Działalność apostołów i początki kościoła chrześcijańskiego
|
|
- Magdalena Janik
- 8 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Działalność apostołów i początki kościoła chrześcijańskiego Od zmartwychwstania Jezusa rozpoczyna się nowy okres dla apostołów, który nazywamy okresem rozwoju kościoła. Apostołowie musieli rozwiązywać bieżące problemy bez pomocy Nauczyciela, to czego się nauczyli przez trzy i pół roku jego publicznej służby, mogli teraz wykorzystać w praktycznej pracy misyjnej. Początki ich działań opisują Dzieje Apostolskie, i chociaż mamy też listy apostolskie, na podstawie których można pośrednio prześledzić losy chrześcijan w I w., Dzieje Apostolskie koncentrują się głównie na procesie rozwoju kościoła. W I w. n.e. da się wyróżnić dwa zasadnicze okresy: odchodzenie od tradycji judaistycznej z jej rysem narodowym i okres rozwoju chrześcijaństwa wśród pogan, czyli rozwój na terenie imperium rzymskiego poza Palestyną. Pośród wielu postaci, niejako bohaterami tej historii zostaje paradoksalnie kilka osób, głównie Jan i Piotr, a później także apostoł Paweł. Dzieje Apostolskie Jak wynika ze wstępu księgi (1,1) i jej porównania z trzecią ewangelią synoptyczną, autorem jest ewangelista Łukasz, adresujący swe dzieło do Teofila w celu przedstawienia mu rozwoju wydarzeń po zmartwychwstaniu Jezusa. Czas powstania księgi trudno ustalić jednoznacznie, ale na ogół przyjmuje się lata 60., kiedy to uwięziony został ap. Paweł. Niektórzy określają jej powstanie nawet na późniejsze lata 70. z powodu braku wyraźnych akcentów paruzyjnych 1 tj. związanych z ponownym przyjściem Jezusa Chrystusa, miałyby one nieco przygasnąć po zburzeniu Jerozolimy przez Rzymian w 70 r. (przedtem wielu chrześcijan było przekonanych, że zburzenie świątyni będzie mieć związek z końcem świata i powtórnym przyjściem Chrystusa, tj. paruzją). Pewne jest natomiast nienaturalne zakończenie księgi, jakby autor nie mógł pisać dalej, 1 Greckie słowo parousia (paruzja) oznacza przyjście, nadejście kogoś znaczącego, w NT stosowane jest bardzo często do powtórnego przyjścia Jezusa. 1
2 historia ap. Pawła, jego podróż do cesarza, urywa się nagle jako historia niedokończona. Z tekstu Dziejów Apostolskich wynika, że Łukasz był towarzyszem podróży misyjnych ap. Pawła, widać to szczególnie w momentach kiedy używa zaimka osobowego 2 os. lm. my, stąd jego znajomość opisywanych zdarzeń musiała być duża. Przyjmuje się obecnie hipotezę, iż Łukasz mógł korzystać z tzw. pisemnego źródła antiocheńskiego, zawierającego najstarszą historię misyjną apostołów, którą rozbudował o dodatkowe treści znane mu już z własnego doświadczenia. Jednak ocena takiej hipotezy pozostaje poza naszymi możliwościami (częściowo jest akceptowana, częściowo odrzucana). Natomiast jeśli chodzi o tekst Dziejów Apostolskich, to na bazie analizy tekstów starożytnych uznano trzy wersje tego dzieła: zachodnią, aleksandryjską i bizantyjską, z czego za autorytatywną uznaje się wersję zachodnią, jest ona także najlepiej zachowana. Dzieje napisano oczywiście po grecku i można w nich wyróżnić dwie części: początki kościoła najpierw w Jerozolimie, a dalej w całej Palestynie (rozdziały 1-12), i rozwój poza Palestyną wśród pogan (rozdziały 13-28). Wydarzeniem przełomowym między pierwszą a drugą częścią Dziejów jest tzw. Sobór Jerozolimski (15 rozdział). Początki kościoła w Palestynie Niedługo po zmartwychwstaniu Jezus ukazywał się uczniom przez 40 dni (Dz.Ap. 1,3), i chociaż uczniowie oczekiwali odbudowy i wyzwolenia Izraela (1,6), Jezus jednoznacznie dał do zrozumienia, że ich posłannictwo ma koncentrować się na ogłaszaniu ewangelii a nie na sprawach natury politycznej. Uczniowie mieli być jego świadkami w Judei, Samarii i na całym świecie. Pierwsza wspólnota chrześcijańska powstała w Jerozolimie i liczyła ok. 120 osób (1,12-15), członkami pierwszej wspólnoty była też Maria, matka Jezusa, jego bracia i siostry, choć oczywiście wyznawców rodzącej się, nowej religii było znacznie więcej (por. 1 Kor 15,6). Po uzupełnieniu grona apostolskiego do liczby 12 osób (na miejsce Judasza wybrano wspólnie Macieja, osobę, która towarzyszyła Jezusowi od jego chrztu aż do wniebowstąpienia - 1,21-26), 2
3 wszyscy zebrali się na modlitwę podczas święta Pięćdziesiątnicy, zwanego inaczej świętem Zielonych Świąt. Wtedy to doświadczyli mocy Ducha Świętego, którego obecność zaznaczyła się płomykami ognia nad każdym z nich i nadnaturalnym darem mówienia innymi językami. Dzięki temu zebrani wówczas na święcie w Jerozolimie przybysze z różnych stron ówczesnego świata, mogli usłyszeć w swoim języku ewangelię o Jezusie z Nazaretu. Pierwsze rozdziały Dziejów Apostolskich stanowią opis wystąpienia ap. Piotra i Jana, przy czym apostoł Jan nigdy nie zabiera głosu, głównym mówcą pozostaje Piotr. W rozdziałach 1-6 znajdujemy kilka mów Piotra, mianowicie: - mowa do 120 osób (w tym apostołów i Marii) na temat konieczności wybrania nowego apostoła (1,12-26), - mowa do tłumów zebranych w Jerozolimie podczas święta Pięćdziesiątnicy (2,14-41), - mowa do zebranych w świątyni zaraz po uzdrowieniu chorego (3,12-26), - wystąpienie przed Radą Najwyższą (4,1-22), - ponowne wystąpienie przed Radą Najwyższą (5,27-42), Nieco dalej zamieszczona jest także mowa Piotra w domu poganina Korneliusza (10,34-43). Wydaje się więc, że ap. Piotr był jednym z liderów (niektórzy chcą w nim widzieć głównego przywódcę wśród apostołów) kościoła jerozolimskiego. Od początku istnienia kościoła chrześcijanie musieli zmagać się z niechęcią oficjalnych kręgów żydowskich, tj. kapłanami, uczonymi w Piśmie, faryzeuszami, saduceuszami. Źródłem konfliktu była oczywiście osoba Jezusa, o którym apostołowie nauczali, że zmartwychwstał. Rada Najwyższa wydając Jezusa Piłatowi i skazując go na śmierć, liczyła na zakończenie napięć w Izraelu i utrzymanie względnego porządku. Jednak nauczanie apostołów o zmartwychwstaniu Jezusa, o odpuszczeniu grzechów dzięki jego śmierci, świadczyło o tym, że śmierć Jezusa niczego nie zakończyła, przeciwnie, rozpoczyna okres nowych problemów i kolejnych konfliktów między ortodoksją 3
4 żydowską a chrześcijaństwem. Im bardziej kościół się rozwijał, tym większa była niechęć Żydów. Pierwsze rozdziały ukazują właściwie ciągłe próby uciszenia i powstrzymania apostołów (zakazy, biczowanie, więzienie). Nauczanie apostołów bardzo trafnie oddają słowa ap. Piotra wypowiedziane do Rady Najwyższej: I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni (4,12). Mowy kierowane do Żydów oparte są na swego rodzaju schemacie: wy go ukrzyżowaliście, ale Bóg wzbudził go z martwych. Narastająca nienawiść do chrześcijan osiągnęła punkt szczytowy podczas wystąpienia Szczepana, jednego z siedmiu diakonów, mających się opiekować wdowami (6,1-7), kiedy to wg relacji Łukasza słuchający Szczepana Żydzi wpadli we wściekłość i zgrzytali na niego zębami (...), podnieśli wielki krzyk, zatkali uszy swoje i rzucili się na niego (7,54.57). Kościół jerozolimski charakteryzował się szczególnym usposobieniem, wg Łukasza panował w nim duch wspólnoty i wzajemnej troski. Wspólnota dotyczyła nie tylko przekonań, ale też rzeczy materialnych, wielu sprzedawało swe posiadłości i mienie rozdzielając innym wg potrzeby. Codziennie spotykali się w świątyni na modlitwach i w domach na łamanie chleba. U tych wszystkich wierzących było jedno serce i jedna dusza i nikt z nich nie nazywał swoim tego co posiadał, ale wszystko mieli wspólne (4,32). Panowała tu atmosfera szczerej modlitwy (4,23-31;1,14;12,5). Sporą część ówczesnego kościoła stanowili ludzie biedni, często z marginesu, lub niewolnicy czy wdowy. Wdowy w kościele wczesnochrześcijańskim miały być otoczone szczególną opieką, czym mieli zająć się tzw. diakoni (dosł. słudzy ). Nieco później apostołowie wprowadzą do użytku nawet specjalną listę wdów, na której mogły się znaleźć tylko kobiety powyżej lat 60 i tylko raz zamężne (1Tm 5,9). Co ciekawe jednak, mimo iż diakoni zostali przeznaczeni do opieki nad wdowami, jako pierwsi przyczynili się (szczególnie diakoni Szczepan i Filip) do rozpowszechnienia misji głoszenia ewangelii poza Jerozolimą. 4
5 Przemówienie diakona Szczepana przed Sanhedrynem okazało się momentem przełomowym dla kościoła jerozolimskiego. Jego oskarżająca mowa doprowadziła do wybuchu nienawiści Żydów i pierwszych prześladowań wspólnoty jerozolimskiej. W efekcie, tylko apostołowie pozostaną w Jerozolimie, pozostali zaś wierni rozproszą się po miastach Izraela, głównie na terenie Judei i Samarii (8,1), potem także w Fenicji i na Cyprze (11,19). Bardzo ważną rolę misyjną odegrał diakon Filip, jego działalność bowiem (choć krótka) ukazuje dobrze charakter ówczesnego kościoła. Dociera on do Samarii i opowiada ewangelię o Jezusie, przez co zostanie nawróconych i uzdrowionych wiele osób, towarzyszą mu nadnaturalne zjawiska jak uwolnienie zdemonizowanych, czy uleczenie sparaliżowanych. Ewangelii zwiastowanej przez Filipa uwierzyło wielu Samarytan, którzy jednocześnie byli przez niego chrzczeni. To Filip był założycielem kościoła w Samarii i to w sposób zupełnie naturalny: nikt go nie wyznaczył do głoszenia ewangelii, nikt go nie przeznaczył do udzielania chrztu, taka była potrzeba chwili (Dz.Ap.8,4-13). Jedynym warunkiem jaki musiał zostać spełniony podczas udzielania chrztów przez Filipa było posiadanie żywej wiary w Jezusa, co najwyraźniej widać podczas spotkania Filipa z etiopskim dostojnikiem ( Cóż stoi na przeszkodzie abym został ochrzczony? Filip mu odpowiedział: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. Odpowiadając rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym - Dz.Ap.8,36-37). Kościół jerozolimski na wieść o wydarzeniach w Samarii wysyła apostołów Piotra i Jana, aby modlili się za tymi, którzy już uwierzyli w Jezusa i zostali ochrzczeni, o zesłanie dla nich Ducha Świętego (Dz.Ap.8,14-17), choć możliwe też, że celem tej wizyty było właściwe zorganizowanie nowopowstałej wspólnoty samarytańskiej. Wspomniany wcześniej Szczepan został ukamienowany przez Żydów, wśród których znajdował się także Saul. To on będzie potem prześladował chrześcijan, dosł. tępił zbór; wchodził do domów, wywlekał mężczyzn i niewiasty wtrącał do więzienia (8,3). Kolejne rozdziały Dziejów Apostolskich 5
6 koncentrują się już głównie na wrogiej działalności i jego przemianie duchowej, która skutkować będzie przejściem na chrześcijaństwo. Apostoł Paweł Można powiedzieć bez większej przesady, że osoba ap. Pawła stanowi w NT obok Jezusa Chrystusa, najbardziej znaczącą postać prachrześcijaństwa. Łukasz w Dziejach Apostolskich wprowadza go w pierwszej części księgi, koncentrując się na jego działalności aż do zakończenia (uwięzienia w Rzymie). Zarówno działalność misyjna jak i aktywność pisarska apostoła Pawła była bardzo duża, do naszych czasów zachowała się znaczna część jego tekstów w postaci listów Pawła, stanowiących mniej więcej połowę NT. Paweł był Żydem, nazywa siebie Hebrajczykiem, co mogło wskazywać na fakt przynależności do Żydów prawowiernych, nie ulegających procesom hellenizacji, jego rodzina należała do pokolenia Beniamina. Urodził się w Tarsie, ok. 10 r. n.e. 2, mieście w którym kwitł handel, rzemiosło a także nauka. Tars był częścią rzymskiej prowincji, leżał na znaczącym szlaku komunikacyjno-handlowym. Żaden z tekstów biblijnych nie podaje informacji na temat jego życia młodzieńczego poza krótką informacją z ust samego Pawła, że studiował w Jerozolimie u stóp rabiego Gamaliela (Dz.Ap.22,3). Gamaliel był powszechnie znanym w owym czasie nauczycielem, uczył w latach n.e., pojawia się też podczas przesłuchania apostołów Piotra i Jana (5,34). Na nauki musiał Paweł przybyć do Jerozolimy, tam też długi czas przebywać, zapewniło mu to później szacunek i autorytet wśród Żydów. Znał także dobrze język grecki i musiał być obeznany z tradycją hellenistyczną. Świadczy o tym styl pisania listów, stosowane środki wyrazu, stosowana retoryczna. Krótko mówiąc, był to człowiek szeroko wykształcony jak na Żyda ortodoksyjnego. Ponadto, posiadał obywatelstwo rzymskie, z czego niektórzy bibliści wnoszą, że musiał pochodzić z rodziny zamożnej. Na temat jego rodziny wiemy tylko tyle, że w Dziejach 2 Data narodzin św. Pawła pozostanie kwestią hipotetyczną, podany tu rok jest po prostu możliwy, prawdopodobny i często dość umownie przyjmowany. 6
7 Apostolskich pojawia się siostrzeniec Pawła ratujący go przed spiskiem Żydów. Paweł był faryzeuszem (23,5;26,5) i posiadał zawód, który pozwalał mu oprócz udzielania nauki, także utrzymanie z pracy własnych rąk. Nauczanie praw religijnych, wyjaśnianie Tory, nie mogło być wykonywane jako płatne zajęcie przez ówczesnych rabbich, stąd powinni posiadać zawód pozwalający na utrzymanie, później dowiadujemy się, że w przypadku Pawła była to praca przy szyciu namiotów (18,3). Spotkania z rodzącym się wówczas chrześcijaństwem musiały wzbudzać jego silną niechęć, prawdopodobnie taką, jaka towarzyszyła zabójcom Szczepana. Możemy przypuszczać, że Paweł, nazywany wcześniej Saulem, postrzegał chrześcijan jako groźną i wywrotową sektę. W osobie Jezusa i jego nauczaniu musiał widzieć zagrożenie dla fundamentów tradycji judaizmu, stąd też jego gorliwość w prześladowaniu kościoła. Jego pierwsze hebrajskie imię to Saul, dopiero później pojawia się Paweł, być może jako konsekwencja częstej wówczas praktyki posiadania obok imienia rodowego, także imienia łacińskiego lub greckiego, choć możliwe też, że przyjął je na cześć nawrócenia prokonsula Sergiusza Pawła (13,4-12), od tej pory bowiem Łukasz nazywa go nie Saulem, ale Pawłem. Po rozproszeniu chrześcijan na skutek prześladowania w Jerozolimie, Saul udaje się do arcykapłana z prośbą o specjalne pozwolenie w celu uwięzienia chrześcijan, których mógłby spotkać w synagogach w Damaszku, a następnie sprowadzenie ich na sąd do Jerozolimy. Podczas tej podróży ok. 35 r. n.e. przeżywa nawrócenie w pobliżu Damaszku, kiedy to w oślepiającym blasku objawia mu się Jezus, zapowiadając Saulowi, że będzie jego apostołem wśród narodów (9,1-9; 22,6-16; 26,12-18). Pierwszym chrześcijaninem, jakiego spotkał Saul był Ananiasz, który najpierw się za nim modlił i najprawdopodobniej też ochrzcił (9,10-18). Faktycznym jednak opiekunem Pawła, czy też osobą, jaka wprowadziła go w grono apostolskie, wydaje się być Barnaba (9,26-30). Z tekstu Dziejów Apostolskich zdaje się wynikać jakby Paweł natychmiast po nawróceniu nauczał w Damaszku o Jezusie Chrystusie. 7
8 Jednak sam Paweł w Liście do Galacjan wyznaje, iż po nawróceniu udał się do Arabii (chodzi raczej o tereny na wschód lub południe od Damaszku, a nie o Półwysep Arabski) i dopiero potem wrócił do Damaszku (Gal 1,17), zaś do Jerozolimy powrócił dopiero po trzech latach (Gal 1,18). Można wnioskować, że Łukasz pomija okres pobytu w Arabii, przechodząc od razu do działalności misyjnej Pawła. Zestawienie obu fragmentów pozwala ponadto zrozumieć jak wielką budził grozę i jak wielkim przeciwnikiem był dla chrześcijan, skoro jeszcze po trzech latach nadal bano się go w Jerozolimie i potrzebował wstawiennictwa Barnaby wśród apostołów, że jest człowiekiem godnym zaufania. W końcu uczniowie przyjęli go, traktując na równi z innymi. Według relacji Łukasza dość szybko też został przeznaczony do służby, jaką wykonywał już do końca życia, mianowicie do ogłaszania ewangelii o Jezusie Chrystusie wśród pogan. Pierwsza podróż misyjna ap. Pawła (Dz.Ap ) Przebywając od dłuższego czasu w kościele w Antiochii Syryjskiej, on jak i Barnaba, zostali powołani z inicjatywy Ducha Świętego (13,1-3) do pracy misyjnej: A oni wysłani przez Ducha Świętego udali się do Seleucji, stamtąd zaś odpłynęli na Cypr (13,4). Tak rozpoczęła się pierwsza podróż misyjna apostoła Pawła ok. 45 r. n.e. Uczestników podróży było trzech, tj. Paweł, Barnaba i Jan Marek jako ich pomocnik. Barnaba podobnie jak i Paweł był człowiekiem zupełnie poświęconym sprawie ewangelii, jako lewita pochodzący z Cypru, swego czasu sprzedał rolę i uzyskane stąd pieniądze przekazał apostołom na rzecz potrzebujących w kościele (4,36-37). O Marku zaś wiadomo niewiele, z Listu Pawła do Kolosan wynika, że był siostrzeńcem Barnaby (Kol 4,10), być może dzięki jego inicjatywie zabrano go jako pomocnika. Z portu w Seleucji odpłynęli na Cypr oddalony ok. 100 km na zachód od wybrzeża Syrii. W starożytności na Cyprze znajdowały się złoża i kopalnie miedzi, a od 58 r. p.n.e. wyspa była miejscem rezydencji gubernatorów 8
9 rzymskich. Najpierw zatrzymali się w Salaminie na wschodzie wyspy, spotykając się z Żydami w ich synagogach, potem przeszli wyspę aż do miasta Pafos, siedziby administracji rzymskiej i miejsca silnego kultu bogini Afrodyty, czczonej w znajdującej się tu świątyni. Na wyspie nawrócił się prokonsul Sergiusz Paweł. Odpłynąwszy na północny-zachód dotarli po ok. 250 km do miejscowości Perge, niestety już bez Marka, który powrócił do Jerozolimy. Stamtąd udali się do Antiochii Pizydyjskiej, miasta o dużej liczbie Żydów, z którymi natychmiast doszło do spotkania. Byli to w dużej części potomkowie Żydów z Jerozolimy, którzy stworzyli tu kolonię dzięki Antiochowi III królowi Syrii, założycielowi miasta sprzed ok. dwu i pół wieku. Podczas dwóch nabożeństw szabatowych zebrała się ogromna liczba słuchających nauczania Pawła (pierwsze opisane w Dziejach Apostolskich kazanie Pawła), w większości najprawdopodobniej prozelitów tj. nawróconych na judaizm pogan. Ortodoksyjni Żydzi oburzeni obrotem sprawy, wyrzucili apostołów z miasta. Paweł widząc reakcje Żydów obwieszcza oficjalnie, że wprawdzie ewangelia miała być najpierw zwiastowana Żydom, ale skoro jej słuchać nie chcą, kieruje ją do pogan (13,46). Po opuszczeniu Antiochii Pizydyjskiej i przebyciu ok. 130 km, dotarli do Ikonium, jednak mimo sukcesów wśród pogan byli zmuszeni do opuszczenia miasta na skutek nieprzyjaznej postawy Żydów. Udali się do położonej niedaleko (ok. 30 km) Listry, kolonii rzymskiej, założonej w 6 r. p.n.e. przez cesarza Augusta. Na skutek uzdrowienia przez Pawła jednego z tubylców, uznano obu apostołów za bogów w ludzkiej postaci, Pawła jako głównego mówcę za Hermesa, Barnabę za Zeusa. Po jakimś czasie nadeszli jednak Żydzi z Ikonium i Antiochii podburzając tłum (Paweł cudem uchodzi z życiem podczas próby ukamienowania). Ostatnim punktem podróży było Derbe, w którym przebywali krótko. Efektem podróży było założenie kilku kościołów chrześcijańskich na terenie dzisiejszej Turcji (dawnej Azji Mniejszej). Apostołowie zdawali sobie 9
10 sprawę, że nowo powstałe kościoły będą potrzebowały odpowiedniej opieki i sposobu zarządzania, postanowili więc z Barnabą w drodze powrotnej odwiedzić założone wspólnoty i wprowadzić nowy porządek organizacyjny ustanawiając w każdym kościele zborze tzw. starszych. Z Perge jednakże nie wracali już na Cypr ale przypłynęli do Antiochii, skąd rozpoczęli podróż. Tzw. Sobór Jerozolimski 49 r. n.e. (15 rozdz.) Pierwsza podróż misyjna szybko wywołała konflikty pośród chrześcijan pochodzenia żydowskiego. Po powrocie do Antiochii Paweł i Barnaba opowiedzieli braciom o nawróceniu pogan, co wywołało żądania, by nowi bracia zostali poddani obrzędowi obrzezania i zobowiązani do przestrzegania przepisów Prawa Mojżeszowego. Sporu nie udało się rozwiązać, więc postanowiono zasięgnąć rady apostołów i starszych w Jerozolimie, niestety i tam doszło do podziału na zwolenników i przeciwników obowiązku zachowania Tory przez nowonawróconych pogan. Problem okazał się niezwykle ważny, 10
11 określał bowiem, czy i na jakich zasadach, poganie mogą zostać chrześcijanami. Wielu Żydów uważało, że droga do chrześcijaństwa wiedzie poprzez judaizm i wszystkie jego przepisy. Jedynym rozwiązaniem okazało się ogólne zgromadzenie apostolskie i całej rady starszych. Tym sposobem doszło do pierwszego tak znaczącego zgromadzenia, nazywanego potem soborem. Rozstrzygnięcie problemu nie dotyczyło tylko kilku kościołów powstałych na skutek działalności misyjnej, ale określało stosunek chrześcijan do świata pogańskiego, miało zdecydować czy kościół pozostanie w kręgach głównie żydowskich, czy też otworzy się bardziej dla pogan. Można powiedzieć, że od decyzji zgromadzenia zależała pomyślność rozwoju chrześcijaństwa. Łukasz nie wdaje się w złożoność dysput teologicznych, jakie musiały mieć wówczas miejsce, a miały na pewno, czytamy jedynie, że gdy to już długo rozpatrywano, wstał Piotr (...), a gdy umilkli, odezwał się Jakub... (15,7.13). Zarówno Piotr jak i Jakub zajęli identyczne stanowisko, jakie prezentowali Paweł i Barnaba, mianowicie jeśli chodzi o pogan przyjmujących Jezusa jako Chrystusa, nie należy zmuszać ich do poddawania się przepisom Prawa Mojżeszowego jak np. obrzezanie, itp. Ale dla wielu chrześcijańskich Żydów, mimo wiary w śmierć Jezusa i jej znaczenie zbawcze niezależnie od osobistej sprawiedliwości wierzącego, posłuszeństwo Prawu Mojżeszowemu było nie tylko warunkiem zbawienia i przebaczenia grzechów, ale nawet podstawą wiary. Dla Pawła i jego współpracowników wiele przepisów religijnych Tory miało znaczenie czasowe, tzn. przestały obowiązywać z chwilą śmierci Jezusa (obrzezanie, składanie ofiar, obmywania rytualne i inne czynności kultowe). Tego owi Żydzi nie dostrzegali, stąd ich usilne legalistyczne dążenia wobec pogan. W późniejszej tradycji nazywano ich judaizującymi. W końcu podczas zgromadzenia Jakub (nie apostoł, brat Jana, ten bowiem został wcześniej ścięty przez Heroda - 12,1-2), nazywany też bratem Pańskim, wysunął propozycję, którą wszyscy zaakceptowali, mianowicie postanowiono nakazać nowo nawróconym aby: 11
12 - wstrzymywali się od rzeczy splugawionych przez bałwany, tzn. aby odcięli się od wszelkiej formy bałwochwalstwa; rzeczy splugawionych przez owe bałwany mogło być wiele, szczególnie rozpowszechnioną praktyką było składanie bóstwom przeróżnych ofiar, m.in. poświęcanie mięsa zwierząt ofiarnych, które potem kupowano i spożywano w domach; przyjęte rozporządzenie dotykało bardzo powszechnej wówczas praktyki, która łączyła wielu ludzi z obcymi i bałwochwalczymi z punktu widzenia Starego Testamentu kultami i praktykami; - wstrzymywali się od nierządu społeczeństwo pogańskie owych czasów wyznawało inne systemy moralne i inne zasady życia seksualnego niż judaizm, zgoła odmiennie postrzegano płciowość, preferencje seksualne, homoseksualizm, itp. Ponadto szeroko rozpowszechniony był seks i prostytucja sakralna jako z natury swej święty i społecznie pożądany. Słowo nierząd jest tłumaczeniem greckiego pojęcia pornh. ( porne ) będącego raczej pojęciem zbiorczym, oznaczającym wszelką rozwiązłość seksualną; - wstrzymywanie się od tego co zadławione i od krwi : krew już w Starym Testamencie była uważana za świętość, dzięki niej dokonywano przebłagania za grzechy, była nośnikiem życia, dlatego nie mogła być spożywana przez Żydów; to co zadławione lub dosł. uduszone chodzi najprawdopodobniej o pokarmy i zwierzęta, które nie zostały zabite i przygotowane w odpowiedni rytualnie sposób (nie upuszczono z nich najpierw krwi). Rozporządzenia (15,19-20) apostolskie kończy Jakub słowami: Mojżesz bowiem od dawien dawna ma po miastach takich, którzy go opowiadają, gdyż czyta się go w synagogach w każdy sabat (15,21). Może to sugerować, że pozostałe drobne sprawy nowo nawróceni sami ocenią, słuchając i czytając Prawo Mojżeszowe podczas nabożeństw szabatowych. Tak zredagowane postanowienie wysłano do chrześcijan w Antiochii, Syrii i Cylicji. 12
13 Druga podróż misyjna (Dz.Ap. 15,36-18,22) Tym razem uczestników wyprawy jest najpierw dwóch, potem aż czterech. Początkowo Barnaba miał zamiar zabrać ponownie Jana Marka, ale nie zgodził się ap. Paweł, był to zresztą powód poważniejszego konfliktu między nimi. Ostatecznie Barnaba odpłynął z Markiem na Cypr, Paweł natomiast wziął jako towarzysza Sylasa nauczyciela i proroka w kościele jerozolimskim i antiocheńskim. Trasa podróży misyjnej wiodła poprzez Azję Mniejszą aż do Grecji. Rozpoczęto jak za pierwszym razem, w Antiochii Syryjskiej, tyle że drogą lądową przez Tars, stamtąd słynną Bramą Cylicyjską stanowiącą jedyną przełęcz między Cylicją a Syrią, doszli do Derbe, Listry i Ikonium. W Listrze przyłączył się do nich młodzieniec Tymoteusz, syn Żydówki i ojca Greka. Paweł chcąc uniknąć zatargów z ortodoksyjnymi Żydami, postanowił obrzezać Tymoteusza, jak się potem okaże, Tymoteusz zostanie wieloletnim współpracownikiem Pawła. Kierując się na zachód doszli do Troady, gdzie po raz pierwszy Łukasz opisując podróż misjonarzy używa czasownika w 2os.lm., i posługuje się zaimkiem os. my, co wskazuje niedwuznacznie, że gdzieś w okolicach Troady Łukasz dołączył do grupy misjonarzy. W ten sposób zespół liczył sobie cztery osoby. Na drodze od Tarsu do Troady nie zakładano raczej nowych kościołów, ale odwiedzano założone wcześniej. Wyjątkiem jest być może Troada, w której mógł się nawrócić Łukasz. Na skutek objawienia przepływają do Neapolis (dzisiejsza Kavalla), północno-zachodniego wybrzeża Grecji. Obszar Macedonii, do którego w ten sposób dotarli, stanowił ojczyznę Aleksandra Wielkiego, a za czasów Pawła był podzielony na cztery okręgi. Przodującym miastem okręgu macedońskiego była wg Łukasza Filippia stanowiące jednocześnie kolonię rzymską. Nazwa pochodziła od Filipa Macedońskiego, zdobywcy miasta w IV w. p.n.e. W okolicach miasta w 42 r. p.n.e. rozegrała się bitwa między Augustem i Antoniuszem a Brutusem i Kasjuszem. Z Filippi pochodziła pierwsza chrześcijanka z Europy w osobie Lidii, wcześniejszej zwolenniczki judaizmu. W mieście ap. Paweł został z 13
14 przyjaciółmi wbrew prawu wychłostany przez Rzymian i wrzucony do więzienia. Do Filipian też napisał Paweł swój późniejszy list, a z kościołem jaki tu powstał, łączyły go szczególne więzy. Stąd poprzez Amfipolis i Apollonię wędrowali Traktem Egnacjańskim (wielkim szlakiem handlowym i wojskowym) do Tesaloniki. W Filippi znajdował się najważniejszy port Macedonii, cesarz August uczynił miasto wolnym, otrzymując autonomię w sprawach wewnętrznych. Mimo sukcesów misyjnych apostołowie musieli opuścić miasto z powodu niechęci Żydów i udać się do Berei, gdzie środowisko okazało się bardziej przychylne. Dalszy etap podróży przebiegał przez Achaję, której stolicą był Korynt, chociaż Ateny nadal stanowiły główny ośrodek kulturalny. Po przybyciu do Aten Paweł nie mógł się nadziwić obecnemu w nim bałwochwalstwu, a jego spotkania z Żydami zeszły zupełnie na plan dalszy, natomiast punkt ciężkości padł na jego doświadczenia z kulturą grecką. Jak wspomniano wcześniej, tradycja grecka nie była mu obca, przeciwnie znać ją musiał dość dobrze, co pozwoliło mu na nawiązanie dyskusji z ciekawymi świata i ostatnich nowin Ateńczykami (17,21). Ateny przeżywały swój złoty wiek w V w. p.n.e., kiedy intensywnie rozwijały się tu filozofia, sztuka i literatura. Od 146 r. p.n.e. Ateny stanowiły wolne miasto pod protektoratem Rzymu. Tu znajdował się Akropol, wzgórze z licznymi świątyniami, m.in. świątynia Nike, Erechtejon, Partenon. Idąc w kierunku północnym od Akropolu, dochodziło się do Agory czyli placu, na którym odbywały się transakcje handlowe jak i publiczne dysputy na tematy filozoficzne. Na zachodniej stronie od Akropolu znajdowało się Wzgórze Marsowe, zwane Areopagiem. Tu zbierał się miejski sąd w celu rozwiązania, czy to spraw ważkich dla miasta, czy też w ogóle problemów religijnospołecznych. Apostoł Paweł został tam zaprowadzony przez swoich rozmówców w celu lepszego zapoznania się z nową, głoszoną przezeń nauką. Wśród słuchaczy byli zarówno stoicy jak i epikurejczycy, choć można przypuszczać, że pojawili się tam przedstawiciele innych kierunków filozofii. 14
15 Ap. Paweł nawiązał do religii Ateńczyków poprzez odwołanie się do tzw. nieznanych bóstw, czczonych powszechnie, by zapewnić sobie łaskawość wszelkich, nawet nieznanych im bogów. Św. Paweł wykorzystywał wszelkie okazje by stworzyć płaszczyznę porozumienia z odbiorcami ewangelii, nie tylko przez powiązania religijne (w/w ołtarz dla nieznanego boga 17,23), ale i filozoficzne (Aratus z Cylicji i jego Fenomena, Kleantes i jego Hymn do Zeusa,17,28-29). Takiego uznania, jakie okazali mu Ateńczycy, Paweł chyba się nie spodziewał. Niestety jednak treść jego publicznej przemowy nie trafiła do Ateńczyków, szczególnie w momencie, gdy poruszył problem zmartwychwstania, który w tradycji filozoficznej ówczesnej Grecji wydawał się po prostu absurdalny. Dla większości Greków ciało reprezentowało materię, materia (przynajmniej w nurcie idealistycznym, platońskim jednak szeroko rozpowszechnionym) nie mogła należeć do świata idealnego-boskiego, była jego przeciwieństwem, idealny i czysty duch-dusza zostały złączone z materią ale jest to tylko faza przejściowa, ciało nie może pozostawać w ciągłym związku z duszą, stąd idea zmartwychwstania ciała była dla Greków bezsensowna. Z drugiej strony filozofie materialistyczne, także popularne wśród Greków, nie przyjmowały idei zmartwychwstania. Był to krótko mówiąc punkt, poza który zwiastowanie Pawła nie było w stanie się przebić, jak zaświadcza św. Łukasz a gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni naśmiewali się, drudzy mówili: O tym będziemy cię słuchali innym razem. I tak Paweł wyszedł spośród nich (17,32). Kolejnym punktem podróży okazał się Korynt, położony ok. 65 km. na zachód od Aten. Stanowił on stolicę rzymskiej prowincji Achai, uczynionej przez Juliusza Cezara w 46 p.n.e. kolonią rzymską. Miasto znajdowało się ok. 5 km na południowy zachód od dzisiejszego centrum miasta. Korynt był połączony z dwoma portami: z Lechaeum w kierunku Italii i z Kenchrami w kierunku Azji. Było to miasto handlowe, aczkolwiek nie cieszyło się dobrą 15
16 sławą. Wraz z możliwością zakosztowania luksusu, oferowało wszelkie formy uciech cielesnych, z prostytucją sakralną włącznie. Mimo tego, Korynt należał do najpiękniejszych miast greckich, znajdowała się tam również świątynia Apollona i Afrodyty, siedzibę miał tu również prokonsul rzymski. Dużą część ludności miasta stanowili niewolnicy, zaś osób posiadających prawa obywatelskie/miejskie było stosunkowo niewiele. W czasie gdy Paweł przebywał w Koryncie (ponad półtora roku), cesarz Klaudiusz wypędził z Rzymu Żydów, którzy, jak powiada historyk rzymski Swetoniusz: bezustannie wichrzyli podżegani przez jakiegoś Chrestosa 3. Ów Chrestos może nawet odnosić się do osoby Chrystusa w formie zniekształconej ( Chrestos zamiast Christos tj. Chrystus). Wypędzenie z Rzymu miało miejsce ok r. n.e. Z tego powodu znaleźli się tam późniejsi bliscy współpracownicy Pawła Pryscylla i Akwila, zmuszeni do opuszczenia miasta. Pracowali razem szyjąc namioty. Mimo trudności ze strony Żydów, zdaje się, że Paweł opuścił Korynt z naturalnych przyczyn, dalszy pobyt misyjny nie był już potrzebny. W efekcie wyruszył w drogę powrotną poprzez Efez i Cezareę aż do Antiochii Syryjskiej, drogę liczącą ok km. 3 Swetoniusz, Żywoty cezarów, s
17 Trzecia podróż misyjna (Dz.Ap. 18,23-21,17) Celem podróży było odwiedzenie dawniej założonych przez ap. Pawła kościołów, tak jak czynił to w drugiej podróży. Dzieje Apostolskie koncentrują się na wydarzeniach, jakie rozegrały się głównie w Efezie, pozostałe traktuje dość ogólnikowo. Wyruszając z Antiochii Syryjskiej Paweł przechodzi Azję Mniejszą i dociera aż do Efezu, tam spotyka tzw. uczniów", jak nazywano początkowo chrześcijan 4. Owi uczniowie, wprawdzie nawróceni na chrześcijaństwo, jednak nie wiedzieli nawet o istnieniu Ducha Świętego. Sytuację zmienia oczywiście ap. Paweł, modląc się o zesłanie Ducha dla całej grupy. W Efezie przebywał też niejaki Apollos, nie znający pełnej nauki o Chrystusie, co z kolei starali się wyjaśnić mu chrześcijanie Pryscylla i Akwila. Oba epizody dają nam ciekawy obraz ówczesnego chrześcijaństwa, które w początkowej fazie rozwoju nie było jeszcze zintegrowane ani nie posiadało rozbudowanej i oczywistej dla wszystkich chrześcijan doktryny. Zdarzało się i tak, że przynależność do kościoła nie oznaczała uznania jednoznacznych i odgórnie ustalonych procedur. Rodzący się kościół był ruchem dynamicznym, powstającym w bardzo zróżnicowanym środowisku kulturowym i religijnym. Pobyt w Efezie trwał długo - ponad dwa lata, apostoł nauczał tu w szkole Tyranosa, dzięki czemu wiele osób mogło zapoznać się z jego nauką, ewangelię przyjmowali Żydzi, Grecy, ludzie różnych zawodów, nawet czarnoksiężnicy, którzy na znak rezygnacji z dawnych kultów palili publicznie magiczne księgi. Największy problem wywołała jednak sprawa kultu Artemidy. Miasto w czasach apostolskich stanowiło potężny ośrodek jej kultu, a mowy misyjne Pawła nt. jedyności Boga musiały wywołać spore zamieszanie. Możemy przypuszczać, że niektórzy słuchacze najprawdopodobniej zaczęli traktować swe praktyki jako bałwochwalstwo sprzeczne z nową religią, religią która nie 4 Wyznawcy Jezusa z Nazaretu nazywali siebie początkowo uczniami, określenie chrześcijanin wprowadzili niechrześcijanie (patrz Dz.Ap. 11,26). 17
18 wymagała czci dla wyobrażeń bóstwa. W zgodzie z tym pozostaje sprzeciw złotników i rzemieślników utrzymujących się z wyrobu figurek Artemidy (19,23-40). Sprawa była jednak nieco poważniejsza, bowiem w Efezie znajdował się posąg Artemidy uznawany za dar niebios zesłany od bogów, co więcej, świątynia uchodziła za jeden z cudów świata. Wystąpienia Pawła potraktowano jako atak na największe świętości 5. Ap. Paweł opuszcza Efez, i wprawdzie nie czytamy bezpośrednio o pobycie apostoła w Koryncie podczas trzeciej podróży, to możemy przypuszczać, że chcąc zrealizować plan odwiedzenia Achai (Dz.Ap. 19,21;20,2-3) odwiedził założone tam i w okolicach kościoły. Drogę powrotną miał przebyć morzem aż do Syrii, jednak z powodu planu pojmania Pawła przez Żydów, postanowił udać się poprzez Macedonię. W ten sposób przez Filippię, Troadę, Assos, Mitylene, Milet, wyspę Kos i Rodos odpłynął z Patary do Tyru, a dalej do Ptolemaidy, Cezarei i ostatecznie do Jerozolimy. Spiesząc na święto Pięćdziesiątnicy, ominął Efez organizując tylko pożegnawcze spotkanie w Milecie z radą starszych kościoła efeskiego. Podróże Pawła naznaczone były nie tylko kazaniami, ale także mocą Ducha Świętego, wielokrotnie Łukasz wspomina o uzdrowieniach i cudach jakie działy się na skutek działalności Pawła. Najbardziej spektakularnym (aczkolwiek opisanym przez Łukasza bardzo skrótowo) doświadczeniem pozostaje wskrzeszenie z martwych młodzieńca w Troadzie, który słuchając mowy ap. Pawła, nieszczęśliwie spadł z okna i umarł (20,7-12). Jest to jeden z dwóch przypadków wzbudzenia z martwych opisanych w Dziejach Apostolskich (pierwszym było wskrzeszenie chrześcijanki Tabity przez apostoła Piotra 9,36-43). 5 Dz.Ap. 19,34 sprawozdają, że dowiedziawszy się o żydowskim pochodzeniu Pawła, Efezjanie podnieśli wielki krzyk: Wielka jest Artemida Efeska!. Pozwala to przypuszczać, że taki kult w oczach Żyda uchodził po prostu za bałwochwalstwo. Wspomniany okrzyk należy chyba traktować jako próbę obrony przed zagrożeniem ze strony ewangelii. Niezależnie od tego, wielu Efezjan zebrało się nawet nie wiedząc o co dokładnie chodzi, krzyczeli na cześć bogini uniesieni poruszeniem tłumu. 18
19 Efektem podróży Pawła było założenie wielu kościołów chrześcijańskich już w połowie I w. n.e. na terenie dzisiejszej Turcji i Grecji. Do dziś obecne tam kościoły chrześcijańskie poczytują sobie za szczególne wyróżnienie historyczne związki z osobą pierwszego misjonarza Europy i w ogóle pogan. Pojmanie Pawła i podróż do Rzymu (21,27-28 rozdz.) Jeszcze podczas trzeciej podróży jeden z proroków chrześcijańskich zapowiedział Pawłowi, że zostanie pojmany w Jerozolimie (21,10-14). Nie zmienił on jednak swych planów dot. odwiedzin świętego miasta. Dość szybko Żydzi ortodoksyjni wywołali zamieszki i postanowili zabić ap. Pawła. Uratowała go jedynie ingerencja wojsk rzymskich i uwięzienie w twierdzy Antonia, przeznaczonej dla żołnierzy rzymskich. Dążenia i naciski Żydów były jednak na tyle skuteczne, że został on stamtąd potajemnie przewieziony do Cezarei, gdzie spędził ok. dwa lata (ok r. n.e.). Przyczyną tak długiego pobytu w więzieniu była wg Łukasza chęć okazania Żydom przychylności przez namiestnika/prokuratora Antoniusza Feliksa. Po odejściu Feliksa, Paweł 19
20 obawiając się wydania w ręce Żydów przez Porcjusza Festusa, odwołał się w swej sprawie do cesarza w Rzymie. Uzyskana zgoda na udanie się przed trybunał cesarski legła u podstaw jego podróży do Rzymu (25,12; 26,32), ostatniej podróży opisanej przez Łukasza. Przed wyjazdem do Rzymu Paweł miał jeszcze okazję wystąpić przed królem Agryppą 6, którego zachęcał do wiary w Jezusa z Nazaretu i proroków Starego Testamentu (26 rozdz.). Ryzyko nawracania Agryppy wydawało się dość duże, mógł przecież narazić się lub co najmniej nie spodobać Agryppie, od którego decyzji w dużym stopniu był zależny. Ale wydaje się, że dla ap. Pawła osobiste życie i bezpieczeństwo nie odgrywały istotnej roli w podjętej misji głoszenia dobrej nowiny: jeśli nadarzyła się okazja do zwiastowania ewangelii, to nawet jeśli groziło to poważnymi konsekwencjami, Paweł zrobił wszystko by okazję wykorzystać. Około 60 roku (ewent. 61) pod specjalnym nadzorem wraz z innymi więźniami, drogą morską dotarł do Sydonu, dalej omijając Cypr do Miry (w południowej część Azji Mniejszej), następnie opływając Kretę dostał się po burzliwych doświadczeniach (burza na morzu, rozbicie statku: 27 rozdz.) na Maltę. Spędziwszy na wyspie trzy miesiące wszyscy odpłynęli do Rzymu (przez Syrakuzy, Regium i Puteoli). Pobyt w Rzymie był oczywiście nadzorowany przez żołnierzy, Paweł miał osobistego żołnierza-strażnika (28,16). Mimo to, mógł żyć względnie swobodnie: pozostał przez całe dwa lata w wynajętym przez siebie mieszkaniu i przyjmował wszystkich, którzy do niego przychodzili, głosząc Królestwo Boże... (28,30-31). Niestety Łukasz nie opisuje rozprawy sądowej przed trybunałem cesarskim ani jej wyniku, nie wiadomo nic na temat dalszych wydarzeń w Rzymie, możemy o nich wnioskować pośrednio na podstawie listów apostoła. Nie wiemy też dlaczego tekst Dziejów Apostolskich 6 Marek Juliusz Agryppa II, syn Heroda Agryppy, nie był królem, lecz popularnie nadawano mu ten tytuł. Miał wielkie dobra w Syrii i Galilei. Jako zarządca dóbr świątynnych miał również obowiązek wyznaczania arcykapłana; zajmował się wszystkimi sprawami religijnymi. Wychował się w Rzymie na dworze cesarskim, toteż był zaprzyjaźniony z cesarzem Klaudiuszem, ale jako że miał dość słaby charakter, nie odgrywał żadnej roli politycznej. Oskarżany o kazirodcze życie ze swą siostrą Berenike. D.P.Crivellaro, Dzieje Apostolskie, Listy i Apokalipsa, s
21 kończy akurat w taki sposób, wyraźnie brakuje w nim dopełnienia, tak ważnego dla historii i działalności Pawła. Historia Apostoła Narodów jest historią niedokończoną w Nowym Testamencie. Listy św. Pawła i jego nauczanie Na podstawie listów Pawła (szczególnie 1-2 List do Tymoteusza i List do Tytusa) możemy wnioskować o dalszych jego losach. Wszystko wskazywałoby na to, że po dwuletnim pierwszym uwięzieniu w Rzymie, został uniewinniony, zwolniony i poświęcił się dalszej pracy misyjnej na Krecie, w Azji Mniejszej, Macedonii, Grecji, być może też w Hiszpanii. Dopiero później byłby ponownie uwięziony w Rzymie i stracony 7. Jako rok śmierci Pawła podaje się najczęściej 67 n.e. Według wczesnej tradycji chrześcijańskiej został ścięty w Rzymie, lub że zginął w Rzymie wraz z apostołem Piotrem. Być może lepiej byłoby uznać, iż kwestia okoliczności śmierci apostoła odtwarzana na podstawie Nowego Testamentu pozostaje nieznana. O szczegóły nt. temat zadbała dopiero późniejsza tradycja, w dużej mierze apokryficzna. 7 Czasami, choć rzadko, sugeruje się czy Paweł nie został skazany na śmierć zaraz po pierwszym uwięzieniu. 21
22 Pozostawione listy św. Pawła stanowią tzw. Corpus Paulinum, na który składa się tradycyjnie 14 następujących listów 8 : 1. 1 List do Tesaloniczan (druga podróż misyjna, Korynt, 51 r.) 2. 2 List do Tesaloniczan (druga podróż misyjna, Korynt, 51 r.) Cztery tzw. Listy Wielkie: 3. 1 List do Koryntian (trzecia podróż misyjna, Efez 57 r.) 4. 2 List do Koryntian (trzecia podróż, Macedonia, 57 r.) 5. List do Galacjan (trzecia podróż, Korynt, r.) 6. List do Rzymian (trzecia podróż, Korynt, 58 r.) Pozostałe listy: 7. List do Efezjan (pierwsze uwięzienie Pawła, r.) 8. List do Kolosan (pierwsze uwięzienie Pawła, r.) 9. List do Filipian (pierwsze uwięzienie Pawła, r.) 10. List do Filemona (pierwsze uwięzienie Pawła, r.) 11. List do Hebrajczyków (tradycyjnie przypisywany Pawłowi, pierwsze uwięzienie, 63 r.) List do Tymoteusza (być może 65 r.) 13. List do Tytusa (być może 65 r.) List do Tymoteusza (drugie uwięzienie, ok. 66 r.). Całokształt nauczania Pawła jakie możemy odtworzyć na podstawie jego tekstów, chociaż nie sprawia wielkich trudności, stanowi zadanie złożone i kompleksowe, Paweł bowiem porusza wiele zagadnień, często już zakorzenionych w rozbudowanej tradycji judaizmu. Przeznaczenie niniejszego opracowania nie pozwala na szczegółowe analizy nauczania ap. Pawła, jednak należy zwrócić uwagę na kilka ważniejszych elementów. 8 W ostatnich latach pojawiło się wiele opinii na temat czasu powstania poszczególnych listów ap. Pawła, jak też autorstwa. Powyższy wykaz opiera się na podejściu tradycyjnym, upatrującym w osobie apostoła Pawła autora 14 w/w listów. Uogólniając, można powiedzieć, że współczesna krytyka biblijna zanegowała autorstwo większości listów uznając Pawła za autora tylko tzw. Czterech Listów Wielkich. 22
23 Będąc Żydem wychowanym w judaizmie biblijnym i rabinicznym, a jednocześnie ogólnie obeznanym z kulturą grecką, swobodnie poruszał się w zagadnieniach filozoficzno-teologicznych związanych z tymi tradycjami. Analiza listów Pawła i kazań opisanych w Dziejach Apostolskich ukazuje to bardzo wyraźnie. Apostoł posługuje się często metodami interpretacji tekstu Starego Testamentu wypracowanymi przez ówczesnych rabinów. Ale podstawowym źródłem nauczania Pawła, obok Starego Testamentu, pozostaje Jezus Chrystus. Nie znajdziemy takiego tekstu Pawła, w którym imię Jezusa zostałoby pominięte, więcej, w każdym z rozdziałów swoich listów powołuje się na jego osobę. W Liście do Koryntian napisze nawet: Albowiem uznałem za właściwe nic innego nie umieć między wami, jak tylko Jezusa Chrystusa i to ukrzyżowanego (...) aby wiara wasza nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej (2,2.5). Takie wyznanie złożone przed kościołem w Koryncie ma znaczenie szczególne, bowiem jak ukazuje to tekst Dziejów Apostolskich (17-18 r.), Paweł dotarł do Koryntian podczas drugiej podróży misyjnej i tam założył kościół po pobycie w Atenach, gdzie nauczał na Areopagu Greków. Chcąc wówczas przekonać słuchaczy (filozofów greckich) do ewangelii, próbował wykazać poprzez akcentowanie podobieństw między ewangelią o Jezusie z Nazaretu a kulturą grecką, że głoszona przez niego nowa nauka jest w pełni wartościowa i godna przyjęcia. Efekt misyjny okazał się jednak bardzo słaby. Doświadczenie w Atenach nauczyło Pawła, że ewangelia nie stanie się bardziej atrakcyjna ani zrozumiała, jeśli wplecie się ją w nauki filozoficzne lub otoczy pięknymi słowami. Paweł został wyśmiany przez Ateńczyków i przychodząc do Koryntian, jak to później wyznaje we wspomnianym liście, nie chciał popełnić podobnego błędu. Najbardziej skrótowo, a zarazem niezwykle treściwie, przedstawił Paweł naukę o Chrystusie w tzw. hymnach chrystologicznych. Najprawdopodobniej znali je wszyscy ówcześni chrześcijanie, być może śpiewano je podczas wspólnych nabożeństw, mogły one stanowić także formułę wyznania wiary. 23
24 Uważa się, że są to najstarsze lub jedne z najstarszych świadectw wiary pierwszego kościoła, wyrażające sposób w jaki chrześcijanie rozumieli i postrzegali osobę i czyny Jezusa Chrystusa. W tekstach nowotestamentowych znajdujemy kilka hymnów, przy czym większość z nich została spisana właśnie przez św. Pawła: Kol. 1,15-20; 1Tym. 3,16; Fil.2,6-11; Efez. 2,14-17 (hymny chrystologiczne znajdują się też w listach apostoła Piotra i w Prologu Ewangelii Jana). Na szczególną uwagę zasługuje hymn z Listu do Filipian, który ukazuje zbawienie dokonane przez Jezusa a także jego władzę i autorytet: Który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym aby być równym Bogu, lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi, i stał się podobny ludziom, a okazawszy się z postawy człowiekiem, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci i to do śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi i pod ziemią i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca (Fil. 2,6-11). Widzimy tu wyraźnie boskie pochodzenie i boską naturę Jezusa a także jego zbawienie. Chrystus będąc równym Bogu, wyrzeka się swej chwały i staje się człowiekiem umierając na krzyżu, w efekcie zostaje wywyższony i obdarzony ponownie czcią, jaką posiadał przed inkarnacją. Znamienne, że hymn ukazuje poniżenie Chrystusa aż do śmierci, a następnie wywyższenie do chwały, zupełnie odwrotnie niż w przypadku Szatana, który wywyższając się i pragnąc równości z Bogiem, zostaje wypędzony z nieba, strącony na ziemię i ostatecznie 24
25 pokonany. Dla Pawła Chrystus jest Panem Kyriosem, co w ustach Żyda wychowanego na Starym Testamencie, oznaczało przypisanie mu boskiego autorytetu. Nieco później, kiedy rozwinął się boski kult cesarza, chrześcijanie woleli raczej ponieść śmierć niż wyznać, że cesarz jest Panem. Dla nich Panem mógł być tylko Chrystus. Jako Syn Boży jest źródłem wszelkiego stworzenia (Kol.1,15-17), stworzył świat (Hebr.1,6.10) i podtrzymuje wszystko swą mocą (Hebr.1.3), był obecny w historii dawnego Izraela, towarzyszył im podczas wędrówki po pustyni (1 Kor.10,4). To na niego czekał lud Izraela, i jego czcił przez wszystkie wieki. Paweł też na tle wszystkich autorów Nowego Testamentu ukazuje znaczenie i rolę Prawa Mojżeszowego. Postawa jaką Paweł zajmował, wynikała z wiary w Chrystusa i jego zbawienia, co prowadziło do ostrych starć z ortodoksyjnymi Żydami. Można powiedzieć, że Prawo nie zostało nadane i ogłoszone ludziom, by umożliwić im osiągnięcie sprawiedliwości i doskonałości (a taki sposób rozumowania był w dużym stopniu charakterystyczny dla ówczesnych Żydów). Prawo nie posiadało żadnej mocy, aby wnieść człowieka na wyższy poziom duchowy czy moralny. Zdaniem Pawła Prawo mogło jedynie uświadomić człowiekowi jego grzeszność (Rzym.7,7) a tym samym, co wydaje się paradoksalne, mogło jedynie postawić człowieka w sytuacji potępienia i poczucia winy (Rzym.7,9-10; Gal.3,10-11). W Liście do Rzymian jak i Liście do Galacjan ap. Paweł rozpatruje rolę Prawa bardzo wnikliwie, są to także jedyne listy, w których można znaleźć tak wyczerpujące dociekania na ten temat. Prawo miało człowiekowi uświadomić jego grzeszność i doprowadzić do postawienia sobie pytania: Kto może mnie zbawić jeśli Prawo nie jest w stanie tego dokonać? Dla Pawła odpowiedzią jest wyłącznie Chrystus umierający na krzyżu i jego sprawiedliwość przypisana tym, którzy w niego wierzą: Tak więc zakon (Prawo u.m.) był naszym przewodnikiem do Chrystusa, abyśmy z wiary zostali usprawiedliwieni (Gal.3,24). Dzięki śmierci Jezusa, wina człowieka wynikająca z przestąpienia przykazań Prawa zostaje anulowana, człowiek staje 25
26 się niewinny i sprawiedliwy w oczach Boga na podstawie ofiary Jezusa. Paweł dostrzega w Chrystusie wypełnienie ofiar starotestamentowych (Rzym.3,25; Hebr.8-10). Krótko mówiąc, przez wiarę w Jezusa wierzący mógł być oczyszczony z grzechów, przyjąć sprawiedliwość i świętość Jezusa i w ten sposób zostać uznanym przez Boga za usprawiedliwionego. W ten sposób zbawienie zostało całkowicie wyłączone z obszaru działań człowieka jest wyłącznie aktem boskim, jedynie aktem jego łaski. Człowiek może to zbawienie jedynie przyjąć wiarą. Droga do zbawienia to droga wiary w śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Nawrócenie i wiara w Jezusa miała też ścisły związek z praktycznym życiem, wiązała się z przemianą serca i postępowania. Każdy wierzący zawierał swoiste przymierze z Bogiem, którego wyrazem był chrzest. Symbolika chrztu, podczas którego wierzących zanurzano w wodzie, oznaczała pogrzebanie starego człowieka i powstanie do nowego życia (Kol.2,12). Zanurzenie oznaczało symboliczne obmycie z grzechów. Wierzącego obowiązywała nowa moralność, której źródłem był Jezus i jego nauka. Od tej pory (przynajmniej formalnie) wierzący stawał się uczniem Pana. Wielokrotnie Paweł nawoływał odbiorców swych listów do zmiany czynów i serca. Co charakterystyczne, jego listy przeważnie składają się z dwóch części: pierwszej teologicznej i drugiej parenetycznej, pouczającej jak żyć jako chrześcijanin. Źródłem takich pouczeń był Jezus i jego przykazania. W ogóle cała etyka Nowego Testamentu jest zdominowana życiem Jezusa i oczekiwaniem jego powtórnego przyjścia na sąd ostateczny. Nastroje paruzyjne (paruzja jako ponowne przyjście Chrystusa) chrześcijan łączyły się z oczekiwaniem bliskiego końca świata, a to z kolei miało niebagatelny wpływ na etos chrześcijański i rygorystyczną, surową moralność. Kiedy z upływem czasu stawało się coraz bardziej jasne, że Chrystus nie powróci za ich życia, apostołowie musieli rozwiązywać w swych listach i te problemy. 26
27 Listy Pawła podejmują wiele zagadnień wynikających z potrzeby chwili w jakiej znalazł się dany kościół, nie sposób opisywać je dokładnie. Mogły to być np. problemy między Żydami i poganami przyjmującymi ewangelię, stosunek pogan do dawnych praktyk religijnych, kwestie organizacyjne, porządek nabożeństw, sprawy rodzinne, herezje, stosunek do ofiar Starego Testamentu, itp. Pawłowi zawdzięczamy przede wszystkim nakreślenie relacji między osobą Jezusa z Nazaretu a Starym Testamentem, funkcję Prawa Mojżeszowego i plan zbawienia. Teksty św. Pawła stanowią część zasadniczą Nowego Testamentu, bez nich zrozumienie życia i wiary pierwszych chrześcijan byłoby niemożliwe. Chrześcijaństwo pod koniec pierwszego wieku Kościół pod koniec I w. n.e. znalazł się w sytuacji zgoła odmiennej niż w początku I w. Otocznie polityczne, stosunki z Rzymianami, rozwój chrześcijaństwa, potrzeby wewnątrz poszczególnych wspólnot, zmusiły wierzących do podjęcia nowych wyzwań i ponownej interpretacji nauki Jezusa a nawet jego śmierci. Wspomnieliśmy wcześniej o wierze w szybkie nadejście Dnia Pańskiego (paruzji), w którym odbędzie się sąd nad światem, zniszczenie zła i wybawienie sprawiedliwych, wielu chrześcijan żywiło silne przekonanie, że stanie się to jeszcze za ich życia. Niestety kościół się rozrastał, świat zmieniał ale Chrystus nie przychodził. Problemem tym zajmował się już apostoł Paweł w 1 i 2 Liście do Tesaloniczan, zachęcając do wytrwałości w wierze i ciągłej gotowości na powrót Pana Jezusa. W końcowych latach życia ap. Paweł zwracał też szczególną uwagę na konieczność nowej wewnętrznej organizacji kościołów, która mogłaby uporać się z napływem nowych wiernych. W drugiej połowie I w. n.e. były to już liczne wspólnoty, mocno zróżnicowane wewnętrznie. Chrześcijanami stawali się najróżniejsi ludzie, nierzadko pochodzący ze środowisk, gdzie panowały zwyczaje i poglądy zupełnie inne niż 27
Parafialna Liga Biblijna 2016/2017 Parafia Niepokalanego Serca Maryi Panny w Leśniewie. Nazwisko rodziny: KARTA PYTAŃ I ODPOWIEDZI ZESTAW 3
Nazwisko rodziny: Adres:.... KARTA PYTAŃ I ODPOWIEDZI ZESTAW 3 Dzieje Apostolskie 1. W jakim dniu według Dziejów Apostolskich nastąpiło Zesłanie Ducha Świętego? 2. W jakim mieście głosił Ewangelię Filip,
Bardziej szczegółowoKONKURS BIBLIJNY ETAP SZKOLNY (Corpus Paulinum Listy św. Pawła) 2001r.
KONKURS BIBLIJNY ETAP SZKOLNY (Corpus Paulinum Listy św. Pawła) 2001r. Imię i nazwisko... Szkoła...... Imię i nazwisko katechety... 1. Paweł urodził się w: a) Jerozolimie b) Tarsie w Cylicji c) Damaszku
Bardziej szczegółowo(Dzieje Ap. 13,38.39)
Lekcja 7 na 18. sierpnia 2018 Niechże więc będzie wam wiadome, mężowie bracia, że przez tego zwiastowane wam bywa odpuszczenie grzechów. I że w nim każdy, kto wierzy, bywa usprawiedliwiony w tym wszystkim,
Bardziej szczegółowoZJAZD KOŚCIOŁA W JEROZOLIMIE
ZJAZD KOŚCIOŁA W JEROZOLIMIE Lekcja 8 na 25. sierpnia 2018 Wierzymy przecież, że zbawieni będziemy przez łaskę Pana Jezusa, tak samo jak i oni (Dzieje Ap. 15,11) Poganie akceptowali Ewangelią, ale dla
Bardziej szczegółowoParafialna Liga Biblijna 2016/2017 Parafia Niepokalanego Serca Maryi Panny w Leśniewie. Nazwisko rodziny: KARTA PYTAŃ I ODPOWIEDZI ZESTAW 3
Nazwisko rodziny: Adres:.... KARTA PYTAŃ I ODPOWIEDZI ZESTAW 3 Dzieje Apostolskie 1. W jakim świątecznym dniu, według księgi, nastąpiło Zesłanie Ducha Świętego? Dzień Pięćdziesiątnicy 2. W jakim mieście
Bardziej szczegółowoI Archidiecezjalny Konkurs Wiedzy Biblijnej A Słowo stało się Ciałem
I Archidiecezjalny Konkurs Wiedzy Biblijnej A Słowo stało się Ciałem Etap wewnątrzszkolny 9 grudnia 2016 r. Imię i nazwisko: klasa:.. Test wyboru: wszystkie pytania dotyczą Dziejów Apostolskich Czas pracy:
Bardziej szczegółowoDALSZE PODRÓŻE MISYJNE PAWŁA I BARNABY
DALSZE PODRÓŻE MISYJNE PAWŁA I BARNABY Teksty biblijne: Dz. Ap. 13,44-52; 14 i 15 Teksty pamięciowe: Rz. 10,15 cz. II (dzieci młodsze), Dz. Ap. 1,8 (dzieci starsze) O jak piękne są nogi tych, którzy zwiastują
Bardziej szczegółowoSpis treści. Słowo wstępne Jestem Żydem z Tarsu (Dz 21, 39). W mieście rodzinnym Szawła... 9
241 Spis treści Słowo wstępne............................................... 7 1. Jestem Żydem z Tarsu (Dz 21, 39). W mieście rodzinnym Szawła.................................. 9 2. Obrzezany ósmego dnia
Bardziej szczegółowoSPIS TREŚCI WYKAZ SKRÓTÓW OD WYDAWCY PRZEDMOWA DO WYDANIA POLSKIEGO ROZDZIAŁ 1 PALESTYNA OD PTOLEMEUSZY DO MASADY...
SPIS TREŚCI WYKAZ SKRÓTÓW... 11 OD WYDAWCY... 17 PRZEDMOWA DO WYDANIA POLSKIEGO... 19 ROZDZIAŁ 1 PALESTYNA OD PTOLEMEUSZY DO MASADY... 21 A. Ptolemeusze i Seleucydzi w Palestynie (323-166 r. przed Chr.)...
Bardziej szczegółowoLekcja 2 na 14 października 2017
Lekcja 2 na 14 października 2017 Zakon bowiem został nadany przez Mojżesza, łaska zaś i prawda stała się przez Jezusa Chrystusa (Jan 1:17) Wielkie obietnice: lepsze życie w zamian za posłuszeństwo. Lepsze
Bardziej szczegółowoPrzed Festusem. Dzieje Ap. 25,1-12 Kwestie polityczne. Przed Agryppą. Dzieje Ap. 25,13-26,32 Król Agryppa i Berenika Mowa Pawła Reakcja Agryppy
Lekcja 12 na 22. września 2018 A Paweł na to: Dziękowałbym Bogu, gdyby, niedługo czy długo, nie tylko ty ale i wszyscy, którzy mnie dziś słuchają, stali się takimi, jakim ja jestem, pominąwszy te więzy
Bardziej szczegółowoBĘDZIECIE MI ŚWIADKAMI
BĘDZIECIE MI ŚWIADKAMI Lekcja 1 na 7 czerwca 2018 Ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi (Dzieje
Bardziej szczegółowoAUTORYTET I EWANGELIA PAWŁA
AUTORYTET I EWANGELIA PAWŁA Lekcja 2 na 8 lipca 2017 A teraz, czy chcę ludzi sobie zjednać, czy Boga? Albo czy staram się przypodobać ludziom? Bo gdybym nadal ludziom chciał się przypodobać, nie byłbym
Bardziej szczegółowoPiotr zaś otworzył usta i rzekł: Teraz pojmuję naprawdę, że Bóg nie ma względu na osobę, Lecz w każdym narodzie miły mu jest ten, kto się go boi i
Lekcja 6 na 11. sierpnia 2018 Piotr zaś otworzył usta i rzekł: Teraz pojmuję naprawdę, że Bóg nie ma względu na osobę, Lecz w każdym narodzie miły mu jest ten, kto się go boi i sprawiedliwie postępuje
Bardziej szczegółowoCodziennie też jednomyślnie uczęszczali do świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z weselem i w prostocie serca, Chwaląc Boga i
Lekcja 3 na 21 lipca 2018 Codziennie też jednomyślnie uczęszczali do świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z weselem i w prostocie serca, Chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością całego
Bardziej szczegółowoI rzekł Pan do Pawła w nocnym widzeniu: Nie bój się, lecz mów i nie milcz, Bo Ja jestem z tobą i nikt się nie targnie na ciebie, aby ci uczynić coś
Lekcja 9 na 1. września 2018 I rzekł Pan do Pawła w nocnym widzeniu: Nie bój się, lecz mów i nie milcz, Bo Ja jestem z tobą i nikt się nie targnie na ciebie, aby ci uczynić coś złego; mam bowiem wiele
Bardziej szczegółowoLekcja 7 na 17. listopada 2018
Lekcja 7 na 17. listopada 2018 Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani
Bardziej szczegółowoLekcja 8 na 24. listopada 2018
JEDNOŚĆ W WIERZE Lekcja 8 na 24. listopada 2018 I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni (Dzieje Ap. 4,12)
Bardziej szczegółowoLekcja 5 na 4. sierpnia 2018
Lekcja 5 na 4. sierpnia 2018 Po ukamienowaniu Szczepana Sanhedryn zezwolił Saulowi z Tarsu (Pawłowi) na prześladowanie naśladowców Jezusa z Nazaretu. Saul stał się apostołem Sanhedrynu, aby zniszczyć
Bardziej szczegółowoPAWEŁ POSŁANY DO POGAN. Lekcja 1 na 1 lipca 2017
PAWEŁ POSŁANY DO POGAN Lekcja 1 na 1 lipca 2017 A gdy to usłyszeli, uspokoili się i wielbili Boga, mówiąc: Tak więc i poganom dał Bóg upamiętanie ku żywotowi z (Dz Ap. 11:18) Paweł jest autorem listu do
Bardziej szczegółowoO tym jak wypadła pierwsza podróż świętego Pawła
O tym jak wypadła pierwsza podróż świętego Pawła Wprowadzenie Film Interaktywne ćwiczenia mul medialne Podsumowanie Słowniczek Dla nauczyciela Wprowadzenie W wyniku działalności Jezusa z Nazaretu w pierwszej
Bardziej szczegółowoZłodziej przychodzi tylko po to, by kraść, zarzynać i wytracać. Ja przyszedłem, aby miały życie i obfitowały (Jan 10:10)
Lekcja 5 na 4 lutego 2017 Złodziej przychodzi tylko po to, by kraść, zarzynać i wytracać. Ja przyszedłem, aby miały życie i obfitowały (Jan 10:10) Możemy dowiedzieć się o chrzcie Duchem Świętym i jak wierzący
Bardziej szczegółowoETAP I SZKOŁA PONADGIMNAZJALNA KLUCZ z odpowiedziami
Imię i nazwisko ucznia/numer: Nazwa Zboru, miejscowość:.... Ilość punktów:... /91 ETAP I SZKOŁA PONADGIMNAZJALNA KLUCZ z odpowiedziami Pytania z jedną właściwą odpowiedzią - Zaznacz krzyżykiem jedną właściwą
Bardziej szczegółowoLekcja 2 na 14 lipca 2018 1. Dzieje 2,1-3 Wczesny deszcz 2. Dzieje 2,4-13 Dar języków 3. Dzieje 2,14-32 Pierwsze kazanie 4. Dzieje 2,33-36 Wywyższenie Jezusa 5. Dzieje 2,37-41 Pierwsze owoce Drugi rozdział
Bardziej szczegółowoSP Klasa IV, Temat 53
1 podróż: Jerozolima Antiochia 2 podróż: Jerozolima Filippi 3 podróż: Jerozolima Korynt 4 podróż: Jerozolima Rzym SP Klasa IV, Temat 53 Grupa I Pierwsza podróż św. Pawła: Jerozolima Antiochia. W czasie
Bardziej szczegółowoLekcja 10 na 8. grudnia 2018
Lekcja 10 na 8. grudnia 2018 Nasza jedność opiera się na indywidualnej jedności z Chrystusem, ale osobiste relacje również na nią wpływają. Możemy znaleźć kilka przykładów problemów związanych z relacjami
Bardziej szczegółowoPaweł nie mógł głosić publicznie przez kilka lat. Teraz jechał do stolicy Imperium Rzymskiego, więc mógł tam głosić kazania.
Lekcja 13 na 29. września 2018 Paweł nie mógł głosić publicznie przez kilka lat. Teraz jechał do stolicy Imperium Rzymskiego, więc mógł tam głosić kazania. W drodze do Rzymu napotykał wiele problemów,
Bardziej szczegółowoArchidiecezjalny Program Duszpasterski ROK B OKRES PASCHALNY. Komentarze do niedzielnej liturgii słowa
Archidiecezjalny Program Duszpasterski ROK B OKRES PASCHALNY Komentarze do niedzielnej liturgii słowa Poznań 2008/2009 17 18 II Niedziela Wielkanocna 19 kwietnia 2009 Dz 4,32-35 Ps 118 1 J 5,1-6 J 20,19-31
Bardziej szczegółowoIV Ogólnopolski Konkurs Wiedzy Biblijnej 2010/2011. Imię i nazwisko ucznia/numer: Nazwa Zboru, miejscowość: Ilość punktów: /74 ETAP I - GIMNAZJUM
Imię i nazwisko ucznia/numer: Nazwa Zboru, miejscowość:.... Ilość punktów: /74 ETAP I - GIMNAZJUM Pytania z jedną właściwą odpowiedzią - Zaznacz krzyżykiem jedną właściwą odpowiedź; - Za każdą prawidłową
Bardziej szczegółowoTemat: Sakrament chrztu świętego
Temat: Sakrament chrztu świętego UWAGA! Do spotkania należy przygotować obrzędy chrztu świętego (powinny być dostępne w zakrystii) oraz w miarę możliwości drugą część spotkania przeprowadzić w kościele
Bardziej szczegółowoKościół Boży w Chrystusie PODSTAWA PROGRAMOWA DLA SZKÓŁ PONADPODSTAWOWYCH
Kościół Boży w Chrystusie PODSTAWA PROGRAMOWA DLA SZKÓŁ PONADPODSTAWOWYCH CHARAKTERYSTYKA: Program przeznaczony jest dla uczniów szkół ponadpodstawowych: liceum, technikum oraz szkół zawodowych. Katechezy
Bardziej szczegółowoA Słowo Boże rosło i poczet uczniów w Jerozolimie bardzo się pomnażał, także znaczna liczba kapłanów przyjmowała wiarę (Dzieje Ap.
Lekcja 4 na 28. lipca 2018 A Słowo Boże rosło i poczet uczniów w Jerozolimie bardzo się pomnażał, także znaczna liczba kapłanów przyjmowała wiarę (Dzieje Ap. 6,7) Wzrost pierwotnego Kościoła był nadzwyczajny.
Bardziej szczegółowoUSPRAWIEDLIWIENIE WYŁĄCZNIE PRZEZ WIARĘ
USPRAWIEDLIWIENIE WYŁĄCZNIE PRZEZ WIARĘ Lekcja 4 na 22 lipca 2017 Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus; a obecne życie moje w ciele jest życiem w wierze w Syna
Bardziej szczegółowoUczeń spełnia wymagania na ocenę dopuszczającą, oraz: - wykazuje w jaki sposób powstała Biblia. - opisuje symbole Ewangelistów w sztuce sakralnej
WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Religia klasa 5 : oceny dopuszczająca i dostateczna : oceny dobra, bardzo dobra, celująca Uwaga dotycząca oceniania na każdym poziomie wymagań: Aby uzyskać kolejną,
Bardziej szczegółowoJeden Pasterz i jedno stado. Jan 10,1-11. Jedna. Jedno ciało. 1 Koryntian 12: świątynia. 1 Koryntian 3, Jedna
Lekcja 6 na 10. listopada 2018 Biblia zawiera różne obrazy, które przedstawiają duchowe i teologiczne prawdy. Na przykład woda w Ewangelii Jana 7,38, wiatr w Ewangelii Jana 3,8 i filar w Liście do Tymoteusza
Bardziej szczegółowoNAWRÓCENIE SZAWŁA. Jezus jest jedyną Drogą do zbawienia I. WSTĘP. Teksty biblijne: Dz.Ap. 7,58; 8,1; 9,1-25; 22,3. Tekst pamięciowy: Jan 14, 6
NAWRÓCENIE SZAWŁA Teksty biblijne: Dz.Ap. 7,58; 8,1; 9,1-25; 22,3 Tekst pamięciowy: Jan 14, 6 Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie Jezus jest jedyną Drogą do
Bardziej szczegółowoKiedy przyjmujemy zbawienie, które Chrystus ofiarował na krzyżu, stajemy się zjednoczeni w Nim w przymierzu. Jesteśmy pojednani z Bogiem i ludźmi.
Kiedy przyjmujemy zbawienie, które Chrystus ofiarował na krzyżu, stajemy się zjednoczeni w Nim w przymierzu. Jesteśmy pojednani z Bogiem i ludźmi. Nasze życie zostaje przekształcone. Wierzący jednoczą
Bardziej szczegółowoŁk 1, 1-4 KRĄG BIBLIJNY
Łk 1, 1-4 KRĄG BIBLIJNY Tomasz Kiesling Oborniki 2013 Być jak Teofil dziś Teofil konkretne imię adresata, chrześcijanina, do którego pisze św. Łukasz Ewangelię. Ewangelista przeprowadził wiele rozmów
Bardziej szczegółowoKościół Boży w Chrystusie PODSTAWA PROGRAMOWA DLA SZKÓŁ PODSTAWOWYCH
Kościół Boży w Chrystusie PODSTAWA PROGRAMOWA DLA SZKÓŁ PODSTAWOWYCH CHARAKTERYSTYKA: Program przeznaczony jest dla uczniów szkół podstawowych. Minimum programowe nie uwzględnia podziału treści materiału
Bardziej szczegółowoETAP I GIMNAZJUM KLUCZ z odpowiedziami
Imię i nazwisko ucznia/numer: Nazwa Zboru, miejscowość:.... Ilość punktów:. /74 ETAP I GIMNAZJUM KLUCZ z odpowiedziami Pytania z jedną właściwą odpowiedzią - Za każdą prawidłową odpowiedź: 1 p - Zaznaczenie
Bardziej szczegółowoLectio Divina Rz 6,1-14
Lectio Divina Rz 6,1-14 1. Czytanie Prowadzący: wezwijmy Ducha św.: Przybądź Duchu Święty... - weźmy do ręki Pismo św.. - Słuchając jak w Kościele śledźmy tekst, aby usłyszeć, co chce nam dzisiaj Jezus
Bardziej szczegółowobyły wolne od lęków wyjaśnia, czym charakteryzuje się postępowanie ludzi, którzy mają nadzieję. z tęsknotami Jezusa
I. Świadkowie Chrystusa 2 3 4 5 6 określa sposoby odnoszenia się do Boga na wzór Jezusa wyjaśnia, czym charakteryzuje się postępowanie ludzi, którzy mają nadzieję. określa sposoby odnoszenia się do Boga
Bardziej szczegółowoKarolina Milczarek Kl. 3 TL
Karolina Milczarek Kl. 3 TL Paweł z Tarsu, Paweł Apostoł, Szaweł, Saul, Szaul, (ur. ok. 5-10 w Tarsie w Cylicji, zm. 64-67 w Rzymie) Żyd z Tarsu, święty chrześcijański, zwany Apostołem Narodów. Święty
Bardziej szczegółowoList do Rzymian podręcznik do nauki religii w drugiej klasie szkoły ponadgimnazjalnej razem 22 jednostki lekcyjne
List do Rzymian podręcznik do nauki religii w drugiej klasie szkoły ponadgimnazjalnej razem 22 jednostki lekcyjne Zagadnienia programowe Lekcja organizacyjna Tematyka Cele i treści szczegółowe Liczba lekcji
Bardziej szczegółowoCzy więc zakon unieważniamy przez wiarę? Wręcz przeciwnie, zakon utwierdzamy (Rzymian 3:31)
Lekcja 5 na 4 listopada 2017 Czy więc zakon unieważniamy przez wiarę? Wręcz przeciwnie, zakon utwierdzamy (Rzymian 3:31) W dniu 31 października 1517 r. Marcin Luter zawiesił swoje dziewięćdziesiąt pięć
Bardziej szczegółowoORGANIZACJA: Doktryna Dyscyplina MISJA
Lekcja 12 na 22. grudnia 2018 Wierzący uznają Chrystusa za Głowę Kościoła. Niemniej jednak, pewien poziom ludzkiej organizacji jest niezbędny dla misji i jedności Kościoła. Przywódcy sprzyjają jedności
Bardziej szczegółowoChrześcijaństwo skupia w sobie wiele odłamów, które powstały przez lata, opierający się jednak na jednej nauce Jezusa Chrystusa.
Chrześcijaństwo Chrześcijaństwo jest jedną z głównych religii monoteistycznych wyznawanych na całym świecie. Jest to największa religia pod względem wyznawców, którzy stanowią 1/3 całej populacji. Najliczniej
Bardziej szczegółowoDOŚWIADCZENIE JEDNOŚCI W KOŚCIELE WCZESNOCHRZEŚCIJAŃSKIM
DOŚWIADCZENIE JEDNOŚCI W KOŚCIELE WCZESNOCHRZEŚCIJAŃSKIM Lekcja 5 na 3. listopada 2018 I trwali w nauce apostolskiej i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach (Dzieje Ap. 2,42) Wczesny Kościół jest
Bardziej szczegółowoProszę was, bracia, bądźcie tacy, jak ja, gdyż i ja jestem taki, jak wy (Galacjan 4:12)
Lekcja 9 na 26 sierpnia 2017 Proszę was, bracia, bądźcie tacy, jak ja, gdyż i ja jestem taki, jak wy (Galacjan 4:12) Duszpasterski apel Pawła. Galacjan 4:12 Bracia, proszę was bądźcie tacy jak ja bo stałem
Bardziej szczegółowoNOWY PROGRAM NAUCZANIA RELIGII ADWENTYSTYCZNEJ W SZKOLE LUB W PUNKCIE KATECHETYCZNYM
NOWY PROGRAM NAUCZANIA RELIGII ADWENTYSTYCZNEJ W SZKOLE LUB W PUNKCIE KATECHETYCZNYM WARSZAWA 2015 KOŚCIÓŁ ADWENTYSTÓW DNIA SIÓDMEGO W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ SEKRETARIAT EDUKACJI ul. FOKSAL 8 00-366
Bardziej szczegółowoKONKURS BIBLIJNY PAWEŁ APOSTOŁ W DZIEJACH APOSTOLSKICH TEST BIBLIJNY DLA UCZNIÓW SZKÓŁ GIMNAZJALNYCH ETAP REJONOWY
KONKURS BIBLIJNY PAWEŁ APOSTOŁ W DZIEJACH APOSTOLSKICH TEST BIBLIJNY DLA UCZNIÓW SZKÓŁ GIMNAZJALNYCH ETAP REJONOWY Wpisuje uczeń Kod ucznia Data urodzenia dzień miesiąc rok Instrukcja dla ucznia 1. Sprawdź,
Bardziej szczegółowoDRUGA PODRÓŻ MISYJNA PAWŁA TESALONIKA I BEREA
Dzieje Apostolskie 17,1-15 A gdy przeszli Amfipolis i Apolonię, przybyli do Tesaloniki, gdzie była synagoga żydowska. Paweł zaś, według zwyczaju swego, poszedł do nich i przez trzy sabaty rozprawiał z
Bardziej szczegółowoWYMAGANIA Z RELIGII. 1. Świadkowie Chrystusa
WYMAGANIA Z RELIGII 1. Świadkowie Chrystusa często nie przynosi go na lekcje. definiuje, czym jest lęk; określa sposoby odnoszenia się do Boga na wzór Jezusa. potrafi podać z nauczyciela zasady życia wspólnoty
Bardziej szczegółowoETAP I - SZKOŁA PODSTAWOWA
Imię i nazwisko ucznia/numer:.. Nazwa Zboru, miejscowość:.. Ilość punktów: /65 ETAP I - SZKOŁA PODSTAWOWA Pytania z jedną właściwą odpowiedzią - Zaznacz krzyżykiem jedną właściwą odpowiedź; - Za każdą
Bardziej szczegółowoW imię Ojca i Syna i Ducha Świętego
W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego Sens życia Gdy na początku dnia czynię z wiarą znak krzyża, wymawiając słowa "W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego", Bóg uświęca cały czas i przestrzeń, która otworzy
Bardziej szczegółowoETAP I - SZKOŁA PODSTAWOWA KLUCZ z odpowiedziami
Imię i nazwisko ucznia/numer:.. Nazwa Zboru, miejscowość:.. Ilość punktów:.. /107 ETAP I - SZKOŁA PODSTAWOWA KLUCZ z odpowiedziami Pytania z jedną właściwą odpowiedzią - Za każdą prawidłową odpowiedź:
Bardziej szczegółowoPytania do księgi Dzieje Apostolskie
Pytania do księgi Dzieje Apostolskie 1. Na czyje zabicie zgodził się Szaweł? 2. Kiedy wybuchło prześladowanie Kościoła w Jerozolimie? 3. Gdzie rozproszyli się bracia? 4. Co czynił Szaweł? 5. Gdzie przebywał
Bardziej szczegółowo6. Chrześcijanin i chrzest
6. Chrześcijanin i chrzest 1. Jaki obrządek jest ściśle związany z zawierzeniem Ewangelii? (s.2) 2. Z czym łączy się chrzest według apostoła Pawła? (s.2) 3. Jakie wskazówki otrzymał strażnik więzienia
Bardziej szczegółowoWYMAGANIA OGÓLNE. SEMESTR I i II OCENA CELUJĄCA
Wymagania edukacyjne i kryteria oceniania z religii w klasie VI Zgodne z programem nauczania nr AZ 2 01/10 z dnia 9 czerwca 2010 r. Poznaję Boga i w Niego wierzę. Wierzę w Kościół WYMAGANIA OGÓLNE SEMESTR
Bardziej szczegółowoAktywni na start. Podkowa Leśna 6-8 stycznia 2012r.
Aktywni na start Podkowa Leśna 6-8 stycznia 2012r. Bo ziemia sama z siebie owoc wydaje, najpierw trawę, potem kłos, potem pełne zboże w kłosie. A gdy owoc dojrzeje, wnet się zapuszcza sierp, bo nadeszło
Bardziej szczegółowoBóg a prawda... ustanawiana czy odkrywana?
Bóg a prawda... ustanawiana czy odkrywana? W skali od 1 do 10 (gdzie 10 jest najwyższą wartością) określ, w jakim stopniu jesteś zaniepokojony faktem, że większość młodzieży należącej do Kościoła hołduje
Bardziej szczegółowoSOBÓR JEROZOLIMSKI. Ks. Robert Głuchowski
1 Ks. Robert Głuchowski SOBÓR JEROZOLIMSKI Przed nami kolejny temat z cyklu Trudne dzieje początków chrześcijaństwa, który to cykl jest swoistym komentarzem do księgi Dziejów Apostolskich. W ostatnim spotkaniu
Bardziej szczegółowoPrzewodnik modlitewny dla zabieganego człowieka
Przewodnik modlitewny dla zabieganego człowieka przykład modlącego się św. Pawła Spotkanie Wspólnotowe Poznań, 4 czerwca 2018 rok 1 2 Misja św. Pawła Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, z powołania apostoł,
Bardziej szczegółowoEwangelia wg św. Jana. Rozdział 1
Ewangelia wg św. Jana Rozdział 1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. 2 Ono było na początku u Boga. 3 Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało.
Bardziej szczegółowoNabożeństwo powołaniowo-misyjne
Nabożeństwo powołaniowo-misyjne Nabożeństwo powołaniowo-misyjne (Wystawienie Najświętszego Sakramentu) K: O Boże, Pasterzu i nauczycielu wiernych, któryś dla zachowania i rozszerzenia swojego Kościoła
Bardziej szczegółowoNajczęściej o modlitwie Jezusa pisze ewangelista Łukasz. Najwięcej tekstów Chrystusowej modlitwy podaje Jan.
"Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów». Łk 11,1 Najczęściej o modlitwie Jezusa
Bardziej szczegółowoProszę bardzo! ...książka z przesłaniem!
Proszę bardzo!...książka z przesłaniem! Przesłanie, które daje odpowiedź na pytanie co ja tu właściwie robię? Przesłanie, które odpowie na wszystkie twoje pytania i wątpliwości. Z tej książki dowiesz się,
Bardziej szczegółowoARESZTOWANIE PAWŁA W JEROZOLIMIE Lekc ja 11 na 15. września 2018
ARESZTOWANIE PAWŁA W JEROZOLIMIE Lekc ja 11 na 15. września 2018 Paweł pragnął zobaczyć zjednoczony Kościół (List do Galacjan 3,28). Zachęcał kościoły pogańskie do pomocy swoim żydowskim braciom w Jerozolimie,
Bardziej szczegółowoEwangelia z wyspy Patmos
Ewangelia z wyspy Patmos Lekcja 1 na 5. stycznia 2019 Błogosławiony ten, który czyta, i ci, którzy słuchają słów proroctwa i zachowują to, co w nim jest napisane; czas bowiem jest bliski (Objawienie 1:3)
Bardziej szczegółowoTest z 1 listu do Koryntian
Literka.pl Test z 1 listu do Koryntian Data dodania: 2011-05-31 22:32:12 Autor: Grażyna Siwiec Pliki zawierają test z 1 listu do Koryntian i klucz odpowiedzi do testu. Test ułożyłam i wykorzystałam na
Bardziej szczegółowoNie tylko dla bierzmowańców! Pytania do Ewangelii wg św. Marka. 1. Czyim synem był Marek? 2. Czyim krewnym był Marek?
Nie tylko dla bierzmowańców! wg św. Marka 1. Czyim synem był Marek? 2. Czyim krewnym był Marek? 3. Dla jakich ludzi przeznaczona była druga Ewangelia? 4. Kim był adresat owej Ewangelii? 5. Kiedy została
Bardziej szczegółowo- organizuje się odczyty i konferencje na temat kultury żydowskiej, podczas których prezentuje się religię syjonistyczną jako prawdziwą
Dziś chciałbym napisać o kolejnym niepokojącym zjawisku w Kościele, a mianowicie o judeofilii. Judeofilia objawia się w tym, że dzieci Boże - chrześcijanie popadają w stan nadmiernej fascynacji kulturą
Bardziej szczegółowoKomantarzbiblijny.pl. Komentarze. 1 list apostoła Piotra
Komantarzbiblijny.pl Komentarze 1 list apostoła Piotra Październik 2015 1 Spis treści 1 Pt. 3:21... 3 2 Komentarz Biblijny do 1 Pt. 3:21 "Odpowiednik tego teraz i was wybawia, mianowicie chrzest (nie usunięcie
Bardziej szczegółowoPotem wyprowadził go na dwór i rzekł: Spójrz ku niebu i policz gwiazdy, jeśli możesz je policzyć! I rzekł do niego: Tak liczne będzie potomstwo
Lekcja 1 na 6. października 2018 Potem wyprowadził go na dwór i rzekł: Spójrz ku niebu i policz gwiazdy, jeśli możesz je policzyć! I rzekł do niego: Tak liczne będzie potomstwo twoje.wtedy uwierzył Panu,
Bardziej szczegółowoCele nauczania w ramach przedmiotu - religia.
Cele nauczania w ramach przedmiotu - religia. Katecheza jest wychowaniem w wierze dzieci i młodzieży. Obejmuje przede wszystkim wyjaśnianie nauki chrześcijańskiej, podawanej w sposób systematyczny i całościowy
Bardziej szczegółowoJEDNOŚĆ W WIELBIENIU BOGA. Lekcja 11 na 15. grudnia2018
JEDNOŚĆ W WIELBIENIU BOGA Lekcja 11 na 15. grudnia2018 Bóg jest czczony przez istoty niebiańskie, ale pragnie również naszego uwielbienia płynącego z Ziemi. Uwielbiać Boga oznacza uznawać Jego wielkość
Bardziej szczegółoworaniero cantalamessa w co wierzysz? rozwazania na kazdy dzien przelozyl Zbigniew Kasprzyk wydawnictwo wam
raniero cantalamessa w co wierzysz? rozwazania na kazdy dzien przelozyl Zbigniew Kasprzyk wydawnictwo wam 3 Spis treści Przedmowa.... 5 CZĘŚĆ PIERWSZA Otwórzcie drzwi wiary! 1. Drzwi wiary są otwarte...
Bardziej szczegółowoKONKURS BIBLIJNY PAWEŁ APOSTOŁ W DZIEJACH APOSTOLSKICH TEST BIBLIJNY DLA UCZNIÓW SZKÓŁ PODSTAWOWYCH ETAP REJONOWY
KONKURS BIBLIJNY PAWEŁ APOSTOŁ W DZIEJACH APOSTOLSKICH TEST BIBLIJNY DLA UCZNIÓW SZKÓŁ PODSTAWOWYCH ETAP REJONOWY Wpisuje uczeń Kod ucznia Data urodzenia dzień miesiąc rok Instrukcja dla ucznia 1. Sprawdź,
Bardziej szczegółowoPAWEŁ I BARNABA GŁOSZĄ SŁOWO BOŻE
PAWEŁ I BARNABA GŁOSZĄ SŁOWO BOŻE Teksty biblijne: Dz. Ap. 9, 26 31; 11, 19 26; 13, 1 43 Tekst pamięciowy: Dz. Ap. 13, 39 w nim każdy, kto wierzy, bywa usprawiedliwiony w tym wszystkim, w czym nie mogliście
Bardziej szczegółowopójdziemy do kina Gimnazjum kl. I, Temat 57
pójdziemy do kina pragnę sprawić Ci radość kupię kwiaty chcę być z Tobą ofiaruję prezent dobrze jest być razem przygotuję dobre jedzenie przyjaźń z Tobą jest dla mnie ważna Grupa 1 Przeczytaj poniższy
Bardziej szczegółowoCHRONOLOGIA ŻYCIA PAWŁA. Praca napisana przez. Emanuela Weremiejewicza. Praca jest wypełnieniem wymagań kursu
CHRONOLOGIA ŻYCIA PAWŁA Praca napisana przez Emanuela Weremiejewicza Praca jest wypełnieniem wymagań kursu BS-PT 540 Misja w Nowym Testamencie, Paweł i wczesny Kościół Międzynarodowy Instytut TCM Heiligenkreuz,
Bardziej szczegółowoDRUGA PODRÓŻ MISYJNA PAWŁA W KORYNCIE - AKWILA I PRYSCYLLA
Dzieje Apostolskie 18,1-22 Potem opuścił Ateny i przyszedł do Koryntu. Tam natknął się na pewnego Żyda, imieniem Akwila, rodem z Pontu, który świeżo przybył z Italii, i na Pryscyllę, żonę jego, dlatego
Bardziej szczegółowoBiblia dla Dzieci przedstawia. Przełożony świątyni odwiedza Jezusa
Biblia dla Dzieci przedstawia Przełożony świątyni odwiedza Jezusa Autor: Edward Hughes Ilustracje: Byron Unger; Lazarus Redakcja: M. Maillot; Sarah S. Tłumaczenie: Katarzyna Gablewska Druk i oprawa: Bible
Bardziej szczegółowoKim jest Jezus? Jezus z Nazaretu mit czy rzeczywistość?
Kim jest Jezus? Jezus z Nazaretu mit czy rzeczywistość? Kim jest Jezus? To nie jest pytanie tylko naukowe. To pytanie dotyczy każdego z nas. Musimy je zadawać nieustannie. Pytanie to organizuje nasze życie,
Bardziej szczegółowoPrzełożony świątyni odwiedza Jezusa
Biblia dla Dzieci przedstawia Przełożony świątyni odwiedza Jezusa Autor: Edward Hughes Ilustracje: Byron Unger; Lazarus Redakcja: M. Maillot; Sarah S. Tłumaczenie: Katarzyna Gablewska Druk i oprawa: Bible
Bardziej szczegółowoStudium Katechetyczne Wychowując w Wierze tłumaczenie po Polsku. OBJAWIENIE W PIŚMIE ŚWIĘTYM I TRADYCJI
Polish FF Curriculum Translation in Polish Studium Katechetyczne Wychowując w Wierze tłumaczenie po Polsku. OBJAWIENIE W PIŚMIE ŚWIĘTYM I TRADYCJI 1. Objawienie: Pismo Św. i Tradycja a. Pismo Święte: Części,
Bardziej szczegółowoPismo Święte podstawowym źródłem treści w programach. Kościoła Zielonoświątkowego w RP
Pismo Święte podstawowym źródłem treści w programach nauczania biblijnego Kościoła Zielonoświątkowego w RP Podstawa Programowa katechezy zielonoświątkowej Za podstawowe źródło treści oraz główną przesłankę
Bardziej szczegółowoA sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego,
Lekcja 6 na 11 lutego 2017 A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa (1 Tesaloniczan
Bardziej szczegółowoLectio Divina Rz 5,12-21
Lectio Divina Rz 5,12-21 1. Czytanie Prowadzący: wezwijmy Ducha św.: Przybądź Duchu Święty... - weźmy do ręki Pismo św.. - Słuchając jak w Kościele śledźmy tekst, aby usłyszeć, co chce nam dzisiaj Jezus
Bardziej szczegółowoDUCH ŒWIĘTY DAWCĄ YCIA KOŒCIOŁA PIERWOTNEGO
I DUCH ŒWIĘTY DAWCĄ YCIA KOŒCIOŁA PIERWOTNEGO CELE OGÓLNE: wprowadzenie w historię Kościoła pierwotnego, rozwój i umacnianie się pierwszych wspólnot chrześcijańskich; uświadomienie roli Ducha Świętego
Bardziej szczegółowoPięćdziesiątnica i Paruzja. 2. Jak być lojalnym wobec Pana i swego dziedzictwa kościelnego: proroctwo i instytucja
Pięćdziesiątnica i Paruzja 2. Jak być lojalnym wobec Pana i swego dziedzictwa kościelnego: proroctwo i instytucja Kontekst Odnowy DŚ został wylany w Odnowie na świat pełen poważnych podziałów, włącznie
Bardziej szczegółowoKONKURS BIBLIJNY PAWEŁ APOSTOŁ W DZIEJACH APOSTOLSKICH TEST BIBLIJNY DLA UCZNIÓW SZKÓŁ PONADGIMNAZJALNYCH ETAP REJONOWY
KONKURS BIBLIJNY PAWEŁ APOSTOŁ W DZIEJACH APOSTOLSKICH TEST BIBLIJNY DLA UCZNIÓW SZKÓŁ PONADGIMNAZJALNYCH ETAP REJONOWY Wpisuje uczeń Kod ucznia Data urodzenia dzień miesiąc rok Instrukcja dla ucznia 1.
Bardziej szczegółowoCudowne Przemienienie Pańskie
https://www. Cudowne Przemienienie Pańskie Autor: mgr Tomasz Wandas Data: 6 sierpnia 2017 Przemienienie Pańskie to uroczystość, która w tradycji Wschodu jest obchodzona od VI wieku. Obchody te, były na
Bardziej szczegółowoustanowionym według Ducha Świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym - o Jezusie Chrystusie, Panu naszym.
Lectio Divina Rz 1,1-17 1. Czytanie Prowadzący: wezwijmy Ducha św.: Przybądź Duchu Święty... - weźmy do ręki Pismo św.. - Słuchając jak w Kościele śledźmy tekst, aby usłyszeć, co chce nam dzisiaj Jezus
Bardziej szczegółowożyjący Odkupiciel Odkupiciel stał się człowiekiem. godny naśladowania Odkupiciel ukrzyżowany Odkupiciel cierpiący Odkupiciel zwycięski Odkupiciel
Lekcja 12 na 17 grudnia 2016 Pod koniec historii Joba Bóg przedstawia się jako Wielki Stworzyciel i cierpienia Joba kończą się. Niemniej jednak konflikt między Bogiem a szatanem, który spowodował ten
Bardziej szczegółowoPOMAGANIE POTRZEBUJĄCYM W NOWOTESTAMEN TOWYM KOŚCIELE
POMAGANIE POTRZEBUJĄCYM W NOWOTESTAMEN TOWYM KOŚCIELE Lekcja 9 na 31. sierpnia 2019 Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli i zachowywać
Bardziej szczegółowo1. Galacja i Frygia. Dzieje Ap. 18,23-28 Apollos. 3. Macedonia, Achaja i Troada. Dzieje Ap. 20,1-12 Eutychus
Lekcja 10 na 8. września 2018 Lecz o życiu moim mówić nie warto i nie przywiązuję do niego wagi, bylebym tylko dokonał biegu mego i służby, którą przyjąłem od Pana Jezusa, żeby składać świadectwo o ewangelii
Bardziej szczegółowoHISTORIA WIĘZIENNEGO STRAŻNIKA
HISTORIA WIĘZIENNEGO STRAŻNIKA Tekst biblijny: Dz. Ap. 16,19 36 Tekst pamięciowy: Dz. Ap. 16,31 ( ) Uwierz w Pana Jezusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom. Bóg chce, abyś uwierzył w Jego Syna, Jezusa
Bardziej szczegółowoBoski plan zbawienia człowieka Świecki Ruch Misyjny EPIFANIA, Zbór w Poznaniu
Boski plan zbawienia człowieka Świecki Ruch Misyjny EPIFANIA, Zbór w Poznaniu www.epifania.pl Świecki Ruch Misyjny Epifania Świecki Ruch Misyjny "Epifania" jest międzynarodowym, niezależnym, niesekciarskim,
Bardziej szczegółowoWitamy serdecznie. Świecki Ruch Misyjny EPIFANIA, Zbór w Poznaniu
Witamy serdecznie Świecki Ruch Misyjny EPIFANIA, Zbór w Poznaniu Świecki Ruch Misyjny Epifania Świecki Ruch Misyjny "Epifania" jest międzynarodowym, niezależnym, niesekciarskim, nieobliczonym na zysk,
Bardziej szczegółowo