RACHUNKOWOŚCI. ZAKŁADU BUDśETOWEGO CENTRUM WODNE LAGUNA

Transkrypt

1 Załącznik do Zarządzenia Dyrektora CW Laguna Nr 8/2010 z dnia r. ZASADY ( POLITYKA ) RACHUNKOWOŚCI ZAKŁADU BUDśETOWEGO CENTRUM WODNE LAGUNA Zatwierdzam : rok str. 1

2 WPROWADZENIE Niniejsze zasady mają na celu przedstawienie obowiązujących w jednostce samorządu terytorialnego Zakładzie BudŜetowym Centrum Wodnego: 1. Ogólnych zasad prowadzenia ksiąg rachunkowych (załącznik nr 1). 2. Metod wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego (załącznik nr 2). 3. Sposobu prowadzenia ksiąg rachunkowych (załącznik nr 3a,) w tym: a ) wykazu kont dla Centrum Wodnego Laguna oraz zasad ewidencji analitycznej kont (załącznik nr 3b), 4. Systemu słuŝącego ochronie danych, w tym: dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych i innych dokumentów stanowiących podstawę dokonanych w nich zapisów (załącznik nr 4), 5. Instrukcji w sprawie przeprowadzenia inwentaryzacji rzeczowych składników majątku w Centrum Wodnym Laguna ( Załącznik nr 5) str. 2

3 Załącznik Nr 1 do Zasad (Polityki) rachunkowości zakładu budŝetowego CW Laguna OGÓLNE ZASADY PROWADZENIA KSIĄG RACHUNKOWYCH str. 3

4 1. Miejsce prowadzenia ksiąg rachunkowych: Księgi rachunkowe Zakładu BudŜetowego Centrum Wodne Laguna prowadzone są w siedzibie przy ul. Wodnika 1 w Gryfinie. Określenie roku obrotowego oraz okresów sprawozdawczych Rokiem obrotowym jest okres roku budŝetowego, czyli rok kalendarzowy od 1 stycznia do 31 grudnia. Najkrótszym okresem sprawozdawczym są poszczególne miesiące, w których sporządza się: w zakładzie budŝetowym tj. w Centrum Wodnym Laguna: - deklarację ZUS, - deklarację o podatku od towarów i usług VAT 7 oraz - sprawozdania budŝetowe na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 lutego 2010 r. w sprawie sprawozdawczości budŝetowej (Dz. U. Nr 20, poz. 103 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 marca 2010 r. w sprawie sprawozdań jednostek sektora finansów publicznych w zakresie operacji finansowych sporządzane dla Urzędu Miasta Gryfino. Za okresy kwartalne sporządza się sprawozdania (za 1, 2, 3 kwartały): Sprawozdania Rb-Z, Rb-N (dla Urzędu Miasta Gryfino) Sprawozdania kwartalne (za 4 kwartały): Sprawozdanie Rb-Z, Rb-N (dla Gminy Miasta Gryfino) Sprawozdania półroczne: Sprawozdanie Rb-30S (dla Gminy Miasta Gryfino ) Sprawozdania roczne: Sprawozdanie Rb-30S (dla Gminy Miasta Gryfino ) Sprawozdanie Rb-WS (dla Gminy Miasta Gryfino ) W jednostce samorządu terytorialnego: - bilans z wykonania budŝetu sporządza się według załącznika nr 5 do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budŝetu państwa, budŝetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych, - bilans zakładu budŝetowego sporządza się według załącznika nr 5 ww. rozporządzenia, - rachunek zysków i strat (wariant porównawczy) sporządza się według załącznika nr 8 ww. rozporządzenia, - zestawienie zmian w funduszu jednostki sporządza się według załącznika nr 9 ww. rozporządzenia. 2. Technika prowadzenia ksiąg rachunkowych Księgi rachunkowe prowadzone są za pomocą komputera Do naliczeń ewidencji wynagrodzeń oraz naliczania podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenie społeczne słuŝy program komputerowy Płace- Kadry firmy TETA SA z Wrocławia. Ewidencja księgowa system finansowo - księgowy odbywa się przy pomocy informatycznego systemu firmy Teta SA z Wrocławia. Księgi rachunkowe obejmują zbiory zapisów księgowych, obrotów i sald, które tworzą: str. 4

5 - dziennik, - księgę główną, - księgi pomocnicze, - zestawienia obrotów i sald kont księgi głównej oraz sald ksiąg pomocniczych, - wykaz składników aktywów i pasywów (inwentarz). Dziennik prowadzony jest następująco: - zdarzenia, które nastąpiły w danym miesiącu (okresie sprawozdawczym), ujmowane są w nim chronologicznie, z zastrzeŝeniem iŝ dokumenty które wpłynęły do kancelarii CW Laguna po dniu 05- następnego miesiąca niŝ rozliczany są ujmowane w miesiącu następnym (mimo iŝ dotyczą miesiąca poprzedniego). Wyjątek stanowią dokumenty za ostatni miesiąc roku ( grudzień ), które muszą zostać ujęte w roku którego dotyczą. - zapisy są kolejno numerowane w ciągu roku, co pozwala na ich jednoznaczne powiązanie ze sprawdzonymi i zatwierdzonymi dowodami księgowymi, - sumy zapisów (obroty) liczone są w sposób ciągły, - obroty dziennika są zgodne z obrotami zestawienia obrotów i sald kont księgi głównej. Dzienniki częściowe prowadzone są dla następujących, określonych grup rodzajowych zdarzeń: Dziennik sporządzany przy pomocy systemu księgowo-finansowego firmy TETE SA z Wrocławia Na koniec kaŝdego okresu sprawozdawczego sporządzane jest zestawienie obrotów dzienników częściowych. Księga główna (konta syntetyczne) prowadzona jest według zasady podwójnego zapisu. Systematyczna i chronologiczna rejestracja zdarzeń gospodarczych następuje zgodnie z zasadą memoriałową, z wyjątkiem dochodów i wydatków, które ujmowane są w terminie ich zapłaty, niezaleŝnie od rocznego budŝetu, którego dotyczą. Zapisy dokonywane w księdze głównej powiązane są z zapisami w dzienniku. Księgi pomocnicze (konta analityczne) stanowią zapisy uszczegółowiające dla wybranych kont księgi głównej. Zapisy na kontach analitycznych dokonywane są zgodnie z zasadą zapisu powtarzanego. Ich forma dostosowywana jest kaŝdorazowo do przedmiotu ewidencji konta głównego. Konta pozabilansowe pełnią funkcję wyłącznie informacyjno-kontrolną. Rejestracja zdarzeń na tych kontach nie powoduje zmian w składnikach aktywów i pasywów. Obowiązuje na nich zapis jednostronny, nie podlegający uzgodnieniu z dziennikiem ani innym urządzeniem ewidencyjnym. Ujmowane są na nich: ZaangaŜowanie środków zakładów budŝetowych Wydatki strukturalne Księgi rachunkowe prowadzone są w sposób umoŝliwiający sporządzanie sprawozdań finansowych, sprawozdań budŝetowych, sprawozdań statystycznych i innych oraz rozliczeń z ZUS i budŝetem państwa, do których jednostka została zobowiązana. Do prowadzenia ksiąg rachunkowych drogą komputerową wykorzystywane są programy komputerowe firmy TETA SA z Wrocławia zapewniające powiązanie poszczególnych zbiorów ksiąg rachunkowych w jedną całość odzwierciedlającą dziennik i księgę główną. Dokładne informacje dotyczące programów komputerowych zostały przedstawione w podręczniku uŝytkownika. Zestawienie obrotów i sald kont księgi głównej sporządza się na koniec kaŝdego miesiąca. Zawiera ono: - symbole i nazwy kont str. 5

6 - salda kont na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obroty za okres sprawozdawczy i narastająco od początku roku oraz salda na koniec okresu sprawozdawczego - sumę sald na dzień otwarcia ksiąg rachunkowych, obrotów za okres sprawozdawczy i narastająco od początku roku oraz sald na koniec okresu sprawozdawczego. Obroty Zestawienia obrotów i sald są zgodne z obrotami zestawienia dzienników częściowych. Zestawienie sald ksiąg pomocniczych sporządzane jest: - dla wszystkich ksiąg pomocniczych na koniec roku budŝetowego - dla składników objętych inwentaryzacją na dzień inwentaryzacji. 3. Metody i terminy inwentaryzowania składników majątkowych Sposoby i terminy przeprowadzania inwentaryzacji a takŝe zasady jej dokumentowania i rozliczania róŝnic inwentaryzacyjnych wynikają z art. 26 i 27 ustawy o rachunkowości oraz z instrukcji inwentaryzacyjnej stanowiącej załącznik nr 5 do niniejszego Zarządzenia. W jednostce występują trzy formy przeprowadzenia inwentaryzacji: 1) spis z natury, polegający na policzeniu i oglądzie rzeczowych składników majątku i porównaniu stanu rzeczywistego ze stanem księgowym a takŝe wycenie róŝnic inwentaryzacyjnych, 2) potwierdzenie (uzgodnieniu) salda, jeśli danego składnika majątku nie da się spisać z natury, a da się potwierdzić saldo, 3) weryfikacja salda stosowana do tych składników majątku trwałego, których nie moŝna spisać z natury i nie stosuje się do nich metody potwierdzenia salda. Spisowi z natury zgodnie z zakładową instrukcją inwentaryzacyjną podlegają: gotówka w kasie, papiery wartościowe takie jak: akcje, obligacje, czeki obce weksle, bony towarowe i inne, rzeczowe składniki aktywów obrotowych i trwałych (środki trwałe, maszyny i urządzenia wchodzące w skład środków trwałych w budowie, materiały, towary, produkty gotowe, produkty w toku), aktywa rzeczowe będące własnością innych jednostek spis z natury dotyczy takŝe składników aktywów, będących własnością innych jednostek, powierzonych jednostce do sprzedaŝy, przechowania, przetwarzania lub uŝywania. Kopie tego spisu naleŝy przekazać do jednostki będącej ich właścicielem. Uzgodnienie stanu przez jego potwierdzenie polega na uzyskaniu od kontrahentów pisemnego potwierdzenia informacji o stanie środków na rachunku bankowym, stanie naleŝności i stanie aktywów powierzonych innym jednostkom. Potwierdzenie zgodności stanu podpisuje kierownik jednostki. Dotyczy ono: - aktywów pienięŝnych na rachunkach bankowych, - naleŝności od kontrahentów, - naleŝności z tytułu udzielonych poŝyczek i kredytów, - wartości powierzonych innym jednostkom własnych składników aktywów. Potwierdzenie powinno dokonać się w drodze pisemnej i powinno dotyczyć nazwy i rodzaju składnika, jego ilości, ceny jednostkowej i wartości bilansowej. Jeśli kontrahent nie przekaŝe potwierdzenia na piśmie, dopuszczalną formą moŝe być informacja przekazana telefonicznie. W takim wypadku naleŝy sporządzić notatkę słuŝbową z przeprowadzonej rozmowy telefonicznej. str. 6

7 Weryfikacja salda porównanie danych ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami ma na celu stwierdzenie, czy rzeczywiście posiadane dokumenty potwierdzają istnienie określonego salda oraz czy jest ono realne i prawidłowo wycenione. Weryfikacji podlegają: - wartości niematerialne i prawne, - grunty i środki trwałe trudno dostępne oglądowi, - naleŝności sporne i wątpliwe, naleŝności od pracowników, naleŝności od osób i jednostek nieprowadzących pełnych ksiąg rachunkowych, naleŝności publiczno-prawne, - zobowiązania wobec pracowników, wobec kontrahentów, wobec osób i jednostek nieprowadzących ksiąg rachunkowych oraz zobowiązania publiczno-prawne, - kapitały i fundusze, - rezerwy i przychody przyszłych okresów. Terminy inwentaryzowania składników majątkowych Ustala się następujące terminy inwentaryzowania składników majątkowych: 1) co 4 lata: środki trwałe oraz maszyny i urządzenia wchodzące w skład środków trwałych, znajdujące się na terenie strzeŝonym, 2) co rok pozostałe składniki aktywów i pasywów. Uwzględniając częstotliwość określoną w pkt. 1 ustala się następujące terminy inwentaryzacji: 1) na dzień bilansowy kaŝdego roku: aktywa pienięŝne, kredyty bankowe, papiery wartościowe, nieuŝyte materiały i towary, które bezpośrednio z zakupu obciąŝają koszty działalności, w tym paliwo w pojazdach słuŝbowych, składniki aktywów i pasywów, których stan ustala się drogą weryfikacji; 2) w ostatnim kwartale roku: środki trwałe w budowie, materiały w magazynie, stan naleŝności, stan udzielonych i otrzymanych poŝyczek, wartości powierzonych innym jednostkom własnych składników majątku, z wyjątkiem znajdujących się w posiadaniu jednostek świadczących usługi pocztowe, transportowe, spedycyjne, składowania, aktywa objęte wyłącznie ewidencją ilościową, aktywa będące własnością innych jednostek; 3) zawsze: w dniu zmiany osoby materialnie odpowiedzialnej za powierzone jej mienie, w sytuacji wystąpienia wypadków losowych i innych, w wyniku których nastąpiło lub zachodzi podejrzenie naruszenia składu składników. str. 7

8 Załącznik Nr 2 do Zasad (Polityki) rachunkowości zakładu budŝetowego CW Laguna OBOWIĄZUJĄCE METODY WYCENY AKTYWÓW I PASYWÓW ORAZ USTALANIA WYNIKU FINANSOWEGO str. 8

9 Stosowane przez jednostkę zasady wyceny aktywów i pasywów wynikają z następujących przepisów prawa: 1) ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tj. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), 2) ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 249, poz z późn. zm.), 3) rozporządzenia ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budŝetu państwa, budŝetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020), 4) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie sposobu i trybu umarzania, odraczania lub rozkładania na raty spłat naleŝności pienięŝnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 117, poz. 791), 5) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 2004 r. w sprawie sposobu i trybu gospodarowania składnikami majątku ruchomego powierzonego jednostkom budŝetowym, zakładom budŝetowym i gospodarstwom pomocniczym (Dz. U. Nr 191, poz. 1957). 1. Obowiązujące zasady wyceny aktywów i pasywów Przy wycenie aktywów i pasywów obowiązują zasady określone w ustawie o rachunkowości oraz w przepisach szczególnych dotyczących zasad rachunkowości oraz planów kont dla budŝetu państwa, budŝetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych. Przy sprzedaŝy, nieodpłatnym przekazaniu innej jednostce, darowiźnie i likwidacji zuŝytych składników majątku ruchomego powierzonego jednostkom budŝetowym stosuje się zasady wynikające z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie sposobu i trybu gospodarowania składnikami majątku ruchomego powierzonego jednostkom budŝetowym, zakładom budŝetowym i gospodarstwom pomocniczym. RóŜnice kursowe wpływy środków na konto walutowe przy księgowaniu operacji się po średnim kursie NBP zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy o rachunkowości. Wartości niematerialne i prawne nabyte z własnych środków ewidencjonuje się w cenie nabycia natomiast otrzymane nieodpłatnie na podstawie decyzji właściwego organu w wysokości określonej w tej decyzji, zaś otrzymane w drodze darowizny w wartości rynkowej na dzień nabycia. Wartość rynkowa określana jest na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zuŝycia. Wartości niematerialne i prawne, których wartość początkowa przekracza kwotę ustaloną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, z wyjątkiem związanych z pomocami dydaktycznymi, finansuje się ze środków na inwestycje i umarza stopniowo zgodnie z zasadami określonymi w wyŝej wymienionej ustawie według stawek określonych w załączniku do tej ustawy. Wartości niematerialne i prawne o wartości początkowej równej lub niŝszej od wartości określonej w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz stanowiące pomoce dydaktyczne albo ich nieodłączne części, stanowiące pozostałe wartości niematerialne i prawne, które zakupione zostały ze środków na wydatki bieŝące umarza się jednorazowo spisując całą wartość w koszty w miesiącu przyjęcia ich do uŝywania. Modyfikacja (aktualizacja) programu, zaleŝnie od jego ceny, stanowi albo samodzielny tytuł wartości niematerialnych i prawnych o wartości powyŝej 3.500,- zł, albo jeśli jest poniŝej tej wartości zaliczana jest bezpośrednio w koszty. Ewidencja szczegółowa dla objętych ewidencją księgową wartości niematerialnych i prawnych powinna umoŝliwić ustalenie umorzenia oddzielnie dla poszczególnych podstawowych i oddzielnie dla pozostałych wartości niematerialnych i prawnych. Rzeczowe aktywa trwałe obejmują: 1) środki trwałe, 2) pozostałe środki trwałe, 3) inwestycje (środki trwałe w budowie), 4) dobra kultury str. 9

10 Środki trwałe to składniki aktywów o przewidywanym okresie ekonomicznej uŝyteczności dłuŝszym niŝ rok, kompletne, zdatne do uŝytku i przeznaczone na potrzeby jednostki oraz środki trwałe stanowiące własność CW Laguna, w stosunku do których jednostka sprawuje uprawnienia właścicielskie, niezaleŝnie od sposobu ich wykorzystania. Środki trwałe obejmują w szczególności: - grunty w tym prawo uŝytkowania wieczystego gruntu, - budowle, - budynki, - lokale będące odrębną własnością, - maszyny i urządzenia, - środki transportu i inne rzeczy, - ulepszenia w obcych środkach trwałych, - inwentarz Ŝywy. Do środków trwałych jednostki naleŝy zaliczyć takŝe obce środki trwałe znajdujące się w jej uŝytkowaniu na podstawie art. 3 ust.4 ustawy o rachunkowości, jeśli występuje ona jako korzystający. Środki trwałe w dniu przyjęcia do uŝytkowania wycenia się: 1) w przypadku zakupu według ceny nabycia, na którą składa się cena zakupu powiększona o koszty zakupu w tym koszty transportu, załadunku i przeładunku, ubezpieczenia, sortowania, opłat notarialnych oraz koszty związane z przystosowaniem składnika majątku do uŝywania. Cenę zakupu stanowi cena naleŝna dostawcy za dany składnik aktywów bez naliczonego podatku VAT, jeŝeli podlega on zwrotowi lub odliczeniu od VAT naleŝnego. Do kosztów zakupu nie zalicza się kosztów pośrednich związanych z zakupem. Cenę naleŝy pomniejszyć o rabaty i opusty udzielone przez dostawcę. 2) W przypadku darowizny według wartości rynkowej z dnia nabycia, z uwzględnieniem stopnia dotychczasowego zuŝycia lub w wartości niŝszej określonej w umowie darowizny albo umowie o nieodpłatnym przekazaniu. 3) W przypadku ujawnienia w drodze inwentaryzacji według wartości wynikającej z posiadanych dokumentów, a w przypadku ich braku według wyceny eksperta. 4) W przypadku nieodpłatnego otrzymania od jednostki budŝetowej przez inną jednostkę budŝetową lub zakład budŝetowy według wartości określonej w dokumencie o przekazaniu. Najczęściej stanowić je będzie wartość ewidencyjne z poprzedniej formy własności dotychczasowa wartość początkowa, przy czym ujmuje się teŝ dotychczasowe umorzenie. Na dzień bilansowy środki trwałe wycenia się według wartości netto tj. z uwzględnieniem odpisów umorzeniowych ustalonych na dzień bilansowy. Nie dotyczy to gruntów i dóbr kultury, które nie podlegają umorzeniu. Wartość początkowa środków trwałych moŝe ulec zwiększeniu w wyniku aktualizacji wyceny, w przypadku gdy Minister Finansów określi w drodze rozporządzenia tryb i terminy aktualizacji wyceny środków trwałych a takŝe w przypadku ulepszenia (przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji i adaptacji) środków trwałych. Skutki aktualizacji wyceny środków trwałych naleŝy odnieść na fundusz jednostki. Środki trwałe ewidencjonuje się w podziale na: - podstawowe środki trwałe na koncie 011 Środki trwałe - pozostałe środki trwałe na koncie 013 Pozostałe środki trwałe - dobra kultury na koncie 016 Dobra kultury. Podstawowe środki trwałe finansowane są ze środków na inwestycje. Umarza się je stopniowo (z wyjątkiem gruntów i dóbr kultury) na podstawie aktualnego planu amortyzacji według stawek amortyzacyjnych ustalonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Odpisów umorzeniowych dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu przyjęcia środka trwałego do uŝywania. str. 10

11 Umorzenie ujmowane jest na koncie 071 Umorzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Amortyzacja obciąŝą konto 400 Amortyzacja na koniec roku. W jednostce przyjęto metodę liniową dla wszystkich środków trwałych. Dla Ŝadnych środków trwałych nie dokonuje się odpisów z tytułu trwałej utraty wartości. Aktualizacji wartości początkowej i dotychczasowego umorzenia środków trwałych moŝna dokonać wyłącznie na podstawie odrębnych przepisów, a wyniki takiej aktualizacji naleŝy odnieść na fundusz jednostki w zakresie aktywów trwałych. Na potrzeby wyceny bilansowej wartość gruntów nie podlega aktualizacji. Pozostałe środki trwałe obejmują: - ksiąŝki i inne zbiory biblioteczne bez względu na wartość - środki dydaktyczne, w tym takŝe środki transportu, słuŝące do nauczania i wychowywania w szkołach i placówkach oświatowych bez względu na wartość - odzieŝ i umundurowanie oraz pozostałe wyposaŝenie - o wartości początkowej powyŝej 200,00 zł i normatywnym okresie uŝywania dłuŝszym niŝ rok - meble i dywany bez względu na wartość - inwentarz Ŝywy bez względu na wartość Środki trwałe o wartości początkowej nieprzekraczającej wielkości ustalonej w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych, dla których odpisy amortyzacyjne są uznawane za koszt uzyskania przychodu w 100% ich wartości w momencie oddania do uŝywania. Pozostałe środki trwałe ujmuje się w ewidencji ilościowo-wartościowej na koncie 013 Pozostałe środki trwałe w uŝywaniu i umarza się je w 100% w miesiącu przyjęcia do uŝywania, a umorzenie to ujmuje się na koncie 072 Umorzenie pozostałych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w korespondencji z kontem 400 Koszty według rodzajów. OdzieŜ robocza i wyposaŝenie o wartości początkowej poniŝej 200,00 zł bez względu na okres uŝywania, zalicza się bezpośrednio w korespondencji z kontem 400 Koszty według rodzajów. zgodnie z datą zakupu. Inwestycje (środki trwałe w budowie) obejmują koszty poniesione w okresie budowy, montaŝu, przystosowania, ulepszenia i nabycia podstawowych środków trwałych oraz koszty nabycia pozostałych środków trwałych stanowiących pierwsze wyposaŝenie nowych obiektów zaliczone do dnia bilansowego lub do dnia zakończenia inwestycji, w tym równieŝ: - niepodlegający odliczeniu podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, - koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu sfinansowania i związane z nimi róŝnice kursowe, pomniejszony o przychody z tego tytułu, - opłaty notarialne, sądowe i inne, - odszkodowania dla osób fizycznych i prawnych wypłacane do zakończenia budowy. Do kosztów wytworzenia nie zalicza się kosztów ogłoszeń, przetargów i innych związanych z realizacją inwestycji, które poniesione zostały przed udzieleniem zamówień związanych z jej realizacją oraz kosztów ogólnego zarządu. Do kosztów inwestycji naleŝy zaliczyć następujące koszty: - dokumentacji projektowej, - nabycia gruntów i innych składników majątku, związanych z budową, - badań geodezyjnych i innych dotyczących określenia właściwości geologicznych terenu, - przygotowania terenu pod budowę, pomniejszone o przychody ze sprzedaŝy zlikwidowanych na nim obiektów, - opłat z tytułu uŝytkowania gruntów i terenów w okresie budowy, - załoŝenia stref ochronnych i zieleni, - nadzoru autorskiego i inwestorskiego, - ubezpieczeń majątkowych obiektów w trakcie budowy, - sprzątania obiektów poprzedzającego oddanie do uŝytkowania, str. 11

12 - inne koszty bezpośrednio związane z budową. Dobra kultury to według ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (tj. Dz. U. z 1999 r., Nr 98, poz z późn.) kaŝdy przedmiot ruchomy i nieruchomy, dawny lub współczesny, mający znaczenie dla dziedzictwa i rozwoju kulturalnego ze względu na jego wartość historyczną, naukową lub artystyczną. Dobra kultury nie podlegają umorzeniu. Przyjmuje się je do ewidencji na koncie 016 Dobra kultury : - w przypadku zakupu w cenach nabycia lub zakupu, - w przypadku darowizny lub ujawnienia jako nadwyŝki w wartości godziwej, - w przypadku nieodpłatnego otrzymania od innych jednostek w wartości określonej w dokumencie o przekazaniu. Rozchody dóbr kultury wycenia się w cenach ewidencyjnych. NaleŜności długoterminowe obejmują naleŝności, których termin spłaty przypada w okresie dłuŝszym niŝ rok od dnia bilansowego. Wyceniane są w kwocie wymagającej zapłaty tj. łącznie z naleŝnymi odsetkami, pomniejszone o ewentualne odpisy aktualizujące ich wartość zgodnie z zasadą ostroŝności oraz wg art.35b ust.1 ustawy o rachunkowości. JeŜeli splata naleŝności ma nastąpić ratami, to w bilansie wykazuje się je następująco: - raty płatne w roku obrotowym następującym po dniu bilansowym oraz raty zaległe we właściwej pozycji B.II aktywów, - resztę naleŝności, płatną w okresie powyŝej roku, w poz. A.III bilansu jednostki budŝetowej. Długoterminowe aktywa finansowe stanowiące w myśl ustawy o rachunkowości inwestycje finansowe obejmują: - akcje i udziały w obcych podmiotach gospodarczych, - akcje i inne długoterminowe papiery wartościowe traktowane jako lokaty o terminie wykupu dłuŝszym niŝ rok od daty ich wystawienia lub nabycia (nabyte w celu uzyskania przychodów w formie odsetek, dywidend i innych poŝytków). Nabyte aktywa finansowe ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przyjęcia w cenie nabycia lub cenie zakupu, jeśli koszty przeprowadzenia i rozliczenia transakcji nie są istotne. Na dzień bilansowy długoterminowe aktywa finansowe w tym udziały w innych jednostkach, wyceniane są w: - cenie nabycia pomniejszonej o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości, - wartości godziwej, - cenie rynkowej, będącej wynikiem przeszacowania ceny nabycia. Ewidencja szczegółowa powinna zapewnić ustalenie wartości bilansowej (netto) poszczególnych rodzajów długoterminowych aktywów finansowych. Zapasy obejmują materiały i towary. W CW Laguna wycenia się je w cenach zakupu. Z ewidencji na kontach moŝna wyłączyć materiały o niewielkiej wartości nabywane w małych ilościach i bezpośrednio po zakupie przekazywane do zuŝycia. Wartość takich materiałów księguje się w odpowiednie koszty bezpośrednio po ich nabyciu. Do kont naleŝy prowadzić ewidencję analityczną dostosowaną do potrzeb gospodarki materiałowej i obowiązującej sprawozdawczości, a jednocześnie umoŝliwiającą rozliczenie osób materialnie odpowiedzialnych za powierzone im zapasy. W ewidencji analitycznej naleŝy wyodrębnić materiały w poszczególnych magazynach tak własnych jak i obcych. Ewidencję ilościową i ilościowo wartościową dla poszczególnych materiałów w magazynie prowadzi się odpowiednio na: kartach ilościowych lub ilościowo wartościowych. W przypadku prowadzenia równolegle ewidencji ilościowej w magazynie i ilościowo wartościowej w księgowości, zapisy w ewidencji ilościowej muszą być dokonywane na bieŝąco w chronologii dziennej, zaś ewidencję ilościowo wartościową prowadzi się w sposób umoŝliwiający ustalenie obrotów oraz stanu zapasów na koniec kaŝdego okresu sprawozdawczego i na kaŝdy termin inwentaryzacji. W ewidencji ilościowo wartościowej moŝna prowadzić szczegółowe zapisy na podstawie poszczególnych dowodów lub ograniczyć się księgowania zbiorczych przychodów i rozchodów poszczególnych rodzajów materiałów w danym okresie sprawozdawczym. Ewidencję ilościową i ilościowo wartościową dla poszczególnych towarów w magazynie prowadzi się odpowiednio na: kartach ilościowych lub ilościowo wartościowych. W przypadku prowadzenia str. 12

13 równolegle ewidencji ilościowej w magazynie i ilościowo wartościowej w księgowości, zapisy w ewidencji ilościowej muszą być dokonywane na bieŝąco w chronologii dziennej, zaś ewidencję ilościowo wartościową prowadzi się w sposób umoŝliwiający ustalenie obrotów oraz stanu zapasów na koniec kaŝdego okresu sprawozdawczego i na kaŝdy termin inwentaryzacji. W ewidencji ilościowo wartościowej moŝna prowadzić szczegółowe zapisy na podstawie poszczególnych dowodów lub ograniczyć się księgowania zbiorczych przychodów i rozchodów poszczególnych rodzajów towarów w danym okresie sprawozdawczym. NaleŜności krótkoterminowe obejmują wszystkie naleŝności z tytułu dostaw i usług, bez względu na termin zapłaty oraz wszystkie pozostałe, które stają się wymagalne w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego. Wyceniane są w wartości netto bez podatku VAT, a na dzień bilansowy w wysokości wymaganej zapłaty, czyli łącznie z wymagalnymi odsetkami z zachowaniem zasady ostroŝnej wyceny, tj. w wysokości netto, czyli po pomniejszeniu o wartość ewentualnych odpisów aktualizujących dotyczących naleŝności wątpliwych. NaleŜności krótkoterminowe z tytułu dochodów budŝetowych, których termin płatności przypada na bieŝący rok budŝetowy ujmowane są na koncie 221 NaleŜności z tytułu dochodów budŝetowych. NaleŜności budŝetowe o terminie zapłaty w następnym roku lub kolejnych latach ujmuje się na koncie 226 Długoterminowe naleŝności budŝetowe. Nie dokonuje się odpisów aktualizujących od naleŝności z tytułu dochodów i wydatków budŝetowych. Odpisy aktualizujące naleŝności związane z funduszami tworzonymi na podstawie odrębnych ustaw (zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, fundusze pozabudŝetowe) obciąŝają te fundusze. Odpisy aktualizujące wartość naleŝności zalicza się odpowiednio do pozostałych kosztów operacyjnych lub do kosztów finansowych zaleŝnie od rodzaju naleŝności, której dotyczy odpis aktualizacji. NaleŜności umorzone, przedawnione, nieściągalne, od których nie dokonano odpisów aktualizacyjnych ich wartość lub dokonano odpisów w niepełnej wysokości, zalicza się odpowiednio do pozostałych kosztów operacyjnych lub kosztów finansowych. NaleŜności wyraŝone w walutach obcych, ujmuje się w wartości nominalnej przeliczonej na złote polskie według kursu średniego ustalonego przez NBP dla danej waluty obcej na dzień operacji, chyba Ŝe w zgłoszeniu celnym lub innym dokumencie ustalony został inny kurs to wówczas ujmuje się je według kursu przyjętego w tym dokumencie (dowodzie). Na koniec kaŝdego kwartału oraz na dzień bilansowy naleŝności wyraŝone w walutach obcych wycenia się po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ustalonym dla danej waluty przez NBP. Niewielkie salda naleŝności w kwocie do wysokości nie przekraczającej kosztów listu poleconego podlegają odpisaniu w pozostałe koszty operacyjne lub finansowe. Środki pienięŝne w kasie i na rachunkach bankowych wycenia się według wartości nominalnej. Walutę obcą wycenia się według kursu średniego danej waluty ustalonego przez Prezesa NBP na ten dzień. W ciągu roku operacje sprzedaŝy i kupna walut oraz operacje zapłaty naleŝności wycenia się po kursie kupna lub sprzedaŝy banku, z którego usług się korzysta. Krótkoterminowe papiery wartościowe to aktywa finansowe nabyte w celu odsprzedaŝy, lub których termin wykupu jest krótszy od jednego roku od dnia bilansowego (np. akcje obce, obligacje obce, bony skarbowe, weksle i inne o terminie wykupu powyŝej 3 miesięcy, a krótszym od 1 roku). Krótkoterminowe papiery wartościowe wycenia się na dzień bilansowy w cenie nabycia lub cenie rynkowej, zaleŝnie od tego, która z nich jest niŝsza. Rozliczenia międzyokresowe czynne kosztów to koszty juŝ poniesione, lecz dotyczące przyszłych okresów sprawozdawczych. Wycenia się je według wartości nominalnej. W jednostce rozliczenia międzyokresowe czynne nie występują. Zobowiązania z tytułu dostaw wycenia się w kwocie wymaganej zapłaty, czyli łącznie z odsetkami naliczonymi na podstawie not odsetkowych otrzymanych od kontrahentów. Zobowiązania finansowe wycenia się w wartości emisyjnej powiększonej o narosłe kwoty z tytułu oprocentowania. str. 13

14 Rezerwy w jednostce występują w postaci rezerw tworzonych na pewne lub o duŝym prawdopodobieństwie przyszłe zobowiązania zgodnie z art.35d ust. 1 ustawy o rachunkowości. Rozliczenia międzyokresowe bierne to rezerwy na koszty przyszłych okresów. W jednostce rozliczenia międzyokresowe bierne nie występują. Przychody przyszłych okresów to przychody, które występują w jednostce budŝetowej z tytułu długoterminowych naleŝności z tytułu dochodów budŝetowych. ZaangaŜowanie to wykonane wydatki a takŝe podjęte zobowiązania, w tym niespłacone z lat ubiegłych, obciąŝające plan finansowy danego roku budŝetowego i lat następnych. 2. Ustalanie wyniku finansowego W Centrum Wodnym Laguna zakładzie budŝetowym wynik ustalany jest zgodnie z wariantem porównawczym rachunku zysków i strat na koncie 860 Straty i zyski nadzwyczajne oraz wynik finansowy. Ewidencja kosztów działalności podstawowej prowadzona jest w zespole 4 kont, tj. wg rodzajów kosztów i jednocześnie w podziałkach klasyfikacji budŝetowej wydatków. Wynik finansowy netto składa się z: - wyniku ze sprzedaŝy, - wyniku z pozostałej działalności operacyjnej, - wyniku z operacji finansowych, - wyniku z operacji nadzwyczajnych. Rachunek zysków i strat Zakładu (wariant porównawczy) sporządzany jest wg wzoru stanowiącego Załącznik Nr 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie zasad rachunkowości oraz planów kont dla budŝetu państwa, budŝetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020). str. 14

15 Załącznik Nr 3a do Zasad (Polityki) rachunkowości zakładu budŝetowego CW Laguna SPOSÓB PROWADZENIA KONT RACHUNKOWYCH W CENTRUM WODNYM LAGUNA str. 15

16 Zespół 0 MAJĄTEK TRWAŁY Konta Zespołu 0 Majątek trwały słuŝą do ewidencji: 1) środków trwałych (011), 2) pozostałych środków trwałych ( 013 ) 2) wartości niematerialnych i prawnych (020,), 3) inwestycji rozumianych jako środki trwałe w budowie (080). Środki trwałe to środki, które są umarzane stopniowo według stawek podanych w załączniku do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oraz grunty. Wycenia się je według zasad określonych w ustawie o rachunkowości, z tym Ŝe środki trwałe stanowiące własność Skarbu Państwa lub gminy otrzymane nieodpłatnie na podstawie decyzji właściwego organu mogą być wyceniane w wartości określonej w tej decyzji. Środki trwałe umarza się zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o rachunkowości, według stawek ustalonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) za wyjątkiem następujących środków, które podlegają umorzeniu w pełnej wartości, poprzez jednorazowe spisanie w koszty, w miesiącu przyjęcia ich do uŝywania: 1) ksiąŝki i inne zbiory biblioteczne, 2) meble i dywany Nie umarza się gruntów oraz dóbr kultury. Konto 011 Środki trwałe gdzie 0 - grunty, 1 budynki i lokale, 2 obiekty inŝynierii lądowej i wodnej, 3 - kotły i maszyny energetyczne, 4 - maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania, 5 specjalistyczne maszyny, urządzenia i aparaty, 6 - urządzenia techniczne, 7 środki transportu, 8 - narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposaŝenie, Na stronie Wn konta ujmuje się wszelkie zwiększenia, a na stronie Ma wszelkie zmniejszenia stanu według wartości początkowej środków trwałych z wyjątkiem umorzenia środków trwałych, str. 16

17 które ujmuje się na koncie: 071 Umorzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych", w odniesieniu do powszechnych środków trwałych, w korespondencji z kontem 401 Amortyzacja środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Obok zapisów na koncie 401 obowiązują zapisy równoległe korygujące fundusz jednostki: Wn konto Fundusz w aktywach trwałych, Ma konto 761 Pokrycie amortyzacji. Ewidencją księgową obejmuje się wszystkie środki trwałe, które są związane z działalnością jednostki. Podstawą księgowania przychodu środków trwałych są przede wszystkim takie dokumenty, jak : faktura VAT lub rachunek, protokół odbioru obiektu powstałego w procesie inwestycyjnym, protokół zdawczo odbiorczy wraz z decyzją konkretnego organu dotyczącą oddania w trwały zarząd, akt darowizny, zestawienie róŝnic inwentaryzacyjnych ( w zakresie nadwyŝek ). Dowodami rozchodu środków trwałych są najczęściej protokoły postawienia w stan likwidacji, protokoły zdawczo odbiorcze zarządzonego przekazania nieodpłatnego, protokoły szkód, zestawienie róŝnic inwentaryzacyjnych ( w zakresie niedoborów ) lub pokwitowanie odbioru kupującego. Do konta 011 naleŝy prowadzić ewidencję szczegółową umoŝliwiającą : 1. ustalenie wartości początkowej poszczególnych obiektów środków trwałych i ewentualnego jej zwiększenia lub zmniejszenia, 2. ustalenie wartości poszczególnych grup środków trwałych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych, 3. ustalenie komórek organizacyjnych, w których znajdują się poszczególne środki, oraz osób odpowiedzialnych za ich stan, 4. obliczenie amortyzacji i umorzenia poszczególnych środków trwałych. Do szczegółowej ewidencji środków trwałych słuŝą : ksiąŝka obiektów inwentarzowych, tabele amortyzacyjne, szczegółowe indywidualne karty obiektów inwentarzowych lub inne urządzenia ewidencyjne o tym samym przeznaczeniu. Konto moŝe wykazywać saldo Wn, które oznacza wartość początkową środków trwałych. Saldo to prezentowane jest wynikowo po uwzględnieniu salda umorzenia (konta 071) w aktywach bilansu. str. 17

18 Konto 013 Pozostałe środki trwałe Konto pozostałe środki trwałe wyposaŝenie w uŝytkowaniu Konto pozostałe środki trwałe odzieŝ ochronna i robocza Do pozostałych środków trwałych zalicza się te środki, które są wyszczególnione w 5 ust. 3 pkt. 26 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budŝetu państwa, budŝetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych. Są to środki trwałe, które umarza się jednorazowo w miesiącu przyjęcia do uŝywania ( księgując umorzenie Wn 400 Ma 072 ) i które finansuje się ze środków na wydatki bieŝące. Konta 013 słuŝą do ewidencji stanu zwiększeń i zmniejszeń wartości początkowej pozostałych środków trwałych umarzanych jednorazowo w cięŝar kosztów w miesiącu oddania do uŝywania, przekazanych do uŝywania na potrzeby działalności Centrum Wodnego Laguna. Na koncie 013 ujmuje się następujące środki trwałe w uŝywaniu : meble i dywany - bez względu na wartość początkową, odzieŝ i umundurowanie o wartości początkowej powyŝej 200,00 zł i normatywnym okresie uŝywania dłuŝszym niŝ rok pozostałe wyposaŝenie którego okres uŝytkowania jest dłuŝszy niŝ rok i wartość początkowa powyŝej 200,00 złotych. OdzieŜ robocza i wyposaŝenie o wartości początkowej poniŝej 200,00 zł bez względu na okres uŝywania, zalicza się bezpośrednio w koszty rodzajowe zgodnie z datą zakupu. Na stronie Wn konta ujmuje się wszelkie zwiększenia, a na stronie Ma wszelkie zmniejszenia stanu według wartości początkowej pozostałych środków trwałych znajdujących się w uŝywaniu z wyjątkiem umorzenia ujmowanego na koncie: 072 "Umorzenie pozostałych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych". Na stronie Wn konta ujmuje się w szczególności: przyjęcie do uŝywania pozostałych środków trwałych z zakupu, inwestycji lub otrzymanych bezpłatnie, nadwyŝki pozostałych środków trwałych w uŝywaniu, nieodpłatne otrzymanie środków trwałych. Na stronie Ma konta ujmuje się w szczególności: wycofanie pozostałych środków trwałych z uŝywania na skutek likwidacji, zniszczenia lub zuŝycia, sprzedaŝy oraz nieodpłatnego przekazania, ujawnione niedobory pozostałych środków trwałych w uŝywaniu. str. 18

19 Ewidencja szczegółowa prowadzona do kont i powinna umoŝliwić ustalenie wartości początkowej i ilości poszczególnych pozostałych środków trwałych oddanych do uŝywania poszczególnym osobom i komórkom organizacyjnym oraz ewidencję wartościową z podziałem na grupy statystyczne środków trwałych. Konta mogą wykazywać saldo Wn, które wyraŝa wartość początkową pozostałych środków trwałych znajdujących się w uŝywaniu. Saldo to powinno być zgodne z saldem Ma odpowiadających tym pozostałym środkom trwałym kont ich umorzenia: 072 i w związku z tym nie podlega prezentacji w bilansie Konto 020 Wartości niematerialne i prawne Konto wartości niematerialne i prawne wydatki inwestycyjne Konto wartości niematerialne i prawne - wydatki na zakupy inwestycyjne Konto wartości niematerialne i prawne - poniŝej 3.500,00 zł Konta 020 słuŝą do ewidencji stanu oraz zwiększeń i zmniejszeń wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych. Definicja wartości niematerialnych i prawnych została określona w art. 3 ust. 1 pkt. 14 ustawy o rachunkowości. W jednostkach budŝetowych i ich gospodarstwach pomocniczych oraz zakładach budŝetowych na koncie 020 występują w szczególności nabywane do gospodarczego wykorzystania : licencje na programy komputerowe, autorskie prawa majątkowe i prawa pokrewne. Wartości niematerialne i prawne, których jednostkowa wartość początkowa przekracza kwotę wymienioną w art.16 f ust.3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ( określona została wartość nie przekraczająca 3.500,00 zł ) - a, z wyjątkiem związanych z pomocami dydaktycznymi, finansuje się ze środków na inwestycje i umarza stopniowo zgodnie z zasadami określonymi w ustawie według stawek określonych przez kierownika jednostki, z uwzględnieniem długości okresu amortyzowania ustalonego w art. 16m ww. ustawy. Wartości niematerialne i prawne o wartości początkowej w dniu przyjęcia do uŝywania równej lub niŝszej od wartości określonej w wyŝej wymienionej ustawie o podatku dochodowym oraz stanowiące pomoce dydaktyczne, zwane pozostałymi wartościami niematerialnymi i prawnymi, finansuje się ze środków na wydatki bieŝące i umarza jednorazowo, spisując całą wartość w koszty w miesiącu przyjęcia do uŝywania. Na stronie Wn kont ujmuje się wszelkie zwiększenia, a na stronie Ma wszelkie zmniejszenia stanu wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych z wyjątkiem umorzenia ujmowanego na str. 19

20 kontach: 071"Umorzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych' lub 072"Umorzenie pozostałych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych". Ewidencja szczegółowa prowadzona do kont powinna umoŝliwić ustalenie wartości początkowej i umorzenia wartości niematerialnych i prawnych, podział według ich tytułów oraz osób za nie odpowiedzialnych. Wartości niematerialne i prawne podlegają corocznej inwentaryzacji w okresie czwartego kwartału do 15 stycznia, drogą porównania danych ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami. Konto moŝe wykazywać saldo Wn, które oznacza stan wartości niematerialnych i prawnych w wartości początkowej. Saldo to po uwzględnieniu umorzenia prezentowane jest w aktywach bilansu. Konto 071 Umorzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Konto 071 słuŝy do ewidencji zmniejszeń wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które podlegają umorzeniu według stawek amortyzacyjnych, określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Jednostka umarza i amortyzuje środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne miesięcznie w ciągu roku. Umorzenie podstawowych środków trwałych nalicza się od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki przyjęto do uŝywania, i do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie wysokości umorzenia z ich wartością początkową lub w którym środki trwałe postawiono w stan likwidacji, sprzedano, przekazano nieodpłatnie lub stwierdzono ich niedobór. Umorzenie środków trwałych oblicza się od wartości początkowej wg stawek określonych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na stronie Ma konta ujmuje się wszelkie zwiększenia, a na stronie Wn wszelkie zmniejszenia umorzenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ewidencję szczegółową do konta prowadzi się według zasad podanych w opisie do kont: 011,013, 020. Konto moŝe wykazywać saldo Ma, które wyraŝa stan umorzenia wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Saldo to wpływa ujemnie na wartość początkową środków trwałych, oraz wartości niematerialnych i prawnych i jest prezentowane w aktywach bilansu (w wartości netto). str. 20

21 Konto 072 Umorzenie pozostałych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Konto 072 słuŝy do ewidencji zmniejszeń wartości początkowej: pozostałych środków trwałych wyposaŝenie pozostałych środków trwałych odzieŝ robocza, pozostałych wartości niematerialnych i prawnych, podlegających umorzeniu jednorazowo w pełnej wartości w cięŝar kosztów, w miesiącu wydania ich do uŝywania. Na stronie Ma konta ujmuje się wszelkie zwiększenia, a na stronie Wn wszelkie zmniejszenia umorzenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Na stronie Wn konta ujmuje się w szczególności: odpisy umorzenia pozostałych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zlikwidowanych z powodu zuŝycia lub zniszczenia, sprzedanych oraz przekazanych nieodpłatnie oraz zdjętych z ewidencji syntetycznej, odpisy umorzenia pozostałych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowiących niedobór lub stratę. Na stronie Ma kont ujmuje się w szczególności: odpisy umorzenia nowych, wydanych do uŝywania pozostałych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obciąŝające odpowiednie koszty, odpisy umorzenia dotyczące ujawnionych nadwyŝek lub nieodpłatnie otrzymanych uŝywanych pozostałych środków trwałych oraz pozostałych wartości niematerialnych i prawnych. Konto moŝe wykazywać saldo Ma, które wyraŝa stan umorzenia wartości początkowej pozostałych środków trwałych, oraz pozostałych wartości niematerialnych i prawnych, umorzonych w pełnej wartości w miesiącu wydania ich do uŝywania. Saldo to nie występuje w bilansie i musi się równać sumie sald kont 013 oraz 020 w części odnoszącej się do pozostałych wartości niematerialnych i prawnych umarzanych w 100% w miesiącu wydania do uŝywania. Konto 080 Środki trwałe w budowie Konto środki trwałe z zakupu ( powyŝej 3.500,00 zł ) Konto środki trwałe w budowie zadanie inwestycyjne Konto środki trwałe z zakupu wyposaŝenie Konto środki trwałe z zakupu odzieŝ ochronna Konto środki trwałe z zakupu wartości niematerialne i prawne str. 21

22 Konto 080 słuŝy do ewidencji kosztów inwestycji rozpoczętych oraz rozliczenia kosztów inwestycji. Pod pojęciem inwestycji rozpoczętych rozumie się definicję środka trwałego w budowie określoną w art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości. Na stronie Wn konta ujmuje się w szczególności: poniesione koszty dotyczące inwestycji prowadzonych zarówno przez obcych wykonawców, jak i we własnym zakresie, poniesione koszty dotyczące przekazanych do montaŝu, lecz jeszcze nie oddanych do uŝywania maszyn, urządzeń itp., poniesione koszty ulepszenia środka trwałego (przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja), które powodują zwiększenie wartości uŝytkowej środka trwałego, rozliczenie nadwyŝki zysków inwestycyjnych nad stratami inwestycyjnymi. Na stronie Ma konta ujmuje się wartość uzyskanych efektów inwestycyjnych, a w szczególności: środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, wartość nieodpłatnie przekazanych inwestycji, rozliczenie nadwyŝki strat inwestycyjnych nad zyskami inwestycyjnymi. WyposaŜenie to pozostałe środki trwałe, o wartości początkowej nie przekraczającej kwoty ustalonej w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, dla których moŝna zastosować jednorazowy odpis amortyzacyjny w koszty oraz bez względu na wartość początkową niŝej wymienione nowe środki trwałe: odzieŝ i umundurowanie, meble i dywany, środki dydaktyczne, w tym środki transportu, słuŝące do nauczania i wychowania w szkołach i placówkach oświatowych, Zakupione materiały, towary i wyposaŝenie ujmowane w ewidencji wykazuje się w księgach rachunkowych według cen ich nabycia. Ewidencja szczegółowa prowadzona do konta powinna zapewnić co najmniej wyodrębnienie kosztów inwestycji według poszczególnych rodzajów efektów inwestycyjnych. Po zakończeniu inwestycji, które nie dały efektu gospodarczego (w tym inwestycji zaniechanych) naleŝy przeprowadzić analizę celowości i zasadności realizowania inwestycji w danym zakresie rzeczowym, terminie i miejscu (w myśl 5 ust. 1 pkt 1) lit. a) i 6 ust. 1 pkt 1) lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2006 r. w sprawie szczegółowych zasad finansowania inwestycji z budŝetu państwa (Dz.U. nr 120, poz. 831). str. 22

23 Przeprowadzenie rzetelnej analizy co do okoliczności i przyczyn straty ma na celu prawidłowe rozliczenie inwestycji, które nie dały efektu gospodarczego oraz wskazanie lub wykluczenie przesłanek warunkujących odpowiedzialność majątkową, co moŝe stanowić podstawę do wszczęcia postępowania wyjaśniającego na zasadach określonych w przepisach w sprawie szkód lub ewentualnego spisania straty inwestycyjnej jako nie zawinionej. Za datę zakończenia inwestycji uwaŝa się datę protokolarnego przyjęcia składnika majątkowego wytworzonego w procesie inwestycji, niezaleŝnie od tego, czy składnik majątku został przekazany do eksploatacji, czy teŝ przekazanie nastąpi w okresie późniejszym. W przypadku inwestycji bez efektu gospodarczego lub zaniechanych poniesione nakłady inwestycyjne rozlicza się pod datą protokołu szkody. Podstawę ewentualnego spisania straty stanowią decyzje wydane w trybie i na zasadach określonych w przepisach w sprawie szkód w mieniu wojskowym. PowyŜsze dotyczy równieŝ rozliczenia przekazanych udziałów na inwestycje wspólne. Konto moŝe wykazywać saldo Wn, które oznacza koszty inwestycji nie zakończonych. Saldo to prezentowane jest w aktywach bilansu. Zespół 1 ŚRODKI PIENIĘśNE I RACHUNKI BANKOWE Konta zespołu 1 Środki pienięŝne i rachunki bankowe" słuŝą do ewidencji: 1) krajowych i zagranicznych środków pienięŝnych, przechowywanych w kasach, 2) krótkoterminowych papierów wartościowych, 3) krajowych i zagranicznych środków pienięŝnych, lokowanych na rachunkach w bankach, 4) wszelkich innych krajowych i zagranicznych środków pienięŝnych. Zadaniem kont zespołu 1 jest wykazanie : obrotów oraz stanów środków pienięŝnych w kasach, obrotów i stanów środków na wszystkich rachunkach bankowych, obrotów i stanów krótkoterminowych papierów wartościowych oraz sum pienięŝnych w drodze. Rozliczenia gotówkowe przeprowadza się czekiem gotówkowym bądź przez wpłatę lub wypłatę gotówki. Czek gotówkowy stanowi dyspozycję wystawcy czeku udzieloną bankowi do obciąŝenia rachunku kwotą, na którą czek został wystawiony, oraz wypłaty tej kwoty. Dokumentację obrotów na rachunkach bankowych stanowią wyciągi bankowe oraz ewentualne polecenia księgowania dotyczące zapisów technicznych korygujących obroty strony Wn i Ma konta 131, które były związane z korektą błędnych zapisów oraz ze zwrotem dochodów i wydatków.. Zapisy księgowe w jednostce muszą być zgodne z wyciągiem bankowym. Inwentaryzację środków pienięŝnych zgromadzonych na rachunkach bankowych przeprowadza się na ostatni dzień kaŝdego roku obrotowego drogą pisemnego potwierdzenia zgodności stanów wykazanych w księgach ze stanami wykazanymi przez banki. str. 23

24 Konto 101 Kasa Konto kasa główna Konto 101 słuŝy do ewidencji krajowej gotówki znajdującej się w kasie głównej Centrum Wodnego Laguna. Na kontach ewidencjonuje się stany zwiększenia i zmniejszenia środków pienięŝnych pochodzących z dochodów własnych W Centrum Wodnym Laguna pobranie gotówki mogą być dokonywane tylko na z góry ustalony właściwy paragraf i pozycję wydatku budŝetowego. Na stronie Wn kont ujmuje się wpływy gotówki oraz nadwyŝki kasowe, a na stronie Ma rozchody gotówki i niedobory kasowe. Ewidencja szczegółowa prowadzona do kont powinna umoŝliwić ustalenie: stanu gotówki w walucie polskiej, wartości gotówki powierzonej poszczególnym osobom za nią odpowiedzialnym. Wszystkie obroty gotówkowe powinny być udokumentowane źródłowymi dowodami kasowymi. Stan gotówki w kasie powinien być zgodny z saldem wynikającym ze sporządzonego raportu kasowego. Zakład budŝetowy przyjmując dochody do kasy obowiązany jest do przekazania ich na rachunek bieŝący zgodnie z postanowieniami obowiązującej Instrukcji kasowej. Raport kasowy zakładu budŝetowego i dochodów własnych sporządzany jest codziennie natomiast raport funduszu socjalnego raz w miesiącu. Raport kasowy jest dowodem zbiorczym słuŝącym do dokonania zapisów w księdze głównej. Stan gotówki w kasie musi być zgodny z saldem wynikającym z raportu. Inwentaryzację gotówki w kasie przeprowadza się na ostatni dzień kaŝdego roku obrotowego oraz w przypadku kaŝdej zmiany kasjera, szkód losowych, kradzieŝy, włamań i innych zdarzeń mogących mieć wpływ na stan gotówki. Konto 101 moŝe wykazywać saldo Wn, które oznacza stan gotówki w kasie. Konto 131 Rachunki bieŝące jednostek budŝetowych Konta 131 słuŝy do ewidencji stanu środków pienięŝnych z działalności podstawowej zakładu budŝetowego znajdujących się na rachunku bankowym. str. 24