6. Agresja Rosjan na Polskę

Transkrypt

1 74/1/2011/2012 1

2 1. Drodzy Czytelnicy 2. Mam tak samo jak ty Dni Chwały 4. Powstanie na obcasach 5. Janusz Kusociński 6. Agresja Rosjan na Polskę 7. Znak Polski Walczącej 8. Mokotów Pamięta UWAGA! Wznawiamy Porady u Ebiego. Listy prosimy przesyłać pod adres ebi-g2@o2.pl Redakcja 2

3 Drodzy Czytelnicy Prezentujemy Wam jesienny numer Przystanku 2. Poświęciliśmy go Powstaniu Warszawskiemu, okupacji i Polakompatriotom. Zapraszamy do lektury artykułów, przygotowanych przez uczniów naszego gimnazjum. Zachęcamy do obejrzenia ciekawych zdjęć autorstwa Karoliny Łukaszewicz i Jakuba Imbrzykowskiego, które można obejrzeć na szkolnej wystawie. Redakcja Mam tak samo jak ty, miasto moje a w nim Powstanie Warszawskie to wydarzenie, o którym pamięta każdy Polak, a w szczególności warszawiak. Wśród tych ludzi są również osoby, których nigdy nie posądzilibyśmy o miłość do ojczyzny i pamięć o powstaniu. Są nimi kibice klubu, który jest największą dumą stolicy Legii Warszawy. Okazuje się, że wbrew złym opiniom, Legioniści to patrioci, którzy pamiętają o poległych. To właśnie oni są pomysłodawcami wielu graffiti, które zdobią mury naszego miasta. I choć wielu przechodniów podziwia te niesamowite obrazy, mało kto wie, że autorami tych dzieł są Legioniści. Kibice nielubianej przez Legionistów Polonii Warszawa również tworzą swoje graffiti (najpopularniejsze można zobaczyć na murze stadionu przy ul. Konwiktorskiej). Niestety, konflikt między dwoma czołowymi klubami stolicy przyćmiewa ideę pokoju. Walczący ze sobą kibice często niszczą obrazy drużyny przeciwnej. Lecz kolorowych perełek wciąż przybywa, a kibice 3

4 z ul. Łazienkowskiej organizują kolejne akcje upamiętniające powstanie. W zeszłym roku jedna z nich, O Poległych PamiętaMY, przybrała skalę ogólnopolską. Było to rozwinięcie znanej od lat akcji ustawiania wyprodukowanych własnoręcznie zniczy oraz chorągiewek i wieńców w miejscach walk toczonych w czasie Powstania Warszawskiego. Również co roku, pierwszego sierpnia, Legioniści oddają hołd poległym. W tegoroczne obchody włączyli się również piłkarze Legii Warszawa. Większość mieszkańców Warszawy uważa, że fani futbolu są niebezpieczni, a mecze to dla nich jedyna okazja do walki i bijatyk. Może najpierw powinniśmy bardziej poznać Legionistów, a dopiero później oceniać. Bo Legioniści kochają nie tylko swój klub, ale też Warszawę, o którą 67 lat temu walczyli Powstańcy. Karolina Łukaszewicz, 2d 4

5 63 dni chwały Dnia 1 sierpnia 1944 r. o godz. 17:00, tak zwanej godzinie W, w stolicy rozpoczęło się Powstanie Warszawskie. Było to zorganizowane przez AK, wystąpienie zbrojne w ramach akcji Burza, przeciwko wojskom niemieckim, okupującym Warszawę. Tego samego dnia, niemieckie siły zbrojne, otrzymały od Hitlera rozkaz zniszczenia Warszawy. Początkowo żołnierze odnosili sukcesy, lecz mimo planów nie udało im się zawładnąć najważniejszymi punktami strategicznymi, lotnisko, dworce, mosty. Już po kilku dniach powstańcom zaczęło brakować amunicji, dlatego Tadeusz Komorowski nakazał przejść do obrony, bez atakowania. Na dodatek z innych miast zaczęli przybywać niemieccy żołnierze. Oprócz powstańców, ginęła także ludność Warszawy. Od początku września zaczęły upadać: 1 września legła kolumna Zygmunta 2 września upadło Stare Miasto i Sadyba 6 września Powiśle wraz z elektrownią W mieście brakowało wody, żywności i elektryczności. Na szczęście alianci otrzymali jednorazową zgodę Stalina na lądowanie samolotów na polowych lotniskach radzieckich. Wtedy Polacy otrzymali 1300 zasobników z uzbrojeniem, lekami i żywnością. Niestety z nich trafiła w ręce Niemców. 23 września upadł Czerniaków 27 września, Mokotów Kapitulacja Warszawy została podpisana 2 października o godz. 21:00. Podczas Powstania zginęło ok. 170 tys. mieszkańców stolicy, w tym 16 tys. żołnierzy (dla porównania niemieckich żołnierzy zginęło 10 tys.). Warszawa została zrównana z ziemią. Zamiarem hitlerowców było wymazanie jej z map i pamięci. Wioletta Domżała, 2d 5

6 Autorka zdjęć: Karolina Łukaszewicz 6

7 Powstanie Warszawskie był okresem trudnym dla wszystkich. Ale nie tylko mężczyźni chcieli walczyć za Warszawę. Wiele kobiet postanowiło pomóc walczącym mężom, synom, kolegom. W chwili wybuchu PW, w dniu r. Armia Krajowa w Warszawie liczyła ok kobiet. W dużej mierze były to kobiety wykształcone. Pomimo tego, że nie były zdolne do fizycznej walki, również odgrywały bardzo ważną rolę. Były sanitariuszkami, które często swoją pracą ratowały życie ciężko rannych żołnierzy i harcerzy; kucharkami, gotującymi ciepłe posiłki; łączniczkami i kurierkami, które narażały swoje życie, dostarczając rozkazy dla walczących jednostek; czasami były nawet minerkami i snajperkami. Te ostatnie wykazywały się ogromną odwagą i siłą psychiczną, walcząc z bronią w ręku. Gdy wpadały w ręce Niemców, nie były oszczędzane, czekał je taki sam los jak mężczyzn pluton egzekucyjny, więzienie lub obóz koncentracyjny. Pomimo Powstanie na obcasach tego niektóre z nich były dzielniejsze niż niejeden mężczyzna. "Strasznie ciężko wspominam te okresy, ale to był nadzwyczajny okres kontaktów z ludźmi ideowymi, gotowymi na wszystko. Dla nas nie było dyskusji, czy uczestniczyć, bo to było oczywiste." cytat ten to fragment rozmowy z łączniczką Aleksandra Kamińskiego Huberta. Ukazuje nam podejście kobiet walczących do Powstania i priorytety, które były obecne wśród płci pięknej w tamtym okresie. Warto pamiętać, że decyzja o dołączeniu do walczących była trudna, ale pomimo tego tak wiele kobiet zdecydowało się narażać swoje życie dla Polski i Warszawy. Kobiety walczące w Powstaniu Warszawskim to wzór dla pań żyjących w dzisiejszych czasach. Bo czasem warto poświęcić swoje spokojne, wygodne życie damy dla pięknych i wartościowych celów. Karolina Łukaszewicz, 2d Bieg ku wolności - Janusz Tadeusz Kusociński Urodzony 15 stycznia 1907 r w Warszawie, zamordowany został 21 czerwca 1940r w Palmirach. Był złotym medalistą olimpijskim na 10000m i srebrnym medalistą mistrzostw Europy na 5000m. Jako mały chłopiec spędzał dzieciństwo w Ołtarzewie, jego ojciec posiadał tam niewielkie gospodarstwo rolne. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego, dziennikarz i trener. Był redaktorem Kuriera Sportowego. Na początku swojej kariery zajął się piłką nożną, ale ostatecznie związał się RKSS (Robotniczym Klubem Sportowym Sarmata). Właśnie tam rozpoczął bieganie w Jego jedynym trenerem był, z pochodzenia Estończyk, Aleksander Klumberg. Kusociński sam opracował sposób na bieganie na długi dystans. W 1929 r przeszedł z Sarmaty do Warszawianki i walczył w tej drużynie do 1939 r. Był czynnym sportowcem do wybuchu wojny. 26 marca 1940 został aresztowany w bramie swojego domu, w którym mieszkał. Zginął rozstrzelany w lesie, w pobliżu Palmir. Wraz z Kusocińskim zginęli: lekarz, lekkoatleta, marszałek sejmu II Rzeczpospolitej. Na jego cześć od 1954 co roku odbywają się międzynarodowe zawody - Memoriał Janusza Kusocińskiego. Jego imię nosi stadion miejski w Gostyninie. Kinga Pawlicka kl. 2 d 7

8 17 września 1939 r. ATAK ROSJAN NA POLSKĘ Gdy Polacy byli zajęci kampanią wrześniową przeciwko Niemcom, Sowieci pod władzą Józefa Stalina zaatakowali Nas od wschodniej granicy. Przestraszeni przywódcy naszego kraju, nie mieli żadnej ochrony, uciekli do Rumunii, gdzie zostali internowani. Przez cały czas Polacy bronili siebie i własnej rodziny; przelewali za to swoją krew. Najbardziej zaciętym oporem, jakim stawiali Polacy przeciwko Rosjanom, była dwudniowa obrona Grodna. Z powodu ataku ZSRR do niewoli zabrano ponad 500 tys. polskich żołnierzy. Mszcząc się za opór w Grodnie, Sowieci masowo rozstrzelali wszystkich żołnierzy Wojska Polskiego, biorących udział w obronie Grodna. Utworzono wiele obozów dla naszych żołnierzy, np.. w Starobielsku, gdzie więziono Stanisława Hallera. Gdy w marcu 1940 roku zaczęło brakować miejsc w obozach, żołnierzy zaczęto mordować. Masowe mordy nazywamy zbrodnią katyńską. W Katyniu zginęło ponad 4 tys. polskich żołnierzy, w tym jedna kobieta ppor. Janina Lewandowska i nauczyciel - wychowawca Karola Wojtyły, Mirosław Moroz. Polscy żołnierze idący do niewoli radzieckiej Myślę, że gdyby Rosjanie nie zaatakowali Polski, nie ponieślibyśmy tak ogromnych strat. Podczas II wojny światowej zginęło ponad 5,5 mln żołnierzy i cywili. Kamila Baczyńska, kl. II d 8

9 Autorka 9

10 Znak Polski Walczącej PW, Znak Polski Walczącej jest to symbol przypominający kotwicę, której człon w kształcie litery P symbolizuje Polskę, a ramiona literę W walkę lub kotwicę symbol nadziei na odzyskanie niepodległości. Spotykany jest często pod nazwą Kotwica Walcząca. Powszechnie był stosowany w czasie II wojny światowej. Znak kotwicy rysowany był na murach i chodnikach polskiego okupowanego kraju jako graffiti. W 1940 roku w ramach budowania ducha patriotycznego i oporu przeciwko Niemcom powstało w Anglii hasło "Victory" (zwycięstwo). Było ono motywujące dla alianckich społeczeństw, obserwujących z przerażeniem serię ówczesnych zwycięstw Niemiec faszystowskich. Jednakże aliancki znak "V" został przez niemiecką propagandę wykorzystany na potrzeby III Rzeszy. Promował symbol niemieckiego "Sieg" (zwycięstwo). W wyniku działań niemieckiej propagandy hasło "V" zaczęło pojawiać się w krajach podbitej Europy. W Warszawie na Adolf-Hitler-Platz, Niemcy w ramach łamania patriotycznego ducha Polaków, postawili konstrukcję symbolizującą wielki znak "V". Jednak nie uchronili go przed zniszczeniem. Kotwica, jako znak Polski Walczącej pojawiła się w Warszawie 20 marca 1942 r. Praca ta została wybrana z 27 propozycji zgłoszonych na konspiracyjny konkurs ogłoszony przez Biuro Informacji i Propagandy KG AK. Autorką kotwicy była instruktorka harcerska, Anna Smoleńska. Znak patriotyczny, mający na celu podtrzymanie w czasie okupacji w polskim społeczeństwie nadziei na zwycięstwo, musiał mieć przewidzianych z góry realizatorów do jego upowszechniania. Twórcami przedstawień znaku kotwicy walczącej byli harcerze z tajnej organizacji harcerskiej Wawer ( r.) Znak malowany był pojedynczo lub dwójkami w nocy. Również w dzień, co stanowiło ówcześnie rodzaj indywidualnego wykazywania się własną odwagą i patriotyzmem. W Warszawie, przy ulicy Koszykowej 75, nieopodal wejścia na teren Politechniki Warszawskiej znajduje się granitowa tablica, upamiętniająca działalność Związku Harcerstwa Polskiego i głównych twórców znaku kotwicy. Maks Rak 10

11 Mokotów Pamięta Nasz kolega, Kuba Imbrzykowski wybrał się na spacer fotograficzny po Mokotowie. Odwiedził pomniki pamięci narodowej. Zapalić znicze możemy także przy ulicy Jana Bytnara Rudego, przy Alei Niepodległości, na Dolnym Mokotowie. Nasze gimnazjum opiekuje się dwoma takimi miejscami: przy ulicy Kieleckiej i Rakowieckiej. Obejrzyjmy zdjęcia Jakuba!!! Redakcja 11

12 Redakcja: Karolina Łukaszewicz II d Wioletta Domżała kl. II d Kinga Pawlicka II d Kamila Baczyńska II d Maksymilian Rak kl. II d Jakub Imbrzykowski III d Opiekunowie: Małgorzata Grodzka Bożena Czyż-Kępińska Beata Siwiec 12