Agnieszka Nowak - Brzezińska

Transkrypt

1 Agnieszka Nowak - Brzezińska

2 Wystarczy raz zapisać kod a program można uruchomić wszędzie

3 Java język programowania stworzony przez James a Goslinga i Patric a Naughton a z firmy Sun Microsystems. Krótka historia języka: 1991 r. Projekt Green czyli niezależny od platformy i kompaktowy język programowania tunerów telewizji kablowej r. wielofunkcyjny pilot tv oraz tv box z funkcją wideo na żądanie! r punktów Air Miles za loty w celu promocji technologii Green r. przeglądarka internetowa HotJava z obsługą apletów. Pierwsza wersja (1.0) Javy (bo nazwa Oak była już zajęta) r. Java 1.2 GUI i funkcję graficzne przemianowano na Java 2 SE ver r. Java 1.5 typy generyczne, pętla for each, dużo zmian przemianowano na Java 5.0.

4 Źródło: K. Sierra, B. Bates. Head First Java. 2nd Edition. O Reilly, USA.

5

6 Java rozróżnia wielkość liter println, Println, PRINTLN to są 3 różne nazwy! Główny plik źródłowy zawierający kod programu (z rozszerzeniem.java) musi nazywać się tak samo jak nazwa klasy. Wszystko w Javie musi się znajdować w jakieś klasie! Nazwa klasy musi się zaczynać od litery, po której mogą wystąpić dowolne kombinacje liter i cyfr. Nazwa nie może być zarezerwowanym słowem kluczowym. Funkcja (metoda main) musi się znajdować w pliku źródłowym klasy, która chcemy uruchomić.

7 Typy komentarzy: Jednolinijkowe (liniowe) // to jest komentarz składający się z 1 linii Wielolinijkowe (blokowe) /* tutaj komentarz mający wiele linii */ Komentarzy blokowych NIE wolno zagnieżdżać /* /* błąd */ */ Automatyczne generowanie dokumentacji /** Jest to nasz pierwszy Tomasz Jach */

8

9

10 Deklarujemy referencję zmiennej Tworzymy obiekt Połączenie odwołania do obiektu i referencji

11

12 Należy zalogować się jako administrator. Przejdź do panelu sterowania, przełącz na widok klasyczny i kliknij dwukrotnie ikonę Systemu. W systemach Windows NT/2000/XP od razu otworzy się okno Właściwości systemu. W systemie Windows Vista należy kliknąć Zaawansowane ustawienia systemu. W oknie dialogowym Właściwości systemu kliknij kartę Zaawansowane, a następnie przycisk Zmienne środowiskowe. W oknie tym znajdź zmienną o nazwie Path. Kliknij przycisk Edytuj i dodaj tam katalog jdk\bin na początku ścieżki i wpis ten oddziel od reszty wpisów średnikiem, jak poniżej: C:\jdk\bin; inne wpisy Zapisz ustawienia. Każde nowe okno konsoli będzie wykorzystywać prawidłową ścieżkę.

13

14

15

16 W Javie każdy typ int to liczba 32bitowa, w C/C++ to była 16-to albo 32-u albo dowolna inna liczba. Teraz nie ma przynajmniej problemów z przenoszeniem kodu.

17 Interpreter Javy może wykonać kod bajtowy Javy bezpośrednio na urządzeniu, na którym interpreter zainstalowano. Obecnie kod bajtowy jest tłumaczony przez kompilator JIT (just-in-time compiler) na kod maszynowy.

18

19

20

21

22 Skrót JVM (ang. Java Virtual Machine), wirtualny (programowy) procesor, który wykonuje kod pośredni ładowany z plików class lub archiwów z lokalnego systemu plików lub poprzez sieć maszyna wirtualna implementowana jest jako samodzielnie uruchamiany program lub wbudowywana np. w przeglądarkę WWW albo w system operacyjny (statycznie jako moduł lub biblioteka łączona dynamicznie)

23 Podstawowa wersja środowiska Javy dostarczana jest przez firmę Sun Microsystems w postaci pakietu narzędzi Java 2 Software Developers Kit Standard Edition (Java 2 SDK SE) Zestaw przygotowywany jest dla różnych systemów operacyjnych Dawniej nazywany był Java Developers Kit (JDK) istnieje rozbudowana wersja pakietu Enterprise Edition zawierająca dodatkowe narzędzia oraz biblioteki środowisko zawierające tylko implementację maszyny wirtualnej dla określonego systemu operacyjnego i biblioteki standardowe Javy, bez narzędzi programistycznych, nazywane jest Java Runtime Environment i służy tylko do uruchamiania programów utworzonych w Javie

24 w zestawie J2SDK kompilatorem jest program o nazwie javac (Java Compiler) pliki wynikowe mogą być pogrupowane logicznie w pakiet, który fizycznie może być zlokalizowany w pewnej drzewiastej strukturze katalogowej pakiet może być zarchiwizowany do formatu zip lub jar np. za pomocą programu narzędziowego jar dostarczanego w zestawie J2SDK

25 Małe programy z interfejsem graficznym uruchamiane przez przeglądarkę WWW z wbudowaną obsługą Javy lub specjalną przeglądarkę apletów o nazwie appletviewer dostarczaną w pakiecie J2SDK; informacja o tym skąd i jaki plik class lub jar załadować wbudowywana jest w stronę WWW w postaci specjanego znacznika HTML, który dodatkowo może zawierać parametry uruchomieniowe apletu, aplikacje graficzne, lub tekstowe programy uruchamiane przez maszynę wirtualną pracującą z poziomu systemu operacyjnego

26 Implementacją maszyny wirtualnej w pakiecie J2SDK jest program java uruchamiany z linii komend wraz z parametrem określającym plik class lub jar w lokalnym systemie plików, od którego zaczyna się wykonywanie aplikacji serwlet program wykonywany po stronie serwera midlet program wykonywany w urządzeniu przenośnym

27 jedna z klas musi zawierać metodę public static void main(string[ ] args) jeśli jest to klasa publiczna, nazwa tej klasy musi być taka sama jak nazwa pliku, w której jest zdefiniowana po kompilacji pliku źródłowego.java do Bkodu (polecenie javac) powstają pliki.class (dla każdej klasy osobny plik) poleceniem java klasa.class zostaje załadowana przez JVM (Java Virtual Machine) i sterowanie zostaje przekazane do metody main( ), gdzie zaczyna się życie : tworzenie obiektów, odwołania do innych klas aplikacji

28 class Aplikacja1 { public static void main(string[] args) { System.out.println("Hello World!"); } } Przy założeniu, że kod aplikacji zapisany został w pliku Aplikacja1.java kompilujemy go kompilatorem javac wydając polecenie: javac Aplikacja1.java W wyniku kompilacji otrzymamy plik z kodem pośrednim Aplikacja1.class który możemy uruchomić wykorzystując interpreter java java Aplikacja1

29 Plik źródłowy: Applet1.java import java.applet.*; import java.awt.*; public class Aplet1 extends Applet { public void init() { add(new Label( Hello world )); } } javac Aplet1.java Applet1.class <applet> <html> <head> <title>aplet1</title></head > <body> <applet code="aplet1.class" width="400" height="200"> </applet> </body> </html> Plik HTML: Applet.html Applet.html

30 Nazwa Przykładowe wartośdi Objaśnienie CODE CODE="Pusty.class" określa nazwę pliku zawierającego kod bajtowy apletu WIDTH HEIGHT HSPACE VSPACE CODEBASE WIDTH=100 HEIGHT=200 HSPACE=10 VSPACE=20 CODEBASE= "C:/Aplety" określają wymiar apletu w pikselach określają w pikselach odstęp pomiędzy apletem a otaczającym go tekstem Określa ścieżkę dostępu do tego pliku. Jeżeli zbiór z kodem bajtowym jest w tej samej kartotece, co dokument HTML, to nie trzeba podawad ścieżki dostępu. Wartością CODEBASE może byd również adres sieciowy URL.

31 Jeżeli kod HTML strony WWW został zapisany w pliku Aplet1.html to działanie apletu możemy sprawdzić ładując stronę do przeglądarki lub korzystając z interpretera appletviewer poprzez podanie komendy: appletviewer Aplet1.html Wyszukiwaniem i ładowaniem plików zawierających kod pośredni zajmuje się moduł ładujący (bytecode loader, classloader) klasy, o ile to możliwe, ładowane są w pierwszej kolejności z lokalnego systemu plików a następnie z sieci

32 Przed rozpoczęciem wykonywania załadowanego kodu bajtowego jest on sprawdzany przez weryfikator w czterech etapach 1. weryfikacja pliku klasy: weryfikacja sygnatury pliku i jego struktury 2. weryfikacja tworzenia podklas, stałych, wskaźników do obszarów pamięci 3. weryfikacja kodu bajtowego: analiza metod, kontrola argumentów, inicjalizacji zmiennych, analiza stosu argumentów, badanie możliwości wystąpienia nadmiaru i niedomiaru podczas operacji arytmetycznych 4. sprawdzenie podczas wykonania typu danych oraz dostępu: analiza poziomów dostępu do składowych prywatnych i chronionych

33 Maszyna wirtualna może zawierać zintegrowany kompilator JIT, który "w locie" (JustInTime) generuje kod wykonywalny specyficzny dla danego komputera na podstawie kodu pośredniego. Przy pierwszym uruchomieniu kod pośredni trafia wprost do interpetera, ale jest kompilowany i zapamiętywany w postaci kodu wynikowego. Kolejne odwołanie do tego kodu powoduje, że wykorzystywany jest kod wynikowy, co przyśpiesza działanie programu nawet 20krotnie

34 menedżer bezpieczeństwa jest klasą implementującą powłokę ochronną w układzie maszyna wirtualna/przeglądarka określa i nadzoruje politykę dostępu przeglądarki do zasobów lokalnych i sieciowych menedżer bezpieczeństwa musi wyrazić zgodę na uzyskanie przez aplet dostępu do następujących zasobów: 1. komunikacji sieciowej, 2. danych w lokalnym systemie plików, 3. procesów systemu operacyjnego, 4. modułu ładowania, 5. bibliotek Javy przy standardowych ustawieniach aplety załadowane przez sieć nie mają np. dostępu do lokalnego systemu plików i mogą nawiązywać połączenia sieciowe tylko z serwerem, z którego zostały załadowane. aplikacje nie podlegają tym ograniczeniom i mogą uzyskiwać dostęp do dowolnych zasobów lokalnych i sieciowych

35 Ścieżka (bezwględna) do katalogu jdk/bin powinna być umieszczona w zmiennej systemowej PATH javac kompilator Składnia wywołania: javac [opcje] [plikiźródłowe] [@plikzlistąplikówźródłowych] pliki źródłowe z rozszerzeniem java mogą być wymienione w linii komend lub zebrane w listę rozdzieloną odstępami i/lub znakami nowego wiersza zapisaną w pliku, którego nazwa podawana jest po

36 w wyniku kompilacji powstają pliki z kodem pośrednim o rozszerzeniu class. każdy plik class zawiera jedną skompilowaną klasę lub interfejs program w języku Java jest zbiorem definicji klas i interfejsów javac kompilator Program w języku Java może być zapisany w jednym pliku lub w wielu plikach przy czym: w jednym pliku źródłowym może znajdować się co najwyżej jedna klasa publiczna jeżeli plik źródłowy zawiera definicję klasy publicznej, to jego nazwa musi być identyczna z nazwą tej klasy (wielkość liter jest istotna).

37

38

39 Składnia wywołania: java [opcje] nazwaklasy [argumenty] jako parametr podawana jest nazwa klasy (bez rozszerzenia class), od której zaczyna się wykonanie aplikacji. Klasa taka nazywana jest klasą startową java interpreter aplikacji java [opcje] jar plik.jar [argumenty] wskazywany jest plik archiwum z rozszerzeniem jar, który zawiera klasę startową, inne klasy aplikacji oraz pliki zasobów (grafiki, dźwięki i.t.p.).

40 Składnia wywołania: appletviewer [opcje] url interpreter apletów pozwala uruchamiać aplety bez korzystania z przeglądarki WWW jako parametr podawany jest url strony WWW jeśli w stronę WWW wbudowanych jest kilka apletów, to dla każdego z nich otwierane jest osobne okno interpretera

41 pakiet jest mechanizmem łączenia w pewną całość logicznie powiązanych klas i interfejsów zapewniania kontrolę dostępu do klas i interfejsów oraz ich składowych pozwala unikać kolizji nazw biblioteki Javy zorganizowane są w pakiety Przynależność klas i interfejsów zdefiniowanych w danym pliku do konkretnego pakietu możemy określić podając jako pierwszy wpis w pliku źródłowym deklarację pakietu package nazwapakietu; dalszaczęśćplikuźródłowego

42 pakiety mogą zawierać podpakiety i tworzyć hierarchie zorganizowaną w strukturę drzewa struktura ta jest mapowana na strukturę katalogów katalogi zawierają skompilowane pliki klas i interfejsów

43

44 programy mogą wykorzystywać klasy i interfejsy z istniejących pakietów deklarując ich import można importować wszystkie klasy i interfejsy danego pakietu podając w deklaracji importu symbol * na końcu nazwy pakietu deklaracja z symbolem* oznacza, że wykorzystane zostaną z danego pakietu tylko te definicje klas i interfejsów, które są niezbędne do skompilowania i uruchamiania programu jeśli nie podano żadnej deklaracji importu, to i tak domyślnie zawsze importowany jest pakiet java.lang.*

45

46 Kod bajtowy może być tłumaczony w locie (w trakcie działania programu) na kod maszynowy przeznaczony dla określonego procesora, na którym działa aplikacja.

47 Korzyści płynące z wielowątkowości to lepsza interaktywność i działanie w czasie rzeczywistym. W Javie realizacja wielowątkowości jest o wiele prostsza niż w innych językach. Wątki w Javie mogą korzystać z systemów wieloprocesorowych, jeśli podstawowy system operacyjny to umożliwia.

48 Java jest bardziej dynamicznym językiem niż C i C++ pod wieloma względami. Została tak zaprojektowana aby dostosowywać się do ewoluującego środowiska. Do bibliotek można bez przeszkód dodawać nowe metody i zmienne egzemplarzy, nie wywierając żadnego wpływu na klienty.

49 Założenie jest proste: użytkownik pobiera kod bajtowy z internetu i uruchamia go na własnym urządzeniu. Programy napisane w Javie, które działają na stronach internetowych, noszą nazwę apletów Javy. Aby używać apletów, wystarczy mieć przeglądarkę obsługującą Javę, w której można uruchomić kod bajtowy tego języka. Nie trzeba nic instalować. Dzięki temu, że forma Sun udziela licencji na kod źródłowy Javy i nie zezwala na wprowadzanie żadnych zmian w języku i bibliotece standardowej, każdy aplet powinien działać w każdej przeglądarce która obsługuje Javę. Najważniejsze jest jednak to, że dzięki zabezpieczeniom maszyny wirtualnej nie trzeba obawiać się ataków ze strony złośliwego kodu.

50 Pobieranie apletu odbywa się w podany sposób jak wstawianie obrazu na stronę internetową. Aplet integruje się ze stroną a tekst otacza go ze wszystkich stron jak obraz. Różnica polega na tym, że ten obraz jest żywy. Reaguje na polecenie użytkownika, zmienia wygląd oraz przesyła dane pomiędzy komputerem, na którym został uruchomiony a tym, ż którego pochodzi.

51 Zmienna konstrukcja programistyczna posiadająca swoją unikalną nazwę, oraz typ danych jakie zmienna jest w stanie przechowywać. Każda zmienna przed wykorzystaniem w programie musi zostać zadeklarowana (stworzona). Deklaracja polega na podaniu typu i nazwy zmiennej w formie: typ_zmiennej nazwa_zmiennej; np. int suma; Aby naraz zadeklarować wiele zmiennych tego samego typu oddzielamy ich nazwy przecinkiem: np. int suma, pensja, obroty; Na końcu każdej deklaracji musi znajdować się średnik! Nazwa zmiennej może się składać z liter (małych lub wielkich), cyfr, oraz znaku podkreślenia, ale nie może się zaczynać od cyfry.

52 Aby przypisać zmiennej jakąś określoną wartość wpisujemy: nazwa_zmiennej = wartość; np. suma = 100; Pierwsze przypisanie wartości zmiennej nazywa się jej inicjalizacją. Inicjalizacja zmiennej może się odbyć w dowolnym miejscu programu po jej wcześniejszym zadeklarowaniu. Może też wystąpić równocześnie z deklaracją: int suma = 100;

53 W Javie każda zmienna musi mieć określony typ. Deklaracja zmiennej polega na napisaniu nazwy typu, a po nim nazwy zmiennej. Double pensja; Int liczbadnipracujacych; Long liczbamieszkancowziemi; Boolean czyzdanyegzamin;

54 Po zadeklarowaniu zmiennej trzeba zainicjować ją za pomocą instrukcji przypisania nie można użyć wartości niezainicjowanej zmiennej. Int liczbadniprzepracowanych; System.out.println(liczbaDniPrzepracowanych); Błąd zmienna nie została zainicjowana!!!

55 Int liczbadniprzepracowanych; liczbadniprzepracowanych = 12; lub Int liczbadniprzepracowanych = 12;

56 Java jest językiem o ścisłej kontroli typów. Oznacza to, że zmienna każda musi mieć określony typu. Istnieje 8 podstawowych typów. 4 z nich reprezentują liczby całkowite, dwa liczby rzeczywiste, jeden o nazwie char zarezerwowano dla znaków reprezentowanych przez kody liczbowe systemu Unicode, zaś ostatni jest logiczny (boolean).

57 To liczby pozbawione części ułamkowej. Zaliczają się do nich także liczby ujemne. Typ Liczba bajtów zakres Int do Short do Long do byte do 127

58 Służą do przechowywania liczb z częścią ułamkową. Typ Liczba bajtów zakres Float 4 Około 3, E+38F (6-7 znaczących cyfr dziesiętnych) doubl e 8 Około 1, E (15 znaczących cyfr dziesiętnych)

59 Typ char służy do reprezentacji pojedynczych znaków. Mogą to być stałe znakowe opatrzone apostrofami np. A, z, 0. Typ ten zajmuje 16 bitów. Można również wyświetlać symbole zakodowane w Unicode (których wartości mieszczą się w zakresie \u0000 do \uffff). Przykładowo \u03c0 to grecka litera. Ponadto wyróżnia się symbole reprezentujące znaki specjalne jak znak nowej linii czy tabulacja: \n nowa linia \t tabulacja \b backspace \r powrót karetki \ cudzysłów \ znak apostrofu \\ - lewy ukośnik (ang. backslash)

60 Może przechowywać dwie wartości: true i false. Służy do sprawdzania warunków logicznych. Wartości logicznych nie można konwertować na wartości całkowitoliczbowe.

61 + (dodawanie) - (odejmowanie) * (mnożenie) / (dzielenie całkowitoliczbowe) % (dzielenie modulo) ++ (inkrementacja) -- (dekrementacja)

62 Wynik:

63 Operator inkrementacji (++) zwiększa wartość zmiennej o jeden, podczas gdy operator dekrementacji (--) zmniejsza wartość zmiennej o jeden. Oba operatory mogą występować w dwóch formach: Przedrostkowej (++x). Przyrostkowej (x++). Obie postacie powodują zwiększenie zapamiętanej w zmiennej wartości o jeden, ale w przypadku formy przedrostkowej odbywa się to przed jej wykorzystaniem (przed zwróceniem jej wartości), a w przypadku formy przyrostkowej dopiero po wykorzystaniu danej zmiennej.

64 Wynik:

65 Jeśli w wyniku operacji w dalszej części programu na zmiennej liczbowej przekroczymy dopuszczalny zakres przyjmowanych przez nią wartości to nie spowoduje to błędu kompilacji! Przekroczenie dopuszczalnej wartości nie powoduje błędu a jedynie zawinięcie liczby zgodnie z zasadą: INT_MAX + 1 = INT_MIN INT_MAX + 2 = INT_MIN +1 oraz INT_MIN 1 = INT_MAX INT_MIN 2 = INT_MAX + 1

66 Operatory bitowe służą do wykonywania operacji na bitach. Są one następujące: Operator Nazwa Przykład & Bitowe AND x & y Bitowe OR x y ~ Bitowe NOT ~x ^ Bitowy XOR x ^ y << Przesunięcie arytmetyczne w lewo x << y >> Przesunięcie arytmetyczne w prawo x >> y >>> Przesunięcie arytmetyczne w prawo z wypełnieniem zerami x >> y

67 Operacje logiczne wykonujemy na argumentach, które przyjmują jedną z dwóch możliwych wartości logicznych: true lub false. Wyróżniamy 3 operatory logiczne: Operator Nazwa Przykład && Logiczny AND x && y Logiczny OR x y! Logiczny NOT!x

68 Operatory przypisania są operatorami dwuargumentowymi i powodują przypisanie operandowi lewostronnemu wartości operandu prawostronnego. Argument 1 Operator Argument 2 Znaczenie x = y x = y x += y x = x + y x -= y x = x y x *= y x = x * y x /= y x = x / y x %= y x = x % y x <<= y x = x << y x >>= y x = x >> y x >>>= y x = x >>>y x &= y x = x & y x = y x = x y x ^= y x = x ^ y

69 Operatory porównania służą do porównania operandów. Zwracają one wartość true lub false. Przykład: Wynikiem działania arg1 == arg2 będzie true jeśli oba argumenty są sobie równe. W przeciwnym przypadku wynikiem będzie false. Operator Wykonywane działanie Przykład == Równość x == y!= Nierówność x!= y < Mniejszość x < y > Większość x > y <= Mniejszość lub równość x <= y >= Większość lub równość x >= y

70 Wszystkie operatory dwuargumentowe (za wyjątkiem op. przypisania) o jednakowym priorytecie są sprawdzane od lewej do prawej. Operatory przypisania są oceniane od prawej do lewej. Typ operatora Symbol operatora Przyrostkowe x++ x -- Unarne ++x --x +x -x ~! Multiplikatywne * / % Addytywne + - Przesunięcia bitowe << >> >>> Relacyjne < > <= >= instanceof Równości ==!= Bitowy AND & Bitowy XOR ^ Bitowy OR Logiczny AND && Logiczny OR Warunkowy? : Przypisania = += -= *= /= %= &= ^= == <<= >>= >>>=

71

72

73 == (operator równości)!= (operator nierówności) > (większości) < (mniejszości) >= (większe bądź równe) <= (mniejsze bądź równe) && (koniunkcja logiczna) (alternatywa logiczna)! (negacja)

74 Warunek? Wyrażenie1: wyrażenie2 Wartością tego wyrażenia jest wyrażenie1 jeśli warunek ma wartość true, lub wyrażenie2 gdy warunek ma wartość false.

75 Klasa Math zawiera zestaw funkcji matematycznych, które mogą być bardzo przydatne przy pisaniu niektórych rodzajów programów. int x=4; float pierwzx= Math.sqrt(x); System.out.println(pierwZx); Wynik : 2.0

76

77 double x=9.997; Int nx = (int) z; Wynik : 9

78 W javie łańcuchy składają się z szeregu znaków Unicode. Nie ma wbudowanego typu String, ale standardowa biblioteka Javy zawiera predefiniowaną klasę o takiej właśnie nazwie. Każdy łańcuch w cudzysłowach jest obiektem klasy String: String e= ; String powitanie= Witaj ;

79 Aby wydobyć z łańcucha jakiś podłańcuch, należy użyć metody substring klasy String. Np.. String powitanie= Witaj ; String s= powitanie.substring(0,3); Wit

80 Metoda equals String imie1= Aleks ; String imie2= Aleksandra ; Imie2.equals(imie1);

81

82 Instrukcje warunkowe służą do sprawdzania warunków. W zależności od tego czy warunek jest prawdziwy, czy fałszywy, wykonywane są różne bloki instrukcji. Ogólna postać instrukcji warunkowej jest następująca: if (warunek) { //instrukcje do wykonania, gdy warunek jest prawdziwy } else { //instrukcje do wykonania, gdy warunek jest fałszywy } Blok else jest blokiem opcjonalnym. Prawdziwa jest zatem instrukcja: if (warunek) { //instrukcje do wykonania, gdy warunek jest prawdziwy }

83 Często przydatna jest również zmodyfikowana postać instrukcji warunkowej, sprawdzająca warunki podrzędne, w przypadku gdy nie jest spełniony warunek nadrzędny. if (warunek1) { //instrukcje do wykonania, gdy warunek1 jest prawdziwy. } else if(warunek2) { //instrukcje do wykonania, gdy warunek2 jest prawdziwy, natomiast warunek1 jest fałszywy. } else if(warunek3) { //instrukcje do wykonania, gdy warunek3 jest prawdziwy, natomiast warunek1 oraz warunek2 jest fałszywy. } else { //instrukcje do wykonania, gdy wszystkie warunki są fałszywe. }

84

85 Instrukcja switch pozwala w wygodny sposób sprawdzić ciąg warunków i wykonać różny kod w zależności od tego czy są one fałszywe czy prawdziwe. Jej postać jest następująca:

86

87 Operator warunkowy jest postaci: warunek? wartość1 : wartość2; Co należy rozmieć jako: jeśli warunek jest prawdziwy to podstaw za wartość wyrażenia wartość1, w przeciwnym wypadku podstaw za wartość wyrażenia wartość2. Można go traktować jako skróconą wersję instrukcji warunkowej if. Przykład:

88 Pętla while wykonuje daną instrukcję lub blok instrukcji tak długo jak długo warunek jest spełniony (ma wartość true). Ogólna postać pętli while jest następująca: while (warunek) instrukcja; Pętla while bada prawdziwość warunku jeszcze przed wykonaniem dalszego kodu (na samym jej początku), dlatego też, jeśli warunek ma wartość false to instrukcje zawarte w tej pętli nigdy nie zostaną wykonane.

89 Można też tak:

90 Pętla do while jest odmianą pętli while, a jej ogólna postać jest następująca: do instrukcja; while(warunek); Co należy rozumieć jako: Wykonuj instrukcję dopóki warunek jest prawdziwy. Jako, iż warunek pętli sprawdzany jest na końcu, wykona się ona zawsze przynajmniej raz!

91 ALBO

92 Ogólna postać pętli for jest następująca: for (wyrażenie początkowe; wyrażenie warunkowe; wyrażenie modyfikujące) instrukcja_do_wykonania; W miejsce wyrażenia początkowego wstawiane jest wyrażenie stosowane do zainicjalizowania zmiennej służącej jako licznik wykonań pętli. Wyrażenie warunkowe określa jaki warunek musi być spełniony by przejść do kolejnego przebiegu pętli. Wyrażenie modyfikujące natomiast używane jest do modyfikacji wartości zmiennej będącej licznikiem pętli.

93 Wartość zmiennej i widoczna tylko w bloku pętli LUB Wartość zmiennej i widoczna poza blokiem pętli

94 Instrukcja break powoduje przerwanie wykonywania pętli i opuszczenie jej bloku. Nie ma warunku zatrzymania pętli A i tak zadziała

95 Wynik

96 Instrukcja continue powoduje przejście do kolejnej iteracji danej pętli (chyba, że była to jej ostatnia iteracja). Wynik

97 Instrukcje break i continue mają również postać w połączeniu z etykietami. Etykieta to wyznaczone miejsce w kodzie programu. Etykietę definiuje się przez podanie jej nazwy zakończonej znakiem dwukropka break etykieta powoduje przerwanie wszystkich pętli znajdujących się za etykietą (innymi słowy przerwij działanie pętli i idź do etykieta1). continue etykieta powoduje przerwanie bieżącej iteracji pętli przejście do miejsca oznaczonego etykietą. Następnie następuje ponowne wejście do pętli znajdującej się tuż za etykietą!

98 Wynik Widać różnicę? Wynik

99 char charat(int index) int compareto(string anotherstring) {<0;0;>0} boolean endswith(string suffix) int indexof(int ch, int fromindex) int indexof(string str) int length() String replace(char oldchar, char newchar) String substring(int beginindex) String tolowercase() String touppercase() String valueof( )

100 System.out.println("abc"); String cde = "cde"; System.out.println("abc" + cde); String c = "abc".substring(2,3); String d = cde.substring(1, 2); int dlugosc = cde.length();

101 boolean nextboolean() double nextdouble() float nextfloat() int nextint() int nextint(int n) uwaga na zakres: [0;n) long nextlong() void setseed(long seed)

102 // Stworzenie obiektu klasy Random, który posłuży do losowania liczb Random r = new Random(); // Losowanie liczby z zakresu [0,10] do zmiennej a. int a = r.nextint(11); // deklaracja i definicja zmiennej // Losowanie liczby z zakresu [-10,22] i wyświetlenie jej na konsolę. System.out.println( r.nextint(33)-10 ); /* 33, bo w przedziale [-10,22] są 33 liczby i -10 bo to najmniejsza liczba w zakresie. */

103

104 Tablica jest rodzajem struktury danych będącą zestawem elementów tego samego typu. Dostęp do każdego z tych elementów można uzyskać za pomocą jego indeksu w postaci liczny int. Jeśli np. a będzie tablicą liczb całkowitych to a[i] jest i-tym elementem tej tablicy. Deklaracja zmiennej tablicowej polega na określeniu typu tablicy i nazwy zmiennej. Int[] a; Int [] a = new int [100]; Powyższa instrukcja tworzy tablicę, w której można zapisać 100 liczb całkowitych.

105 Elementy tablicy numerowane są od 9. Tablicę można zapełnić wartościami np. za pomocą pętli: Int [] a = new int [100]; For (int i=0; i100; i++) A[i]=i Próba dostępu do elementu o indeksie 100 lub większym w tablicy zawierającej 100 elementów zakończy się spowodowaniem wyjątku ArrayIndexOutOfBounds (indeks spoza przedziału tablicy).

106 Informację o liczbie elementów tablicy można uzyskać za pomocą odwołania nazwatablicy.length Rozmiaru tablicy nie można zmienić! Int [] a = new int [100]; For (int i=0; i<a.length; i++) A[i]=i

107 Służą do reprezentacji tabel i innych bardziej złożonych struktur danych. Aby uzyskać dostęp do elementu tablicy wielowymiarowej należy użyć więcej niż jednego indeksu. Int [][] a = new int [4][2]; Int [][] tablica = { {16,3}, {9,7}, {6,3}, {5,12} }

108

109

110

111 System.out.println("\nTablica poszarpana"); int [][] tabsz = new int[10][]; // 8 wierszy,?? kolumn for(int i=0; i<tabsz.length; i++) tabsz[i] = new int[i]; /*w każdym wierszu tyle kolumn jaki jest numer wiersza */ //Wyświetlanie for(int i=0; i<tabsz.length; i++){ // "Przejście" przez wiersze for(int j=0; j<tabsz[i].length; j++)//"przejście" przez kolumny System.out.print(tabSZ[i][j]+" "); System.out.println(); // Koniec kolumn w danym wierszu - nowa linia }

112 Tablice można kopiować jedną instrukcją: arraycopy(object src, int srcpos, Object dest, int destpos, int length) Co otrzymamy po wykonaniu takiego czegoś? char[] copyfrom = { 'd', 'e', 'c', 'a', 'f', 'f', 'e', 'i', 'n', 'a', 't', 'e', 'd' }; char[] copyto = new char[7]; System.arraycopy(copyFrom, 2, copyto, 0, 7); System.out.println(new String(copyTo));

113 String napis = To jest napis ; napis.length() - to jest funkcja zwracając nam długość Jej definicja mogła by wyglądać tak: int length(string arg)

114 Jeśli mamy jakiś kawałek kodu, który często wykorzystujemy Jeśli często obliczamy lub potrzebujemy dostać efekt wywołania jakiegoś fragmentu kodu

115 int dodaj( int l1, int l2 ) { int wynik; wynik = l1 + l2; return wynik; } Funkcja zwraca wartość typu int Funkcja nazywa się dodaj Funkcja przyjmuje dwa parametry typu int: l1, l2 Funkcja zwraca nam sumę tych dwóch parametrów

116 package jbpack; import java.util.*; public class Program { // Gdzieś tu muszą być funkcje public static void main(string[] args) { // Tutaj nie } // Ale tutaj tak }

117 package jbpack; import java.util.*; public class Program { }; int dodaj( int l1, int l2 ) { int wynik; wynik = l1 + l2; return wynik; public static void main(string[] args) { System.out.println( Suma 4 i 5 wynosi: + dodaj(4,5)); } }

118 Jakaś funkcja: void głupiafunkcja( int arg ){ arg += 1; } Gdzieś w main(): int wartosc = 10; System.out.println( wartosc ); głupiafunkcja( wartosc ); System.out.println( wartosc ); Wynikiem będzie dwukrotne wyświetlenie 10!

119 8. Napisz funkcję, która w parametrze otrzymuje tablicę dwuwymiarową (o nieznanym rozmiarze) a w wyniku zwraca liczbę elementów dodatnich w tej tablicy. 9. Napisz funkcję, która dostaje trzy parametry: dwa znaki zn1, zn2 i jedną liczbę zak [4;8]. Funkcja ma zwrócić napis o długości zak i losowo wypełnioną znakami zn1, zn Napisz funkcję, która dostaje jeden parametr int dzielnik. Funkcja ma wypisywać na ekran wszystkie liczby mniejsze od 100, a podzielne przez dzielnik

120 Schemat blokowy Obliczenia Wejście / Wyjście Alternatywa Start Koniec

121

122

123 Program wczytujący liczby tak długo dopóki nie zostanie podana liczba 0. Program podaje na końcu sumę tak wczytanych liczb.

124

125 BEGIN Read(x); Read(y); suma := x + y; Write(suma); END.

126 BEGIN Read(dzielna); Read(dzielnik); IF(dzielnik!= 0) THEN BEGIN iloraz := dzielna / dzielnik write( Wynik wynosi, iloraz); END ELSE write( Błąd dzielenia przez 0! ); END

127 W celu wyświetlenia wartości zmiennych korzystamy ze znanej już instrukcji: System.out.println(zmienna_do_wyswietlenia); Przykładowo aby wyświetlić zawartość zmiennej suma: int suma = 100; System.out.println(suma); Aby wyświetlić jakiś napis, podajemy go jako argument w/w instrukcji opatrzony w cudzysłów: System.out.println( Jakiś napis do wyświetlenia ); Można połączyć wyświetlanie napisu i wartości zmiennych za pomocą operatora łączenia +: System.out.println( Wartość zmiennej suma wynosi + suma);

128 Aby wyświetlić zawartość dwóch zmiennych w jednej linii można posłużyć się instrukcją: System.out.print(zmienna); Przykładowo: int zawodnik = 1; double czas = 33; System.out.print( Zawodnik nr ); System.out.print(zawodnik); System.out.print( miał czas ); System.out.println(czas); LUB użyć operatora łączenia + System.out.println( Zawodnik nr + zawodnik + miał czas + czas);

129 Wszystkie sekwencje znaków specjalnych przedstawionych przy okazji omówienia typu char działają również na łańcuchach znaków. \n nowa linia \t tabulacja \b backspace \r powrót karetki \ cudzysłów \ znak apostrofu \\ - lewy ukośnik (ang. backslash) Aby wyświetlić tekst w 3 liniach wykorzystujemy sekwencję \n: System.out.println( To\njest teskt\nw 3 liniach );

130 boolean hasnext() - zwraca wartość True jeśli następna wartość dowolnego typu jest dostępny do odczytu. string next() - zwraca odczytaną następną wartość dowolnego typu. boolean hasnextint() - zwraca wartość True jeśli następna wartość jest typu Integer. int nextint() - zwraca następną odczytaną wartość typu int. boolean hasnextdouble() - zwraca wartość True jeśli następna wartość jest typu Double. double nextdouble() - zwraca następną odczytaną wartość typu Double.

131 Ryzykowne operacje zawiera się w blokach try Gdy coś złego się stanie program wygeneruje wyjątek Ów wyjątek jest łapany (stąd catch ) i może zostać obsłużony Dzięki temu program rzadziej się wysypuje Blok finally wykona się zawsze, niezależnie od błędów Literatura:

132

133

134 1. Pamiętaj, że buforowane wyjście należy czyścić, a pliki zamykać! 2. Klasa PrintWriter, jak również wszystkie inne poznane, mają wiele użytecznych metod, warto je poznać. 3. Za pomocą klasy File możesz zmieniać strukturę katalogów: tworzyć, kasować, odczytywać. 4. FileReader może bezpośrednio odczytywać plik, ale robi to bardzo wolno. 5. Parsowanie pliku tekstowego jest zadaniem wymagającym wiedzy o tym jak on jest zbudowany.

135 Obiekt C Obiekt A Obiekt B Obiekt D

136

137

138 Załóżmy, że mamy napisać program o następującej specyfikacji: 1. Program wyświetla kwadrat, okrąg i trójkąt. 2. Gdy użytkownik kliknie na jakiś kształt tenże zaczyna świecić na niebiesko. 3. Jednocześnie odgrywana jest muzyczka w.mp3, specyficzna do każdego z kształtów.

139

140 Kwadrat zmieńkolor() { // tu będzie kod do zmiany koloru } Trójkąt odtwórzdźwięk() zmieńkolor() { { /* odegraj dźwięk*/ // tu będzie kod do zmiany Okrąg } koloru } zmieńkolor() { odtwórzdźwięk() // { tu będzie kod do zmiany /* odegraj dźwięk*/ koloru } } Proceduralnie Obiektowo odtwórzdźwięk() { /* odegraj dźwięk*/ }

141 Dodajemy nowy kształt: Dodamy nowy kształt, ale tenże będzie odgrywał muzyczkę.wav

142 Zmieniamy przetestowany już kod i być może coś się zepsuje Proceduralnie Kwadrat zmieńkolor() { // tu będzie kod do zmiany koloru } odtwórzdźwięk() { /* odegraj dźwięk mp3*/ } Okrąg zmieńkolor() { // tu będzie kod do zmiany koloru } odtwórzdźwięk() { /* odegraj dźwięk mp3*/ } Obiektowo Trójkąt zmieńkolor() { // tu będzie kod do zmiany koloru } odtwórzdźwięk() { /* odegraj dźwięk mp3*/ } Dziwnokształtny zmieńkolor() { // tu będzie kod do zmiany koloru } odtwórzdźwięk() { /* odegraj plik.wav*/ }

143 Kształt ma mieć inny kolor po kliknięciu: A do tego kolor ten ma być zmienny, podawany w parametrze i do tego gradientowy

144

145 Kwadrat zmieńkolor() { // tu będzie kod do zmiany koloru } odtwórzdźwięk() { /* odegraj dźwięk mp3*/ } Okrąg zmieńkolor() { // tu będzie kod do zmiany koloru } Trójkąt zmieńkolor() { // tu będzie kod do zmiany koloru } odtwórzdźwięk() { /* odegraj dźwięk mp3*/ } Dziwnokształtny kolor1; kolor2; Proceduralnie Zmieniamy przetestowany kod Kolejne if-y odtwórzdźwięk() { /* odegraj dźwięk mp3*/ } Obiektowo } zmieńkolor() { // tu będzie kod do zmiany koloru z gradientem odtwórzdźwięk() { /* odegraj plik.wav*/ }

146 Kwadrat Okrąg Trójkąt Dziwnokształtny zmieńkolor() { // tu będzie kod do zmiany koloru } odtwórzdźwięk() { /* odegraj dźwięk mp3*/ } zmieńkolor() { // tu będzie kod do zmiany koloru } odtwórzdźwięk() { /* odegraj dźwięk mp3*/ } zmieńkolor() { // tu będzie kod do zmiany koloru } odtwórzdźwięk() { /* odegraj dźwięk mp3*/ } kolor1; kolor2; zmieńkolor() { // tu będzie kod do zmiany koloru z gradientem } odtwórzdźwięk() { /* odegraj plik.wav*/ }

147 Kwadrat Okrąg Trójkąt Dziwnokształtny Kształt zmieńkolor() { // tu będzie kod do zmiany koloru } odtwórzdźwięk() { /* odegraj dźwięk*/ }

148 Kwadrat Okrąg Trójkąt Dziwnokształtny kolor1; kolor2; zmieńkolor() { // tu będzie kod do zmiany koloru z gradientem } odtwórzdźwięk() { /* odegraj plik.wav*/ } Kształt zmieńkolor() { // tu będzie kod do zmiany koloru } odtwórzdźwięk() { /* odegraj dźwięk*/ }

149 Nazwa klasy To co obiekt wie To co obiekt potrafi Klasa będzie swoistym projektem obiektów tworzonych na jej podstawie. To co obiekt wie = atrybuty To co obiekt potrafi = metody

150 Pies To co obiekt wie Telewizor To co obiekt wie To co obiekt potrafi To co obiekt potrafi

151

152

153

154 Programowanie zorientowane obiektowo pozwala na dodawanie funkcjonalności bez zmiany uprzednio przetestowanego kodu. Wszystko w Javie jest obiektem (znajduje się wewnątrz klasy) Klasa opisuje sposób na stworzenie obiektu danego typu. Taki schemat. Obiekt potrafi robić różne rzeczy. Niekoniecznie interesuje nas w jaki sposób to robi. Obiekt wie o niektórych rzeczach i robi specyficzne rzeczy Rzeczy które obiekt wie o sobie nazywane atrybutami. Reprezentują stan obiektu. Rzeczy które obiekt robi nazywane są metodami. Reprezentują zachowanie obiektu. Gdy tworzysz klasę, zwykle powinieneś też stworzyć oddzielną klasę do testowania w której stworzysz obiekty poprzedniej klasy. Klasa może dziedziczyć atrybuty i metody z superklas (bardziej ogólnych klas) Programy w Javie to po prostu gadanie obiektów do siebie

155

156 public dostęp do atrybutu z każdego miejsca Private dostęp do atrybutu tylko z wnętrza klasy bazowej/obiektu bazowego Protected dostęp do atrybutu tylko z wnętrza klasy bazowej lub niższej w hierarchii dziedziczenia

157 W Javie wszystko co napiszemy dziedziczy po klasie Object. I tam jest taka fajna metoda tostring(). Ale nie działa ona tak jak chcemy No to nic trudnego! Java dba, abyśmy się nie pomylili

158

159 No to co to ten static?

160

161

162

163 Pakiety z hierarchii java i javax (dodatki wprowadzone w późniejszych wersjach) należą do podstawowego zestawu klas rozprowadzanych jako Java. Zestaw ten jest dostępny w dwóch wersjach: JRE (Java Runtime Environment) udostępnia kod bajtowy wszystkich klas standardowych i wirtualną maszynę do ich uruchamiania, zaś JDK (Java Development Kit) dodatkowo udostępnia źródła tych klas oraz dodatkowe narzędzia takie jak kompilator, paker czy debuger. Podział ten wprowadzono dlatego, że użytkownik Javy do uruchamiania programów potrzebuje tylko JRE, natomiast do programowania działających aplikacji potrzeba już JDK.

164 Specyfikatory dostępu pełnią rolę w Javie bardzo ważną, pozwalają bowiem na określenie swoistego rodzaju praw dostępu do składowych klas, a także do samych klas. Publiczny Prywatny Chroniony pakietowy

165 Domyślnie, jeżeli przed składową klasy nie występuje żadne określenie, dostęp jest pakietowy, co oznacza, że dostęp do tej składowej mają wszystkie klasy pakietu, w którym się one znajdują. Dostęp publiczny jest określany słowem public, dostęp prywatny słowem private a chroniony słowem protected.

166 Pakiet JDK (konsola) NetBeans Eclipse

167

168