Ćwiczenie 3. Podstawy techniki fotograficznej

Transkrypt

1 Ćwiczenie 3 Podstawy techniki fotograficznej Wprowadzenie teoretyczne Ćwiczenie ma charakter wybitnie eksperymentalny, w związku z tym nie wymaga skomplikowanego przygotowania teoretycznego. Jego celem jest między innymi zaznajomienie studentów z techniką wykonywania dokumentacji fotograficznej w układach optycznych, obsługą lustrzanki cyfrowej. Umiejętności te są niezbędne w pracy doświadczalnej w laboratorium optycznym i będą konieczne przy realizacji dalszych ćwiczeń. 1. Korpus Elementy budowy i obsługi lustrzanki cyfrowej Rys.1

2 2. Panel LCD Rys.2 Rys.3

3 3.Pryzmat i lustro. Rys.4 Zaletą pryzmatu pentagonalnego jest niewielki rozmiar oraz fakt odwracania obrazu dzięki całkowitemu podwójnemu wewnętrznemu odbiciu w objętości pryzmatu. Zastosowanie pryzmatu daje możliwość zmniejszenia układu optycznego a co za tym idzie minimalizuje wymiary korpusu. Podczas kadrowania lustro jest opuszczone i ok. 95% pola widzianego przez obiektyw jest obrazowane na matówce i kierowane do wizjera. Podczas ekspozycji lustro zostaje podniesione, co powoduje chwilowy brak widoczności sceny fotografowanej. Najnowsze lustrzanki z systemem LiveView posiadają tryb permanentnego podniesienia lustra lub dodatkową niewielką matrycę CCD w celu kadrowania za pomocą ekranu LCD. 4. Celownik. Rys.5

4 Podstawy użytkowania lustrzanki cyfrowej W pracowni informatyki optycznej często eksperymenty są rejestrowane fotograficznie. Do tego celu wykorzystywane są amatorskie lustrzanki cyfrowe (jednoobiektywowe). Tego typu aparaty posiadają niezbędne funkcje do prawidłowej dokumentacji doświadczenia. W jednej z części ćwiczenia zadaniem będzie nauczenie się prawidłowej obsługi lustrzanki. Dzięki możliwości demontażu obiektywu, dokumentacja może odbywać się na dwa sposoby: - bezpośrednio na matrycy ( z wymontowanym obiektywem), - klasyczne zdjęcie z obiektywem. Aby prawidłowo wykonać zdjęcie z wykorzystaniem lustrzanki cyfrowej ( jak również lustrzanki analogowej) należy znać podstawowe parametry aparatów i obiektywów. Są to: a) zakres dostępnych wartości przysłony określający strumień światła jaki przejdzie przez obiektyw, b) zakres dostępnych czasów naświetlania czyli czasów otwarcia migawki, c) zakres czułości ISO w aparatach analogowych parametr czułości błony światłoczułej, natomiast w aparatach cyfrowych stosuje się ekwiwalenty tej czułości dla matryc CCD lub CMOS. Lustrzanki cyfrowe oferują swoim użytkownikom bogaty wybór trybów pracy. Mamy możliwość wyboru przygotowanych przez producentów programów tematycznych (np. portret, krajobraz), jak również możemy samodzielnie dostosować parametry do indywidualnych warunków panujących podczas robienia zdjęć. W przypadku lustrzanek mamy do wyboru następujące tryby: P tryb automatyczny (ang. Program Mode) Tv preselekcja czasu naświetlania (migawki) (ang. Shutter-Priority Mode) Av preselekcja przysłony (ang. Aperture-Priority Mode) M ręczne ustawienie czasu naświetlania i przysłony (ang. Manual Exposure Mode) Producenci aparatów fotograficznych dają nam możliwość dodatkowej korekcji ustawień automatycznych, lub dodatkowych trybów pracy. Opcje takie dostępne w aparatach fotograficznych to np.: a) wybór metody pomiaru naświetlania (wielopunktowy, jednopunktowy, centralnie ważony), Rys.6 zaczerpnięty ze strony

5 b) ustawienie ostrości: ręczne, automatyczne, c) balans bieli aby białe było białe. Rys.7 Zaczerpnięty ze strony Podczas wykonywania zdjęć aparat korzysta z urządzenia wbudowanego w korpus, zwanego światłomierzem. W przypadku wykonywania zdjęć w bardziej wymagających warunkach można wykorzystać światłomierze przenośne, których podstawy użytkowania zostały przedstawione w pierwszym ćwiczeniu. Pomiar światła umożliwia dobranie prawidłowych parametrów ekspozycji tak aby uzyskać udane zdjęcie.

6 Wykonanie ćwiczenia Niniejsze ćwiczenie obejmuje następujące etapy: 1) Zapoznanie się z materiałami fotograficznymi stosowanymi w laboratorium optycznym: klisze szklane, filmy, odczynniki fotograficzne, odbielacze. 2) Nauka cięcia holograficznych klisz szklanych. 3) Wykonanie zdjęć obrazów dyfrakcyjno-interferencyjnych w układach optycznych oraz ich obróbka chemiczna. 4) Wykonanie zdjęć cyfrowymi aparatami fotograficznymi typu lustrzanka (w pracowni do dyspozycji są amatorskie lustrzanki Canon EOS 350D i 400D oraz ich instrukcje obsługi). a. Podstawowa obsługa aparatu: i. Prawidłowe trzymanie aparatu lub prawidłowe mocowanie do statywu ii. Korzystanie z przycisku spustu migawki i pilota przewodowego. iii. Korzystanie z samowyzwalacza, korzystanie ze zdjęć seryjnych b. Nauka nastawiania ostrości i. Ustawianie ostrości manualne ii. Ustawianie ostrości automatyczne (wybór trybu pracy) 1. Obiekty nieruchome 2. Obiekty ruchome wykonanie serii ostrych zdjęć zbliżającego się obiektu iii. Wybieranie punktu nastawiania ostrości c. Nauka prawidłowego ustawienia ekspozycji i. Wybór trybu pomiaru światła przez wbudowany światłomierz 1. Pomiar wielosegmentowy 2. Pomiar skupiony ma małym polu 3. Pomiar centralnie ważony uśredniony ii. Ustawianie czasu naświetlania i przysłony w zależności trybu pracy aparatu (P, Tv, Av, M) (obserwacja histogramu zdjęcia) 1. Prześwietlenie zdjęcia 2. Niedoświetlenie zdjęcia 3. Prawidłowa ekspozycja 4. Bracketing iii. Głębia ostrości a przysłona 1. Sprawdzanie głębi ostrości przyciskiem na aparacie 2. Wykonanie serii zdjęć demonstrujących zmieniającą się głębię ostrości iv. Zmiana czułości aparatu obserwacja szumów dla wysokich ekwiwalentów ISO przy zdjęciach o długim czasie ekspozycji w zaciemnionym pomieszczeniu d. Obserwacja różnych ustawień balansu bieli dla ustalonej fotografowanej sceny. i. Przy świetle zastanym (żarowym lub jarzeniowym) ii. Przy świetle wbudowanej lampy błyskowej UWAGA Punkty 2, 3, 4 będą wykonywane według wskazówek asystentów prowadzących zajęcia. Politechnika Warszawska Wydział Fizyki Pracownia Informatyki Optycznej Październik 2009

7 DODATEK A Wykonanie odbitek czarnobiałych. Obróbka chemiczna zrobionych przez siebie zdjęć oraz możliwość wpływu na uzyskany efekt końcowy daje bardzo dużo satysfakcji oraz zachęca do wykonywania zdjęć za pomocą analogowych aparatów oraz własnoręcznego wywoływania. W tej części ćwiczenia będziemy korzystać z aparatu analogowego, czarnobiałej kliszy oraz powiększalnika. Większość czynności wykonywać będziemy w zupełnej ciemności. Wywoływanie klisz. W procesie wywoływania klisz wykorzystamy: a) koreks, b) wywoływacz, c) przerywacz (woda), d) utrwalacz. Mając już zarejestrowane zdjęcie na kliszy możemy rozpocząć proces wywoływania kliszy. Pierwszą czynnością, którą należy wykonać jest otwarcie kasetki z filmem. Czynność tę wykonujemy przy zgaszonym świetle. Po otwarciu kasetki należy nawinąć film na szpulę (Rys. 1). W przypadku, gdy wykonujemy proces samodzielnego wywoływania klisz po raz pierwszy, najlepiej przećwiczyć nawijanie filmu na szpulę z wykorzystaniem starej i niepotrzebnej nam już rolki filmu. Przed przystąpieniem do nawijania kliszy na szpulę należy upewnić się, iż koreks jest suchy. Podczas nawijania należy unikać dotykania filmu po całej jego powierzchni. Najlepiej nawijać film trzymając go za brzegi. Po nawinięciu filmu na szpulę możemy włożyć ją do koreksu (Rys. 2). Po zakręceniu pokrywki koreksu można zapalić światło. Kolejnym etapem wywoływania zdjęć jest obróbka chemiczna. Obróbkę chemiczną rozpoczynamy od wlania wywoływacza do koreksu. Czas wywoływania zależny jest od rodzaju filmu, zastosowanego wywoływacza, temperatury wywoływania, sposobu i intensywności mieszania. Zazwyczaj czasy wywoływania dla konkretnych klisz podane są na ulotkach dołączonych do stosowanych przez nas wywoływaczy. Rys.8 Rys.9 Chwilę po wypełnieniu koreksu wywoływaczem włączamy stoper w celu ustalenia czasu wywoływania. W wyniku wlewania wywoływacza do koreksu, na kliszy osadzają się pęcherzyki powietrza. W celu ich oderwania potrząsamy koreksem. Najlepiej potrząsnąć kilkukrotnie koreks do góry nogami w ciągu 10 sekund w czasie każdej minuty procesu

8 wywoływania. W przypadku, gdy chcemy uzyskać mniejszy kontrast negatywu możemy mieszać mniej intensywnie i wywoływać nieco dłużej. Po upływie czasu wywoływania dokonujemy procesu mającego na celu przerwanie wywoływania. W naszym wypadku przerywaczem będzie woda. Zastosowanie wody zmusza nas do kilkukrotnego powtórzenia czynności płukania koreksu. Kolejnym procesem wykonywanym podczas wywoływania klisz jest utrwalanie. Po wlaniu utrwalacza do koreksu poruszamy nim kilkukrotnie podczas całego utrwalania. Po utrwalaniu należy wypłukać film. Płukanie powtarzamy kilkukrotnie. Pod koniec płukania do wody można dodać fotonalu. Jest to środek zawierający środki powierzchniowo czynne wspomagające proces suszenia negatywu po obróbce chemicznej. Końcowym procesem obróbki kliszy jest wyjęcie jej z koreksu, rozwinięcie ze szpuli oraz zawieszenie do wyschnięcia. W przypadku wykonania całego procesu wywoływania kliszy możemy przystąpić do ostatniego etapu cyklu fotograficznego, po którym będzie można obejrzeć własnoręcznie wykonane odbitki. Wywoływanie zdjęć. W procesie wywoływania zdjęć wykorzystamy: kliszę ze zdjęciem, powiększalnik, wywoływacz, przerywacz (woda), utrwalacz, maskownicę, papier fotograficzny, szczypce, kuwety. Kliszę z wybranym zdjęciem umieszczamy w powiększalniku. Przy zapalonej lampie powiększalnika ustalamy wysokość, przy której otrzymujemy najlepszą ostrość padającego obrazu. Możemy zmieniać wartość przesłony. Mając ustawioną ostrość oraz przesłonę przystępujemy do wywoływania zdjęć. Po wyjęciu papieru fotograficznego z opakowania należy upewnić się, z której strony znajduje się światłoczuła emulsja. Przed zrobieniem każdej odbitki, dobrze jest wykonać próbkę mającą na celu określenie optymalnego czasu naświetlania papieru fotograficznego. W tym celu wykorzystamy mały skrawek papieru fotograficznego, położymy go w wybranym przez nas miejscu zdjęcia i naświetlimy różnymi czasami. Próbę najlepiej wykonać jest w miejscu, w którym obserwujemy największe kontrasty. Naświetlanie jednej próbki wykonuje się etapami. Przykładowo zakrywa się całą próbkę czarnym papierem, następnie odkrywa się jej mały fragment, naświetla przez sekundę, przesuwa czarny papier w dół odkrywając kolejny pasek do naświetlenia, itd. W ten sposób po obróbce chemicznej (wywoływacz przerywacz utrwalacz woda) otrzymujemy kilka próbek na podstawie których możemy określić z dobrym przybliżeniem odpowiedni czas naświetlania całego zdjęcia. Znając odpowiedni czas, przystępujemy do wywoływania zdjęć na całym arkuszu papieru fotograficznego z zasadami obróbki chemicznej obowiązującymi dla próbek. W przypadku wywoływania zdjęć, istotny jest początek, czyli czas naświetlania papieru oraz kąpiel w wywoływaczu. Źle naświetlone zdjęcie można próbować uratować poprzez skrócenie lub wydłużenie procesu wywoływania. W przypadku nie dokładnego wypłukania zdjęcia bardzo prawdopodobne jest, że szybko pożółknie. Kąpiel w utrwalaczu gwarantuje trwałość wykonanego zdjęcia na wiele lat. Czasy trwania poszczególnych procesów obróbki chemicznej zależne są od zaleceń producenta chemii. Poza tym utrwalanie (wywoływanie) zależy od ilości już utrwalonych (wywołanych) materiałów tym samym płynem. Wykonując każdą następną odbitkę zwiększa się czas - również wg zaleceń producenta.