WSKRZESZENIE ŁAZARZA WJAZD JEZUSA DO JEROZOLIMY

Transkrypt

1 WSKRZESZENIE ŁAZARZA WJAZD JEZUSA DO JEROZOLIMY Wjazd Jezusa do Jerozolimy Wjazd Jezusa do Jerozolimy, Niedziela Palmowa, Niedziela Kwietna (Wierbnoje Woskriesienije) jest świętem ruchomym, które otwiera Wielki Tydzień. Zostało ono ustanowione w III w. na pamiątkę opisanego w ewangeliach radosnego wjazdu Jezusa do Jerozolimy. W dniu święta Cerkiew prawosławna podkreśla boskość Jezusa Chrystusa, którą ukazał On na krótko przed Swą dobrowolną męką. W obrzędach świątecznych wydarzenie to łączone jest z cudem wskrzeszenia Łazarza, którego święto obchodzi się w sobotę poprzedzającą Niedzielę Palmową. W interpretacji Kościoła obydwa te zdarzenia są zapowiedzią Zmartwychwstania Chrystusa. Cerkiew w ten sposób składa hołd przychodzącemu do Jerozolimy nie dla ziemskiej chwały, ale dla odkupienia ludzi, jako Zwycięzcy nad grzechem i śmiercią. W nabożeństwie święta radość tego wydarzenia przeplata się z powagą męki oczekującej Chrystusa. Podczas jutrzni kapłan dokonuje poświęcenia palm przynoszonych przez wiernych do świątyni. W krajach, gdzie palmy nie rosną, święci się gałązki wierzbowe i stąd pochodzi słowiańska nazwa święta. Poświęcone gałązki wraz z zapalonymi świecami wierni trzymają w dłoniach również podczas Świętej Liturgii. Święto Wjazdu Chrystusa do Jerozolimy nie ma dni poświątecznych. Od następnego dnia zaczyna się już Wielki Tydzień - Strastnaja Siedmica - podczas którego cała uwaga Kościoła i wiernych skierowana jest na mękę Chrystusa. Ikonografia święta: W centralnej części ikony święta przedstawiony jest Chrystus wjeżdżający do Jerozolimy na osiołku. W bramie miasta Zbawiciela witają mieszkańcy, a dzieci przedstawione w dolnej części ikony rzucają pod nogi zwierzęcia tkaniny i gałązki palm. Za Chrystusem podążają Jego uczniowie. Troparion święta brzmi: Zapewniając przez swą męką o przyszłym, powszechnym zmartwychwstaniu, wskrzesiłeś Łazarza. Chryste Boże. Dlatego i my, podobnie jak dzieci niosąc znaki zwycięstwa wołamy Tobie, zwycięzcy nad śmiercią: hosanna na wysokościach; błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie. Krzysztof Aleksiuk online.biblia.pl/ NOWY TESTAMENT Ewangelia wg św. Jana W OSTATNIEJ DRODZE DO JEROZOLIMY Wskrzeszenie Łazarza 111 Był pewien chory, Łazarz z Betanii, z miejscowości Marii i jej siostry Marty 1. 2 Maria zaś była tą, która namaściła Pana olejkiem i włosami swoimi otarła Jego nogi 2. Jej to brat Łazarz chorował. 3 Siostry zatem posłały do Niego wiadomość: «Panie, oto choruje ten, którego Ty kochasz». 4 Jezus usłyszawszy to rzekł: «Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej, aby dzięki niej Syn Boży został otoczony chwałą» 3. 5 A Jezus miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza. 6 Mimo jednak że słyszał o jego chorobie, zatrzymał się przez dwa dni w miejscu pobytu. 7 Dopiero potem powiedział do swoich uczniów: «Chodźmy znów do Judei!» 8 Rzekli do Niego uczniowie: «Rabbi, dopiero co Żydzi usiłowali Cię ukamienować i znów tam idziesz?» 9 Jezus im odpowiedział: «Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin? Jeżeli ktoś chodzi za dnia, nie potknie się, ponieważ widzi światło tego świata. 10 Jeżeli jednak ktoś chodzi w nocy, potknie się,

2 ponieważ brak mu światła» To powiedział, a następnie rzekł do nich: «Łazarz, przyjaciel nasz, zasnął, lecz idę, aby go obudzić». 12 Uczniowie rzekli do Niego: «Panie, jeżeli zasnął, to wyzdrowieje». 13 Jezus jednak mówił o jego śmierci, a im się wydawało, że mówi o zwyczajnym śnie. 14 Wtedy Jezus powiedział im otwarcie: «Łazarz umarł, 15 ale raduję się, że Mnie tam nie było, ze względu na was, abyście uwierzyli. Lecz chodźmy do niego!» 16 Na to Tomasz, zwany Didymos, rzekł do współuczniów: «Chodźmy także i my, aby razem z Nim umrzeć». 17 Kiedy Jezus tam przybył, zastał Łazarza już do czterech dni spoczywającego w grobie. 18 A Betania była oddalona od Jerozolimy około piętnastu stadiów 19 i wielu Żydów przybyło przedtem do Marty i Marii, aby je pocieszyć po bracie. 20 Kiedy zaś Marta dowiedziała się, że Jezus nadchodzi, wyszła Mu na spotkanie. Maria zaś siedziała w domu. 21 Marta rzekła do Jezusa: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. 22 Lecz i teraz wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił Boga». 23 Rzekł do niej Jezus: «Brat twój zmartwychwstanie». 24 Rzekła Marta do Niego: «Wiem, że zmartwychwstanie w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym». 25 Rzekł do niej Jezus: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. 26 Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?» 27 Odpowiedziała Mu: «Tak, Panie! Ja mocno wierzę, żeś Ty jest Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat». 28 Gdy to powiedziała, odeszła i przywołała po kryjomu swoją siostrę, mówiąc: «Nauczyciel jest i woła cię». 29 Skoro zaś tamta to usłyszała, wstała szybko i udała się do Niego. 30 Jezus zaś nie przybył jeszcze do wsi, lecz był wciąż w tym miejscu, gdzie Marta wyszła Mu na spotkanie. 31 Żydzi, którzy byli z nią w domu i pocieszali ją, widząc, że Maria szybko wstała i wyszła, udali się za nią, przekonani, że idzie do grobu, aby tam płakać. 32 A gdy Maria przyszła do miejsca, gdzie był Jezus, ujrzawszy Go upadła Mu do nóg i rzekła do Niego: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł». 33 Gdy więc Jezus ujrzał jak płakała ona i Żydzi, którzy razem z nią przyszli, wzruszył się w duchu, rozrzewnił i zapytał: «Gdzieście go położyli?» 34 Odpowiedzieli Mu: «Panie, chodź i zobacz!». 35 Jezus zapłakał. 36 A Żydzi rzekli: «Oto jak go miłował!» 37 Niektórzy z nich powiedzieli: «Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu, nie mógł sprawić, by on nie umarł?» 38 A Jezus ponownie, okazując głębokie wzruszenie, przyszedł do grobu. Była to pieczara, a na niej spoczywał kamień. 39 Jezus rzekł: «Usuńcie kamień!» Siostra zmarłego, Marta, rzekła do Niego: «Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie». 40 Jezus rzekł do niej: «Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?» Usunięto więc kamień. 41 Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: «Ojcze, dziękuję Ci, żeś mnie wysłuchał. 42 Ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie lud to powiedziałem, aby uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał». 43 To powiedziawszy zawołał donośnym głosem: «Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!» 44 I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była zawinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: «Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić!». Narada kapłanów 45 Wielu więc spośród Żydów przybyłych do Marii ujrzawszy to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego. 46 Niektórzy z nich udali się do faryzeuszów i donieśli im, co Jezus uczynił. 47 Wobec tego arcykapłani i faryzeusze zwołali Wysoką Radę i rzekli: «Cóż my robimy wobec tego, że ten człowiek czyni wiele znaków? 48 Jeżeli Go tak pozostawimy, to wszyscy uwierzą w Niego, i przyjdą Rzymianie, i zniszczą nasze miejsce święte i nasz naród» Wówczas jeden z nich, Kajfasz, który w owym roku był najwyższym kapłanem, rzekł do nich: «Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod uwagę, 50 że lepiej jest dla was, gdy jeden człowiek umrze za lud, niż miałby zginąć cały naród». 51 Tego jednak nie powiedział sam od siebie, ale jako najwyższy kapłan w owym roku wypowiedział proroctwo, że Jezus miał umrzeć za naród, 52 a nie tylko za naród, ale także, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno Tego więc dnia postanowili Go zabić. W Efraim 54 Odtąd Jezus już nie występował wśród Żydów publicznie, tylko odszedł stamtąd do krainy w pobliżu pustyni, do miasteczka, zwanego Efraim, i tam przebywał ze swymi uczniami. 55 A była blisko Pascha żydowska. Wielu przed Paschą udawało się z tej okolicy do Jerozolimy, aby się oczyścić. 56 Oni więc szukali Jezusa i gdy stanęli w świątyni, mówili jeden do drugiego: «Cóż wam się zdaje? Czyżby nie miał przyjść na święto?» 57 Arcykapłani zaś i faryzeusze wydali polecenie, aby każdy, ktokolwiek będzie wiedział o miejscu Jego pobytu, doniósł o tym, aby Go można było pojmać.

3 NOWY TESTAMENT Ewangelia wg św. Mateusza DZIAŁALNOŚĆ JEZUSA W JEROZOLIMIE Uroczysty wjazd do Jerozolimy Gdy się przybliżyli do Jerozolimy i przyszli do Betfage na Górze Oliwnej, wtedy Jezus posłał dwóch uczniów 2 i rzekł im: «Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz znajdziecie oślicę uwiązaną i źrebię z nią. Odwiążcie je i przyprowadźcie do Mnie! 3 A gdyby wam kto co mówił, powiecie: "Pan ich potrzebuje, a zaraz je puści"». 4 Stało się to, żeby się spełniło słowo Proroka: 5 Powiedzcie Córze Syjońskiej: Oto Król twój przychodzi do Ciebie łagodny, siedzący na osiołku, źrebięciu oślicy 2. 6 Uczniowie poszli i uczynili, jak im Jezus polecił. 7 Przyprowadzili oślicę i źrebię i położyli na nie swe płaszcze, a On usiadł na nich 3. 8 A ogromny tłum słał swe płaszcze na drodze, inni obcinali gałązki z drzew i ścielili na drodze. 9 A tłumy, które Go poprzedzały i które szły za Nim, wołały głośno: Hosanna 4 Synowi Dawida! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie! Hosanna na wysokościach! 10 Gdy wjechał do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto, i pytano: «Kto to jest?» 11 A tłumy odpowiadały: «To jest prorok, Jezus z Nazaretu w Galilei». NOWY TESTAMENT Ewangelia wg św. Marka DZIAŁALNOŚĆ JEZUSA W JEROZOLIMIE NAUCZANIE I SPORY Z PRZECIWNIKAMI Uroczysty wjazd do Jerozolimy Gdy się zbliżali do Jerozolimy, do Betfage i Betanii na Górze Oliwnej, posłał dwóch spośród swoich uczniów 2 i rzekł im: «Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz przy wejściu do niej znajdziecie oślę uwiązane, na którym jeszcze nikt z ludzi nie siedział. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj! 3 A gdyby was kto pytał, dlaczego to robicie, powiedzcie: Pan go potrzebuje i zaraz odeśle je tu z powrotem». 4 Poszli i znaleźli oślę przywiązane do drzwi z zewnątrz, na ulicy. Odwiązali je, 5 a niektórzy ze stojących tam pytali ich: «Co to ma znaczyć, że odwiązujecie oślę?» 6 Oni zaś odpowiedzieli im tak, jak Jezus polecił. I pozwolili im. 7 Przyprowadzili więc oślę do Jezusa i zarzucili na nie swe płaszcze, a On wsiadł na nie. 8 Wielu zaś słało swe płaszcze na drodze, a inni gałązki ścięte na polach. 9 A ci, którzy Go poprzedzali i którzy szli za Nim, wołali: «Hosanna! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie Błogosławione królestwo ojca naszego Dawida, które przychodzi. Hosanna na wysokościach!» 11 Tak przybył do Jerozolimy i wszedł do świątyni. Obejrzał wszystko, a że pora była już późna, wyszedł razem z Dwunastoma do Betanii. NOWY TESTAMENT Ewangelia wg św. Łukasza DZIAŁALNOŚĆ JEZUSA W JEROZOLIMIE Uroczysty wjazd do Jerozolimy Gdy przyszedł w pobliże Betfage i Betanii, do góry zwanej Oliwną, wysłał dwóch spośród uczniów, 30 mówiąc: «Idźcie do wsi, która jest naprzeciwko, a wchodząc do niej, znajdziecie oślę uwiązane, którego jeszcze nikt nie dosiadł. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj! 31 A gdyby was kto pytał: "Dlaczego odwiązujecie?", tak powiecie: "Pan go potrzebuje"». 32 Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział. 33 A gdy odwiązywali oślę, zapytali ich jego właściciele: «Czemu odwiązujecie oślę?» 34 Odpowiedzieli: «Pan go potrzebuje». 35 I przyprowadzili je do Jezusa, a zarzuciwszy na nie swe

4 płaszcze, wsadzili na nie Jezusa. 36 Gdy jechał, słali swe płaszcze na drodze. 37 Zbliżał się już do zboczy Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów poczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. 38 I wołali głośno: «Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie 6. Pokój w niebie i chwała na wysokościach». 39 Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: «Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom!» 40 Odrzekł: «Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą» 7. NOWY TESTAMENT Ewangelia wg św. Jana MĘKA I ZMARTWYCHWSTANIE JEZUSA CHRYSTUSA WYPADKI POPRZEDZAJĄCE Uczta w Betanii Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. 2 Urządzono tam dla Niego ucztę. Marta posługiwała, a Łazarz był jednym z zasiadających z Nim przy stole. 3 Maria zaś wzięła funt 2 szlachetnego i drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi nogi, a włosami swymi je otarła 2. A dom napełnił się wonią olejku. 4 Na to rzekł Judasz Iskariota, jeden z uczniów Jego, ten, który miał Go wydać: 5 «Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim?» 6 Powiedział zaś to nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem, i mając trzos wykradał to, co składano. 7 Na to Jezus powiedział: «Zostaw ją! Przechowała to, aby [Mnie namaścić] na dzień mojego pogrzebu 3. 8 Bo ubogich zawsze macie u siebie, ale Mnie nie zawsze macie». 9 Wielki tłum Żydów dowiedział się, że tam jest; a przybyli nie tylko ze względu na Jezusa, ale także by ujrzeć Łazarza, którego wskrzesił z martwych. 10 Arcykapłani zatem postanowili stracić również Łazarza, 11 gdyż wielu z jego powodu odłączyło się od Żydów i uwierzyło w Jezusa. Uroczysty wjazd do Jerozolimy 4 12 Nazajutrz wielki tłum, który przybył na święto, usłyszawszy, że Jezus przybywa do Jerozolimy, 13 wziął gałązki palmowe i wybiegł Mu naprzeciw. Wołali: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie 5 oraz «Król izraelski!» 14 A gdy Jezus znalazł osiołka, dosiadł go, jak jest napisane: 15 Nie bój się, Córo Syjońska! Oto Król twój przychodzi, siedząc na oślęciu Z początku Jego uczniowie tego nie zrozumieli. Ale gdy Jezus został uwielbiony, wówczas przypomnieli sobie, że to o Nim było napisane i że tak Mu uczynili. 17 Dawał więc świadectwo ten tłum, który był z Nim wówczas, kiedy Łazarza z grobu wywołał i wskrzesił z martwych. 18 Dlatego też tłum wyszedł Mu na spotkanie, ponieważ usłyszał, że ten znak uczynił. 19 Faryzeusze zaś mówili jeden do drugiego: «Widzicie, że nic nie zyskujecie? Patrz - świat poszedł za Nim» Wejście do Jerozolimy Kiedy przyszedł czas by oddać Siebie Samego w ofierze na odkupienie grzechów ludzkich, Chrystus poszedł "na dobrowolną mękę do Jerozolimy". Działo się to tak. Kiedy Jezus Chrystus "zbliżył się do Jerozolimy, wtedy Jezus posłał dwóch uczniów, powiedziawszy im: idźcie do wioski, która jest na wprost was; i wtedy znajdziecie oślicę przywiązaną i razem z nią młodego osła; odwiążcie i przyprowadźcie do Mnie. Uczniowie poszli i uczynili tak, jak im kazał Jezus. Przyprowadzili oślicę i młodego osła, i położyli na

5 nich swoje ubrania, a On siadł na nich. Wielu zaś rozścielało swoje ubrania na drodze, a inni cięli gałązki z drzew i rozścielali je na drodze. I krzyczeli: Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie. Hosanna na wysokości Synowi Dawida!" Wejście Jezusa Chrystusa do Jerozolimy aby wydać siebie na znieważenie, na poniżenie, na haniebną śmierć w mękach na krzyżu dla zbawienia grzesznych ludzi ma bardzo głębokie znaczenie moralne i symboliczne. Prototypem tego wielkiego wydarzenia jest wejście Dawida do Jerozolimy po jego zwycięstwie nad Goliatem. Dawida z radością i wdzięcznością witał i pozdrawiał cały lud. I pozazdrościł król Saul i zaplanował spisek przeciwko Dawidowi. Dawid zaś, po upływie pewnego czasu, został wielki, królem Judei i Izraela. Tak samo Jezus Chrystus, który przyszedł na zgubę, zostanie królem nowego Izraela - całej odnowionej ludzkości, która zawarła przymierze z Bogiem. Wejście do Jerozolimy jest właśnie spełnieniem proroctw: "...świętuj, córko Jeruzalem: oto Król twój nadchodzi do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski, pokorny, jedzie na oślątku, źrebięciu oślicy" (Zach 9,9). Ikonografia "Wejścia do Jerozolimy" jest prawie niezmienna. Na oślątku do Jerozolimy wjeżdża Jezus Chrystus. Odwrócił się On do Swoich uczniów, idących za osłem. W lewej ręce Chrystusa jest zwój, symbolizujący święty tekst testamentu, prawą ręką błogosławi witających Go. Na spotkanie z wrót miast wyszli Mu mężczyźni i kobiety. Za ich plecami - Jerozolima. To wielkie i ogromne miasto, wysokie budynki są ciasno przedstawione. Ich architektura świadczy p tym, że malarz żył w otoczeniu ruskich świątyń. Dzieci ścielą swoje ubrania pod kopyta osiołka. Inni - gałęzie palm. Niekiedy w dolnej części ikony są jeszcze namalowane dwie figurki dziecięce. Jedno dziecko siedzi, podkręciwszy i trochę podniósłszy nogę, nad którą pochyliło się inne dziecko, które pomaga wyjąć drzazgę ze stopy. Ta wzruszająca scena z życia, która przyszła z Bizancjum, nadaje obrazowi życiowości, ale tym nie mniej, wcale nie obniża patosu tego, co się dzieje. Ubrania dzieci najczęściej są białe, co symbolizuje ich czystość duchową i łagodność. Jak zwykle w ruskich ikonach, z mistrzostwem i surową wytwornością pomalowane są ubrania wszystkich postaci dorosłych. Za figurą Chrystusa podnosi się do nieba góra, przedstawiona przy pomocy tradycyjnych środków symbolicznych. Wejście Jezusa do Jerozolimy to akt Jego dobrej woli, za którym nastąpi odkupienie ludzkich grzechów przez wielką ofiarę, która otworzy ludziom wejście do nowego życia - wejście do Nowego Jeruzalem Betania, Izrael BETANIA, Al-'Ayzariyyah, miejscowość w środkowej Palestynie (Judea), na południowy wschód od Jerozolimy. Obecnie na terytorium Autonomii Palestyńskiej (Zachodni Brzeg). Wzmiankowana w Biblii jako Anania, zasiedlona ponownie przez Żydów po ich powrocie z niewoli babilońskiej (538 p.n.e.). Położona na wschodnich zboczach Góry Oliwnej, ok. 4 km od Jerozolimy. Rodzinne miasto przyjaciół Jezusa Chrystusa, rodzeństwa: Marty, Marii i Łazarza, którego Chrystus wskrzesił po 4 dniach od jego śmierci. W Betanii Chrystus gościł w domu Szymona trędowatego w szabat przed męką. Współczesne Al-'Ayzariyyah, będące nazwą arabską osiedla chrześcijańskiego - Lazarium, powstałego w IV w. wokół grobu Łazarza. Zabytki: kościół Grobu Łazarza ( , wg projektu A. Barluzziego, z pozostałościami pierwszego kościoła z IV w. i następnych z V oraz XII w.), krypta Grobu Łazarza (stan obecny z 1613), fragmenty klasztoru Benedyktynek (1138), twierdza królowej Melisendy (XII w.)

6 Prawosławie w świecie - Patriarchat Jerozolimski Patriarchat Jerozolimski przyjęto nazywać «matką wszystkich Kościołów», gdyż to właśnie z Jerozolimy pierwsi apostołowie wyruszyli głosić Ewangelię całemu światu. Również w Jerozolimie powstała pierwsza wspólnota chrześcijańska, na której czele stał św. Jakub, brat Pański. W 52 roku w Świętym Mieście odbył się tzw. Sobór Jerozolimski, na którym ostatecznie rozstrzygnięto kwestię chrztu pogan. Ze względu na swe położenie i niezaprzeczalne, apostolskie korzenie Kościół jerozolimski cieszył się i nadal się cieszy niepodważalną estymą pośród prawosławnych i nie tylko. Dlatego też w 451 roku Sobór Chalcedoński postanowił podnieść biskupa Jerozolimy do godności patriarchy i nadać mu piąte, honorowe miejsce w hierarchii Kościołów starożytnych zaraz po Rzymie, Konstantynopolu, Aleksandrii i Antiochii. Niestety, niespokojne dzieje Ziemi Świętej nigdy nie oszczędzały Kościoła i nawet dziś przychodzi mu się funkcjonować w niesprzyjających warunkach. 22 lipca 2005 roku Teofil III objął tron patriarszy zastępując tym samym patriarchę Ireneusza I. Teofil III, zgodnie z lokalną tradycją, nosi oficjalny tytuł Wielce Błogosławionego Patriarchy Świętego Miasta Jerozolimy i całej Palestyny i jest 141 patriarchą w historii tego Kościoła. Katedrą patriarszą jest sobór Zmartwychwstania Chrystusa w Jerozolimie. Według ostrożnych szacunków, do Patriarchatu Jerozolimskiego należy około 156 tys. wiernych, z których większość to Arabowie zamieszkujący Palestynę, Izrael oraz Jordanię. Kościół posiada również swe diecezje w Ameryce, Afryce i Australii. Hierarchia Kościoła to szesnastu metropolitów, dwóch arcybiskupów i dwóch biskupów. Organem wspomagającym Patriarchat jest Bractwo Grobu Pańskiego, do którego należy około 130 członków: patriarchów, arcybiskupów, kapłanów, diakonów i zakonników. Michał Korch Z pielgrzymki do Ziemi Świętej ( )2007 rok Egipt, Palestyna, Izrael Sobota Łazarza Betania Grecka cerkiew w Betanii

7 Sobota Łazarza - procesja z greckiej cerkwii do grobu Łazarza Przed wejściem do grobu Łazarza Betania

8 Najstarszy dom w Betanii Jerozolima przed Niedzielą Palmową wyjście z greckiej cerkwi z procesją do bram Jerozolimy Procesja do bram Jerozolimy

9 Dla pielgrzymów przejśie drogą było ogromnym przeżyciem. Szliśmy z palmami w ręku, mniszki rozdawały plesione krzyżyki, rozlegał się śpiew w różnych językach. Do bramy Jerozolimy dotarliśmy o zmroku, przy blasku świateł. Niedziela Palmowa Audiencja u Patriarchy Jerozolimy Teofila III Raz w ciągu roku, w Niedzielę Palmową, prawosławny Patriarcha Jerozolimy przyjmuje pielgrzymów w swojej siedzibie. Mieliśmy szczęście uczestniczyć w takim przyjęciu. Partiarcha w cerkwi greckiej Bazyliki Grobu Pańskiego Droga z Bazyliki do patriarchatu Młodzież w oczekiwaniu na przyjście pztriarchy, przed niezwykle skromnym wejściem do siedziby Patriarcha w asyście duchownych w drodze z Bazyliki do patriarchatu. Przez całą drogę towarzyszy dźwięk dzwonów. Nie widzieliśmy żadnej ochrony. Każdy z nas mógł podejść.

10 Sptkaliśmy się z serdecznym przyjęciem, otrzymaliśmy błogosławieństwo. Przygotowano dla pielgrzymów poczęstunek (εω)