo głosu.. Rozporządzenie (WE) nr 715/2009 Odstępstwo dla Islandii Islandia nie posiada źródeł gazu ziemnego, nie ma więc żadnej infrastruktury na potrzeby jego dystrybucji. Komisja uważa zatem, że brak gazu ziemnego na Islandii oraz jej geograficzne oddalenie, które powoduje, że jakakolwiek budowa rurociągu byłaby zbyt kosztowna, stanowią względy geograficzne, określone w odnośnym orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości (sprawa C-214/98). Można zatem zwolnić Islandię z obowiązku transpozycji rozporządzenia (WE) nr 715/2009 do prawodawstwa krajowego. Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do Islandii.. PL 11 PL

12 2017/0046 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie stanowiska, jakie należy przyjąć w imieniu Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG, dotyczącego zmiany załącznika IV (Energia) do Porozumienia EOG (trzeci pakiet energetyczny) RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 53 ust.1, 62 i 114 w związku z jego art. 218 ust. 9, uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2894/94 z dnia 28 listopada 1994 r. 4 w sprawie uzgodnień dotyczących stosowania Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w szczególności jego art. 1 ust. 3, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym ( Porozumienie EOG ) weszło w życie dnia 1 stycznia 1994 r. (2) Zgodnie z art. 98 Porozumienia EOG Wspólny Komitet EOG może podjąć decyzję o zmianie, między innymi, załącznika IV (Energia) do Porozumienia EOG. (3) W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie (WE) nr 713/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady 5. (4) W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie (WE) nr 714/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady 6. (5) W Porozumieniu EOG należy uwzględnić rozporządzenie (WE) nr 715/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady 7. (6) W Porozumienia EOG należy uwzględnić rozporządzenie Komisji (UE) nr 543/ Dz.U. L 305 z , s Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 713/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiające Agencję ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (Dz.U. L 211 z , s. 1). Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1228/2003, (Dz.U. L 211 z , s. 15). Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 (Dz.U. L 211 z , s. 36 z poprawkami wprowadzonymi w Dz.U. L 229 z , s. 29 i Dz.U. L 309 z , s. 87). PL 12 PL

13 (7) W Porozumieniu EOG należy uwzględnić dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE 9. (8) W Porozumieniu EOG należy uwzględnić dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE 10. (9) W Porozumieniu EOG należy uwzględnić decyzję Komisji 2010/685/UE 11. (10) W Porozumieniu EOG należy uwzględnić decyzję Komisji 2012/490/UE 12. (11) Rozporządzenie (WE) nr 714/2009 uchyla rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady 13, które jest uwzględnione w Porozumieniu i które w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG. (12) Rozporządzenie (WE) nr 715/2009 uchyla rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady 14, które jest uwzględnione w Porozumieniu i które w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG. (13) Dyrektywa 2009/72/WE uchyla dyrektywę 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 15, która jest uwzględniona w Porozumieniu EOG i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG. (14) Dyrektywa 2009/73/WE uchyla dyrektywę 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 16, która jest uwzględniona w Porozumieniu EOG i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG. (15) Decyzja Komisji 2011/280/UE 17 uchyla decyzję Komisji 2003/796/WE 18, która jest uwzględniona w Porozumieniu EOG i którą w związku z powyższym należy uchylić w ramach Porozumienia EOG Rozporządzenie Komisji (UE) nr 543/2013 z dnia 14 czerwca 2013 r. w sprawie dostarczania i publikowania danych na rynkach energii elektrycznej, zmieniające załącznik I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 714/2009 (Dz.U. L 163 z , s. 1). Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylająca dyrektywę 2003/54/WE (Dz.U. L 211 z , s. 55). Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylająca dyrektywę 2003/55/WE (Dz.U. L 211 z , s. 94). Decyzja Komisji 2010/685/UE z dnia 10 listopada 2010 r. zmieniająca rozdział 3 załącznika I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2009 w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego (Dz.U. L 293 z , s. 67). Decyzja Komisji 2012/490/UE z dnia 24 sierpnia 2012 r. w sprawie zmiany załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 715/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego (Dz.U. L 231 z , s. 16). Rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej (Dz.U. L 176 z , s. 1). Rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 września 2005 r. w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego (Dz.U. L 289 z , s. 1). Dyrektywa 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylająca dyrektywę 96/92/WE Oświadczenie dotyczące operacji unieszkodliwiania odpadów i gospodarowania odpadami (Dz.U. L 176 z , s. 37). Dyrektywa 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylająca dyrektywę 98/30/WE (Dz.U. L 176 z , s. 57). Decyzja Komisji z dnia 16 maja 2011 r. uchylająca decyzję 2003/796/WE w sprawie ustanowienia Europejskiego Organu Nadzoru Energii Elektrycznej i Gazu (Dz.U. L 129 z , s. 14). PL 13 PL

14 (16) Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik IV (Energia) do Porozumienia EOG. (17) Stanowisko Unii na forum Wspólnego Komitetu EOG powinno zatem opierać się na załączonym projekcie decyzji, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Stanowisko, jakie należy przyjąć w imieniu Unii Europejskiej we Wspólnym Komitecie EOG w sprawie proponowanej zmiany załącznika IV (Energia) do Porozumienia EOG, opiera się na projekcie decyzji Wspólnego Komitetu EOG dołączonym do niniejszej decyzji. Artykuł 2 Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia. Sporządzono w Brukseli dnia r. W imieniu Rady Przewodniczący 18 Decyzja Komisji z dnia 11 listopada 2003 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Organu Nadzoru Energii Elektrycznej i Gazu (Dz.U. L 296 z , s. 34). PL 14 PL