INFORMACJA W SPRAWIE PODWYŻKI PŁAC Z DNIA 6 MAJA 2005 R.

Transkrypt

1 ISSN maj 2005 INFORMACJA W SPRAWIE PODWYŻKI PŁAC Z DNIA 6 MAJA 2005 R. Przedstawiciele Związków Zawodowych informują pracowników, że uzgodnili z pracodawcą w MZA Sp. z o.o. tryb oraz zasady partycypacji pracowników Firmy w tegorocznej podwyżce wynagrodzeń. Zawarte przez Związki Zawodowe porozumienie zawiera elementy, które obowiązywać będą wszystkich pracowników Spółki od l stycznia 2005 roku: Kierowcy autobusowi: - począwszy od l stycznia 2005 roku, pracownicy zatrudnieni w MZA na tym stanowisku [niezależnie od trybu umowy - terminowa lub bezterminowa, oraz wymiaru czasu pracy - pełny etat czy część etatu] - od l stycznia 2005 roku pracują - posiadając następujące stawki zaszeregowania: - kierowcy posiadający przed podwyżką stawkę: 10,51; 11,28; 11,30 zł - po podwyżce otrzymają wspólną stawkę w wysokości 11,80 zł na godzinę. - kierowcy posiadający przed podwyżką stawkę: 11,14; 11,56; 11,59; 11,79; 12,03; 12,19; 12,29; 12,30 zł - po podwyżce otrzymają wspólną stawkę w wysokości 12,60 zł na godzinę. - kierowcy posiadający przed podwyżką stawkę: 12,51; 12,56; 12,61; 12,71; 12,77; 12,82; 12,87 zł - po podwyżce otrzymają wspólną stawkę w wysokości 13,40 zł na godzinę. Pracownicy zaplecza, obsługi oraz pracownicy umysłowi: Podwyżka płac od l stycznia 2005 r., w tych grupach zawodowych nastąpi według następujących zasad: - Podwyżką w wysokości 5% aktualnej stawki osobistego zaszeregowania objęci zostaną wszyscy ww. pracownicy [z wyłączeniem pracowników zaplecza zatrudnionych w systemie akordowym w zakładzie T4-CWS]. - Zostaje utworzona rezerwa finansowa w wysokości 1% średniej stawki osobistego zaszeregowania pracowników ww. grup, przeznaczona na wprowadzenie [planowane od l lipca br.] nowej organizacji pracy zaplecza. Podczas spotkania dotyczącego podwyżki płac, Zarząd Spółki deklarował, że wprowadzenie nowej organizacji pracy zaplecza MZA [w tym roku - dla kilkudziesięciu pracowników, którzy pracować będą w nowej organizacji w obecnych T11, T6 i.t4], powodować będzie indywidualne podwyżki stawki tych, którzy zostaną zakwalifikowani do pracy w serwisie lub centrach napraw. - Podobna zasada dotyczyć będzie pracowników umysłowych, którzy w trakcie wprowadzania nowej organizacji zatrudnieni zostaną w nowych strukturach. W dniu pisania powyższego komunikatu - nie jest znany termin wprowadzenia w życie decyzji o likwidacji [ograniczeniu do liczby około 30 pracowników] formy wynagradzania, jaką w zakładzie T4-CWS jest system pracy w akordzie. Zgodnie z porozumieniem zawartym przez Zarząd ze Związkami Zawodowymi - w tym roku około 60 osób [pełnoetatowych] otrzyma - w formie umowy zmieniającej - propozycję dalszego zatrudnienia w Spółce w charakterze pracownika opłacanego według stawki zasadniczej. Związki Zawodowe uczestniczące w rozmowach wyraziły opinię, by nowa wysokość stawki zasadniczej przyznawanej ww. pracownikom określona była, na podstawie ich aktualnych [dotychczasowych - akordowych] wynagrodzeń miesięcznych przeliczonych na 168 godz. Termin wypłaty wynagrodzenia zawierającego podwyżkę płac pracowników Spółki, wstępnie został wyznaczony na 10 maja br. Brak zgody właściciela w terminie umożliwiającym tę wypłatę w maju oraz inne sprawy proceduralne związane z przyjęciem planu gospodarczego spowodowały niemożność wypłacenia wyrównania w tym terminie. Zaniepokojone takim obrotem sprawy Związki Zawodowe zdecydowały wezwać w jak najszybszym terminie dwóch przedstawicieli pracowników w Radzie Nadzorczej Spółki oraz zaprosić pozostałych członków Rady oraz Zarząd Spółki, by poznać przyczyny powodujące zwłokę w uruchomieniu podwyżki płac. Wstępnie termin spotkania zaproponowano na dzień 17 maja br. Przedstawiając powyższą informację, przedstawiciele Związków Zawodowych w MZA Sp. z o.o. czynią to w celu zmniejszenia niepokoju Pracowników brakiem [dotychczasowym!], wypłacenia podwyżki, oraz by zapewnić Ich, że podpisani pod komunikatem reprezentanci Związków Zawodowych uczynią to co skuteczne i zarazem możliwe - by podwyżka wynagrodzeń objęła jak największy krąg Pracowników MZA i w przyszłości pozwoliła Im utrzymywać siebie jak też własne rodziny z pracy w MZA Sp. z. o.o. - dobrej, stabilnej i pewnej Firmie - własności miasta st. Warszawy. 1 1

2 WSPÓLNE INTERESY Związki zawodowe działające w należących do miasta Lublin spółkach zapowiadają solidarną obronę interesów. 9 maja porozumienie w tej sprawie podpisali już przedstawiciele Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego i Lubelskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej. - Czekamy na odzew kolegów z innych firm - mówi Krzysztof Dąbrowski, przewodniczący zakładowej Solidarności w MPK - Samorząd jest największym pracodawcą w mieście. Mamy jednego właściciela i bardzo dużo nas łączy. Jeśli zajdzie konieczność obrony interesów jednej ze spółek, wspólnie zrobimy więcej - dodaje. POROZUMIENIE W TPSA W wyniku negocjacji Międzyzwiązkowego Komitetu Strajkowego z Markiem Józefiakiem - Prezesem Zarządu TP S.A. podpisano porozumienie, w którym pracodawca zobowiązał się do przestrzegania zasady dobrowolności odejścia pracowników z firmy. Wszystkie próby wymuszania na pracownikach zgody na odejście będą traktowane i sankcjonowane jako ciężkie naruszenie podstawowych praw pracowniczych. Pracodawca zobowiązał się również do przedstawienia związkom zawodowym informacji o liczbie przyjętych wniosków o rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron z przyczyn nie dotyczących pracownika, oraz informacji wraz z merytorycznym uzasadnieniem czy i w jakim zakresie zamierza skorzystać (Ciąg dalszy na stronie 3) Pisać każdy może Zespół redakcyjny, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom naszych czytelników, postanowił stworzyć w naszej gazecie dział łączności z czytelnikami. Oczekujemy na ciekawe wiadomości - dobre i złe - z życia zakładów oraz na propozycje innych tematów. Nasz adres: NASZA SYRENKA Dwutygodnik NSZZ Solidarność MZA i TW Warszawa, ul. Redutowa 27 tel./fax adamzet@mkz.neostrada.pl GAZ RAZ! Miejskie Zakłady Autobusowe zainteresowały się wykorzystaniem sprężanego gazu ziemnego w komunikacji miejskiej. Postanowiono zainwestować w pojazdy i infrastrukturę. Współpracować w tych inwestycjach ma m.in. Polskie Górnictwo Naftowe i Gazowe oraz Mazowiecka Spółka Gazownictwa. Dystrybutor zajmie się infrastrukturą, zaś pojazdy ma współfinansować miasto. Dlaczego sprężony gaz ziemny (CNG)? 28 kwietnia podczas spotkania dyskusyjnego pan Janusz Bosakirski z MZA prezentował rozwiązania światowe i krajowe w tym zakresie, przedstawiał zalety tej technologii - nie tylko, a nawet nie przede wszystkim, finansowe. Główną przesłanką dla stosowania gazu na szeroką skalę jest zdecydowanie niższy poziom zanieczyszczeń emitowanych przez silniki - od 30 do nawet 10 proc. ilości zanieczyszczeń wytwarzanych przez tradycyjne paliwa. Na pewno w czasach dbałości o ekologię i środowisko naturalne jest to bardzo poważna zaleta - nawet jeżeli tylko propagandowa. Bo jeżeli chodzi o zalety finansowe - rzecz nie jest już taka jednoznaczna. Wbrew pozorom, napęd gazowy jest najbardziej popularny poza Europą i USA. W Argentynie np. jeździ blisko milion pojazdów różnych typów zasilanych gazem. Jeżeli zaś chodzi konkretnie o komunikację autobusową, to przodują w tym... Indie, gdzie w 2003 roku jeździło ponad 7,5 tys. autobusów gazowych. W zasadzie komunikacja gazowa rozwija się najbardziej dynamicznie tam, gdzie jest wspierana przez państwo - głównie poprzez zachęty podatkowe. Odpowiednio dobrane stawki akcyzy, ulgi inwestycyjne, dopłaty - pozwalają na znaczne zmniejszenie kosztów tego rozwiązania. A są one niemałe. Podstawową kwestią są oczywiście pojazdy dostosowane do tego typu paliwa. Ich koszt jest średnio o 20 proc. wyższy niż tradycyjnych (benzyna, olej napędowy), co nie jest dziwne, zważywszy, że są produkowane w niewielkich seriach. Przy większej produkcji zapewne ich cena by spadła. Jak wiadomo jednak, bez paliwa żaden samochód czy autobus nie pojedzie. Tu się zaczyna kolejny, znacznie poważniejszy problem - infrastruktura. Konieczne są inwestycje w stacje paliwowe, których dotąd, mimo wysiłków przemysłu gazowego, jest stosunkowo niewiele. W Niemczech, gdzie już od lat inwestuje się w takie obiekty - w 2003 roku było ok. 350 stacji. Szczególnie przykład Niemiec jest charakterystyczny, gdyż rynek pojazdów gazowych rozwija się dość dynamicznie w związku z ogromnymi różnicami w cenie paliw. Praktycznie od 1990 cena gazu pozostaje wciąż na tym samym poziomie, gdy cena benzyny i ON znacznie wzrosła. Widoczny jest tu silny interwencjonizm państwowy w postaci niskich obciążeń podatkowych. Podobnie we Włoszech, gdzie rząd przeznaczył na autobusy miejskie napędzane gazem 70 mln euro, a nawet zastosował ulgi podatkowe dla obywateli użytkujących pojazdy prywatne na gaz. W Polsce, jak dotąd, paliwo CNG nie zyskało szerszej popularności. Owszem, jeździ dość sporo pojazdów prywatnych, głównie przerobionych z tradycyjnego napędu. Zazwyczaj koszt takiej przeróbki jest stosunkowo niewielki, zaś w połączeniu z dotychczasową niską ceną gazu, zwracał się w ciągu paru lat. W polskiej komunikacji miejskiej próby zastosowania CNG były nieliczne. Łącznie w różnych miastach jeździło i jeździ ok. 50 autobusów tego rodzaju, najwięcej w Przemyślu (25) i w Rzeszowie (12). Reprezentują one szeroki przekrój modeli - od polskich poprzez greckie aż do tak egzotycznych jak brazylijskie. Dla warszawskich MZA głównym argumentem za wprowadzeniem CNG są względy ekonomiczne. Czynione dotąd próby dały zachęcające wyniki. Przykładowo - koszt objazdu linii 106 przy zastosowaniu oleju napędowego wyniósł 18 zł, zaś gazu - 10 zł, oczywiście przy obecnych cenach tych paliw. Mniej różowo sytuacja się przedstawia, jeżeli chodzi o pozostałe koszty. Podstawową sprawą jest tabor i stacje tankowania. O ile w wypadku stacji koszty można obniżyć poprzez adaptację już istniejących obiektów bądź budowę nowych na gruntach należących do spółki, o tyle tabor musi być zakupiony od zewnętrznych dostawców. A jest to niemały koszt, gdyż (Ciąg dalszy na stronie 3) 2 2

3 (Ciąg dalszy ze strony 2) MZA docelowo przewiduje zakup łącznie takich autobusów. Docelowy koszt szacowany jest na blisko 400 mln zł. Z doświadczeń innych krajów wynika też np. że koszt obsługi jest wyższy o 7 eurocentów na kilometr w porównaniu z napędem tradycyjnym. Wszystkie te niedogodności ma jednak rekompensować niska cena paliwa oraz zyski ekologiczne. Te ostatnie zresztą są np. w Szwecji jedynym argumentem za stosowaniem CNG w komunikacji miejskiej, gdyż koszt oleju napędowego i gazu jest tam identyczny. Według MZA koszt gazowej inwestycji w Warszawie powinien zwrócić sie w ciągu lat. Zwróci się - albo nie. Wszystko zależy od polityki podatkowej państwa, a ta jak wiemy doskonale jest wyjątkowa kapryśna. Wystarczy kilkunastoprocentowa podwyżka akcyzy, a optymistyczne wyliczenia mają małą szansę na sprawdzenie się. Jest takie przysłowie o psie ogrodnika - sam nie zje, drugiemu nie da... O ile jednak psie motywy można zrozumieć (jabłek nie jada, ale kiełbaskę w nagrodę za pilnowanie chętnie schrupie), o tyle motywy postępowania niektórych osób są trudne do pojęcia. Jak co roku w R-1 miał się odbyć podczas długiego weekendu kilkudniowy wyjazd dla pracowników i ich rodzin. Koszt wycieczki miał wynieść ok. 180 zł na osobę. Nie jest to mała suma, jak można się domyślać. Związki zawodowe wystąpiły o dofinansowanie wyjazdu z funduszu socjalnego. Jak co roku. Kierownictwo zakładu się zgodziło. Jak co roku. Dofinansowanie miało wynieść od 60 do 80 proc. kosztu wycieczki czyli od 100 do 140 zł na uczestnika. Zważywszy, że uczestnikami tymi miały być osoby, które nie korzystały i nie korzystają z innych form dofinansowania, przy podejmowaniu decyzji panowała pełna zgoda. Z jednym niestety wyjątkiem... Przedstawicielka Sierpnia'80, znana już zresztą szeroko pani Goszczyńska na spotkaniu z innymi związkowcami oświadczyła, że może się oczywiście zgodzić na dofinansowanie, ale w wysokości proc. Czyli 18 do 30 zł... Zwrot inwestycji może nastąpić znacznie później - albo nigdy... Raczej niewielkie będą też zyski dla środowiska naturalnego. MZA warszawskie zużywają jedynie 5 proc. paliwa spalanego przez pojazdy na stołecznych ulicach i taki jest mniej więcej udział zanieczyszczeń emitowanych przez autobusy. Raczej mniej niż więcej, gdyż nawet paliwo stosowane w MZA jest lepszej jakości niż przeciętne paliwo lane do prywatnego baku. Obniżenie nawet o 4 proc. ilości spalin w miejskim powietrzu raczej nie jest warte 400 mln zł. MZA zamierzają ogłosić przetarg na tabor najpóźniej w II połowie 2005 roku. Miejmy więc nadzieję, że przez najbliższe ćwierćwiecze żaden rząd nie będzie majstrował przy cenie gazu - gdyż w przeciwnym wypadku pozostanie jeszcze jedna ekologiczna alternatywa - autobusy na pedały... NIE - BO NIE! Wiadomo, że swoje zdanie trzeba uzasadnić. Uzasadnienie w wykonaniu pani Goszczyńskiej było nie mniej oryginalne, jak i wysokość proponowanego dofinansowania. Otóż dzięki zaoszczędzonej kwocie, zdaniem wnioskodawczyni, będzie można na koniec roku dofinansować powtórne wyjazdy części dzieci pracowników. Byłoby to ze wszech miar chwalebne, gdyby nie kilka szczegółów. Po pierwsze pieniądze na wycieczki i na wyjazdy dzieci to są dwa różne fundusze. Po drugie: na koniec poprzedniego roku, kiedy zostało na koncie sporo pieniędzy, właśnie Sierpień'80 w osobie pani Goszczyńskiej zablokował możliwość dofinansowanie powtórnych wyjazdów dzieci - twierdząc, że pomoc należy się tylko raz w roku... Ciekawe, co się zmieniło po kilku miesiącach? Niestety, nasza bohaterka nie po raz pierwszy blokuje działania innych związków i przeszkadza, nic w zamian nie proponując. Nie, bo nie! Tym razem nie doszedł do skutku wyjazd kilkudziesięciu osób. A co będzie dalej? (Ciąg dalszy ze strony 2) z możliwości wypowiadania umów o pracę. Wszyscy pracownicy biorący udział w akcji protestacyjnej nie będą karani przez pracodawcę. Przypomnijmy, że akcje protestacyjne w TP S.A. poprzedziło referendum strajkowe, w którym ponad 90 proc. uczestników opowiedziało się za strajkiem. Była to reakcja na plany Zarządu, dotyczące redukcji zatrudnienia pracowników. Według tych planów do końca roku pracę w firmie miało stracić około 4 tysięcy osób. W skład Międzyzwiazkowego Komitetu Strajkowego wchodzi 14 organizacji związkowych działających w TP S.A. KOPALNIE DZIELĄ SIĘ ZYSKIEM Z GÓRNIKAMI Jastrzębska Spółka Węglowa ma zamiar podzielić się zyskiem z pracownikami. W 2004 roku zarobiła blisko 1,5 mld zł. Jest największym w Europie producentem węgla koksującego. Wniosek o wypłatę z zysku dla pracowników poparła rada nadzorcza. Jeżeli ministerstwo gospodarki wyrazi zgodę, górnicy mają szansę otrzymać równowartość średniej miesięcznej pensji w tej spółce, czyli po ok. 4,2 tys. brutto. Decyzja zapadnie w czerwcu. Również zarząd samodzielnej kopalni Budryk w Ornontowicach chce wypłacić swoim pracownikom po 3 tys. zł na rękę. Podziału zysku między górników nie planują Kompania Węglowa i Katowicki Holding Węglowy mimo osiągniętego zysku. Górnicze związki w KW i KHW zapowiedziały, że będą domagać się wypłat. Koledze Michałowi Szczygielskiemu wyrazy najgłębszego współczucia z powodu śmierci MATKI składają Koleżanki i koledzy z MKZ NSZZ Solidarność MZA i TW 3 3

4 UNIA SIĘ STARZEJE Unia Europejska musi przygotować się na zjawisko starzejącego się społeczeństwa - uznała Komisja Europejska w opublikowanej niedawno Zielonej Księdze na temat zmian demograficznych w Unii. Według danych Komisji Europejskiej do 2030 r. liczba osób powyżej 80. roku życia wzrośnie z obecnych 18,8 mln do prawie 35 mln. W tym czasie wzrośnie też o 24 mln liczba pracowników w wieku starszym (od 55 do 64 lat), a o 6,8 proc., czyli o prawie 21 mln, zmaleje liczba pracowników w wieku lat. KE uznała, że na starzenie się społeczeństwa mają wpływ trzy zjawiska: malejąca liczba urodzeń, wzrost długości życia i starzejące się obecnie pokolenie tzw. baby-boomu. Zielona Księga alarmuje, że populacje niektórych państw UE już maleją: Węgier, Litwy, Łotwy, Estonii, Słowacji i Czech. Natomiast z sześciu unijnych krajów o największej liczbie ludności tylko w Wielkiej Brytanii i Francji nastąpi do 2050 roku wzrost populacji, co ma związek ze sporą imigracją w tych państwach. Polska, Hiszpania, Włochy i Niemcy mają tymczasem najniższy w UE wskaźnik urodzeń: poniżej 1,3 dziecka na kobietę. Do tego, by pokolenia w naturalny sposób się wymieniały, wskaźnik ten powinien wynosić 2,1. Według danych KE, w ciągu najbliższych 20 lat populacja UE wzrośnie z obecnych 458 mln do 469,5 mln (o mniej więcej 2 proc.), by następnie zmaleć do 468,7 mln w 2030 roku. Te zmiany demograficzne będą mieć, zdaniem Komisji, ogromne konsekwencje gospodarcze i społeczne. Nigdy w najnowszej historii Europy nie było okresu stałego wzrostu gospodarczego bez wzrostu populacji, który daje szanse na inwestycje i konsumpcję - napisano w Zielonej Księdze. Od publikacji tego dokumentu Komisja rozpoczyna debatę, jak UE powinna odpowiedzieć na zmiany demograficzne. JAK ZA CARA 3 maja w inauguracyjny kurs wyjechał omnibus konny. Jednorazowo będzie mógł przewieźć kilkunastu pasażerów. Siła pociągowa to para koni szlachetnej rasy. Kursować ma do września przez sześć dni w tygodniu. Omnibusy jeździły po Warszawie w XIX wieku. Teraz jeden z nich wrócił na ulice jako atrakcja turystyczna. Odkupiony został za 5,6 tys. zł od prywatnego kolekcjonera spod Piaseczna. Wyremontowały go Tramwaje Warszawskie. Omnibus jest repliką pojazdu z XIX w. jednak kursującego nie po Warszawie, a po Krakowie. Nie udało się odtworzyć żadnego warsza wskiego we hikułu, gdyż nie zachowały się żadne plany, zaś materiał ikonograficzny jest dość skąpy. Pozwolił jednak na w miarę dokładne odwzorowanie wyposażenia i malowania. Trasa omnibusu prowadzi spod Arsenału ulicami Starówki, Krakowskim Przedmieściem do pl. Piłsudskiego i z powrotem pod Arsenał. Zajmie ok. 50 minut. Przejazd dla dorosłych i młodzieży kosztuje 12 zł, dzieci do lat 12-8 zł, małe dzieci na kolanach - za darmo. HISTORIA OMNIBUSÓW KONNYCH W WARSZAWIE Omnibusy konne pojawiły się po raz pierwszy na warszawskich ulicach w 1822 r. natomiast przestały kursować z chwilą wybuchu I wojny światowej 1914 r. Były to parokonne pojazdy kryte, przewożące kilkanaście osób w dni świąteczne i na specjalne zamówienie. Podobnie jak dorożki, również omnibusy były prywatnymi środkami transportowymi. Jeździły głównie na Biela ny, Mary - mont, do Młocin i Łazienek. Miasto ustalało jedynie taryfę i wydawało odpowiednie przepisy porządkowe. Kiedy zaczęły kursować codziennie, zostały nazwane żurnalierami. W 1845 r. Piotr Steinkeller uruchomił komunikację w obrębie miasta od pałacu Mostowskich do Dworca Warszawsko-Wiedeńskiego. Od nazwiska tego przedsiębiorcy nazywano je steinkellerkami. W II połowie XIX wieku istniało wiele przedsiębiorstw, które posiadały jedno lub dwuprzedziałowe omni- (Ciąg dalszy na stronie 5) 4 4

5 ALEKSANDRA (Ciąg dalszy ze strony 4) busy. Przeciętny przedsiębiorca posiadał ich około 30. Miejscami postoju były place, np. Trzech Krzyży czy Krasińskich oraz dworce kolejowe. Omnibusy dwuprzedziałowe zaczęły zanikać wraz z pojawieniem się w 1881 roku konkurencyjnego środka komunikacji, jakim był tramwaj konny, tzw. belgijski. Opłata za kurs wynosiła 5 kopiejek. Omnibusy nie wyróżniały się ani elegancją ani uprzejmością woźniców. W lecie kursowały specjalne pojazdy na niektóre ówczesne przedmieścia, jak Zacisze, Marcelin czy Wierzbno. Do początku XX wieku omnibusy pełniły coraz poważniejszą rolę obok dorożek i tramwaju konnego w zaspokajaniu potrzeb komunikacyjnych rozwijającego się miasta. Największa liczba omnibusów konnyc h kursujących ulica mi Warszawy przypadała na lata i wynosiła średnio 126 pojazdów. Kursowały bardzo nieregularnie oczekując na pętli, aż zbierze się komplet pasażerów. Na jednym kursie czysty zysk przedsiębiorcy wynosił około 80 kopiejek. W 1907 roku Zarząd Tramwajów zakupił 12 omnibusów z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży uprzęży, sprzętu, itp. po likwidowanych powoli tramwajach konnych. Omnibusy te, w kolorze żółtawym zostały próbnie uruchomione 16 października 1908 roku na trasie Nowe Miasto - Krucza. Miały po 15 miejsc siedzących i 6 stojących. Kursowały w godzinach Przez pierwsze dwa dni jazda w nich była bezpłatna. Jednakże na skutek tarć pomiędzy miastem a zarządem tramwajów przestały być użytkowane z chwilą wybuchu I wojny światowej. W 1915 r. zaczęły służyć jako ambulanse sanitarne. Opracowano na podstawie informacji Tramwajów Warszawskich POMOSTAMI NA EMERYTURĘ Jak zwykle, kończący kadencję Sejm RP rozpoczyna licytację samych dobroci dla biednych emerytów, rencistów, pracowników i całej reszty potencjalnych grup stanowiących elektorat wyborczy. Trwają wyścigi, kto zaproponuje więcej i wpakuje kolejny Sejm i rząd w większe wydatki budżetowe. Może to być już ostatnia tego typu operacja, bo dług publiczny III Rzeczypospolitej sięga konstytucyjnej ostateczności, za którą już tylko upadłość i koniec ZUSu. Od kilku lat trwają manewry z emeryturami pomostowymi, które w zamierzeniu miały pozwolić na łagodne przejście z poprzednich rozwiązań emerytalnych do nowych, zawartych w nowej ustawie z 1998 roku, która określa je jako wygasające. Dlaczego? Otóż dlatego, że zatrudnieni do 1999 roku nie mieliby już prawa do emerytur pomostowych. Należy przypomnieć, że pomostówki dotyczą tylko tych pracowników, którzy urodzili się po 31 grudnia 1948 oku, a przed 1 stycznia 1999 roku wykonywali pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze oraz nadal są zatrudnieni w takich warunkach. Emerytura pomostowa zostanie wypłacona tylko osobie, która: - ukończyła 55 lat (kobieta) lub 60 lat (mężczyzna) - posiada okresy składkowe i nieskładkowe co najmniej 20 lat (kobieta) lub 25 lat (mężczyzna) - okres pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze wynosi co najmniej 15 lat Emerytura pomostowa ma stanowić 90 proc. potencjalnej emerytury i ma być wypłacana do osiągnięcia normalnego wieku emerytalnego. Środki na emerytury pomostowe mają pochodzić ze składek pracodawców na nowy fundusz emerytur pomostowych. I to pracodawca ma decydować, czy pracownik pracuje w warunkach umożliwiających skorzystanie z emerytury pomostowej. Takie rozwiązanie może spowodować, że pracodawcy zaczną likwidować stanowiska szkodliwe, tworząc nowe, od których nie trzeba będzie płacić dodatkowych składek. Najgorsze jest jednak to, że jak wspomniałem, koniec kadencji obecnego Sejmu przynosi takie rozwiązania, że jak wylicza Ministerstwo Polityki Społecznej, w 2020 roku koszty budżetowe sięgnęłyby 60 mld zł. Na takie rozwiązania nie pójdzie żaden układ polityczny w przyszłym Sejmie. Od 1998 roku wiadomo, że musi powstać ustawa o emeryturach pomostowych, na które będą potrzebne środki finansowe. Dlaczego tyle czasu zwlekano? Dlaczego nie wykorzystano tych lat na gromadzenie pieniędzy w funduszu emerytur pomostowych? Już czuć to g...o, które nas czeka... Marek Jurek 5 5

6 ALKOHOL CZYLI CHOROBA Rozmowa z Jankiem Franaszkiem p r a co w n i k i e m o d d z i a ł u T -9 Chełmska" MZA Sp. z o.o. Jan Franaszek: Jestem pracownikiem zaplecza technicznego działu mechanicznego - konserwacja maszyn i urządzeń mechanicznych i pneumatycznych. Staż pracy w MZA - siedemnaście lat z czego dwanaście lat na Chełmskiej. Red. A zainteresowania poza pracą? Jan Franaszek: Preferuję aktywny wypoczynek poprzez turystykę wszelkiego rodzaju ograniczoną oczywiście zasobnością portfela. Red. Jeździsz sam, czy grupowo? Jan Franaszek: Większość czasu spędzam w klubie abstynenckim wraz z rodziną. Ostatnio byliśmy na imprezie klubowej w Nowym Targu pod nazwą Dni trzeźwości Podhala połączoną ze spacerem po Tatrach, gdzie między innymi doszliśmy w głębokim śniegu do Sarniej Skałki. Wkrótce odbędzie się też impreza abstynencka w Murzasichlu koło Zakopanego, na którą zabieram 2 synów. Red. Czy przyjeżdżają tam ludzie z całej Polski? Jan Franaszek: Dokładnie, liczba u c zes t nik ó w d oc ho d zi na we t do 3 tys. osób. Program przewiduje rozrywkę edukację i seminaria. Kluby mają dotacje ze swoich urzędów dzielnicowych, gminnych. Wynajmujemy autokar i jedziemy. Red. Nawiązując do twojej działalności - zdarzają się nierzadko przypadki stawiania się do pracy kierowców w stanie nietrzeźwości Są to ludzie z różnym stażem pracy często zasłużeni dla firmy nie zdający sobie chyba sprawy, ze ulegli w pewny m stopniu uzależnieniu od alkoholu. Kierowca przychodzi na bańce będąc wewnętrznie przekonany o zupełnej sprawności i trzeźwości. Jak należy podchodzić do tego zjawiska, czy można tu mówić o chorobie lub jej początkach? Jan Franaszek: Znam to zjawisko z autopsji. Poznałem dosyć dobrze mechanizm choroby alkoholowej. Głównym działaniem obronnym alkoholika jest mechanizm zaprzeczania i stwarzania iluzji. Zaprzecza on wszystkim sygnałom, które sugerują nienormalność. Red. Czyli ktoś mu mówi - uważaj, a on jest wewnętrznie przekonany, że wszystko jest OK. Jan Franaszek: Tak, dostrzega to, co chce dostrzec i uważa, że wszyscy tak samo piją jak on. Red. Czy dochodzi do nawarstwienia tego procesu i do jakiegoś punktu apogeum? Czy można się z tego otrząsnąć? Czy ktoś Cię wciągnął do AA? Jan Franaszek: Ja z AA nie mam nic wspólnego i mój klub również. Jest to stowarzyszenie abstynenckie posiadające własny, lokal własny statut, osobowość prawną. Jest to inna forma działania niż w AA, gdzie nie obowiązują zasady absolutnej trzeźwości, tak jak ma to miejsce u nas. Red. Czyli wy kompletnie odrzucacie alkohol? No dobrze, a jak było w twoim przypadku? Czy ktoś cię wyciągnął z nałogu? Podał pomocną dłoń? Jan Franaszek: Wmawiałem sobie na początku, że jeszcze nie jest źle, że to się zdarza, każdemu raz na jakiś czas. Do momentu kiedy piłem już codziennie i to trwało ok. 2,5 roku. W konsekwencji straciłem kontakt z żoną, dzieci przestały się do mnie odzywać. Mogę Ci powiedzieć, że w takim stanie alkoholik przepija kilka tysięcy w przeciągu roku.. Wiąże się to z długami, zaległościami w opłatach czynszu i upadkiem materialnym rodziny. Red. No, dobrze, ale jak odmienił się twój los, kiedy byłeś na dnie? Jan Franaszek: Miałem wielkie życiowe szczęście. Na mojej drodze stanął kolega, który wcześniej taki stan przeżył i już był w klubie. Dokładnie nie pamiętam momentu, w którym się koło mnie znalazł. To jest taka reakcja łańcuszkowa... samemu praktycznie człowiek nie jest w stanie się leczyć. Musi otrzymać pomoc przynajmniej na początku. Red. Jak on cię namówił? Jan Franaszek: Namówić się nie da, bo ten mechanizm zaprzeczania jest bardzo silny. Musi zdarzyć coś takiego, co da wybór: albo się facet zaczniesz leczyć albo po tobie. Niestety dopiero los stawia takiego człowieka na drodze i ja miałem to szczęście. Red. To on cię zaprowadził do tego klubu? Jan Franaszek: Umówiliśmy się, że tam pójdziemy i on to zrobił (bez przekonania zresztą) znając mój stan i ciągi alkoholowe. Przez pierwsze parę miesięcy nie dawał mi większych szans, że wytrwam. Skuteczność leczenia wynosi ok. 20 proc. zaledwie i to przy spełnieniu odpowiednich warunków. Red. Na czym polega leczenie? Jan Franaszek: Leczenie farmakologiczne stosowane było jeszcze do 10 lat wstecz. Teraz zostało zupełnie porzucone na rzecz czysto terapeutycznego i psychologicznego. Bardzo istotną rzeczą jest pokazanie alkoholikowi, że jest możliwość zupełnie innego życia, alternatywy życiowej bez alkoholu. Red. Jak w twoim przypadku, kiedy znalazłeś się w stowarzyszeniu, wyglądały te pierwsze miesiące? Czy były to jakieś spotkania? Z ludźmi takimi jak ty? Jan Franaszek: To jest bardzo ważne w takich klubach. Spotykają się ludzie w przedziale od bardzo dużego stażu abstynenckiego do tych prosto z ulicy. Mają więc szansę - oddziałując na siebie - pomóc sobie. 6 6

7 Red. Ile czasu trwało to wyciągnięcie ciebie? Jak to było? Postanowiłeś nie pić i wytrzymałeś? Jan Franaszek: To jest kwestia rozpoczęcia życia na nowo i uczenia się nowych zasad, nowych reguł życiowych. Red. No, ale czy był jakiś taki punkt gdzie postanowiłeś nie piję! czy stopniowo kieliszek mniej... kieliszeczek mniej? Jan Franaszek: Od strony technicznej to wygląda w ten sposób, że można poddać się takiej krótkiej terapii farmakologicznej - detoksyzacji. To się stosuje wobec osób mocno uzależnionych, gdy gwałtowne odstawienie alkoholu powoduje coś takiego jak zespół abstynencyjny. Może to prowadzić do zapaści, zawału serca czy wylewu, co jest groźne. Istotą drugiego procesu jest stopniowe obniżanie poziomu alkoholu we krwi. Długotrwałe i łagodniejsze, ale nie gwarantujące powodzenia. Zastosowałem to drugie, ponieważ mam wstręt do wszelkiego rodzaju kroplówek i tego typu rzeczy, a pierwsza metoda to praktycznie płukanie krwi. Red. Czyli takie stopniowe odchodzenie od piwka itd. Ile to czasu trwało? Jan Franaszek: To zmniejszanie dawki alkoholu? 3 dni to pierwsza faza tzw. delirium. Większość ludzi uważa, że to jest stan po spożyciu alkoholu. A to jest brak alkoholu i pojawia się w czasie od drugiej do czwartej doby po zakończeniu picia i objawia się drgawkami, omamami nieprzyjemnymi odczuciami. Od tego momentu już jest raczej lepiej. Red. No dobrze, przeżyłeś to delirium i co dalej? Jak widziałeś tę flaszkę na stole... tę pokusę? Jan Franaszek: Muszę ci powiedzieć, że ciągoty to się czuje bardzo długo, do 2-3 lat. Jest fizyczna chęć napicia się. Red. Czy ktoś cię wtedy powstrzymywał? Ktoś mówił: nie, bo przyrzekłeś? Jan Franaszek: Jeżeli się człowiek obraca w takim środowisku abstynenckim, to grupa osób z tego kręgu łatwiej wychwytuje tego rodzaju ciągoty i reaguje słuchaj stary z tobą jest niedobrze! zadbaj o siebie! Potrzeba dwóch - trzech lat, aby uzyskać jakąś stabilność i stanąć na nogach. Red. Później zostałeś w stowarzyszeniu? Po co? Co tobą kierowało? Jan Franaszek: To taka reakcja trochę łańcuszkowa. Wchodząc na wyższy etap zaczyna się pomagać tym na niższym. Jest to sprawa kwestii moralnej. Ja osobiście czuję, że mam w stosunku do ludzi dług. Ci co mnie wyciągnęli... spłacam go po prostu pomagając innym. Red. Czy masz takie osoby, które wyciągnąłeś? Jan Franaszek: Jest parę osób, które dzięki mnie trafiły do klubu. Red. Nawet z dziewiątki"? Jan Franaszek: Z naszej akurat nie, ale z MZA tak. Red. Czyli jesteś w tej chwili działaczem? Jan Franaszek: Działaczem jestem od czterech lat. W rocznicę swojego niepicia zostałem wybrany do zarządu i od tej pory działam. Skupiamy się na dzielnicy Śródmieście. Klub znajduje się na Śródmieściu, co ułatwia działalność. W lewobrzeżnej części Warszawy jest nas sporo, gorzej na prawym brzegu. Ruch się rozwija i jest żywy na tyle, na ile ludzie w nim skupieni są aktywni. W prowadzeniu stowarzyszenia są wymagane pewne dokumenty. Jesteśmy zarejestrowani w KRS-ie jako stowarzyszenie. Red. Płacicie składki jako członkowie? W jakiej wysokości? Jan Franaszek: Symboliczne, ponieważ utrzymywać lokal możemy dzięki dotacjom z urzędu dzielnicy. Składki natomiast są na nasze potrzeby. Nie wstydzę się swojej przeszłości. Pokazałem swoją twarz w programie telewizyjnym i podtrzymuję to, co powiedziałem, że swoją działalnością staram się spłacić swój dług wobec innych, którzy mi pomogli. Ja się nie wstydzę i nie zamierzam ukrywać swojej twarzy. Red. Uważam, że jeśli masz odwagę mówić o tak osobistych przeżyciach, to stanowi to o twojej sile. Przewrotnie ta choroba, którą zwalczyłeś wzmocniła cię. Jan Franaszek: Tu malutkie ale, ta choroba jest nieuleczalna, jej nie można wyleczyć, tylko zaleczyć. To zaleczanie trwa cały czas. W momencie przerwania ta choroba powraca. Trzeba mieć cały czas oparcie w środowisku, bo samemu trudno. Red. Podziwiam cię za to, że masz odwagę mówić w taki sposób nie ukrywając swoich wad. Jan Franaszek: W tym momencie chcę sprostować. Nie jest to wada. Psychologicznie choroby nie należy traktować w charakterze oceny moralnej. Choroba jest chorobą. Co jest winne dziecko, że zachorowało na grypę? To samo nowotwór. Tym bardziej, że mamy taką słynną ustawę o wychowaniu w trzeźwości, która się nie sprawdza w naszej rzeczywistości. Mam na myśli to, co się dzieje na terenie naszego zakładu pracy. Człowiek, który zostaje namierzony na bani w okienku dyspozytora nie uzyskuje żadnej pomocy, tylko jest z paragrafu wyrzucany z pracy. A ustawa mówi o tym, że takie osoby powinny być kierowane do leczenia. Co prawda nie ma możliwości prawnej (za wyjątkiem dozoru prokuratorskiego) przymusu leczenia człowieka z alkoholizmu. Zakład pracy może tylko zasugerować albo, co bym polecał, dać alternatywę: Tym razem jeszcze nie zostaniesz zwolniony ale warunek jest następujący - Masz tydzień na znalezienie ośrodka, w którym podejmiesz leczenie i co tydzień lub dwa będziesz przedstawiał na specjalnym druku czy dzienniczku, stempel przychodni gdzie systematycznie bierzesz udział w terapii. Red. Jest to jak wiemy obaj problem wyciszany przyklepany, zagłaskiwany, ale dotyczy pewnej grupy pracowników, których przenosi się do innego oddziału, zwalnia, przyjmuje, a problem pozostaje. A teraz - jakie masz plany na wakacje, gdzie się wybierasz? Jan Franaszek: Po kilku latach stałej bytności w Rosiu, w tym roku będzie Karpacz. A takie prawdziwe wakacje, to będą dopiero we wrześniu jak sobie pochodzę po Tatrach. Od pewnego czasu jak wytrzeźwiałem, regularnie zaliczam szlaki tatrzańskie. Moim marzeniem jest przejście wszystkich znakowanych z przewodnika Nyki. Najbardziej obawiam się odcinka od Granatów do Krzyżnego. Red. Dziękuję za rozmowę życzę... nie tu nie potrzeba żadnych życzeń. Ta rozmowa była dla mnie, a może dla Nas najlepszym życzeniem... życzeniem wiary w człowieka. Rozmawiał Włodek Markowicz 7 7

8 ZABRAKŁO WYOBRAŹNI? 18 kwietnia ekspedytorka odpowiedzialna za sprawdzanie stanu trzeźwości podczas rutynowej kontroli zatrzymała na pętli przy Górczewskiej dwóch motorniczych, którzy mieli prawie pół promila alkoholu we krwi. Pierwszy o godz zaczynał właśnie kurs tramwajem linii 10. Okazało się, że miał 0,35 promila alkoholu we krwi. Jego miejsce zajął motorniczy rezerwowy. Dwie godziny później kontrola wykazała obecność alkoholu we krwi prowadzącego tramwaj linii 26-0,4 promila. Firma wszczęła postępowanie dyscyplinarne. Obydwaj motorniczowie zostali zwolnieni. Według Tramwajów Warszawskich, żaden z tramwajarzy nie zdążył zabrać pasażerów z Górczewskiej. Policja zwolniła ich do domu, bo we krwi nie mieli więcej niż pół promila alkoholu. LIST OTWARTY KIEROWCY Y MZA Ze zdumieniem przeczytałem kłamliwy, głupi i obraźliwy tekst Pana H. J. z NZZ Kierowców. Nie życzę sobie, aby jakiś tam H. J. oczekiwał na to, abym dorósł. Mam ponad 50 lat. Z tego połowę przepracowałem w MZA na stanowisku kierowcy autobusu. Jestem wystarczająco dorosły, aby samodzielnie dokonywać racjonalnie wyborów i ocen. Doskonale pamiętam, że dwie różniące się jakże mocno rodowodem organizacje związkowe tj. NSZZ Solidarność i OPZZ świetnie radziły sobie z problemami pracowniczymi. To były czasy, kiedy podwyżki płac były dwa razy w roku. Od chwili, kiedy zaczęły się mnożyć organizacje związkowe, nasza sytuacja stała się o wiele gorsza. H. J. z NZZ Kierowców nie jest i nigdy nie będzie moim przedstawicielem, bo jest kłamcą. Bo jakże inaczej można oceniać działacza związkowego, który chce załatwić wszystko będąc w Radzie Nadzorczej, a nie potrafi tego zrobić jako związkowiec wykorzystujący swoją organizację. Jakże znamienne jest stwierdzenie H. J., że tylko NSZZ Solidarność i ZZ PKM zawarły koalicję wyborczą, Gdyby się jednak okazało, że zanim wyjechali z pętli, mieli już za sobą kurs po mieście, grozi im odpowiedzialność karna za narażenie ludzkiego zdrowia i życia. Trudno usprawiedliwić taką sytuację. Obaj wczorajsi panowie mogli wziąć tzw. urlop na żądanie, wprowadzony m.in. z myślą o tego typu sytuacjach. Można zadzwonić i powiedzieć, że nie może się przyjść dzisiaj do pracy. Wystarczy mieć odrobinę wyobraźni i zdrowego rozsądku. a pozostałe organizacje nie były w stanie się porozumieć. To mogłoby wystarczyć za podsumowanie mojej wypowiedzi i sytuacji, jaką mamy w MZA, ale nie mogę spokojnie patrzeć, jak niektórzy mieszają ludziom w głowach. Mądrale niewiadomego pochodzenia i przez kogo nasłani, marzący o kawie u prezesa. Panie H. J., jeżeli ma Pan odwagę, to proszę równie kolorowo opisać swoje dokonania związkowe. Proszę się pochwalić sukcesami, a nie bredzić o niedorosłych kierowcach. Kierowca MZA. PS Wynik wyborów do Rady Nadzorczej wyraźnie wskazuje, że pracownicy MZA, a są to w większości kierowcy, mają Pana związek w dolnej części pleców. I tak już pozostanie. Panie H. mądrala - w tomacie chcieliście takiego związku to k... macie. OGŁOSZENIE Sprzedam Motocykl HONDA CB 750 F2 Rok produkcji: 1996 Pojemność silnika 750 cm 3, 4 cylindry, 16V Kolor: czarny Przebieg: 38 tys. Dodatkowo: szybka przyciemniana, gmole. Motocykl zadbany, garażowany, świetny na miasto i w trasy. Cena: do uzgodnienia. Kontakt: maj 2005 roku Zespół redakcyjny: Adam Ziemiecki (redaktor naczelny) Henryk Boetcher (sekretarz) Współpraca: Tomasz Zieliński, Włodzimierz Markowicz Jacek Dobrzyniecki (skład komputerowy) Adres: W-wa, ul. Redutowa 27 (zakład R6) tel./fax (0-22) Numer zamknięto - 16 maja 2005 roku nakład 2300 egz. Druk: Drukarnia TriGraf-Team S.C. Al.. Niepodległości 177, Warszawa tel Biuletyn 8 Informacyjny NSZZ Miejskich Zakładów Autobusowych i Tramwajów Warszawskich 8