dbaj o Siebie Luty I. JESTEM

Transkrypt

1 Luty TEMAT: Dbaj o siebie MISJONARZ Z CHARAKTEREM: Pachnie Bogiem. CO TRZEBA PRZYGOTOWAĆ? Pismo Święte (Nowy Testament): 1 Kor 6, (załącznik 1 dla animatora, na końcu konspektu); Zegar misyjny do pracy formacyjnej (pisaliśmy o nim w konspekcie wrześniowym) lub misyjny budzik; Arkusz szarego papieru lub kolorowego brystolu, flamastry; Kartę pracy (załącznik 2 płyta CD) dla każdego uczestnika lub jedna na dwie osoby (według uznania); Muzykę refleksyjną do ćwiczeń relaksacyjnych (załącznik 3, na końcu konspektu), odtwarzacz CD (według uznania prowadzącego); Zestaw 4-5 ćwiczeń gimnastycznych według uznania animatora; Arkusz szarego papieru z dużym rysunkiem koszyka na zakupy, klej lub taśmę klejącą. Prezentację Kobiecy czar (załącznik 5, płyta CD), projektor, komputer; Można zaprosić gości: osobę prowadzącą zajęcia fitnessu lub nauczyciela zajęć fizycznych, fryzjera czy stylistę. Więcej nt. w II części konspektu; Ilustracje do wydruku lub w formie prezentacji (załącznik 6 płyta CD). I. JESTEM 1. Animator rozpoczyna spotkanie od nawiązania do styczniowego zadania. Pyta uczestników o efekty ich misji wśród rówieśników. Rozmawia o różnych reakcjach dzieci i uczuciach, jakie mogły narodzić się w posłanych małych misjonarzach. Zachęca, by się nie zrażali, a wszystkie trudności ofiarowali w intencji cierpiących dzieci na świecie. 2. Odczytanie słowa Bożego: 1 Kor 6, (załącznik 1 dla animatora, na końcu konspektu). 49

2 3. Animator pyta dzieci: Które słowa są najważniejsze w tym krótkim czytaniu? W razie potrzeby tekst można odczytać jeszcze raz. Prowadzący słucha odpowiedzi dzieci. Najważniejszymi słowami odczytanego tekstu są CIAŁO i ŚWIĄTYNIA. 4. Dlaczego św. Paweł zestawia ze sobą te dwa słowa? Prowadzący wysłuchuje wypowiedzi dzieci i w razie konieczności dopowiada: Święty Paweł chce nam powiedzieć, że nasze ciało jest świętością i że musimy o nie dbać. II. ROSNĘ 1. Posługując się zegarem misyjnym (jeśli grupa taki posiada), prowadzący pyta: Która godzina jest najodpowiedniejsza na odpoczynek? Dzieci przesuwają odpowiednio wskazówki. Godziny popołudniowo- -wieczorne. 2. Następnie stawia problem: Na początek zastanówmy się, bo to bardzo prowokacyjne pytanie, z czego składa się człowiek? Słucha odpowiedzi dzieci. Można je zapisywać na arkuszu np. szarego papieru lub rysować schematycznie. Na końcu podsumowuje: że zasadniczo mamy dwa elementy: duszę i ciało. Zatem musimy popatrzeć na nasz odpoczynek z dwóch stron: jako obowiązek wobec naszego ciała i jako troskę o naszą duszę. Następnie rozdaje uczestnikom karteczki (załącznik 2 płyta CD) i wprowadza w pracę (według znaczenia, może to być praca indywidualna lub w parach): Podzielcie hasła na dwie grupy, czy służą naszej duszy czy ciału. Niektóre mogą pasować do obydwu kategorii. 50

3 3. Dzieci odczytują swoją pracę, po czym rozpoczyna się dyskusja. 4. Prowadzący zaprasza dzieci do dynamiki związanej z troską o ciało: Zacznijmy od naszego ciała. Zadbajmy o nie, bo jest przecież świątynią Pana Boga. Na początek wykonajmy kilka ćwiczeń relaksacyjnych (załącznik 3 dla animatora, na końcu konspektu). 5. Po ćwiczeniach rozmawia z dziećmi o wrażeniach i uczuciach, jakie im towarzyszyły podczas relaksacji. Komentuje: Odpoczynek jest bardzo ważny w naszym życiu. Do tego stopnia, że Pan Bóg umieścił go w Dekalogu. A w którym przykazaniu? W III i V. Równie ważna jest gimnastyka. Uwaga! Można zaprosić rodzica, który zajmuje się fitnessem lub pracuje na siłowni albo nauczyciela wychowania fizycznego, który zaproponuje zestaw prostych ćwiczeń utrzymujących ciało w sprawności fizycznej. Jeśli jednak nie ma kogoś takiego, należy samemu przygotować zestaw 4-5. prostych ćwiczeń. 6. Niezwykle ważne jest także zdrowe odżywianie. Oto koszyk na zakupy- (załącznik 4 płyta CD). Animator rozkłada szary papier z rysunkiem koszyka: Wrzućcie do niego tylko te produkty, które naprawdę są zdrowe i dobrze służą ciału. Podczas pracy warto zapytać dzieci, dlaczego nie wszystkie produkty są zdrowe? Na co trzeba zwracać uwagę przy kupowaniu? 7. Następnie przechodzi do kolejnego punktu: A teraz coś niezwykłego jak na zajęcia misyjne. Przez moment zajmiemy się makijażem. Kobiety na całym świecie zdobią swoje ciała. I w każdym zakątku świata kanony piękna są inne. Niektóre panie noszą obręcze na szyi, by ją wydłużyć, inne wkładają kółka w wargi, jeszcze inne malują twarze. W Ameryce Południowej nakładają meloniki, w Japonii ubierają się jak małe dziewczynki, a w Afryce czernią zęby, Pigmejki piłują zęby, by miały trójkątny kształt, a Europejki malują twarze. Można posłużyć się prezentacją Kobiecy czar (załącznik 5 płyta CD). 51

4 Uwaga! Jeśli byłaby możliwość zaproszenia rodzica, który zajmuje się profesjonalnie makijażem lub manicure m czy stylizowaniem fryzur, to z pewnością ta część zajęć mogłaby bardziej zaciekawić dzieci. 8. Prowadzący: Czy to wszystko wystarczy, żebyśmy odpoczęli? Oczywiście, że nie, bo człowiek to nie tylko ciało, ale także dusza. Spójrzcie teraz na swoje karteczki (załącznik 2). Przypomnijcie, co znalazło się w części poświęconej duszy? Dzieci odczytują. Były to: wiedza, przyjaźń, porządek, Msza św., modlitwa. Animator komentuje: Nie wolno nam nigdy zapominać o modlitwie. Jeśli ma ona stałe i właściwe miejsce w naszej codzienności, to wszystko w naszym życiu będzie układać się we właściwym porządku. Dlatego pomódlmy się teraz. I proponuje taką formę modlitwy, którą uważa za właściwą. III. OWOCUJĘ 1. W podsumowaniu animator mówi: Tak mały, jak i duży misjonarz troszczy się zarówno o swoje ciało, jak i o swoją duszę. Ich ciała nie tylko wyglądają schludnie, ale pachną też one Bogiem, Jego sprawami. Tchną pokojem, radością i dobrem, które udziela się otoczeniu. Dobrze przebywać w towarzystwie takiego Bożego człowieka (załącznik 6 płyta CD). 2. Zadanie: Przygotujcie swój rozkład dnia. Zobaczymy, na co poświęcacie dużo czasu, a co zaniedbujecie. Spróbujcie sami wprowadzić takie zmiany w waszym planie dnia, żeby być wypoczętym, szczęśliwym i Bożym człowiekiem. Pan Bóg stworzył nas jako harmonię duszy i ciała. Nie wolno nam o tym zapominać. 52

5 Załączniki Załącznik 1 1 Kor 6, Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? Za [wielką] bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele! Załącznik 3 Zestaw ćwiczeń relaksacyjnych Ćwiczenie A. Odpoczynek dla pleców 1. Usiądźcie na podłodze w parach tak, by jedno siedziało plecami do drugiego. Poproś dziecko, by zajęło miejsce również przed tobą. Będziesz demonstrować ćwiczenie. 2. Wykonaj czynności zgodnie ze słowami wierszyka: Pisała pani na maszynie A, B, C naśladuj na plecach dziecka pisanie na maszynie. Przeszło stado słoni naśladuj krok słoni zamkniętymi pięściami (uprzedź dzieci, aby były delikatne). Potem stado koni naśladuj tętent kopyt otwartymi dłońmi. Przeszła pani na szpileczkach delikatnie uderzaj w plecy palcami. Z gryzącymi psami lekko szczyp plecy. Świeciło jasne słonko zatocz na plecach koło. Padał deszczyk lekko stukaj w plecy opuszkami palców. Czujesz dreszczyk połaskocz dziecko w kark. Następnie dzieci się zmieniają. Ćwiczenie B. Ćwiczenia oddechowe Jak ptak. Podczas tego ćwiczenia można włączyć refleksyjną muzyką. 53

6 Wyprostujcie się. Rozstawcie stopy na szerokość bioder. Sprawdźcie, czy na pewno znajdują się pod waszymi kośćmi biodrowymi. Spróbujcie cały czas oddychać przez nos. Wypuście powietrze i przysuńcie (na wysokości klatki piersiowej) wyciągnięte do przodu ramiona, aż dotkną się wewnętrznymi powierzchniami dłoni. Górna część pleców jest przy tym trochę zaokrąglona, głowa lekko pochylona. Przy każdym wdechu odsuńcie wyciągnięte ramiona do tyłu tak daleko, jak to tylko możliwe. Jednocześnie unieście głowę do góry i uwypuklijcie klatkę piersiową. Z każdym wdechem otwieracie się w ten sposób na wpływające do waszych płuc powietrze, a przy wydechu zamykacie się. Wyglądacie jak duże, latające ptaki. Powtórzcie te ruchy dłoni około 6 razy, a potem wsłuchajcie się w swoje wnętrze z zamkniętymi oczami. Ćwiczenie C. Ćwiczenie relaksacyjne Pszczoła Słoduszka (adaptacja treningu W. Schulza). W tym ćwiczeniu należy posłużyć się refleksyjną muzyką. Dzieci układają się w wygodnej pozycji tak, by nie przygniatać żadnej kończyny. Posłuchajcie bajki o pszczole Słoduszce. Postarajcie się robić to co ona. Było lato. Słońce mocno grzało. Pachniały kwiaty lipy, koniczyny i wielu innych roślin. Słoduszka od rana zbierała z nich słodki nektar. Musiała bardzo szybko poruszać skrzydełkami, żeby przefruwać z jednego kwiatka na drugi. Wkrótce poczuła zmęczenie. Ile to jeszcze kwiatów muszę odwiedzić? Zaczęła liczyć: jeden, dwa, trzy, cztery, pięć, sześć, siedem, osiem, dziewięć, dziesięć, jedenaście, dwanaście (przy liczeniu należy zwalniać tempo). Słoduszce zaczął plątać się język... Położyła się wygodnie na dużym liściu, rozluźniła zmęczone łapki, zamknęła oczy. Jej brzuszek zaczął spokojnie oddychać. Jak mi dobrze, słyszę tylko piękną, cichą muzykę lata pomyślała. Moja prawa łapka staje 54

7 się coraz cięższa, nie chce mi się jej podnieść. Moja lewa łapka staje się leniwa, nie chce mi się jej podnieść. Tylko mój brzuch równiutko, spokojnie oddycha. Prawa noga z przyczepionym woreczkiem miodu staje się ciężka, coraz cięższa i cięższa. Lewa noga, też z woreczkiem miodu, staje się ciężka, coraz cięższa. Nie chce mi się jej podnieść. Głowa jest tak wygodnie ułożona. Jestem spokojna, słyszę piękną muzykę. Czuję, jak słońce ogrzewa moje nogi i łapki. Jest mi coraz cieplej... Ciepło z łapek i nóg przepływa do brzuszka. Całe ciało jest przyjemnie ogrzane letnim słońcem. Jestem spokojna, czuję się bezpiecznie. Ogarnia mnie senność. Zasypiam, zasypiam, zasypiam. 55