Tajemnice dobrze wykonanego tarasu

Transkrypt

1 Tajemnice dobrze wykonanego tarasu Autor: Ceresit Tarasy dają się we znaki zarówno inwestorom, jak i wykonawcom. To jedne z trudniejszych do wykończenia elementów domu. Poznajcie produkty rekomendowane do izolowania, wykonywania dylatacji, odwadniania i wykańczania tarasów, a także montowania na nich balustrad. Zastosowanie kompletnego systemu tarasowego to pierwszy krok do sukcesu. Mamy wtedy pewność, że korzystamy z przebadanych, doskonale ze sobą współpracujących produktów. Sprawdźcie, czy dobrze ich używacie. Przygotowanie płyty tarasu warstwa spadkowa

2 To pierwsza i jedna z najważniejszych prac, od której zależy powodzenie całego przedsięwzięcia. Żelbetową płytę należy zbudować w taki sposób, aby miała spadek co najmniej 1,5 2,5 proc. w kierunku odpływów (rynien, korytek odwadniających lub krawędzi tarasu przeciwległej do ściany domu wykończonego obróbkami blacharskimi). Często jednak płyta jest idealnie pozioma lub ma utworzony przeciwspadek i wtedy obniżenie trzeba uformować w odpowiedni sposób. Niezbędna jest do tego specjalna, szybkowiążąca zaprawa posadzkowa. Z pomocą przychodzi Ceresit CN 87. Produkt nanosi się na mokrą warstwę kontaktową, zwaną też mostkiem sczepnym, wykonaną z emulsji CC 81 wymieszanej z wodą i zaprawą CN 87. Grubość warstwy spadkowej w najcieńszym miejscu nie powinna być wtedy mniejsza niż 1 cm. Przygotowanie warstwy spadkowej na płycie tarasu: 1. Płyta żelbetowa 2. Warstwa kontaktowa wykonana z emulsji CC 81, wody oraz zaprawy CN Warstwa spadkowa zrobiona z zaprawy CN 87 Izolacja płyty z warstwą spadkową

3 Płyty żelbetowej lub wykonanej na niej warstwy spadkowej nie można zostawić bez hydroizolacji. Jest to szczególnie ważne, jeśli płyta tworzy jednocześnie konstrukcję stropu nad pomieszczeniem ogrzewanym hydroizolacja uchroni takie wnętrze przed ewentualnymi przeciekami. Odpowiednio dobrana będzie równocześnie stanowić zabezpieczenie warstw tarasu przed migracją od dołu pary wodnej, która mogłaby po wniknięciu wykroplić się w tzw. punkcie rosy. Aby temu zapobiec, radzimy sięgnąć po membranę bitumiczną. W ofercie marki Ceresit znajdziecie dwa takie produkty BT 18 i BT 21. Pierwszą warstwę izolacji tego typu można ułożyć dopiero po zagruntowaniu podłoża bitumicznym preparatem BT 26. Membrany Ceresit, w odróżnieniu od zwykłej papy, są samoprzylepne. Do ich montażu nie będziecie więc potrzebowali palnika i butli z gazem. Taka aplikacja jest szybsza oraz zdecydowanie bezpieczniejsza niż zgrzewanie. W porównaniu z papą membrany BT 18 i BT 21 są produktami zdecydowanie bardziej elastycznymi, odpornymi na wszelkie naprężenia zachodzące w warstwach tarasu, które mogłyby rozerwać zbyt sztywną powłokę. Hydroizolacja bitumiczna: 1. Grunt BT Hydroizolacja z membrany BT 18 lub BT 21 Warstwa dociskowa Jeśli taras jest ocieplony, na warstwie termoizolacyjnej należy zrobić podkład, zwany też warstwą dociskową. Wykonuje się go np. z zaprawy CN 87. Grubość takiej wylewki powinna wynieść nie mniej niż 4,5 cm i w każdym miejscu być jednakowa. Nie ma potrzeby wykonywania spadku, ponieważ jest on już ukształtowany na płycie. Na warstwie hydroizolacji należy umieścić matę drenażową, która odprowadzi wodę z ewentualnych przecieków lub wykropleń. W przypadku wielkich tarasów często zachodzi konieczność zbrojenia warstwy dociskowej. Używane są do tego stalowe siatki bądź zbrojenie rozproszone z włókien syntetycznych. Do wykonywania warstwy dociskowej można także użyć zaprawy CN 82. Obróbki krawędzi Obróbki na tarasie nad pomieszczeniem ogrzewanym powinny znajdować się w dwóch miejscach: na warstwie spadkowej pod główną izolacją oraz na warstwie dociskowej pod izolacją podpłytkową. Do wyboru mamy obróbki tradycyjne lub gotowe profile aluminiowe. Te drugie, poza mechanicznym montowaniem do podłoża, osadza się również w warstwie zaprawy uszczelniającej. Po jej związaniu połączenie między obróbką a podłożem doszczelnia się taśmą uszczelniającą. Może to być taśma CL

4 152, którą wkleja się za pomocą powłoki uszczelniającej, np. CR 166, lub samoprzylepna taśma butylowa CL 150 po naklejeniu pokrywa się ją powłoką uszczelniającą. Izolacja podpłytkowa Jest pierwszą linią obrony przed zagrożeniami, jakie niesie ze sobą woda. W przypadku tarasu na gruncie lub balkonu nieocieplonego izolacja podpłytkowa układana jest na warstwie spadkowej, ale jeśli taras lub balkon są ocieplone na jastrychu dociskowym, wykonanym na warstwie termoizolacyjnej. Wartym uwagi materiałem izolacyjnym jest dwuskładnikowa mikrozaprawa cementowo-polimerowa CR 166. Odznacza się ona wyjątkową przyczepnością do podłoża. Utworzona z niej kilkumilimetrowej grubości powłoka izolacyjna bez szwanku przetrzyma napór słupa wody o wysokości 50 m. Choć stanowi produkt wodoszczelny, zachowuje jednak zdolność przepuszczania pary wodnej, więc nie dopuści do jej kondensacji między poszczególnymi warstwami tarasu. Jest bardzo elastyczna i ma zdolność tzw. mostkowania rys. Można ją rozprowadzać pędzlem, pacą lub nawet natryskowo. Tworzy mineralne podłoże, do którego przykleja się płytki ceramiczne. Kolejnymi produktami do izolacji podpłytkowej tarasu są zaprawy cementowo-polimerowe CL 50 i CL 66. Stosuje się je w połączeniu z taśmą uszczelniającą CL 152, podobnie jak ma to miejsce w łazienkach lub innych pomieszczeniach mokrych. Zarówno hydroizolacja z membrany, jak i hydroizolacja podpłytkowa powinny być wyprowadzone na ścianę, na wysokość ok. 10 cm. Zabezpieczy je później cokół wykonany z płytek ceramicznych lub obróbka blacharska. Kotwienie balustrad Najlepiej, gdy słupki balustrady tarasowej zostaną zakotwione do płyty żelbetowej, a dokładniej do jej bocznych krawędzi. Nie będą wówczas przechodziły przez poszczególne warstwy tarasu, tworząc tym samym miejsca narażone na ewentualne przenikanie wody deszczowej. Aby słupki lub ich wsporniki mocno połączyć z płytą, radzimy skorzystać ze specjalnego systemu kotwienia chemicznego. Po nawierceniu otworów wypełnia się je masą Pattex CF 850 lub CF 900 i wprowadza gwintowane pręty odpowiedniej długości, na które później można nałożyć podkładki oraz nakrętki. Masy pakowane są w kartusze, podobnie jak silikon. Nanosi się je, używając ręcznej wyciskarki. Stożkowa dysza jest dłuższa niż w przypadku opakowań z silikonem i tak skonstruowana, aby w trakcie aplikacji mieszały się ze sobą dwa składniki masy. Kotwa chemiczna wykazuje ogromną siłę wiązania. Dzięki niej montaż jest błyskawiczny i bardzo trwały. W przypadku remontowanych tarasów takie rozwiązanie nie zawsze będzie możliwe. Pozostaje osadzenie słupków w gniazdach nawierconych od góry w płycie tarasowej. Aby solidnie połączyć metal z betonem, do kotwienia używa się zapraw montażowych CX 5 lub CX 15. Pierwszy produkt, dzięki dużej szybkości utwardzania, pozwala na montaż balustrad nieprzerywany oczekiwaniem na wiązanie zaprawy. W poziomie izolacji podpłytkowej na słupki trzeba założyć kołnierze uszczelniające. Powinny być one wklejone za pomocą CR 166, przed wykonaniem docelowej powłoki uszczelniającej. Przejście każdego słupka przez okładzinę ceramiczną musi zostać starannie wypełnione uszczelniaczem poliuretanowym CS 29. NIEZAWODNY SYSTEM HYDROIZOLACJI TARASU

5 Elastyczna zaprawa klejąca wzmocniona włóknami Ceresit CM 16 Flexible Elastyczna powłoka uszczelniająca Ceresit CR 166 WYKONANIE DYLATACJI TARASU KROK PO KROKU Dylatacje wykonujemy na warstwie spadkowej oraz posadzce dociskowej. Podczas układania hydroizolacji CR 166 wklejamy omegokształtnie taśmę uszczelniającą CL 152 powinna ona swobodnie pracować podczas odkształceń tarasu. Między płytki, przed aplikacją uszczelniacza poliuretanowego, wciska się sznur, aby uszczelniacz nie przykleił się od spodu i mógł odpowiednio pracować na dylatacji. Po ułożeniu i zafugowaniu płytek wciskamy sznur oraz wypełniamy szczelinę masą poliuretanową CS 29 lub Fusion XLT. Szczeliny dylatacyjne w tarasie: 1. Spoina między płytkami wypełniona elastyczną fugą poliuretanową CS 29 lub Fusion XLT 2. Okładzina z płytek ceramicznych 3. Klej do płytek CM 16, CM 17 lub CM 22 4.

6 Sznur dylatacyjny 5. Hydroizolacja podpłytkowa, np. CR Taśma uszczelniająca CL Wylewka tworząca warstwę dociskową, a w niej szczelina dylatacyjna wypełniona materiałem trwale elastycznym, np. styropianem 8. Folia budowlana 9. Ocieplenie tarasu MOC WŁÓKIEN W OKŁADZINACH TARASOWYCH Trwałość okładziny tarasowej zależy od tego, z jakich płytek powstanie, czym będą one mocowane do podłoża oraz jakiej fugi użyjecie do spoinowania. Co do płytek, sprawa jest jasna muszą być mrozoodporne i najlepiej, aby ich powierzchnia nie była zbyt gładka, ponieważ istnieje wtedy ryzyko poślizgnięcia się. Do klejenia trzeba używać odpowiednich zapraw klejących. W ofercie marki Ceresit są to produkty: CM 12 Plus Flex, CM 16 Flexible, CM 17 Super Flexible, CM 22 Mega Format Flexible. Każdy z nich jest wzbogacony włóknami, stanowiącymi zbrojenie. To sekret technologii Fibre Force. Dzięki włóknom, układającym się w gęstą i sprężystą sieć, rośnie wytrzymałość kleju na odkształcenia, które są zjawiskiem powszechnym w przypadku każdego tarasu czy balkonu. Zaprawa zyskuje większą siłę wiązania, więc i znacznie większa siła będzie potrzebna do oderwania płytek od podłoża. Gdy okładzina jest gotowa, po 24 godzinach można zacząć jej spoinowanie. Fugi powinny być elastyczne i odporne na wilgoć, dlatego na tarasie używa się produktów o klasie CG2WA, np. Ceresit CE 40 lub CE Henkel Polska sp. z o.o.