Politechnika Warszawska KATALOG PRZEDMIOTÓW. Studia stacjonarne drugiego stopnia (magisterskie) TOK 2006

Transkrypt

1 Politechnika Warszawska Wydział Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa KATALOG PRZEDMIOTÓW Studia stacjonarne drugiego stopnia (magisterskie) TOK 2006 Katalog zawiera 261 przedmiotów +1 obieralny. Warszawa 2011

2 Kierunki i specjalności studiów Studia drugiego stopnia (magisterskie) trwają 3 semestry (z wyjątkiem 4 semestralnej specjalności Energetyka Jądrowa). Studia magisterskie prowadzone są na następujących kierunkach i specjalnościach. Kierunek Automatyka i Robotyka Energetyka Lotnictwo i Kosmonautyka Mechanika i Budowa Maszyn Specjalność Biorobotyka opiekun: prof. Krzysztof Kędzior Robotyka opiekun: prof. Janusz Frączek Chłodnictwo i Klimatyzacja opiekun: prof. Zbysław Pluta Maszyny i Urządzenia Energetyczne opiekun: dr hab. Konrad Świrski Odnawialne Źródła i Przetwarzanie Energii opiekun: prof. Roman Domański Systemy Informatyczne w Energetyce opiekun: prof. Janusz Lewandowski Energetyka Jądrowa opiekun: dr Nikołaj Uzunow Automatyka i Systemy Lotnicze opiekun: prof. Janusz Narkiewicz Kosmonautyka opiekun: prof. Piotr Wolański Napędy Lotnicze opiekun: prof. Rudolf Klemens Statki Powietrzne opiekun: prof. Zdobysław Goraj Komputerowe Wspomaganie Projektowania Inżynierskiego opiekun: prof. Jacek Rokicki Mechanika Stosowana opiekun: prof. Tomasz Zagrajek Kierunki studiów oraz specjalności w ramach kierunków w danym roku akademickim są uruchamiane po zgłoszeniu się na nie odpowiedniej (ustalanej przez Dziekana) liczby studentów. Opiekunami kierunków są: Automatyka i Robotyka prof. Janusz Frączek Energetyka prof. Janusz Lewandowski Lotnictwo i Kosmonautyka dr hab. Cezary Galiński Mechanika i Budowa Maszyn prof. Jacek Rokicki Regulamin studiów i warunki przyjęć na studia Studentów studiów magisterskich stacjonarnych obowiązuje Regulamin Studiów w Politechnice Warszawskiej. Warunki przyjęć na studia magisterskie określane są coroczną decyzją Rady Wydziału i ogłaszane na wydziałowej stronie internetowej. Przyjęcia na studia magisterskie dokonywane są dwa razy w roku (po semestrze zimowym i letnim). W sprawach nie ujętych zasadami regulaminowymi decyzje podejmuje Dziekan Wydziału. Poniższe ustalenia precyzują niektóre punkty tego Regulaminu. 2

3 Przebieg studiów Student układa plan swoich zajęć na nadchodzący semestr. W planie uwzględnia się przedmioty wynikające z programu studiów na dany semestr dla odpowiedniego kierunku i specjalności, a także o ile zaistnieje taka potrzeba przedmioty powtarzane przez studenta. Dopuszcza się także zaliczanie pewnych przedmiotów awansem, czyli wpisywanie do planu zajęć przedmiotów przewidzianych na kolejne semestry nauki. Studenci przyjmowani na studia magisterskie po semestrze zimowym realizują najpierw plan studiów odpowiadający I semestrowi. Natomiast studenci przyjmowani na studia po semestrze letnim realizują najpierw program studiów semestru II-giego a następnie I-szego. Program studiów i treści przedmiotów są dobrane tak, iż dowolność sekwencji zaliczenia I-szego i II-giego semestru studiów nie stwarza problemów. Podczas przygotowywania planu studiów na kolejny semestr student dokonuje wyboru: Przedmiotów obieralnych, jeśli są one przewidziane programem studiów. Nie istnieje oddzielna lista przedmiotów obieralnych. Jako przedmioty obieralne dla studenta studiującego na określonym kierunku i specjalności są traktowane wszystkie przedmioty z pozostałych kierunków lub specjalności. Jednorazową decyzją Dziekana mogą być ogłoszone, w danym semestrze, i podane na stronie internetowej Wydziału dodatkowe przedmioty obieralne jak. na przykład, przedmioty prowadzone przez profesorów wizytujących z zagranicy. Miejsca wykonywania (Zakład) oraz tematyki pracy przejściowej. Miejsca wykonywania i tematyki seminarium dyplomowego. Tematyka seminarium ma za zadanie uzupełnić wiadomości studenta w zakresie pracy dyplomowej. Seminarium powinno być wykonywane w tym samym zakładzie co praca dyplomowa Miejsca wykonywania i tematyki pracy dyplomowej Podczas układania planu zajęć należy zwrócić uwagę na podane w katalogu prerekwizyty, czyli wykłady, których zaliczenie jest zalecane przed uczęszczaniem na wybrany przedmiot. Dopuszcza się uczęszczanie na przedmiot bez zaliczenia zalecanych prerekwizytów, jednakże student powinien mieć świadomość zwiększonego ryzyka uzyskania negatywnej oceny. W wypadkach, gdy prerekwizyt jest oczywisty, nie jest on sygnalizowany w katalogu. Po każdym semestrze postępy w nauce studenta są sprawdzane i dokonywana jest procedura rejestracji na kolejny semestr. Po zakończeniu nauki sprawdza się, czy student spełnia warunki ukończenia studiów. Zasady rejestracji na kolejne semestry System punktowy Każdemu przedmiotowi przypisywana jest określona liczba punktów ECTS (European Credit Transfer System). Liczba punktów odzwierciedla znaczenie przedmiotu, jego stopień trudności i nakład pracy niezbędny do uzyskania zaliczenia. Studenci uzyskują punkty, otrzymując pozytywną ocenę z przedmiotu (wysokość oceny nie ma znaczenia). Łączna liczba punktów przyporządkowanych przedmiotom występującym w planie każdego semestru studiów wynosi 30. System ocen 1. Z każdego przedmiotu po zakończeniu semestru wystawia się jedną ocenę, niezależnie od podziału zajęć na wykłady, ćwiczenia i laboratoria. 2. Skala ocen składa się jednej oceny negatywnej 2 oraz z pięciu ocen pozytywnych: 3, 3½, 4, 4½, W absolutnie wyjątkowych sytuacjach, jako wynik pracy semestralnej z przedmiotu może być wystawiony warunek N. Oznacza on, że prowadzący przedmiot pozytywnie ocenia postępy studenta w trakcie semestru, natomiast uznaje za uzasadnioną ważnymi przyczynami losowymi niemożność przystąpienia do ostatecznego sprawdzianu. Warunek N upoważnia studenta do zaliczenia przedmiotu najpóźniej do końca następnego semestru, bez konieczności powtórnego uczęszczania na zajęcia i bez odpłatności za powtarzanie. Nie rozliczenie się z warunku N przy następnej rejestracji sprawia, że dany przedmiot pozostaje niezaliczony i musi być powtarzany. Za przedmiot z warunkiem N nie przyznaje się punktów. 3

4 Regulamin rejestracji na kolejny semestr 1. Warunkiem rejestracji na kolejny semestr jest zgromadzenie od początku studiów liczby punktów nie mniejszej niż podana w poniższych tabelach. Liczby te są obniżone w stosunku do nominalnych (30 punktów za semestr). Jest to równoważność rejestracji warunkowej. Studia magisterskie Rejestracja na semestr II III Liczba zgromadzonych punktów Osoba, która nie spełnia warunków rejestracji na kolejny semestr zostaje skreślona z listy studentów. Wyjątek stanowią dwa ostatnie semestry studiów, na które można uzyskać ponowną rejestrację. 3. Przedmiot, z którego student uzyskał negatywną ocenę musi być powtarzany. Przedmiot można powtarzać jedynie dwukrotnie. Osoba, która trzykrotnie nie zaliczyła przedmiotu zostaje wykreślona z listy studentów. 4. Dziekan może udzielić studentowi urlopu zdrowotnego, losowego lub okolicznościowego. 5. W szczególnych przypadkach Dziekan może udzielić studentowi przebywającemu na urlopie zgody na zaliczanie pewnych przedmiotów awansem. 6. Studia magisterskie nie mogą trwać dłużej niż pięć semestrów. W przypadku udzielenia studentowi urlopu, limit czasu studiów odpowiednio się przedłuża. 7. W przypadku kontynuacji studiów na Wydziale nadwyżka punktów zgromadzona podczas studiów inżynierskich nie jest zaliczana do punktacji studiów magisterskich. Drugi stopień studiów rozpoczyna się zawsze z zerowym stanem punktów. Przedmioty wybierane dowolnie Pewną część przedmiotów umieszczonych w planie studiów każdego z kierunków i wszystkich specjalności stanowią przedmioty obieralne. Przedmioty obieralne pozwalają na dostosowanie planu studiów do szczegółowych zainteresowań studenta. Studenci kierunku Mechanika i Budowa Maszyn wybierają nie tylko przedmioty obieralne lecz też przedmioty z grupy przedmiotów specjalnościowych. Wybór jest tu ograniczony do przedmiotów z podanej dla specjalności listy. Przedmioty obieralne Obowiązują następujące zasady wyboru przedmiotów obieralnych: 1. Jako obieralny może być wybrany dowolny znajdujący się w katalogu przedmiot przeznaczony dla innego kierunku studiów lub innej specjalności (przedmiotów zaliczanych awansem nie można traktować jako obieralnych). 2. Przed każdym semestrem będzie publikowana lista oferowanych dodatkowych wykładów, które będzie można zaliczać jako przedmioty obieralne. Przedmioty takie, na przykład, prowadzone przez profesorów wizytujących z zagranicy, uruchamiane będą decyzją Dziekana. 3. W planie studiów przedmioty obieralne oznaczane są jako wykłady, jednakże wybrany przedmiot może mieć także formę ćwiczeń lub laboratorium. 4. Student zaliczając przedmioty obieralne będzie mógł zgromadzić co najwyżej o 10 punktów więcej, niż to wynika z jego planu studiów. Na kolejne przedmioty obieralne będzie mógł uczęszczać, lecz punkty nie będą mu dopisywane. 5. Dla poszczególnych kierunków studiów opracowano listę sugerowanych przedmiotów obieralnych. Listy mają wyłącznie charakter doradczy i nie zawężają możliwości wyboru. 4

5 Przedmioty specjalnościowe Mechaniki i Budowy Maszyn Obowiązują następujące zasady wyboru przedmiotów specjalnościowych na kierunku Mechanika i Budowa Maszyn: 1. Jako specjalnościowy może być wybrany dowolny przedmiot z podanej listy. 2. W planie studiów przedmioty specjalnościowe oznaczane są nominalnie jako wykłady, jednakże wybrany przedmiot może mieć także formę ćwiczeń lub laboratorium. 3. Przedmioty specjalnościowe zaliczone w liczbie większej niż minimum wymagane planem studiów będą traktowane jak przedmioty obieralne. Warunki ukończenia studiów Warunki ukończenia studiów magisterskich są następujące: Zaliczenie wszystkich przedmiotów przewidzianych planem studiów magisterskich na wybranym kierunku i specjalności, Uzyskanie 90 punktów ECTS włącznie z pracą dyplomową. Wykonanie pracy dyplomowej magisterskiej i zdanie egzaminu dyplomowego magisterskiego. Ocena z przebiegu studiów jest średnią ważoną obliczaną według wzoru: gi Oi Z zbiór zaliczonych przedmiotów, i= 1,.. Z Ocena średnia =, gi liczba punktów przypisana przedmiotowi i, gi O ocena z przedmiotu i. i= 1,.., Z i Oceny negatywne nie są wliczane do średniej. Egzaminy dyplomowe organizowane są kilka razy w roku - nominalnie w styczniu, marcu, czerwcu, wrześniu i październiku. Szczegółowe terminy składania prac dyplomowych na każdy rok akademicki podawane są na stronach internetowych Wydziału. 5

6 Kierunek Lotnictwo i Kosmonautyka Automatyka i Systemy Lotnicze Kosmonautyka Napędy Lotnicze Statki Powietrzne 1 semestr 2 semestr 3 semestr 1 semestr 2 semestr 3 semestr 1 semestr 2 semestr 3 semestr 1 semestr 2 semestr 3 semestr

7 Kierunek Lotnictwo i Kosmonautyka Specjalność Automatyka i Systemy Lotnicze Semestr 1 Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK326 Dynamika lotu NK321 Fizyczne podstawy zagrożeń atmosferycznych NK327 Niekonwencjonalne napędy NK481 Równania różniczkowe cząstkowe NK389 Sterowanie w lotnictwie i kosmonautyce NK398 Techniki kosmiczne NK328 Wymiana ciepła w lotnictwie NK488 Wyposażenie pokładowe Lista przedmiotów specjalnościowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK342 Metoda elementów skończonych NS636 Nawigacja lotnicza i satelitarna NS637 Układy automatycznego sterowania lotem

8 Kierunek Lotnictwo i Kosmonautyka Specjalność Automatyka i Systemy Lotnicze Semestr 2 Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK480 Fizyka NK491 Praca przejściowa magisterska NK495 Teoria przetwarzania sygnałów i identyfikacja NK496 Zarządzanie eksploatacją obiektów latających Lista przedmiotów specjalnościowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NS651 Aerodynamika NS662 Czujniki i układy pomiarowe NS646 Laboratorium systemów lotniczych NS647 Układy nawigacji i orientacji przestrzennej NS648 Zaawansowana teoria sterowania

9 Lista przedmiotów wspólnych: Lp. Nr katalogowy 1. NW137 WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Kierunek Lotnictwo i Kosmonautyka Specjalność Automatyka i Systemy Lotnicze Semestr 3 Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS Przygotowanie pracy dyplomowej magisterskiej NW138 Seminarium dyplomowe magisterskie Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK306 Optymalizacja konstrukcji lotniczych NK309 Samoloty bezzałogowe

10 Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Kierunek Lotnictwo i Kosmonautyka Specjalność Kosmonautyka Semestr 1 Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK326 Dynamika lotu NK321 Fizyczne podstawy zagrożeń atmosferycznych NK327 Niekonwencjonalne napędy NK481 Równania różniczkowe cząstkowe NK389 Sterowanie w lotnictwie i kosmonautyce NK398 Techniki kosmiczne NK328 Wymiana ciepła w lotnictwie NK488 Wyposażenie pokładowe Lista przedmiotów specjalnościowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NS638 Fizyka przestrzeni kosmicznej NK342 Metoda elementów skończonych NS639 Numeryczne modelowanie przepływów w silnikach turbinowych i rakietowych

11 Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Kierunek Lotnictwo i Kosmonautyka Specjalność Kosmonautyka Semestr 2 Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK480 Fizyka NK491 Praca przejściowa magisterska NK495 Teoria przetwarzania sygnałów i identyfikacja NK496 Zarządzanie eksploatacją obiektów latających Lista przedmiotów specjalnościowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NS503 Aparatura kosmiczna NS649 Dynamika lotu rakiet NS513 Dynamika sztucznych satelitów ziemi NS568 Teledetekcja satelitarna NS570 Telekomunikacja satelitarna

12 Lista przedmiotów wspólnych: Lp. Nr katalogowy 1. NW137 WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Kierunek Lotnictwo i Kosmonautyka Specjalność Kosmonautyka Semestr 3 Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS Przygotowanie pracy dyplomowej magisterskiej NW138 Seminarium dyplomowe magisterskie Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK306 Optymalizacja konstrukcji lotniczych NK309 Samoloty bezzałogowe

13 Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Kierunek Lotnictwo i Kosmonautyka Specjalność Napędy Lotnicze Semestr 1 Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK326 Dynamika lotu NK321 Fizyczne podstawy zagrożeń atmosferycznych NK327 Niekonwencjonalne napędy NK481 Równania różniczkowe cząstkowe NK389 Sterowanie w lotnictwie i kosmonautyce NK398 Techniki kosmiczne NK328 Wymiana ciepła w lotnictwie NK488 Wyposażenie pokładowe Lista przedmiotów specjalnościowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NS640 Komory spalania NK342 Metoda elementów skończonych NS639 Numeryczne modelowanie przepływów w silnikach turbinowych i rakietowych

14 Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Kierunek Lotnictwo i Kosmonautyka Specjalność Napędy Lotnicze Semestr 2 Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK480 Fizyka NK491 Praca przejściowa magisterska NK495 Teoria przetwarzania sygnałów i identyfikacja NK496 Zarządzanie eksploatacją obiektów latających Lista przedmiotów specjalnościowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NS554 Sprężarki i turbiny lotnicze NS563 Technologia silników lotniczych NS650 Wytrzymałość silników lotniczych NS600 Zaawansowane laboratorium silników NS601 Zasilanie i sterowanie silników lotniczych

15 Lista przedmiotów wspólnych: Lp. Nr katalogowy 1. NW137 WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Kierunek Lotnictwo i Kosmonautyka Specjalność Napędy Lotnicze Semestr 3 Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS Przygotowanie pracy dyplomowej magisterskiej NW138 Seminarium dyplomowe magisterskie Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK306 Optymalizacja konstrukcji lotniczych NK309 Samoloty bezzałogowe

16 Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Kierunek Lotnictwo i Kosmonautyka Specjalność Statki Powietrzne Semestr 1 Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK326 Dynamika lotu NK321 Fizyczne podstawy zagrożeń atmosferycznych NK327 Niekonwencjonalne napędy NK481 Równania różniczkowe cząstkowe NK389 Sterowanie w lotnictwie i kosmonautyce NK398 Techniki kosmiczne NK328 Wymiana ciepła w lotnictwie NK488 Wyposażenie pokładowe Lista przedmiotów specjalnościowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NS641 Lotnicze struktury inteligentne NS642 Wytrzymałość konstrukcji cienkościennych

17 Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Kierunek Lotnictwo i Kosmonautyka Specjalność Statki Powietrzne Semestr 2 Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK480 Fizyka NK491 Praca przejściowa magisterska NK495 Teoria przetwarzania sygnałów i identyfikacja NK496 Zarządzanie eksploatacją obiektów latających Lista przedmiotów specjalnościowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NS651 Aerodynamika NS520 Kompozyty w konstrukcjach lotniczych NS663 Wytrzymałość konstrukcji cienkościennych NS652 Zmęczenie i diagnostyka konstrukcji płatowców

18 Lista przedmiotów wspólnych: Lp. Nr katalogowy 1. NW137 WYDZIAŁ MECHANICZNY ENERGETYKI I Kierunek Lotnictwo i Kosmonautyka Specjalność Statki Powietrzne Semestr 3 Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS Przygotowanie pracy dyplomowej magisterskiej NW138 Seminarium dyplomowe magisterskie Lista przedmiotów kierunkowych: Lp. Nr katalogowy Nazwa przedmiotu W C L P S Punkty ECTS 1. NK306 Optymalizacja konstrukcji lotniczych NK309 Samoloty bezzałogowe

19 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Aerodynamika 2 Nazwa przedmiotu w drugim języku: Aerodynamics 2 Nazwa skrócona: AERO2 Numer katalogowy: NS651 Język wykładowy: polski Odpowiedzialny za przedmiot: dr inż. Krzysztof Kubryński Liczba punktów ECTS: 4 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 2, 0, 1, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 30, 0,15, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Lotnictwo i Kosmonautyka Automatyka i Systemy Lotnicze stacjonarne II stopnia 2 Statki Powietrzne stacjonarne II stopnia 2 Skrócone treści: Znajomość i zrozumienie pojęć z zakresu zaawansowanych zagadnień aerodynamiki samolotu, koncepcji oraz projektowania aerodynamicznego, optymalizacji aerodynamicznej samolotu oraz podstaw metod obliczeniowych stosowanych w aerodynamice. Bibliografia: 1. Bertin J.J., Smith M.L., Aerodynamics for Engineers, Prentice Hall College Kuethe A.M., Chow C-Y, Fundations of aerodynamics: bases of aerodynamic design, John Wiley and Sons, Anderson Jr. J.D. - Fundamentals of Aerodynamics, McGraw-Hill International, Efekty kształcenia: Po zaliczeniu przedmiotu studenci potrafią rozpoznać podstawowe zjawiska przepływowe istotne dla własności aerodynamicznych samolotu, umieją wykorzystać zasady projektowania aerodynamicznego prowadzące do uzyskania wymaganych własności oraz są w stanie zastosować wybrane narzędzia projektowania aerodynamicznego. Kryteria oceny: bieżąca ocena pracy studenta (laboratoria i projekty) + kolokwium zaliczeniowe Praca własna: Zajęcia laboratoryjne i projekty obliczeniowe Szczegółowe treści merytoryczne: 1. Opływ trójwymiarowych układów aerodynamicznych. Równania, warunki brzegowe i dodatkowe, metody numeryczne rozwiązania. 2. Teoria profilu cienkiego, typy profili aerodynamicznych, profile NACA, profile laminarne, warstwa przyścienna, oddziaływanie warstwa przyścienna przepływ nielepki, typy oderwań, profile wieloelementowe. 3. Teoria powierzchni nośnej zagadnienie analizy i projektowania, metoda siatki wirowej (VLM).

20 4. Opór indukowany, twierdzenia Munka, niepłaskie układy płatów, obliczenia sił i momentów aerodynamicznych, metoda bliskiego i dalekiego pola. 5. Płaty smukłe i układy hybrydowe. Opływ płata przy dużych kątach natarcia, nieliniowe efekty aerodynamiczne. 6. Przepływ ściśliwy, transformacja Prandtla-Glauerta, transoniczny opływ profilu, metody obliczeniowe, podobieństwo transoniczne, rodzaje profili dla zakresu transonicznego 7. Skrzydło skośne, opływ i charakterystyka w zakresie małych prędkości oraz prędkości przydźwiękowych, prosta teoria skosu, zasady projektowania. 8. Opór falowy brył osiowo-symetrycznych, reguła pól. 9. Interferencja aerodynamiczna. Uwagi dodatkowe (opiekuna przedmiotu): Liczebność grupy laboratoryjnej 12 osób

21 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Aparatura kosmiczna APKOS NS503 polski dr Piotr Orleański Liczba punktów ECTS: 3 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 2, 0, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 30, 0, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Lotnictwo i Kosmonautyka Kosmonautyka stacjonarne jednolite, stacjonarne II stopnia 2, 3, 9 Skrócone treści: nauczenie sposobu systemowego podejścia do zagadnienia projektowania urządzeń przeznaczonych dla misji kosmicznych. Przekazanie praktycznej wiedzy dotyczącej misji kosmicznych, aparatury satelitarnej i wymagań technicznych oraz środowiskowych dla jej konstrukcji. Bibliografia: 1. P.N.Slater Remote Sensing-optics and optical systems Addison-Weslay Publishing Company 2. James R.Wertz, Wiley J.Larson Space Mission Analysis and design Space Technology Library, Kluwert Academic Publishers 3. J. Wijker Spacecraft structures Springer Verlag 2008 Dodatkowe literatura: Materiały na stronie Efekty kształcenia: po zaliczeniu przedmiotu studenci powinni posiadać ogólną wiedzę na temat projektowania i testowania aparatury satelitarnej. Powinni umieć wyszukać w przyszłym projekcie satelitarnym te fragmenty, które z technicznego punktu widzenia mogą stanowić zagrożenie dla jego realizacji. Powinni umieć odnaleźć się w przyszłym zespole realizującym taki projekt, znać organizację projektu, wiedzieć co należy wykonać w każdej z jego faz, znać specjalistyczną nomenklaturę, i specyficzne wymagania. Kryteria oceny: zaliczenie seminarium, na którym studenci prezentują wybrane projekty (eksperymenty) satelitarne i prowadzą dyskusję nad szczegółowymi zagadnieniami związanymi z realizacją techniczną wybranego projektu Szczegółowe treści merytoryczne:

22 Misje kosmiczne, typy eksperymentów kosmicznych., informacje wstępne o instrumentach satelitarnych i ich zadaniach. Klasyfikacja i typy statków kosmicznych. Sprawy telekomunikacji. Typowe instrumenty naukowe. Nawigacja satelitów. Fazy przebiegu misji kosmicznych. Wymagania środowiskowe i techniczne aparatury kosmicznej. Wymagania niezawodnościowe. Konstrukcje mechanizmów i układów optycznych wymagania, przykłady rozwiązań. Konstrukcje układów elektronicznych wymagania, przykłady rozwiązań. Procedury realizacji projektów kosmicznych i testów urządzeń. Nowe technologie kosmiczne i kierunki rozwoju. Uwagi dodatkowe (opiekuna przedmiotu): wykład prowadzony przez pracowników Centrum Badań Kosmicznych PAN w budynku ITC

23 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Czujniki i układy pomiarowe Sensors and Measurement Systems CIUP NS662 polski dr inż. Krzysztof Gajda Liczba punktów ECTS: 2 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: średnio-zaawansowany tygodniowy: [ 1, 1, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 15,15, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Lotnictwo i Kosmonautyka Automatyka i Systemy Lotnicze stacjonarne II stopnia 2 Skrócone treści: Opanowanie wiedzy w zakresie budowy i zasad działania czujników pomiarowych oraz rozproszonych systemów pomiarowych. Nauczenie metody projektowania układów pomiarowych oraz oceny poprawności wyników pomiarowych. Bibliografia: Zalecana literatura: 1.Lesiak P., Komputerowa technika pomiarowa w przykładach, Osiander, R., MEMS and microstructures in aerospace applications, Sobkowiak A., Metody i technika przetwarzania sygnałów w pomiarach fizycznych, 2002 Dodatkowa literatura 1. Świsulski D., Komputerowa technika pomiarowa, Tłaczała W., Środowisko LabView, Zakrzewski J., Czujniki i przetworniki pomiarowe, LabView User Manual, National Instruments, Materiały dostępne dla studentów zarejestrowanych na przedmiot, w semestrze, w którym przedmiot jest uruchomiony Efekty kształcenia: Po zaliczeniu przedmiotu studenci powinny posiadać umiejętność projektowania układów pomiarowych, doboru czujników do badanego procesu, dokonania analizy stopnia poprawności wykonanych pomiarów. Kryteria oceny: Metody oceny: Zaliczenie przedmiotu wymaga uzyskania 50% punktów z 2 kolokwiów i otrzymania pozytywnej oceny z opisu systemu pomiarowego / czujnika wskazanego przez prowadzącego, wykonywanego w ramach pracy własnej. Praca własna: zajęcia laboratoryjne, podczas których studenci powinny zaprojektować i zestawić układ pomiarowy oparty na czujnikach analogowych lub cyfrowych. Ocena dokładności pomiarów.

24 Szczegółowe treści merytoryczne: Treści merytoryczne przedmiotu: W: Budowa i zasada działania czujników oraz rozproszonych systemów pomiarowych. Struktury układów pomiarowych. Skalowanie czujników. Błędy pomiarów oraz metody ograniczania błędów pomiarowych (filtracja). Ochrona systemów pomiarowych przed zakłóceniami. Przetworniki C/A i A/C, proces próbkowania (aliasing), kwantowanie. Czujniki i kondycjonery w torach pomiarowych. Rozproszone systemy pomiarowe system interfejsu CAN (magistrala, komunikacja, struktura modułu CAN). Czujniki inteligentne. Ć: Zapoznanie się z tematyką i metodyką wykonywania pomiarów. Zasady działania oraz badanie dokładności wskazań czujników pola magnetycznego stosowanych w układach nawigacyjnych, czujników temperatury i ciśnienia oraz przyrządów i systemów do pomiaru kątów orientacji przestrzennej. W ramach ćwiczeń studenci mają możliwość zapoznania się z obsługą środowiska LabVIEW wykorzystywanego w współczesnej technice pomiarowej, w tym tworzenie aplikacji pomiarowych oraz procedur..

25 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Dynamika lotu Dynamics of Flight DYNLOT NK326 polski dr inż. Maria Złocka Liczba punktów ECTS: 3 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 2, 0, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: egzamin semestralny: [ 30, 0, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Lotnictwo i Kosmonautyka Automatyka i Systemy Lotnicze stacjonarne II stopnia 1 Kosmonautyka stacjonarne II stopnia 1 Napędy Lotnicze stacjonarne II stopnia 1 Statki Powietrzne stacjonarne II stopnia 1 Przedmioty na których bazuje dany przedmiot (prerekwizyty): Mechanika 1 (NW108), Mechanika 2 (NW115), Mechanika lotu 1 (NK472), Mechanika lotu 2 (NK457) Skrócone treści: Wykład obejmuje modelowanie ruchu statku powietrznego. Przedstawione są metody wyprowadzenia dynamicznych równań ruchu statków nieodkształcalnych i układów z dodatkowymi stopniami swobody. Przedstawiona jest linearyzacja równań ruchu i metody wyznaczenia pochodnych aerodynamicznych występujących w równaniach zlinearyzowanych, wykorzystywane do badania stateczności bocznej i podłużnej zaburzonego ruchu ustalonego samolotu. Przedstawione są metody badania ruchu samolotu na dużych kątach natarcia: korkociągu i wing rock a. Przedstawione jest zastosowanie liniowego i nieliniowego sterowania optymalnego, oraz sterowanie metodą nieliniowej dynamiki odwrotnej do sterowania ruchem samolotu. Bibliografia: 1.Bandu N. Pamadi : Preference, stability, dynamics and control of airplanes, AIAA Education Series, Virginia, 2004, 2.Zdobysław Goraj : Dynamika i aerodynamika samolotów manewrowych z elementami obliczeń, BNIL, Warszawa, 2001, 3.Jan Roskam Airplane flight dynamics and automatic flight controls, DAR, Kansas, USA, 2003, 4.Michael V. Cook, Flight Dynamics Principles, BH Elsevier, 2008, 5.Materiały dostarczone przez wykładowcę pt. Dynamika lotu (100 stron w wersji elektronicznej). Efekty kształcenia: Po zaliczeniu przedmiotu student nabywa umiejętności modelowania fizycznego i matematycznego ruchu samolotu, którego własności dynamiczne bada. Potrafi ocenić stateczność podłużną i boczną

26 zaburzonego lotu poziomego samolotu, wyznaczyć parametry korkociągu ustalonego i ocenić stateczność korkociągu na podstawie numerycznej symulacji ruchu Kryteria oceny: Zdany egzamin zalicza przedmiot. Przewidziane jest zwolnienie z części egzaminu po otrzymaniu pozytywnej oceny ze sprawdzianu wiedzy z części wykładu. Szczegółowe treści merytoryczne: 1. Modelowanie 1.1 Model fizyczny statku powietrznego założenia 1.2 Układy współrzędnych wykorzystywane w dynamice lotu. 2. Związki kinematyczne prędkości, transformacje układu 3. Siły i momenty działające na samolot w locie 4. Dynamiczne równania ruchu samolotu 4.1 Równania ruchu z dodatkowymi stopniami swobody 5. Ustalony ruch samolotu 6. Linearyzacja równań ruchu 7. Siły i momenty aerodynamiczne 7.1 Bezwymiarowe siły i momenty aerodynamiczne 7.2 Wyznaczanie wybranych pochodnych aerodynamicznych 8. Badanie stateczności ruchu ustalonego 9. Badanie ruchu samolotu na dużych kątach natarcia 9.1 Badanie korkociągu 9.2 Badanie wing rocka 10 Sterowanie ruchem samolotu 10.1 Ogólny model ruchu sterowanego samolotu 10.2 Sterowanie liniowe 10.3 Sterowanie nieliniowe

27 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Dynamika lotu rakiet DLR NS649 polski dr inż. Paweł Oleszczak Liczba punktów ECTS: 4 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 2, 0, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 30, 0, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Lotnictwo i Kosmonautyka Kosmonautyka stacjonarne II stopnia 2 Skrócone treści: Zapoznanie z teorią lotu rakiety: trajektoria lotu, wpływ warunków otoczenia na konstrukcję, sterowanie. Zapoznanie się z problemem spotkania na orbicie, problemem deorbitacji złomu kosmicznego. Bibliografia: 1. Charles D. Brown Dynamics fo Spacecraft Design, AIAA Vladimir A. Chobotov Orbital Mechanics Third Edition, AIAA Peter H. Zipfel Modelling and Simulation of Aerospace Vehicle Dynamics, AIAA Bong Wie Space Vehicle Dynamics and Control, AIAA 1998 Dodatkowe literatura: - Materiały dostarczone przez wykładowcę Efekty kształcenia: Umiejętność wyznaczenia trajektorii lotu na orbitę, wyznaczenie parametrów uzyskanej orbity. Wyznaczanie parametrów spotkań orbitalnych i deorbitacji statelity. Umiejętność określenia miejsca i czasu startu oraz wpływu pogody na lot na orbitę. Kryteria oceny: Sprawdziany w formie dwóch kolokwiów (każde po 50%) Szczegółowe treści merytoryczne: Modelowanie ruchu rakiety jako punktu materialnego i bryły sztywnej, lot balistyczny rakiety, problem sterowania rakietą, wejście na orbitę, spotkania orbitalne, problem deorbitacji, maksymalne ciśnienie dynamiczne, drgania rakiety, wpływ warunków atmosferycznych na lot, wybór miejsca startu.

28 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Dynamika sztucznych satelitów ziemi DSSZ NS513 polski dr inż. Jan Kindracki Liczba punktów ECTS: 3 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 2, 0, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 30, 0, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Lotnictwo i Kosmonautyka Kosmonautyka stacjonarne jednolite, stacjonarne II stopnia 2, 3, 9 Przedmioty na których bazuje dany przedmiot (prerekwizyty): Mechanika nieba 1 (NS605) Skrócone treści: Zapoznanie z podstawowymi metodami stabilizacji satelity na orbicie okołoziemskiej, z podstawowymi równaniami pozwalającymi na opisywanie jego orientacji względem układu odniesienia. Określanie sił i momentów perturbujących sztucznego satelitę Ziemi na orbicie. Bibliografia: 1. P. Fortescue, J.Stark, G. Swinerd Spacecraft Systems Engineering, Willey, Ch.D. Brown Element sof Spacecraft Design, AIAA, V.A Chabotov Orbital Mechanics, AIAA, P. Hughes, Spacecraft attitude dynamics Dodatkowe literatura: Materiały na stronach internetowych Materiały dostarczone przez wykładowcę Efekty kształcenia: Student nabywa wiadomości o opisie orientacji satelity w przestrzeni 3D, siłach i momentach działających na statek kosmiczny, sposoby stabilizacji położenia satelity, wyznaczanie położenia satelity uwzględniając zakłócenia jego ruchu Kryteria oceny: Przedmiot zaliczany jest na podstawie dwóch pisemnych kolokwiów (każde po 50% wpływu na ostateczną ocenę) Praca własna: utrwalanie wiadomości z wykładu oraz rozwiązywanie nieobowiązkowych zadań celem sprawdzenia umiejętności samodzielnego rozwiązywania problemów z zakresu przedmiotu

29 Szczegółowe treści merytoryczne: Równania Eulera, metody stabilizacji satelity na orbicie, ruch statku kosmicznego i dynamika rakiet, kontrola położenia satelity i sposoby wyznaczania położenia satelity, perturbacje

30 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Fizyczne podstawy zagrożeń atmosferycznych Physics of the Atmosphere FIPOZA NK321 polski dr inż. Tomasz Goetzendorf-Grabowski Liczba punktów ECTS: 1 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 1, 0, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 15, 0, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Lotnictwo i Kosmonautyka Automatyka i Systemy Lotnicze stacjonarne I stopnia, 1, 3 stacjonarne II stopnia Kosmonautyka stacjonarne I stopnia, 1, 3 stacjonarne II stopnia Napędy Lotnicze stacjonarne I stopnia, 1, 3 stacjonarne II stopnia Statki Powietrzne stacjonarne I stopnia, stacjonarne II stopnia 1, 3 Skrócone treści: Wprowadzenie do budowy atmosfery i zjawisk pogodowych. Przedstawienie potencjalnych zagrożeń dla statków powietrznych, spowodowanych zjawiskami atmosferycznymi Bibliografia: 1. Alojzy Woś Meteorologia dla geografów, PWN 1977, Piotr Szewczak Meteorologia dla pilota samolotowego, AVIA-TEST Maciej Ostrowski Meteorologia dla lotnictwa sportowego, Aeroklub Polski, 2004 Dodatkowe literatura: Materiały na stronie Efekty kształcenia: Podstawowa znajomość budowy atmosfery. Znajomość zjawisk atmosferycznych kształtujących pogodę Znajomość zjawisk atmosferycznych zagrażających bezpieczeństwu lotów statków powietrznych Kryteria oceny: kolokwium zaliczeniowe Szczegółowe treści merytoryczne: Skład atmosfery, parametry fizyczne, zmiana z wysokością. Wiatry i podmuchy, zmiana z wysokością Wilgotność. Mgły i zachmurzenie. Nasłonecznienie. Oblodzenie. Burze i cyklony. Uskok wiatru,

31 mikroburst. Pogoda w górach i jej wpływ na latanie. Widoczność. Przewidywanie zmian atmosferycznych. Turbulencja w atmosferze. Podstawy matematyczne modelowania atmosfery. Pomiary atmosfery. Zapobieganie; zagrożeniom atmosferycznym

32 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Fizyka 2 Nazwa przedmiotu w drugim języku: Physics 2 Nazwa skrócona: FIZA2 Numer katalogowy: NK480 Język wykładowy: polski Odpowiedzialny za przedmiot: prof. dr hab. inż. Mirosław Karpierz Liczba punktów ECTS: 3 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 2, 0, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 30, 0, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Automatyka i Robotyka Biorobotyka stacjonarne I stopnia 7 Robotyka stacjonarne I stopnia 7 CAE CAE_spec stacjonarne I stopnia 7 Energetyka Chłodnictwo i Klimatyzacja stacjonarne II stopnia 2 Energetyka Jądrowa stacjonarne II stopnia 2 Maszyny i Urządzenia Energetyczne stacjonarne II stopnia 2 Odnawialne Źródła i Przetwarzanie stacjonarne II stopnia 2 Energii Silniki Tłokowe stacjonarne II stopnia 2 Systemy Informatyczne w Energetyce stacjonarne II stopnia 2 Lotnictwo i Kosmonautyka Automatyka i Systemy Lotnicze stacjonarne II stopnia 2 Kosmonautyka stacjonarne II stopnia 2 Napędy Lotnicze stacjonarne II stopnia 2 Statki Powietrzne stacjonarne II stopnia 2 Mechanika i Budowa Komputerowe Wspomaganie stacjonarne I stopnia 7 Maszyn Projektowania Inżynierskiego Mechanika Stosowana stacjonarne I stopnia 7 Skrócone treści: ugruntowanie wiedzy z zakresu podstawowych pojęć i metodologii fizyki a także zapoznanie z elementami szczególnej teorii względności, falowymi własnościami światła oraz wykorzystaniem fotoniki w technice i telekomunikacji. Bibliografia: 1. D. Halliday, R. Resnick, J. Walker, Podstawy fizyki, tom 4, PWN, Warszawa W. Bogusz, J. Garbarczyk, F. Krok, Podstawy fizyki, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej Dodatkowe literatura: - Materiały na stronie

33 - M.Karpierz, Podstawy fotoniki, Lecture Notes, Centrum Studiów Zaawansowanych Politechniki Warszawskiej Efekty kształcenia: Po zaliczeniu przedmiotu studenci będą mieli wiedzę z podstaw teorii względności (niezbędnej między innymi w systemach pozycjonowania GPS) oraz podstaw współczesnej fotoniki i jej zastosowań (między innymi w czujnikach i telekomunikacji). Kryteria oceny: dwa kolokwia zaliczeniowe Szczegółowe treści merytoryczne: Elementy szczególnej teorii względności: Podstawowe pojęcia mechaniki klasycznej. Własności przestrzeni. Związek zasad zachowania z symetriami przestrzeni. Źródła sił. Praca, energia. Kontrakcja długości i dylatacja czasu. Transformacja Lorentza. Czasoprzestrzeń. Dynamika relatywistyczna. Energia relatywistyczna i konsekwencje wzoru Einsteina (defekt masy, ograniczenie prędkości przesyłania informacji). Zjawisko Dopplera. Elektrodynamika klasyczna i optoelektronika: Definicja pól elektrycznego i magnetycznego. Równania Maxwella. Fale elektromagnetyczne. Widmo fal elektromagnetycznych (rodzaje i własności fizyczne). Widzenie światła. Interferencja światła (natężenie światła, spójność fal, przykłady interferometrów). Dyfrakcja fal (model Huygensa). Holografia. Rozchodzenia się fali świetlnej w ośrodkach materialnych. Współczynnik załamania. Dyspersja, prędkość rozchodzenia się impulsów. Załamanie i odbicie fal na granicy ośrodków. Całkowite wewnętrzne odbicie. Dwójłomność. Nieliniowość optyczna. Falowody i światłowody (budowa i własności). Rodzaje światłowodów i metody ich wytwarzania. Wykorzystanie światłowodów. Uwagi dodatkowe (opiekuna przedmiotu): informacje o przedmiocie na stronie:

34 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Fizyka przestrzeni kosmicznej FPK NS638 polski dr hab. Jan Błęcki Liczba punktów ECTS: 2 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 2, 0, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 30, 0, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Lotnictwo i Kosmonautyka Kosmonautyka stacjonarne II stopnia 1 Skrócone treści: Przekazanie wiedzy na temat procesów fizycznych zachodzących w przestrzeni okołoziemskiej, czynników regulujących te procesy oraz ich wpływu na urządzenia techniczne w przestrzeni kosmicznej a także na powierzchni Ziemi (zagrożenia dla systemów satelitarnych, łączności satelitarnej, systemów nawigacyjnych oraz sieci energetycznych) Bibliografia: 1. Science of the Space Environment Ed. Tadanori Ondoh and Katsushida Marubashi (przekład polski Wiedza o środowisku kosmicznym wyd. CBK Warszawa 2007) 2. W. Baumjohann, R.Treumann Basic Space Plasma Physics Imperial College Press Dodatkowe literatura: - Materiały na stronie Książka 3 Kivelson and Russel Introduction to space physics - Materiały dostarczone przez wykładowcę kopie wykładów w formacie PDF. Efekty kształcenia: Student zdobywa wiedzę o kosmicznym otoczeniu Ziemi, o plazmie kosmicznej i procesach fizycznych w niej zachodzących, zrozumienie związków między procesami na Słońcu a zaburzeniami przestrzeni okołoziemskiej i ich znaczeniu dla urządzeń technicznych w przestrzeni kosmicznej i na powierzchni Ziemi a także na łączność radiową i nawigację satelitarną.. Kryteria oceny: egzamin końcowy Praca własna: Samodzielne wykonanie prostych obliczeń dotyczących procesów w plazmie kosmicznej Szczegółowe treści merytoryczne: Ziemia w Układzie Słonecznym i we Wszechświecie. Atmosfera ziemska- jej struktura i dynamika. Czynniki kształtujące strukturę i dynamikę atmosfery- promieniowanie słoneczne Definicja i podstawowe własności plazmy. Pole magnetyczne Ziemi jego pochodzenie i opis

35 Jonosfera powstawanie, struktura i zmienność. Ogólna informacja o Słońcu, słonecznej aktywności i wietrze słonecznym. Magnetosfera- ogólna struktura i procesy w niej zachodzące. Zaburzenia otoczenia Ziemi i ich źródła. Ogólny schemat związków Słońce Ziemia. Promienie kosmiczne i radiacja w otoczeniu Ziemi. Wpływ zaburzeń otoczenia Ziemi na urządzenia techniczne w przestrzeni kosmicznej i na Ziemi oraz na człowieka. Znaczenie fizyki przestrzeni kosmicznej w kosmonautyce.

36 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Komory spalania Combustion chambers KOMS NS640 polski prof. dr hab. inż. Marian Gieras Liczba punktów ECTS: 2 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: średnio-zaawansowany tygodniowy: [ 2, 0, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 30, 0, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Lotnictwo i Kosmonautyka Napędy Lotnicze stacjonarne II stopnia 1 Przedmioty na których bazuje dany przedmiot (prerekwizyty): Spalanie (NS606) Skrócone treści: Poznanie różnych typów i rodzajów komór spalania silników lotniczych. Zasady projektowania i obliczenia aerodynamiki komory spalania. Organizacja i obliczenia procesów zapłonu i spalania w komorze spalania. Prowadzenie badań hamownianych komór spalania i metodyka pomiarów podstawowych parametrów określających podstawowe własności i właściwości komory spalania. Nowoczesne niskoemisyjne komory spalania. Podstawy projektowania komór spalania lotniczych silników turbinowych. Bibliografia: 1. Pr. zbiorowa pod red. M. Orkisza, Turbinowe silniki lotnicze w ujęciu problemowym, Polskie Naukowo-Techniczne Towarzystwo Eksploatacyjne, Lublin. 2. R. Łapucha, Komory spalania silników turbinowo-odrzutowych, Biblioteka Naukowa Instytutu Lotnictwa, Warszawa. 3. H. Lefebvre, Gas Turbine Combustion, Taylor & Francis, USA 4. J. B. Heywood, Internal Combustion Engine Fundamentals, McGrawHill Book Co., New York Dodatkowe literatura: - Materiały dostarczone przez wykładowcę Efekty kształcenia: Po zaliczeniu przedmiotu powinien umieć przeprowadzić obliczenia aerodynamiczne i cieplne typowej komory spalania silnika turbinowego, a także wykonać wstępny projekt całej komory spalania lotniczego silnika turbinowego z uwzględnieniem zasad ograniczania emisji toksycznych produktów spalania. Kryteria oceny: : Przedmiot zaliczany jest na podstawie pisemnego kolokwium Szczegółowe treści merytoryczne:

37 1.Zasady działania komór spalania silników lotniczych. 2.Typy i rodzaje komór spalania silników lotniczych. 3.Podstawy aerodynamiki komór spalania - ogólne zasady kształtowania przepływu czynnika w komorach spalania. 4.Rodzaje dyfuzorów - budowa i podstawy projektowania dyfuzorów. 5.Metody stabilizacji płomienia w komorach spalania 6.Metody rozpylania paliwa - badania i dobór wtryskiwaczy 7.Proces dyfuzji i spalanie kropel paliwa 8.Podstawy organizacji zapłonu i spalania 9.Pętle stabilnego zapłonu i spalania 10.Podstawy modelowanie procesu spalania w komorach 11.Rura żarowa - obliczenia cieplne i wytrzymałościowe 12.Metody ograniczania emisji toksycznych produktów spalania. 13.Podstawy obliczeń i projektowania komory spalania 14.Podsumowanie Uwagi dodatkowe (opiekuna przedmiotu): Z uwagi na to, że przedmiot ma charakter interdyscyplinarny i nie jest prowadzony wg jednego podręcznika zaleca się zdecydowanie uczestnictwo w wykładach. Studenci, którzy nie chodzą na wykłady mają problemy ze zrozumieniem przebiegu fizyko-chemicznych procesów omawianych w trakcie wykładów i wyraźnie gorzej wypadają przy zaliczeniu przedmiotu

38 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Kompozyty w konstrukcjach lotniczych KKL NS520 polski prof. dr hab. inż. Piotr Czarnocki Liczba punktów ECTS: 4 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: podstawowy tygodniowy: [ 2, 1, 0, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 30,15, 0, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Lotnictwo i Kosmonautyka Statki Powietrzne stacjonarne jednolite, stacjonarne II stopnia 2, 3, 9 Przedmioty na których bazuje dany przedmiot (prerekwizyty): Budowa i projektowanie obiektów latających 1 (NK307), Finite element method 1 (ANK342) Skrócone treści: Dostarczenie informacji dotyczących projektowania i wytwarzania elementów kompozytowych płatowca Bibliografia: 1. H. D. Middleton, Composite Materials in Aircraft Structures 2. R. M. Jones, Mechanics of Composite Materials 3. J. J. Morena, Advanced Composite Mold Making Dodatkowe literatura: - Materiały dostarczone przez wykładowcę Efekty kształcenia: Projektowanie lotniczych wyrobów kompozytowych. Uproszczone analizy wytrzymałościowe. Kryteria zniszczenia. Degradacja właściowości mechanicznych. Techniki wytwarzania i łączenia Kryteria oceny: Kolokwia zaliczeniowe lub na podstawie prac wykonanych w czasie ćwiczeń Szczegółowe treści merytoryczne: Materiały kompozytowe. Klasyfikacja kompozytów ze względu na zbrojenie i spoiwa. Właściwości mechaniczne komponentów, a właściwości mechaniczne kompozyt podstawowe modele. Rola zbrojenia i spoiwa. Postacie zbrojenia. Liniowa teoria laminatów (równania konstytutywne). Kryteria wytrzymałościowe. Metody wyznaczania stałych materiałowych. Degradacja właściwości mechanicznych kompozytu, zmęczenie, delaminacja, wpływ środowiska. Analiza pracy podstawowych elementów struktur lotniczych: pasów i ścianek dźwigara, rur skrętnych i wręg. Analiza typowych rozwiązań konstrukcyjnych. Projektowanie struktur kompozytowych silnie obciążonych analiza sposobu przenoszenia obciążeń

39 z uwzględnieniem anizotropii stosowanego materiału. Łączenie poszczególnych elementów struktury. Połączenia realizowane w trakcie formowania zespołu, połączenia klejone i nitowane. Metody wprowadzania obciążeń skupionych kształtowanie węzłów. Analiza wytężenia struktury. Podstawy stosowania MES do obliczeń wytrzymałościowo-sztywnościowych. Przegląd podstawowych technik wytwarzania i wymagań dotyczących oprzyrządowania: technika formowania na mokro, technika oparta na preimpregnatach. Przegląd metod kontroli jakości produkcji. Ograniczenia konstrukcyjne wynikające z technik wytwarzania.

40 SYLABUS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu: Nazwa przedmiotu w drugim języku: Nazwa skrócona: Numer katalogowy: Język wykładowy: Odpowiedzialny za przedmiot: Laboratorium systemów lotniczych Aircraft Systems Laboratory LABSYSL NS646 polski dr inż. Przemysław Bibik Liczba punktów ECTS: 3 Wymiar godzin: [ W, C, L, P, S ] Poziom przedmiotu: zaawansowany tygodniowy: [ 0, 0, 3, 0, 0 ] Forma zaliczenia przedmiotu: bez egzaminu semestralny: [ 0, 0,45, 0, 0 ] Kierunek studiów: Specjalność: Poziom studiów: Zalecany semestr: Lotnictwo i Kosmonautyka Automatyka i Systemy Lotnicze stacjonarne II stopnia 2 Skrócone treści: Nauczenie sposobu obsługi, pozyskiwanie danych oraz badania złożonych systemów lotniczych. W ramach przedmiotu studenci zapoznają się z wybranymi czujnikami i elementami systemów lotniczych. Uczą się ich obsługi oraz rejestracji przekazywanych parametrów. Następnie wykorzystując oprogramowanie MATLAB dokonują obróbki zarejestrowanych danych oraz opracowują symulację systemu lotniczego wykorzystującego tego typu czujniki. Bibliografia: 1. Materiały dostarczone przez wykładowcę w formie instrukcji do ćwiczeń 2. Materiały dostarczone przez wykładowcę, udostępniane na stronie internetowej zaiol.meil.pw.edu.pl w dziale Dydaktyka. Materiały dostępne dla studentów zarejestrowanych na przedmiot, w semestrze, w którym przedmiot jest uruchomiony Efekty kształcenia: Po zaliczeniu przedmiotu student powinien potrafić uruchomić i obsłużyć wybrane elementy systemów lotniczych (czujniki pomiarowe, układy wykonawcze sterowania). Powinien potrafić zarejestrować dane z tych urządzeń, dokonać ich podstawowej obroki i ocenić ich poprawność. Powinien potrafić opracować model systemu lotniczego wykorzystującego prezentowane czujniki i układy. Powinien potrafić przeprowadzić badania opracowanego systemu oraz poprawnie ocenić wyniki tych badań. Kryteria oceny: Ocena ostateczna jest średnią arytmetyczną ocen uzyskanych z raportów z poszczególnych ćwiczeń. Szczegółowe treści merytoryczne: Dla wybranych systemów lotniczych (głównie nawigacji i sterowania) studenci wykonują rejestrację z czujników pomiarowych, następnie opracowują model symulacyjny systemu lotniczego, który wykorzystuje te czujniki. Uczą się oceniać poprawność zarejestrowanych danych, testować system lotniczy oraz oceniać poprawność jego działania.